Τις Κυριακές πηγαίνω εκκλησία. Έτσι θα έκανα και σήμερα αν δεν είχαμε κάνει «μοκο» στο BG τις εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας στον Παναθηναϊκό. Κάποιος πρέπει να τα πεί, οπότε σήμερα αντί για τον πνευματικό μου, θα τα πω σε σας και αντί για αντίδωρο θα φάω ένα cranberry strudel. Πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα από τον διασυρμό του ΣΕΦ,πέρασε και η παρόρμηση και επειδή Κυριακή γιορτή και σχόλη, ούτε σε στατιστικά θα ανατρέξω, ούτε βίντεο θα δω. Απλώς «θα ξελαφρώσω» αυθορμήτως, όπως κάνει άλλωστε κάθε καλός χριστιανός τις Κυριακές.

Οι Τούρκοι μπαίνουν στην 4η σεζόν τους με τον Ζέλικο Ομπραντοβιτς στο τιμόνι τους, και αυτό συνοψίζει τα περισσότερα γύρω από τη Φενέρ της φετινής σεζόν. Με την (έστω καθυστερημένη, σορι) παρουσίαση της Τουρκικής ομάδας, ολοκληρώνουμε και τον κύκλο της παρουσίασης των ομάδων της Εuroleague 2016-17.

Οι καλοκαιρινές αλλαγές είναι ελάχιστες και μετρημένες, περιορισμοί άνωθεν ουδέποτε τέθηκαν στον Σέρβο "Μίδα", η νωπή συμμετοχή στο Φ4 είναι περσινά σταφύλια και πλέον η ομάδα της Πόλης ξεκινά την φετινή χρονιά με κάθε επισημότητα από αυτές που ακολουθούν τους μονομάχους, που δείχνουν ικανοί να παραμείνουν ζωντανοί στην αρένα ως το τέλος. Οι μεταγραφές είναι λίγες αλλά δείχνουν εκ πρώτης άποψης πολύ στοχευμένες, και η Φενέρ θα θελήσει να συνεχίζει να προσθέτει ορόφους στο οικοδόμημά της, το οποίο στόχο έχει την κατάκτηση της κούπας, πράγμα το οποίο θέλουν όσο τίποτα τόσο ο Ζοτς, όσο και το "αφεντικό" του, Αζίζ Γιλντιρίμ.

Το ‘’θηρίο’’ του ισραηλίτικου μπάσκετ παίρνει θέση στην γραμμή εκκίνησης της σεζόν 2016-17, πληγωμένο από την περσινή σεζόν, η οποία αποτέλεσε την χειρότερη της σύγχρονης ιστορίας του. Μετά από 22 χρόνια συνεχούς παρουσίας τουλάχιστον ως το τοπ-16 της Euroleague, η Μακάμπι βίωσε την σκληρή -για τις απαιτήσεις που την συνοδεύουν- πραγματικότητα του αποκλεισμού με ρεκόρ 4-6 από τη διοργάνωση από τον Δεκέμβρη, με την ευρωπαϊκή της συνέχεια να την βρίσκει στο πολύ λιγότερο λαμπερό Eurocup.

Από μπασκετικής αποψης, πάντα έβρισκα ενδιαφέρον στον Σεπτέμβρη. Αγωνιστική δράση ακόμα δεν υπάρχει, ωστόσο παίρνουμε τα πρώτα δείγματα από το τι θα δούμε την ερχόμενη σεζόν. Και όσο δε μας δίνονται νέα στοιχεία να επεξεργαστούμε και να αναλύσουμε, οσοι είμαστε ερωτευμένοι με αυτό το άθλημα συχνά… αναμοχλεύουμε τη μπασκετική ιστορία, θυμόμαστε σε συζητήσεις ονόματα, παιχνίδια και ιστορίες από το κοντινό ή όχι και τόσο κοντινό παρελθόν. Με ένα αγωνιώδες και ανεξήγητο αίσθημα ανακάλυψης, αλλόκοτο, καθώς εξ ορισμού είναι αδύνατο να ανακαλύψεις το ίδιο πράγμα για δεύτερη φορά. Στο μπάσκετ όμως (αντε και στον έρωτα), μια παλιά φωτογραφία, μια θύμιση, μια κουβέντα, ένα ξεφτισμένο ραβασάκι, σου ξαναφέρνουν αίφνης στο μυαλό όλες αυτές τις αχνοκίτρινες αναμνήσεις, που κάποτε ύφαιναν έναν ιστό μυστηρίου γύρω από το αντικείμενο του πόθου σου, αφήνοντας σε να αδιαφορείς στο τέλος – τέλος ολοκληρωτικά για το ποσοστό του Τιτ Σοκ στα τρίποντα ή για τα σιδεράκια στα δόντια της πρώτης σου αγάπης. Αγάπη αγνή και ανιδιοτελής, αυτό ήταν.

Από μπασκετικής αποψης, πάντα έβρισκα ενδιαφέρον στον Σεπτέμβρη. Αγωνιστική δράση ακόμα δεν υπάρχει, ωστόσο παίρνουμε τα πρώτα δείγματα από το τι θα δούμε την ερχόμενη σεζόν. Και όσο δε μας δίνονται νέα στοιχεία να επεξεργαστούμε και να αναλύσουμε, οσοι είμαστε ερωτευμένοι με αυτό το άθλημα συχνά… αναμοχλεύουμε τη μπασκετική ιστορία, θυμόμαστε σε συζητήσεις ονόματα, παιχνίδια και ιστορίες από το κοντινό ή όχι και τόσο κοντινό παρελθόν. Με ένα αγωνιώδες και ανεξήγητο αίσθημα ανακάλυψης, αλλόκοτο, καθώς εξ ορισμού είναι αδύνατο να ανακαλύψεις το ίδιο πράγμα για δεύτερη φορά. Στο μπάσκετ όμως (αντε και στον έρωτα), μια παλιά φωτογραφία, μια θύμιση, μια κουβέντα, ένα ξεφτισμένο ραβασάκι, σου ξαναφέρνουν αίφνης στο μυαλό όλες αυτές τις αχνοκίτρινες αναμνήσεις, που κάποτε ύφαιναν έναν ιστό μυστηρίου γύρω από το αντικείμενο του πόθου σου, αφήνοντας σε να αδιαφορείς στο τέλος – τέλος ολοκληρωτικά για το ποσοστό του Τιτ Σοκ στα τρίποντα ή για τα σιδεράκια στα δόντια της πρώτης σου αγάπης. Αγάπη αγνή και ανιδιοτελής, αυτό ήταν.

Η Euroleague 2016/17 ξεκινά σε μερικές εβδομάδες και η στιγμή να αποδειχθεί στα παρκέ, αυτό που διαισθανόμαστε βλέποντας το νέο σύστημα διεξαγωγής της επί χάρτου, πλησιάζει. Με το αντίπαλο δέος του Champions League να δείχνει αποφασισμένο να απορροφήσει το μπασκετικό "μερίδιο" που θεωρεί ότι του αναλογεί, ο Τζόρντι και η παρέα του κατέληξαν στον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν οτι θα αναβαθμίσουν το "προϊόν" τους: Μια αρένα και 16 μονομάχοι... all against all. Δεν ακούγεται άσχημο.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της περσινής Euroleague -εξ ημισείας με το καμάρι της Βασκονίας- δεν υπάρχει πια, καθώς έχοντας χάσει σχεδόν ότι αξιόλογο υπήρχε στο ρόστερ της, άφησε τους φίλους της να παρακαλούν τον τελευταίο αποχωρήσαντα να μην κλείσει την πόρτα, μπας και έρθει κανείς να γεμίσει τις περσινές, σουρεάλ, κοκκινοπράσινες φανέλες της.