(Η φωτογραφία ειναι από τον ιστότοπο sport24.gr)

Το κεφάλαιο Σούλης Μαρκόπουλος ολοκληρώθηκε για τον ΠΑΟΚ, παρ' όλα αυτά ο σύλλογος κοιτά μπροστά, όπως οφείλει να κάνει. Μπορεί οι στόχοι να μην διαφοροποιούνται αισθητά σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά το ανανεωμένο πλάνο προβλέπει τη συνέχεια στην ανάπτυξη νεαρών γηγενών παικτών και τον περιορισμό του ρίσκου στις επιλογές των ξένων, πιθανή απόρροια της φημολογούμενης αύξησης του μπάτζετ. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου είναι ένας καλός προπονητής, αλλά για πρώτη φορά στην καριέρα του καλείται να κουμαντάρει έναν σύλλογο με "βαριά" φανέλα και ιστορία.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος μπήκε φέτος - για πρώτη φορά στην καριέρα του - στην διαδικασία να διαμορφώσει ένα εντελώς δικό του ρόστερ ως ο head coach ενός οργανισμού. Η διοίκηση της ΑΕΚ του έδωσε τα κλειδιά κι ένα σεβαστό μπάτζετ, προχωρώντας σε ενδιαφέρουσες αλλαγές οι οποίες αποσκοπούν στη συνάρτηση μιας πρωτίστως σταθερότερης (στοιχείο που εκλείπει), αλλά παράλληλα και ισχυρότερης (σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν) ομάδας.

Η Λετονία βρίσκεται με άνεση στους "16" του Ευρωμπάσκετ, εξασφαλίζοντας ένα μάλλον ευνοϊκό - για την ίδια - σταύρωμα κόντρα στο Μαυροβούνιο. Ο Στρέλνιεκς, ως ένας από τους πλέον έμπειρους παίκτες αυτής της ομάδας και του τουρνουά γενικότερα, παίζοντας για 4η φορά σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αποτελεί ένα άκρως σημαντικό γρανάζι για την ομάδα του, με εμφανίσεις που μεταφράζονται ως τροφή για σκέψη: ο παίκτης που βλέπουμε αυτήν την περίοδο, θα είναι ο ίδιος και στον Ολυμπιακό; Κι αν όχι, τι διαφορετικό θα πρέπει να περιμένουμε;

Με αφορμή το σημερινό ρεπό της Σβεντ-οκεντρικής (sic) Ρωσίας, ας δούμε τι... δεν έκαναν οι προ δεκαετίας πρωταθλητές Ευρώπης στα δύο τελευταία Ευρωμπάσκετ - που απλώς συμμετείχαν - σε σύγκριση με αυτό που κάνουν τώρα - και αρέσει. Βρέθηκε ηγέτης, συμπαθητικές κατευθύνσεις από τον πάγκο, πιο τραχύ μέταλλο κι ίσως λίγο περισσότερη τύχη. Η Ρωσία γίνεται και πάλι ανταγωνιστική, βρίσκει την χαμένη της ταυτότητα, ή τουλάχιστον... το προσπαθεί.

Η Εσκισεχίρ (η ποια;) επιστρέφει στην πρώτη κατηγορία της Τουρκίας, έπειτα από δύο σεζόν στην αφάνεια, φιλοδοξώντας μάλιστα να γίνει το μαύρο άλογο στην κούρσα για τα playoff. Ο κόουτς Μπεροκάλ (κάπου το 'χετε ξανά ακούσει αυτό το όνομα) προετοιμάζεται να το τοποθετήσει στην γραμμή της αφετηρίας, την ώρα που η διαδρομή που καλείται να διανύσει μοιάζει αρκετά δύσβατη λόγω του υψηλού ανταγωνισμού.

Έπειτα από μια τραγική σεζόν, κατά την οποία η Ολίμπια Μιλάνο ήταν ουραγός στην EuroLeague και παράλληλα απώλεσε τα εγχώρια σκήπτρα της, οι Λομβαρδοί προχωρούν σε ολική αναθεώρηση του εγχειρήματος, αλλάζοντας προπονητή κι ένα σωρό παίκτες. Το management του κλαμπ βγήκε προ ολίγων ημερών για... ψώνια με γεμάτο πορτοφόλι, αλλά και νέα κριτήρια (;) και μέσα σε ένα απόγευμα μας έδειξε την κατεύθυνση μιας ολόκληρης σεζόν.

Το Summer League του Ορλάντο ξεκίνησε κι εκείνο του Las Vegas είναι καθ' οδόν. Βέβαια, όλο αυτό το σκηνικό έχει φυσιολογικά επισκιαστεί από τις μαζικές μετακινήσεις παικτών στην λίγκα του NBA, με τα απανωτά πέρα-δοθε και την έναρξη της free agency να παρουσιάζει ενδιαφέρον αντίστοιχο με εκείνο των playoffs. Για να... σπάσει λίγο η ρουτίνα, έφτιαξα μια λίστα με έξι παίκτες, τους οποίους - για διαφορετικούς λόγους τον καθένα - θα παρακολουθήσω διακριτικά κατά την διάρκεια του θερινού πρωταθλήματος, και που έχουν σχέση με την Ευρώπη ή τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κοινώς, μπορεί να τους (ξανα)δούμε στα μέρη μας. Πρωταγωνιστούν κατά σειρά: ένας "γείτονας", ένας "παλιός γνώριμος", ένας "πρώην Μαδριλένος", ένας "μικρός Ραντούλιτσα", ένας "τίμιος Βραζιλιάνος" κι ένας "γυρολόγος με προοπτική".

Η πιο «εμπορική» επιλογή των Pacers (μεταξύ των τριών που πραγματοποίησαν) στο πρόσφατο draft ακούει στο όνομα Τι Τζέι Λιφ. Ο Ισραηλινός φόργουορντ είναι ένας από τους πολλούς freshmen που άκουσαν το όνομα τους το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Μπρούκλιν και μέσω της 17ης θέσης εξαργύρωσε τα καλά δείγματα γραφής που επέδειξε κατά την παρουσία του στο UCLA. Με τους 16 πρώτους «καπαρωμένους», το pick των Pacers μοιάζει ως ό,τι πιο safe υπήρχε διαθέσιμο από εκεί και ύστερα. Ποιος είναι όμως ο 20χρονος φόργουορντ που έχει γεννηθεί στο Τελ Αβίβ και ποια στοιχεία θα κουβαλήσει μαζί του μετακινούμενος από τo Λος Άντζελες στην Ιντιανάπολη;

Χαίρετε φίλτατοι αναγνώστες. Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να αναφέρω πως τούτη την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο, έξω πρέπει να έχει τουλάχιστον 35 βαθμούς κι αυτό είναι κάτι που με εκνευρίζει αφάνταστα, επομένως θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός, καθώς δεν θέλω να σας κουράσω. Είμαι σίγουρος πως η μεταγραφολογία των τελευταίων ημερών, παρότι έχει την πλάκα της, είναι ικανή να τρελάνει κόσμο. Ήρθε η ώρα να πέσουν οι τόνοι στο ναδίρ, μέσω ενός fun-to-read κειμένου, από αυτά που κάλλιστα θα μπορούσατε να χαζεύετε ξεκούραστα στην ξαπλώστρα μιας παραλίας. Πάμε να δούμε μια πεντάδα παικτών που παρά την αξιόλογη προοπτική που παρουσίαζαν, δεν έπιασαν το... ταβάνι τους. Α, περιμένω και τις δικές σας ιδέες επί του θέματος στα σχόλια, για να κάνουμε και part 2.

Ο απολογισμός του Άρη της σεζόν 2016-17 ήταν φτωχότερος από αυτόν που θα ανέμενε η πλειοψηφία των φίλων του. Η 4η θέση και το sweep από την ΑΕΚ στους ανούσιους μικρούς τελικούς της Basket League δεν αποτελούν κάποιο επίτευγμα, ούτε κι η απλή συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου, απ' τη στιγμή που παρότι υπήρχε πίστη, το τρόπαιο δεν ήρθε ποτέ. Υπό άλλες συνθήκες, ο Άρης θα μπορούσε να τα έχει πάει καλύτερα και στην Ευρώπη, όμως περιορίστηκε στο να συμπεριληφθεί απλώς στις 16 καλύτερες ομάδες του Basketball Champions League της FIBA. Όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν, εντός των επόμενων ημερών ξεκινά σιγά-σιγά ο σχεδιασμός «της επόμενης ημέρας» κι ήρθε η ώρα για μια ψύχραιμη αξιολόγηση των πρωταγωνιστών της περιόδου που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες.