O 26αχρονος Καλιφορνέζος αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους καλύτερους παίχτες στη θέση του, έναν εξαιρετικό two-way forward, τον ηγέτη και franchise παίχτη της ομάδας των Pacers. Βρίσκεται στο ΝΒΑ από το 2010, οπότε επιλέχτηκε από τη νυν ομάδα του στο νούμερο 10 του draft, προερχόμενος από το Fresno State College. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αν «έχει ακουμπήσει το ταβάνι του» ως παίχτης της Indiana ή αν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις φήμες περί ανταλλαγής του πριν από ένα μήνα, καθώς και το ότι το καλοκαίρι του 2018 θα μπορεί να βγει στην αγορά ως free agent και να επιλέξει έναν οργανισμό που θα μπορεί να του προσφέρει πολλά περισσότερα και, γιατί όχι, την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.

Η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι και θα είναι το καλάθι. Το «χλατς» που κάνει η μπάλα όταν καταλήγει στο διχτάκι. Θαυμάζουμε μεγάλους σκόρερς ικανούς να κερδίσουν ένα παιχνίδι μόνοι τους. Στο κείμενο θα ασχοληθούμε με τον τελευταίο, ίσως, μεγάλο «μπόμπερ» των ευρωπαϊκών γηπέδων, τον Keith Langford. Μεταξύ άλλων, προσπαθούμε επίσης να δώσουμε απάντηση σε κάποια σημαντικά ερωτήματα για την καριέρα του με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του από τα κολεγιακά του χρόνια έως και σήμερα.

Οι πρωτευουσιάνοι του ΝΒΑ πραγματοποιούν μια εξαιρετική μέχρι στιγμής σεζόν, που τους βρίσκει μετά τη διακοπή για το All Star στην τρίτη θέση της ανατολικής περιφέρειας με ρεκόρ 34-21 (την στιγμη που γραφοταν το κειμενο), η οποία θα είναι και η υψηλότερη της ιστορίας τους (από τότε που ονομάστηκαν Wizards) αν τερματίσουν σε αυτή. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο εκρηκτικό δίδυμο των guards που έχουν, τους μάγους της ομάδας, John Wall και Bradley Beal. Προτού αναφερθούμε σε αυτούς, μια σύντομη μόνο αναφορά στον προπονητή και την πορεία της ομάδας μέχρι τώρα.

Γεια σας φίλες και φίλοι! Το σημερινό 3 on 3, θα είναι οικογενειακού χαρακτήρα. Θα βάλει αδέρφια να τσακωθούν, αφού θα βρεθούν αντιμέτωπα στο σημερινό άρθρο. Θα δούμε τα μεγάλα αδέρφια εναντίον των μικρότερων αδερφών τους, που όλοι τους αγωνίζονται τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ¹. Όσοι έχουμε αδέρφια και έχει τύχει να παίξουμε μονάκι εναντίον τους, γνωρίζουμε ότι αυτά τα παιχνίδια γίνονται αφορμή για επικούς τσακωμούς, αφού δεν δέχεται κανείς να χάσει και να τον πειράζει ο αδερφός του, και καταλήγουν να είναι αγώνες με μπόλικο ξύλο, trash talking. Είναι ένας αγώνας αίμα και άμμος. (Δίκιο δεν έχω Αλέξανδρε; )

Όχι, δεν θα ασχοληθούμε με την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Colin Firth, που παρεμπιπτόντως αξίζει να τη δείτε για την ερμηνεία του ίδιου ως διαδόχου του βασιλικού θρόνου , Γεώργιου του 6ου, που πάσχει από οξύ τραυλισμό ,ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου (και ο συμπρωταγωνιστής του, Geoffrey Rush, ήταν υποψήφιος για το αντίστοιχο βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου). Θα μιλήσουμε, λοιπόν, για τον βασιλιά του ΝΒΑ, Lebron James και για τα πρόσφατα παράπονά του για την έλλειψη ενός αναπληρωματικού point guard , ειδικότερα για το διάστημα που αυτός ή ο Kyrie Irving ή και οι δύο μαζί βρίσκονται στον πάγκο..

Καλό μήνα σε όλους. Tι καλύτερο από το να ξεκινήσει ο μήνας με ένα αγαπημένο 3on3, και ελπίζοντας να κάνει λιγότερο κρύο αυτές τις μέρες, γιατί έχουμε ξεπαγιάσει το φετινό χειμώνα. Το σημερινό άρθρο πραγματεύεται κάποια draft picks, και συγκεκριμένα τρεις χαμηλές επιλογές που αποδείχτηκαν λίρα εκατό, και τρεις επιλογές σε top10 που εξελίχθηκαν σε παταγώδεις αποτυχίες τα τελευταία δέκα χρόνια. Κριτήριο για την πρώτη κατηγορία αποτέλεσε η επιλογή τους σε all star game και η γενικότερη πορεία που έχουν στην μέχρι τώρα καριέρα τους, με αναφορά σε παίχτες που που επιλέχθηκαν σε υψηλότερα νούμερα. Για τις αποτυχημένες επιλογές, η πενιχρή παρουσία τους στο ΝΒΑ, σε αντιδιαστολή πάντα με εκείνους τους οποίους δεν διάλεξαν οι ομάδες για χάρη τους και έχουν εξελιχθεί σε super stars. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα… «ψαγμένα» picks.
(η κατάταξη γίνεται με τυχαία σειρά και όχι βάση αξίας).

Η πρώην ομάδα του Vancouver και νυν της πολιτείας του Jack Daniels αποτελεί εδώ και χρόνια μία από τις πιο σταθερές ομάδες της δυτικής περιφέρειας. Με συνεχόμενες παρουσίες στα play offs, έχοντας φτάσει μία φορά στους τελικούς της δύσης και τρεις φορές στους ημιτελικούς, βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Θα εξελιχθεί σύμφωνα με τις τάσεις του σύγχρονου μπάσκετ, ή θα μείνει στάσιμη;

Όλοι θυμόμαστε την πρώτη φορά που παρακολουθήσαμε έναν αγώνα μπάσκετ. Το πρωτόγνωρο συναίσθημα του να βρίσκεσαι σε ένα γήπεδο γεμάτο κόσμο, το πάθος σε κάθε καλάθι της ομάδας, ο θυμός και η οργή για τα καλάθια των αντίπαλων, τα συνθήματα, τα τραγούδια και τα «κοσμητικά επίθετα» προς τους αντιπάλους, είναι ανεξίτηλα τυπωμένα στη μνήμη μας. Κάποιος συγγενής ή ένας μεγαλύτερος φίλος θα ήταν αυτός που θα έβαζε το μικρόβιο της πορτοκαλί «σπυριάρας» μέσα μας και κάπως έτσι ξεκίνησε και η δική μου σχέση με την συγκεκριμένη «κυρία». Και σε τι αγώνα…! Περιστέρι – Άρης, στο κλειστό γήπεδο της Τζον Κέννεντυ «Ανδρέας Παπανδρέου», αρχές δεκαετίας του ’90 , σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Θυμάμαι ακόμα τη λατρεία του πατέρα μου για το μεγάλο Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη! Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ότι μετά το τέλος του αγώνα με πήγε έξω από τα αποδυτήρια και με έβγαλε φωτογραφία στην αγκαλιά των δύο μεγάλων παικτών!

Είναι τελικά το Χιούστον υπό τις οδηγίες του Μάικ Ντ’Αντόνι η πιο fun to watch ομάδα στο ΝΒΑ; Είχε μεγάλο ενδιαφέρον η φετινή χρονιά για την ομάδα από το Τέξας, καθώς μετά την απομάκρυνση του Κέβιν Μακχέιλ, μπήκε  στην εποχή του PG James Harden, κάτι για το οποίο σας είχε προϊδεάσει ο Bill Nessis από την αρχή της σεζόν. Πως έχει λειτουργήσει τελικά στη μέχρι τώρα σεζόν; Το μπάσκετ που βλέπουμε από το Χιούστον φέτος είναι αυτό που αναμέναμε με έναν τέτοιο προπονητή-θιασώτη της περίφημης επίθεσης των ‘’7 seconds ore less’, από την εποχή των Φοίνιξ Σανς. Ας δούμε κάποια πράγματα για τη μέχρι τώρα πορεία τους.