Παρά τα πολλά "κομμένα κεφάλια", η σερβική "Λερναία Ύδρα" βρίσκει για ακόμα μία φορά, όπως -σχεδόν- πάντα τον τρόπο να τα αντικαταστήσει με άλλα, παραμένοντας σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι απουσίες των Τεόντοσιτς, Μπιέλιτσα και Κάλινιτς κατά κύριο λόγο, αλλά και των Γιόκιτς, Σιμόνοβιτς, Νέντοβιτς (άντε να βάλουμε και τον Ραντούλιτσα, ο οποίος παραδοσιακά εμφανίζεται καλύτερος με τη φανέλα της εθνικής συγκριτικά με του εκάστοτε συλλόγου του), σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να δείχνουν δυσβάσταχτες, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ανακόψουν την πορεία των Σέρβων προς την πρωτιά του ομίλου. Το ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου εστιάζεται κυρίως στις θέσεις 2 έως 4, για τις οποίες θα "παλέψουν" Ρωσία, Λετονία και Τουρκία, καθώς Βέλγιο και Μ. Βρετανία θα χρειαστεί να κάνουν νίκες παντελώς "εκτός προγράμματος" για να "τρυπώσουν" στην τετράδα του ομίλου, πράγμα που η δυναμικότητα των ρόστερ τους καθιστά από δύσκολο έως αδύνατον.

Με σταματάνε χιλιάδες κόσμου στο δρόμο και με ρωτάνε, "ρε πουλημένε για τον Παναθηναϊκό δε θα γράψεις;"; Του δε Γιώργου, του έχουν μπλοκάρει τρεις λογιαριασμούς e-mail από τα μηνύματα αγανακτισμένων και απορημένων φίλων της ομάδας και της σελίδας. Ως εδώ αγαπητοί, είμαι σήμερα εδώ για να σπάσω αυτό το γαϊτανάκι αμφισβήτησης απέναντι στις προθέσεις μας. Δικές μου υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν να ετοιμάσω κάτι νωρίτερα, οπότε αν θέλετε να με βρίσετε, βρίστε με ελεύθερα, αλλά σας προειδοποιώ, παίρνω μαθήματα attitude από τον Μάικ Τζέιμς.

Οι φετινοί τελικοί είναι κακοί στο αγωνιστικό τους κομμάτι, αλλά η πραγματική παθογένεια βρίσκεται στο εξωαγωνιστικό πλαίσιο που τους περιβάλλει. Μία αρρωστίλα που ζέχνει από την κορυφή ως τα νύχια, στην οποία όλοι εμείς που αγαπάμε το μπάσκετ αναγκαζόμαστε είτε από ρομαντισμό, είτε από κάποιου τύπου διαστροφή, να βουτάμε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Ζητώ την κατανόησή σας εκ των προτέρων, καθώς ότι θα διαβάσετε αποτελεί περισσότερο ένα προσωπικό σημείωμα, παρά οτιδήποτε πιο ενδιαφέρον, οπότε σας προτρέπω να συνεχίσετε την ανάγνωση, μόνο εάν δεν έχετε τίποτα πολύ καλύτερο να κάνετε.

Γεια σας! Είχαμε καιρό να τα πούμε είναι η αλήθεια, για διάφορους λόγους. Για σήμερα έχουμε ένα κείμενο «παραλίας» για τους δέκα παίκτες-απογοητεύσεις της φετινής Ευρωλίγκα. «Βόμβες» που τελικά έσκασαν στα χέρια της ομάδας τους, πρώην mvp φάιναλ φορ που φέτος είναι για να του κλαιν’ οι ρέγγες, μεταγραφές win-win, σέντερ φόβητρα που έγιναν αρνάκια και άλλα τέτοια. Πάμε να τους δούμε έναν έναν. Φυσικά, προσθέστε ελεύθερα τις ιδέες σας για όσους μας ξέφυγαν.

φωτό από sport24.gr

Το αρχικό πλάνο έλεγε να αφήσουμε την εβδομάδα να περάσει και να επανέλθουμε με άλλο ένα συνεργατικό κομμάτι για τον Παναθηναϊκό από κοινού με τον Bill, συνολικού χαρακτήρα. Άλλωστε η εικόνα της σειράς του ΠΑΟ με τη Φενέρ, ήταν από αυτές που δε χρειάζονται την παραμικρή ανάλυση αγωνιστικά.  Ωστόσο για ακόμα μια φορά, μας πρόλαβε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Το ήδη περιβόητο περιστατικό με το πούλμαν, είναι πολύ σοβαρό για να το πάρουμε στ' αστεία οι Παναθηναϊκοί και ταυτόχρονα πολύ αστείο για να το πάρουν στα σοβαρά οι υπόλοιποι. Ως εκ τούτου, το αδηφάγο κοινό του BG θα εφοδιαστεί με δύο κείμενα, έκαστο από την σκοπιά του γράφοντος.

Αυτό ήταν, η πρώτη τριάδα κλείδωσε, ο Ολυμπιακός καπάρωσε την τρίτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας και πλέον το ενδιαφέρον εστιάζεται στην τέταρτη προνομιούχα θέση την οποία η Φενέρ κάνει σοβαρή προσπάθεια να χάσει και να την παραχωρήσει, ενδεχομένως στο νικητή του σημερινού Μπασκόνια - Παναθηναϊκός, οι οποίοι με τις νίκες τους αυτή την αγωνιστική στο Μπαμπεργκ και στην Αθήνα επί της Αρμάνι, εξασφάλισαν και μαθηματικά την πρόκριση. ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ Μαδρίτης και ΟΣΦΠ κέρδισαν Νταρουσάφακα, Μπαρτσελόνα και Ερ. Αστέρα αντίστοιχα και πλέον έχουν μπροστά τους τρεις αγωνιστικές αναμονής για να μάθουν τους αντιπάλους τους. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι οι Βάσκοι θα προσπεράσουν τη Φενέρμπαχτσέ, η οποία διανύει άλλη μια κακή περίοδο απόντος του Μπογκντάνοβιτς. Στα υπόλοιπα παιχνίδια η αδιάφορη Μακάμπι σκόρπισε τον πανικό στην Κωνσταντινούπολη κερδίζοντας την Φενέρ με buzzer beater του Λάντεσμπεργκ, η Εφές πήρε διπλό-χρυσάφι στο Κάουνας με μπροστάρη τον εσχάτως αναγεννημένο Γκρέιντζερ, ενώ στο "ντέρμπι" των αδιάφορων, η Γαλατά κέρδισε εύκολα τη χειρότερη ίσως ομάδα της διοργάνωσης, Ούνιξ Καζάν.

Οι δύσκολες νίκες των τεσσάρων εκ των πέντε πρασινοντυμένων ομάδων της διοργάνωσης, του Παναθηναϊκού, της Μπασκόνια, της Νταρουσάφακα και της Ζαλγκίρις επί των Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα και Ούνιξ Καζάν, ξεχώρισαν στην 26η αγωνιστική της Euroleague. Και αν οι δύο πρώτοι δείχνουν να εξασφαλίζουν την παρουσία τους στα play offs, η Ζαλγκίρις δείχνει αποφασισμένη να το παλέψει μέχρις εσχάτων. Στα υπόλοιπα παιχνίδια ο Ολυμπιακός, όντας πολύ κακός στο μεγαλύτερο κομμάτι του δευτέρου ημιχρόνου έχασε για δεύτερη φορά φέτος από την αδιάφορη πλέον Γαλατάσαράι με 71-80, η Εφές Αναντολού κέρδισε την επίσης παραιτημένη Μακάμπι με 92-87, ο Ερυθρός Αστέρας δεν έχασε έδαφος στο Μιλάνο, κερδίζοντας την επανακάμψασα τις τελευταίες εβδομάδες Αρμάνι με 71-78, ενώ η Φενέρ έφυγε νικήτρια με 78-83 στην έδρα της Μπάμπεργκ. Σε άλλα νέα της αγωνιστικής, ο Κιθ Λάνγκφορντ είναι από σήμερα κάτοχος ενός ακόμα σημαντικού ρεκόρ, για το οποίο θα διαβάσετε περισσότερα παρακάτω. Στα αξιοσημείωτα επίσης η δυναμική διπλή επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ στην διοργάνωση, αλλά και στην κορυφή του Top 10 της.

Όταν στις 19 Δεκεμβρίου ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε τον δανεισμό του εκδιωχθέντα από το Μιλάνο Σάντρο Τζεντίλε, προκλήθηκε ένας μικρός πάταγος στο ευρωπαϊκό και κυρίως στο ελληνικό μπασκετικό στερέωμα. Το όνομά του είχε τρομερή απήχηση στους οπαδούς του Παναθηναϊκού και οι (όχι και τόσο μακρινές) μνήμες ενός μεγάλου, ανερχόμενου ταλέντου έκαναν πολλούς να πιστέψουν πως ίσως ο Παναθηναϊκός βρήκε στα "σκουπίδια" τον επόμενο... franchise player του. Οι συνθήκες στα τέλη του Δεκέμβρη έδειχναν ότι ο Παναθηναϊκός αναλαμβάνει να εμπλακεί σε ένα πρότζεκτ από το οποίο θα έβγαινε στην καλύτερη κερδισμένος, στη χειρότερη απλά αδιάφορος. Απ' όπου και να το έπιανες, πιθανότητα ζημίας δεν προέκυπτε. Το σκεπτικό έλεγε πως "είτε μας βγαίνει και διαπραγματευόμαστε το καλοκαίρι την παραμονή του, είτε δε μας βγαίνει και τον αφήνουμε να βρει την άκρη αλλού, πάλι το καλοκαίρι".

Η τριχοτόμηση από φέτος του Ευρωπαϊκου μπάσκετ είναι μια πονεμένη και πολύπλοκη ιστορία. Απέναντί της στέκομαι με δυσπιστία, διότι καθόλου πεπεισμένος δεν είμαι πως το τρέχον "πολυμορφικό" μοντέλο των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε από πλευράς οργάνωσης, ενδιαφέροντος, αλλά και ίσων ευκαιριών και κατά συνέπεια ίσων προνομίων για όλες τις ομάδες (βλ. κλειστά συμβόλαια). Ακανθώδη και δυσεπίλυτα ζητήματα με τα οποία δε θα ασχοληθούμε σήμερα, καθώς λόγω ημέρας και ώρας, η θεματολογία μας θα περιστραφεί γύρω από έναν διαφορετικό, πιο ανάλαφρο άξονα, που ωστόσο άπτεται κατά έναν τρόπο της παραπάνω προβληματικής ολότητας.

Ποτέ δεν ήταν σκόρερ ολκής, τρομερά αλτικός, ή γκλαμουράτος με οποιονδήποτε τρόπο στα 21 χρόνια που έπαιξε επαγγελματικό μπάσκετ. Υπήρξε ένας κατα κύριο λόγο εξαιρετικός οργανωτής και δεινός «κλέφτης». Η αξιοπιστία, η αποφασιστικότητα, η συνέπεια και η επιμονή ήταν τα στοιχεία που του προσέφεραν οκτώ τίτλους στην ACB (3 κύπελλα, 4 σούπερ καπ και ένα πρωτάθλημα), άλλα οκτώ μετάλια σε όλες τις διοργανώσεις με την εθνική Αργεντινής, με σημαντικότερο το χάλκινο στο Πεκίνο το 2008, μία ρούκι σεζόν στο NBA σε ηλικία των 35, αλλά και το παρατσούκλι " The Pest".