Η φάση των ομίλων του φετινού Ευρωμπάσκετ ανήκει πια στην ιστορία, με τα "βαρβάτα" παιχνίδια να μεταφέρονται πια στην Πόλη. Έχοντας ένα σεβαστό δείγμα πέντε αγώνων, μπορούμε να εξάγουμε αρκετά συμπεράσματα αναφορικά με το αγωνιστικό προφίλ του Γιάνις Στρέλνιεκς. Ωστόσο, τα συγκεκριμένα στοιχεία ενδεχομένως να διαφοροποιηθούν στον Ολυμπιακό, αφενός διότι το συλλογικό επίπεδο διαφέρει κατά πολύ έναντι του αντιστοίχου των εθνικών ομάδων - και κατ' επέκταση μια διοργάνωση 10-15 ημερών, συγκριτικά με μια ολόκληρη σεζόν η οποία συνοψίζεται με συμμετοχή σε δύο μεγάλες λίγκες, ντέρμπι, ταξίδια κτλ. Αφετέρου, επειδή ο ρόλος του Λετονού πλει μέικερ στην ομάδα του κόουτς Σφαιρόπουλου - πιθανότατα - δεν θα είναι ο ίδιος με αυτόν που του "παρέχει" ο Άιναρς Μπαγκάτσκις.
Ο Στρέλνιεκς της Λετονίας/του Ευρωμπάσκετ
Με δεδομένο πως τα δυαρια (Μπλουμς και Νταϊρις Μπέρτανς) που έχει στην διάθεση του ο Λετονός τεχνικός δεν μπορούν να "κατέβουν" στον άσσο και να παίξουν ως κλασικοί χειριστές (τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα) και ελλείψει δεύτερου αξιόπιστου point guard, βλέπουμε τον Στρέλνιεκς να χρησιμοποιείται αυστηρά στην θέση "1". Στα κατά μέσο όρο 28 λεπτά που βρίσκεται στο γήπεδο (ο τρίτος σε χρόνο συμμετοχής παίκτης της Λετονίας), λειτουργεί πρωτίστως ως pass-first, θυμίζοντας (μην βιαστείτε να με αποκαλέσετε "ιερόσυλο", δεν τους συγκρίνω) "Σάρας των φτωχών" της μεγάλης Λιθουανίας των προηγούμενων ετών. Δηλαδή, προσφέρει ως επί το πλείστον αξιοπιστία στην μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, έλεγχο του τέμπο και δημιουργικές πινελιές.
Πως ερμηνεύονται αυτές; Με 30 ασίστ σε 5 αγώνες, ορισμένες εξ' αυτών ως "έτοιμα καλάθια" κι άλλες ως αξιοποίηση παίκτη που μπορεί να εκτελέσει πίσω από το τόξο. Δεν χωρά αμφιβολία πως πρόκειται για έναν εξαιρετικά ώριμο και μυαλωμένο παίκτη, που ξέρει πότε και πού πρέπει να πασάρει την μπάλα. Παίκτες με τα χαρακτηριστικά του Στρέλνιεκς, πέραν της χρησιμότητας τους, παρέχουν μεγάλη ασφάλεια στον εκάστοτε προπονητή, υπό την έννοια πως ακόμη κι αν δεν βρεθούν σε καλή βραδιά, ξέρεις πως δεν θα είναι επιζήμιοι για την γενική λειτουργία της ομάδας.
Κάπου εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως η τρομερή συνεισφορά του Ντάιρις Μπέρτανς - η οποία αποτελεί τρόπον τινά μια μικρή έκπληξη αναφορικά με το τι περιμέναμε να δούμε - σε αυτόν τον τομέα (5.2 ασίστ). Αποφορτίζει κάπως τον Στρέλνιεκς από τα καθήκοντα του, με τους Σκέλε και Πέινερς να καλύπτουν παράλληλα με 6 ασίστ συνδυαστικά, την κακή χθεσινή μέρα του συμπαίκτη τους στο ματς με τους Τούρκους. Ο Στρέλνιεκς έμεινε στο απόλυτο μηδέν, ωστόσο το τελευταίο παιχνίδι δεν αντικατοπτρίζει την συνολική εικόνα του μέχρις στιγμής στο τουρνουά, όπου έχει κάνει άλλωστε και μερικά σπουδαία παιχνίδια (9π/13α με Βέλγιο & 13π/9α με Μεγάλη Βρετανία), βοηθώντας σημαντικά σε νίκες.
Όσον αφορά το σκοράρισμα, παραμένει οικονομικός, όπως τον γνωρίζαμε. Βέβαια, το γεγονός πως αναγκάζεται να είναι περισσότερο από το συνηθισμένο (λόγω της ταυτόχρονης παρουσίας σπουδαίων επιθετικών ταλέντων όπως οι Πορζίνκις, Ντάβις Μπέρτανς και Τίμα) τον έχει ομολογουμένως βγάλει εκτός ρυθμού στην επίθεση, με τον ίδιο να μην μπορεί να αξιοποιήσει το δυνατό του προσόν - το περιφερειακό σουτ (3/15 τρίποντα). Σε κάθε περίπτωση, η προσωπική του αναποτελεσματικότητα δεν κοστίζει καθόλου στην ομάδα του, η οποία καταφέρνει να πετυχαίνει 89 πόντους ανά αγώνα.
Ο Στρέλνιεκς του Ολυμπιακού/της EuroLeague
Τόσο στην Μπάμπεργκ, όσο και στην Μπουντιβέλνικ, γνωρίσαμε τον 28χρονο περιφερειακό ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σύγχρονου combo guard, με κάθετο παιχνίδι και δυνατότητα να παίξει εξίσου καλά κι ως πλάγιος. Ο νέος παίκτης του Ολυμπιακού μπορούσε να είναι αποδοτικός είτε ως οργανωτής (3.3 τελικές πάσες Μ.Ο. καριέρας στην Ευρωλίγκα), με σωστές αποφάσεις δημιουργικά, επιλογές περιορισμένου ρίσκου κι ελάχιστα λάθη (1.2 για κάθε 25' που περνούσε στο παρκέ πέρσι), είτε ως εκτελεστής, με αξιοπρόσεκτη έφεση στο περιφερειακό σουτ (44% ποσοστό καριέρας) και συμπαθητικό - αναλογικά με την σωματοδομή του - drive. Στην Γερμανία τον είδαμε να απειλεί συστηματικά κι ως παίκτης αδύνατης πλευράς, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον στον Ολυμπιακό τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια με τον Λοτζέσκι. Στο κλείσιμο της περασμένης σεζόν, η στατικότητα που χαρακτήριζε τις ερυθρόλευκες επιθέσεις, με την αργή κυκλοφορία μπάλας, θα "αχρήστευαν" έναν... Στρέλνιεκς, αλλά λογικά αυτό δεν θα συνεχιστεί για ευνοήτους λόγους.
Για να είμαι ειλικρινής, με την έλευση του στον Ολυμπιακό στις αρχές του καλοκαιριού, θεώρησα πως η συγκεκριμένη μεταγραφή θα έχει τύχη μόνον εάν ο κόουτς Σφαιρόπουλος τον χρησιμοποιήσει αυστηρά ως άσσο (όπως συμβαίνει και στην Εθνική Λετονίας). Δηλαδή, να "μοιραστεί" την θέση και τα καθήκοντα αυτής με τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Εν συνεχεία όμως, αναθεώρησα κι η αρχή για να συμβεί αυτό ήταν πως δεν είχα καταλάβει τι είδους γκαρντ έψαχναν οι ερυθρόλευκοι μετά από αυτόν. Στα ρεπορτάζ διαβάζαμε για παίκτες όπως οι Γιόβιτς και Μπάικς, μέχρι Χίκμαν και Τζάκσον. Ολίγον μπερδεμένη κατάσταση κι ασαφής προσανατολισμός, τουλάχιστον από αυτά που έβγαιναν προς τα έξω. Τελικά, οι Πειραιώτες υπέγραψαν τον έκπτωτο NBAer Μπράιαν Ρόμπερτς (κατά σύμπτωση, κι αυτός με πολυετές πέρασμα από την Βαμβέργη...), γεγονός που διαφοροποίησε αρκετά την εικόνα που αρχικά είχα σχηματίσει στο μυαλό μου.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει πια στην διάθεση του αρκετές επιλογές για την περιφέρεια, γεγονός που θα του προσφέρει την δυνατότητα να ελίσσεται, χρησιμοποιώντας πληθώρα σχημάτων. Ο Στρέλνιεκς είναι πολυδιάστατος παίκτης και θα μπορεί να δώσει ποιοτικές λύσεις, ανεξαρτήτως παρτενέρ. Θεωρητικά, μπορεί να ταιριάξει τόσο ως "στήριγμα" δίπλα στον Σπανούλη, όσο και μαζί με έναν εκ των Ρόμπερτς-Μάντζαρη. Η παρουσία του άλλωστε ευνοεί και την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση τριών γκαρντ, την οποία ενδεχομένως να βλέπουμε αραιά και που κατά την διάρκεια της σεζόν. Το κυριότερο ερωτηματικό που υπάρχει στην παρούσα φάση σχετίζεται με την αμυντική του ικανότητα.
Προσοχή, δεν μιλάμε για την συνέπεια του στον αμυντικό τομέα ή την διάθεση που δείχνει. Τα δύο τελευταία τον χαρακτηρίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό, αφού είναι πειθαρχημένος και ακολουθεί πιστά το πλάνο του προπονητή. Δεν είναι κι ο καλύτερος αθλητής του κόσμου, ούτε έχει ένα γερό και ψηλό σκαρί σαν του Χάκετ, ώστε να κερδίσει προσωπικές μονομαχίες ή να βγει δυναμικά μπροστά από έναν αντίπαλο και να κλέψει. Θα μου πείτε, γιατί ήταν ο Γκριν αμυντικός ογκόλιθος; Όχι φυσικά, αλλά έστω πως θεωρούμε αντί-Γκριν τον Στρέλνιεκς. Τότε, έχω την εντύπωση πως στο μπρα-ντε-φερ μεταξύ των δύο, ο νικητής θα αναδειχθεί αφότου δούμε πρώτα τον Λετονό στον Ολυμπιακό.
Αντί επιλόγου, μερικές λετονικές επισημάνσεις
- Δεν ξέρω γιατί ο ΠΑΟΚ δεν διατήρησε στο νέο ρόστερ του τον Πέινερς ή αν βλέποντας τον τώρα στο Ευρωμπάσκετ έχουν μετανιώσει που δεν το έκαναν. Ξέρω πάντως πως οι μέχρι στιγμής εμφανίσεις του είναι αρκετά σοβαρές και φέρουν θετικό πρόσημο. Ειδικά χθες με αντίπαλο την Τουρκία, όπου αγωνίστηκε περισσότερο από ό,τι συνήθως, έκανε ένα all-around παιχνίδι και έβαλε το λιθαράκι του ώστε να πάρει η ομάδα του ακόμη ένα ροζ φύλλο. Έπαιξε με αυτοπεποίθηση κι έβγαλε ενέργεια, βοηθώντας με τις ασίστ του και την ευστοχία του από την γραμμή των βολών.
- Ο τίμιος Γιάνις Μπλουμς απέδειξε κάτι που πολλοί παραβλέπουν: πως το Ευρωμπάσκετ και γενικά τα τουρνουά όπως αυτό, είναι κατά βάση θέμα ημέρας. Τι κι αν είχαν προηγηθεί για τον ίδιο "άστοχα" παιχνίδια (0/2 τρίποντα με Ρωσία, 0/4 με Βέλγιο και ποσοστό ευστοχίας μόλις 14% στα 4 πρώτα ματς), χθες έκανε 5/8, σμπαραλαζιάζοντας - με το συμπάθειο - την περιφερειακή άμυνα της ομάδας του Σαρίτσα. Βεβαίως, σε αυτό παίζει ρόλο κι η ικανότητα, ο Μπλουμς ανέκαθεν ήταν ένας τρομερός σουτέρ. Όμως, όπως είπαμε, μέσα σε λίγες μέρες/ώρες πολλά μπορούν να αλλάξουν.
- Το ότι ο Τίμα είναι πολύ καλός παίκτης έχει επισημανθεί πολλάκις κατά το παρελθόν και μάλιστα από αρκετό κόσμο που παρακολουθούσε την εξέλιξη του στην Αγία Πετρούπολη. Αφήνοντας για λίγο στην άκρη το Ευρωμπάσκετ και με το βλέμμα στραμμένο στη νέα Ευρωλίγκα, τολμώ να πω πως ίσως η Μπασκόνια πέτυχε το steal της χρονιάς με αυτή την μεταγραφή. Κινούμενη αστραπιαία, έκλεισε έναν ποιοτικό φόργουορντ, σε ιδανική ηλικία και με διαρκώς αυξανόμενες μετοχές. Πρόκειται για μια δυνατή προσθήκη, αυτό είναι δεδομένο. Μήπως στην πορεία αποδειχθεί κάτι περισσότερο; Θα το μάθουμε, πιθανότατα, το επόμενο καλοκαίρι, εάν στα πόδια του... σφάζονται οι "μεγάλοι" της ACB.
