Καλησπέρα αγαπητοί φανζ. Η καθιερωμένη στήλη - ανασκόπηση της αγωνιστικής της Ευρωλίγκα έρχεται απόψε στις οθόνες σας με ελαφριά καθυστέρηση. Ούτε η πρώτη φορά είναι που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ούτε η τελευταία, ωστόσο είμαστε σίγουροι ότι έχουμε όλη την κατανόησή σας. Η εβδομάδα που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ δεν μας φύλαγε καμία σούπερ έκπληξη, κάθε άλλο, τα αποτελέσματα ήταν λίγο - πολύ όλα "προβλεπόμενα". Η σημαντικότερη νίκη της αγωνιστικής ήταν μάλλον αυτή της Ρεάλ επί της Ζαλγκίρις, καθώς δε θα είναι πολλές οι ομάδες που θα περάσουν "ατσαλάκωτες" από το Κάουνας. Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στη Μόσχα, με την ΤΣΣΚΑ να παίρνει μια δύσκολη νίκη και τους "Πειραιώτες" να πωλούν ακριβά το "τομάρι" τους. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει μία εκ των ον ουκ άνευ νίκη στην Ποντγκόριτσα επί της Μπουντούτσνοστ, η οποία λίγα αλλάζει στη συνολική εικόνα που έχουμε ως τώρα από τους "πράσινους". Η Μπασκόνια πήρε μια εύκολη νίκη επί της Νταρουσάφακα στο γήπεδο που θα φιλοξενήσει το φετινό φάιναλ φορ,  η Φενέρ τα βρήκε "σκούρα" και κέρδισε δύσκολα την (τελικά μάλλον) αξιόμαχη Μπάγερν Μονάχου, η οποία παρατάχθηκε χωρίς τον Ριμπερί, ενώ η Μπάρτσα πήρε εύκολη εντός έδρας νίκη επί της Μακάμπι. Στην Ρωσία, η Χίμκι πήρε σημαντική "ανάσα" κερδίζοντας εύκολα την Γκραν Κανάρια, ενώ στο Μιλάνο, ο Μάικ Τζέιμς θα μπορούσε ίσως να εκλεχθεί και δήμαρχος της πόλης, αν αποφάσιζε να αλλάξει καριέρα. Με δικό του buzzer beater η Αρμάνι κέρδισε την ανεβασμένη Εφές. 

Καλησπέρα αγαπητ@. Είναι πραγματικά κρίμα να πρέπει κανείς να ασχοληθεί με την ήττα του ΠΑΟ από την Ζαλγκίρις, ένα τόσο ηλιόλουστο Σάββατο. Γιατί να μην πίνουμε ουζάκια στη θάλασσα καταβροχθίζοντας θαλασσομεζέδες; Ρητορικό το ερώτημα. Αυτά αφορούν άλλωστε τους ηττημένους. Στα ματς της αγωνιστικής εκτός από τη νίκη της Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ, ξεχωρίζει εκείνη της Μπάγερν επί της Μπασκόνια, η δεύτερη φετινή νίκη της Εφές επί της Φενέρ και η συναρπαστική επικράτηση της Αρμάνι επί της Χίμκι. Στα ξενέρωτα, η Μπαρτσελόνα πέρασε από την Νταρουσάφακα με τον Τόμιτς να συνεχίζει το λιμιτ απ και τον Σίνγκλετον να παίρνει μπρος, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ συνέτριψαν Γκραν Κανάρια και Μπουντούτσνοστ και ο Ολυμπιακός, απόντος του Γουίλμπεκιν πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μακάμπι. Πάμε να ρίξουμε την καθιερωμένη μας, ελαφρώς σκωπτική ματιά στα παιχνίδια της αγωνιστικής.

Καλημέρα σας αγαπητοί φίλοι. Όταν λέγαμε ότι μας είχε λείψει η Ευρωλίγκα, ξεχάσαμε να διευκρινίσουμε ότι δεν μας είχαν λείψει δύο πράγματα, ο Παναθηναϊκός των εκτός έδρας και τα "λαϊκά δικαστήρια" των πρώτων αγωνιστικών λεπτών. Καθώς όμως μία από τις ομορφιές του μπάσκετ είναι πως ο καθένας μας μπορεί να λέει την περισπούδαστη μαλακιούλα του (μου) ανέξοδα, ας το απολαύσουμε.

Στην δεύτερη αγωνιστική υπάρχουν ξεκάθαροι κερδισμένοι και χαμένοι. Ουάου. Η Νταρουσάφακα στο πρώτο χρονικά παιχνίδι πήρε τη νίκη απέναντι στην αδύναμη Μπουντούτσνοστ, σε ένα κάπως "ανάλατο" ματς, ενώ με εκτός έδρας νίκες προχώρησαν την πρώτη ημέρα της αγωνιστικής η Γκραν Κανάρια απέναντι στην Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν απέναντι στον "άγευστο" Παναθηναϊκό, ενώ η Μακάμπι δεν κατάφερε να υπερασπιστεί την έδρα της απέναντι στην ΤΣΣΚΑ του Ντε Κολό, παρότι προσπάθησε φιλότιμα. Η Φενέρ πήρε μια δύσκολη νίκη υψηλού σκορ απέναντι στην Χίμκι, η Ρεάλ πέρασε από το Μεντιολάνουμ Φόρουμ της Αρμάνι με τους Τζέιμς και Νέντοβιτς να παίζουν "ρολόι" από το τρίποντο, η Ζαλγκίρις "απογειώθηκε" στην έδρα της Εφές και προσγείωσε απότομα τους Τούρκους, ενώ ο Ολυμπιακός κέρδισε στη Μπασκόνια παίζοντας για περίπου 30 λεπτά ένα μπάσκετ που μου θύμισε τα 40άρια του Σεπτέμβρη, ως "ασυνήθιστα ζεστό, για την εποχή, επίπεδο". Πάμε να δούμε την πεντάδα της αγωνιστικής, τις κλασικές κατηγορίες μας και μερικά πράγματα για τους "αιώνιους".

Αναλογιζόμενοι μία αθλητική επιτυχία του παρελθόντος, συνήθως αναρωτιόμαστε πόσο αφύσικα γρήγορα πέρασε ο χρόνος από τότε. Με την περιπτωσάρα της Μακάμπι όμως μάλλον συμβαίνει το αντίθετο, καθώς μάλλον δεν είμαι ο μόνος στον οποίο το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, φαντάζει χρονικά τοποθετημένο εγγύτερα στο σήμερα από την τελευταία κατάκτηση ευρωλίγκα της εκπροσώπου του Ισραήλ στη διοργάνωση. Στην πραγματικότητα το δεύτερο γεγονός συντελέσθηκε το 2016, 22 ολόκληρα χρόνια μετά από το πρώτο. Για όλο αυτό το μπέρδεμα ωστόσο, θα προτιμήσω να αποδώσω ευθύνες στην "ομάδα του λαού", παρά στον εαυτό μου, καθώς οι Ισραηλινοί έχουν πλησιάσει τον μπασκετικό "πάτο" τα τελευταία τέσσερα χρόνια, χώνοντας τις ημέρες της δόξας τους βαθύτερα στο χρονοντούλαπο, απ' όσο πραγματικά τους αξίζουν. Έχοντας να μπουν στα πλέι οφς τεσσερα χρόνια, ο στόχος θα πρέπει να τεθεί σε πρώτη φάση στην επάνοδο στην κορυφαία οκτάδα της διοργάνωσης. Οι "απειλές" για δύο διαφορετικά ρόστερ, ένα για το πρωτάθλημα - ένα για την Ευρωλίγκα, έμειναν στα χαρτιά και η πυξίδα που καθοδηγεί τον σχεδιασμό της ομάδας, συνεχίζει να δείχνει επίμονα προς τις ΗΠΑ. Η Μακάμπι έχει στελεχώσει ένα δυνατό ρόστερ, βάζοντας δυο - τρεις εντυπωσιακές προσθήκες. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά.

Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι λίγο μετά την γέννηση του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, στα μέσα του 20ου αι., οι Αμερικανοί είχαν αναπτύξει μία σχέση ''τυφλής'' εμπιστοσύνης και πίστης στην ικανότητα των τεχνοκρατών της χώρας να εκπονούν και να φέρνουν εις πέρας μεγάλα και πολύ φιλόδοξα πρότζεκτς. Το πρόγραμμα του Μανχάταν για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων είχε κάνει ήδη την αρχή και η επόμενη μεγαλόπνοη και υπέρ-φιλόδοξη ιδέα, θα είχε ως στόχο να δώσει λύσεις και να παράγει νέα τεχνογνωσία σχετικά με τον αστικό σχεδιασμό των πόλεων. Το Minessota Experimental City (MXC) ήταν μια ιδέα του Νοτιοαφρικανού Έθελσταν Σπίλχαους, του γνησιότερου "απογόνου" του Ιουλίου Βερν και εκφράστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1960. Ο Σπίλχαους ήταν ένας άνθρωπος τραχύς, με αριστοκρατική ωστόσο αύρα, ένας πολυπράγμονας επιστήμονας, γεωφυσικός, ωκεανογράφος, πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και κομίστας, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική τη δεκαετία του 1940.

Ο δήμαρχος του Σαν Αντόνιο, Ρον Νίρενμπεργκ, κήρυξε την 30η Αυγούστου ως "Ημέρα Μανού Τζινόμπιλι", τοποθετώντας τον έτσι στην ίδια σελίδα της μπασκετικής ιστορίας των "σπιρουνιών" με τον Τιμ Ντάνκαν, τον οποίο η πόλη τίμησε με τον ίδιο τρόπο στην απόσυρσή του δυο χρόνια νωρίτερα. Δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος ότι κανείς δεν επηρέασε προπονητικά τον Γκρεγκ Πόποβιτς, όσο οι δύο προαναφερθέντες. Ο Μανού μπορεί να μην είχε την αγωνιστική πληθωρικότητα του Τίμι, έβαλε όμως στο "τραπέζι" των Τεξανών από το 2002 κάποια "χαρτιά", που έκαναν ακόμα και τον "θρυλο" Πόποβιτς να αναθεωρήσει πολλά απ' όσα πίστευε.

Καλησπέρα σας. Μία μακρά περίοδος ντεφορμαρίσματος και δημιουργικού ''κοκομπλόκο'' σε όλα τα επίπεδα εκ μέρους μου διακόπτεται, θέλω να ελπίζω, σήμερα. Ως ύστατη προσπάθεια ανάκτησης του κινήτρου και της χαράς, πήρα μία απόφαση ριζοσπαστική: βγήκα στον δρόμο και μίλησα με απλούς οπαδούς. Η μέθοδος που επέλεξα αποδείχθηκε αμφίδρομα ανακουφιστική, καθώς από τη μία ο συνομιλητής βοηθάται να βγάλει από μέσα τα καταπιεσμένα οπαδικά ένστικτα που κρύβει κάτω από το χαλάκι της ορθότητας, από την άλλη βοήθησε εμένα τον ίδιο να αντιληφθώ ότι τα αληθινά προβλήματα της ζωής, είναι τελικά άλλα από αυτά που μέχρι χθες νόμιζα.

Γεια σας. Η ΑΕΚ έφτασε στην πανηγυρική κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, καταγράφοντας μία σπουδαία επιτυχία, η οποία ωστόσο δε θα πρέπει να αποτελέσει τον τελικό προορισμό του εγχειρήματος, αλλά ένα (σημαντικό) εργαλείο στην προσπάθεια ανάπτυξης της ομάδας και στην επίτευξη μελλοντικών, ακόμα σπουδαιότερων στόχων. Η διάθεση από διοικητικής πλευράς υπάρχει, όπως και η "δίψα" για διάκριση και είναι πλέον στο χέρι της  να κεφαλαιοποιήσει και μακροπρόθεσμα τις πρόσφατες, σημαντικές επιτυχίες της. Το διαδίκτυο βρίθει από πανηγυρικά κείμενα και φωτορεπορτάζ, του αδιαμφισβήτητου θριάμβου, οπότε ελπίζουμε ότι θα μας συγχωρέσετε την προσπάθεια να σταθούμε περισσότερο στην επόμενη ημέρα της "Ένωσης". Άλλωστε τεχνικά βρισκόμαστε ήδη σε αυτήν.

Γεια σας και καλό σας μήνα. Το τέλος της σειράς των αναμετρήσεων με τη Ρεάλ Μαδρίτης άφησε τον Παναθηναϊκό εκτός φάιναλ φορ για έβδομη σερί σεζόν, διάστημα δυσβάσταχτο όχι μόνο για τους καλομαθημένους από τις άφθονες επιτυχίες οπαδούς του, αλλά και για τους διοικούντες. Η φετινή σεζόν ωστόσο χαρακτηρίζεται από μία ειδοποιό διαφορά: η ομάδα φέτος έδειξε πιο ικανή από ποτέ για επιστροφή στην τετράδα και μετά το πρώτο παιχνίδι του ΟΑΚΑ απέναντι στους Ισπανούς, κατάφερε να αναδειχθεί μέχρι και φαβορί του ζευγαριού, έστω για κάτι λιγότερο από 48 ώρες. Ωστόσο, παρά τις διαφορές στη διαδρομή του ταξιδιού, ο τελικός προορισμός αποδείχθηκε ο ίδιος, η άδοξη επιστροφή στο σπίτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το κλισέ θέλει την ομάδα να ασχολείται με την "επόμενη μέρα", δηλαδή τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, ωστόσο ο Παναθηναϊκός ήδη κοιτάζει πιο μακριά, καθώς η συμμετοχή του στην ευρωλίγκα θεωρείται στο εξής από αμφίβολη έως αδύνατη. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, η εξέλιξη αυτή έχει μεγαλύτερη σημασία από την απλή συμμετοχή ή όχι σε μία διοργάνωση, καθώς η επιλογή του προορισμού είναι αυτή που θα καθορίσει και τη στελέχωση του πληρώματος.

Καλησπέρα σας! Τα τέταρτα παιχνίδια των σειρών των πλέι οφς ολοκληρώθηκαν και το βασικό συμπέρασμα είναι, φυσικά, ένα: ότι οι ομάδες μας θα παρακολουθήσουν το φάιναλ φορ από τα σπίτια τους. Η εικόνα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ως προς το πώς τελικά "παραδόθηκαν" μπορεί να ήταν διαφορετική, όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Στην επιστημονική γλώσσα του μπάσκετ η προκύπτουσα συνθήκη αναφέρεται συνοπτικά και ως "καναπές", το πολύ καθισιό στον οποίο φέρνει το λεγόμενο "τσούξιμο", το οποίο λιγότερο η περισσότερο νιώθουμε όλοι οι Παναθηναϊκοί, σε αντίθεση με τους Ολυμπιακούς, οι οποίοι ίσως και να είναι ολίγον περισσότερο ενοχλημένοι από την εικόνα της ομάδας τους, παρά από τον αποκλεισμό. Κακά τα ψέμματα, οι ερυθρόλευκοι ουσιαστικά δεν κατάφεραν ούτε να κοντράρουν τους "διψασμένους" Λιθουανούς. Οι νίκες των Ζαλγκίρις και Ρεάλ, συνοδεύτηκαν και από τη νίκη - πρόκριση της ΤΣΣΚΑ στο φάιναλ φορ στην έδρα της Χίμκι και εκείνη της Φενέρ μέσα στην Βασκονία.