Η προτελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκα ξεκαθάρισε σε πρώτο βαθμό το τοπίο του χάους της κατάταξης, αφού μετά τα αποτελέσματά της έγινε γνωστό ποιες δέκα ομάδες θα συνεχίσουν να αγωνίζονται στην postseason. Το αποτέλεσμα της εβδομάδας φυσικά ήταν η νίκη της Εφές στο Βελιγράδι, απέναντι στον σκληρό αλλά αναποτελεσματικό Αστέρα, καθώς επίσης το διπλό του Παναθηναϊκού στο Μονακό, η επικράτηση της Μπαρτσελόνα μέσα στη Φενέρ και η νίκη της Ρεάλ απέναντι στην Παρί.

Καλοκαίρι, διακοπές και μεταγραφές.

Νομίζω πως αυτό είναι το τρίπτυχο της χαράς κάθε φιλάθλου. Να βρίσκεται σε μία παραλία και να διαβάζει -στο διαδίκτυο πια- τα μεταγραφικά νέα της ομάδας του. Προς το παρόν, μιας και δεν βρισκόμαστε ακόμα σε φάση διακοπών, θα ασχοληθώ στο σημερινό κείμενο με ορισμένες ενδιαφέρουσες μεταγραφικές κινήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στις ομάδες της Ευρωλίγκα. Oι προσθήκες δεν αφορούν τους καλύτερους παίχτες που άλλαξαν σύλλογο, όπως επί παραδείγματι ο Λορέντζο Μπράουν ή ο Κέβιν Πάντερ, αλλά σε άλλους που παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον. Έξι τέτοιες περιπτώσεις έχω ξεχωρίσει και θα παρουσιάσω ακολούθως, με υποκειμενικά προφανώς κριτήρια.

Προτού πιάσουμε στα αμιγώς αγωνιστικά. Ντάξει, τι άλλο να πούμε για το αστείο που λέγεται Ευρωλίγκα. Πρώτα συνωστίζεις στα γκισέ “αντιπάλους” φιλάθλους, οπαδούς όπως θέλετε πείτε το. Αφού προηγήθηκαν τα προχθεσινά με τον Αταμάν στο ξενοδοχείο. Προς έκπληξη κανενός πέφτουν φάπες, κι εκεί αποφασίζεις να πας στο εντελώς αντίθετο άκρο και να τιμωρήσεις τη λαοθάλασσα που περιμένει να μπει στο γήπεδο. Που έχει πληρώσει διόλου ευκαταφρόνητα ποσά για να παρευρεθεί στο κορυφαίο προϊόν σου, το οποίο υποβαθμίζεις στο μέγιστο βαθμό. Γελοία οργάνωση και διοργάνωση, αλλά θεωρώ αυτά θα τα διαβάσετε καλύτερα στο τράβελ μπλογκ του Γιώργου. Τέλος πάντων πάμε στη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού.

Σε δηλώσεις ενόψει Φάιναλ Φορ, ο Σάρας είπε πως ο Παναθηναϊκός είναι μια τυπική ομάδα Αταμάν. Άκρως εξαρτημένη από τα γκαρντ της, με την συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων να ξεκινούν από εκεί. Mind games ή έμμεση παραδοχή της ταχύτατης εξέλιξης του Παναθηναϊκού φέτος; Μάλλον και τα δύο, ο Γιασικεβίτσιους έχει το λέγειν να τα χωρέσει όλα σε μια πρόταση. Είπε κάποιο ψέμα ο Σάρας όμως στα άνωθι; Σε καμία περίπτωση, ίσα-ίσα που η πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκα συνήθως κρίνεται από τους καλύτερους παίκτες του παρκέ. Και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να έχει τους τρεις από τους τέσσερις καλύτερους τέτοιους στο ζευγάρι.

Την πορεία του Παναθηναϊκού τον τελευταίο χρόνο την έχουμε σχολιάσει πολλές φορές, αλλά θα μου επιτρέψετε μία τελευταία (προς ώρας τουλάχιστον). Γιατί είναι πραγματικά αδιανόητο ένας οργανισμός που πριν δώδεκα μήνες βολόδερνε στον πάτο της Ευρωλίγκα και ήταν φάντασμα της ιστορίας του, φέτος να βρίσκεται στο Φάιναλ Φορ. Και δεν μπορεί να υπήρχε ούτε ένας τόσο ουτοπικά αισιόδοξος φίλαθλος της ομάδας που τον Απρίλιο του 2023 ισχυριζόταν ότι φέτος θα ζούσαμε κάτι τέτοιο. Η φετινή εκτόξευση είναι άνευ προηγουμένου, και ναι, δώδεκα χρόνια μετά την Κωνσταντινούπολη, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει εκεί που πρέπει να βρίσκεται.

Γεμάτη άγχος, κρίσιμα σουτ και σημαντικές εκτός έδρας επιτυχίες ήταν η 33η αγωνιστική της Ευρωλίγκα, με τους αιώνιους να πανηγυρίζουν σημαντικά διπλά σε Βελιγράδι και Μόναχο, την Μπαρτσελόνα να επιβιώνει απέναντι στην Μακάμπι και την Εφές να βάζει πλώρη για τα playoffs πετυχαίνοντας τη νίκη της σεζόν.

Η προτελευταία διπλή αγωνιστική της χρονιάς έφερε πανικό στο πρώτο μισό της κατάταξης, καθώς οι ισορροπίες στον δρόμο για την τελική ευθεία άλλαξαν και πάλι. Μονακό, Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι, ενώ το 0/2 από Μακάμπι και Παρτιζάν τις έφερε ξαφνικά πολύ μακριά από εκεί που βρίσκονταν πριν από μερικές μόνο εβδομάδες.

Η επιλογή της κεντρικής φωτογραφίας προφανώς δεν είναι τυχαία. Ενδεχομένως να σκέφτεστε τι σχέση μπορεί να έχει ένα "κλικ" από φετινό ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός με το θέμα που αναγράφεται στον τίτλο. Πολύ πριν τα ντέρμπι αιωνίων, οι Φαλ και Λεσόρ είχαν κοντραριστεί πολλάκις. Και στο γαλλικό πρωτάθλημα, αλλά και στην Ευρωλίγκα βεβαίως. Οι δύο σέντερς ωστόσο έχουν να θυμούνται και τη μονομαχία τους σε έναν... ευρωπαϊκό τελικό! Αφού προτού γίνουν παίκτες τοπ επιπέδου, η αφετηρία τους στο ευρωπαϊκό στερέωμα, ήταν περίπου κοινή.

Με την αγωνιστική περίοδο στη Euroleague να έχει συμπληρώσει δέκα αγωνιστικές την στιγμή που γράφεται το κείμενο είναι ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά σε δύο συν μία περιπτώσεις παιχτών που έχουν ανέβει αγωνιστικό επίπεδο σε σχέση με την περασμένη σεζόν και σε άλλες τρεις που μέχρι στιγμής δε γοητεύουν με την απόδοσή τους και περισσότερο απογοητεύουν θα έλεγα, ή αν χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη φράση του Zach Lowe η απόδοσή τους είναι «μιεχ».

Με αυτά και με εκείνα βρισκόμαστε σχεδόν στο 1/3 της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, κι ως τώρα έχουμε μια ικανοποιητική πρώτη εικόνα από τις περισσότερες ομάδες. Ο ανταγωνισμός για την οκτάδα είναι τρελός, ο 4ος Παναθηναϊκός απέχει από την 14η Μπάγερν μόλις 2 νίκες. Ακόμα κι αν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, το γεγονός ότι ένας κακός μήνας αρκεί για να ρίξει οποιαδήποτε ομάδα δε λέγεται Ρεάλ εκτός πλέι οφ, καταδεικνύει ότι στη φετινή Ευρωλίγκα χώρος για πολλά στραβοπατήματα δεν υπάρχει. Για αυτό και το παροντικό 6-4 του Παναθηναϊκού κρίνεται ως σημαντικότατο.