Οφείλω να παραδεχτώ δημοσίως πως ήμουν από αυτούς που σχολίαζαν αρνητικά την απόφαση του coach Bullet να πάει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τρεις ξένους στη θέση του σέντερ. Ο γεννηθείς στις 30 Δεκεμβρίου του 1994 στο Νόβι Σαντ της Σερβίας , πρώην σέντερ της Παρτίζαν Νίκολα Μιλουτίνοφ, βρίσκεται στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα του Πειραιά, και με την παρουσία του φέτος δικαιώνει την επιλογή του προπονητή να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες και στους «ειδικούς». Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τον τρόπο που χρησιμοποιεί φέτος το Σέρβο «δεινόσαυρο» ο Σφαιρόπουλος, καθώς δεν τον ματσάρει μόνο με ισοϋψείς σέντερ αλλά και με πιο αθλητικούς.

Τόσος ντόρος για ένα παίχτη αν αξίζει ή όχι το βραβείο του MVP δεν έχει ξαναγίνει τα τελευταία χρόνια. O Russel Westbrook ειναι ίσως η πιο «αμφιλεγόμενη» παρουσία τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ, κάτι που οφείλεται όχι τοσο στην αξία του,  όσο στο συνεχιζόμενο ερώτημα για το εάν κυνηγάει τα στατιστικά του ή απλά οι αριθμοί ήταν προϊον μέτριων συμπαικτών και της υποχρέωσης να τα κάνει όλα. Η παρουσία των Thunder στα play offs σταμάτησε στον πρώτο γύρο της δυτικής περιφέρειας, όπου το Houston αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Από αρκετούς αποθεώθηκε για τα κατορθώματά του, από άλλους λοιδορήθηκε. Στα δικά μου τα μάτια αυτό που έκανε ήταν εξωπραγματικό, οφείλω όμως να παραδεχτώ πως οι όποιες ενστάσεις των πολέμιων του, δε μοιάζουν παράλογες.

Η ώρα της αλήθειας για το ΝΒΑ. Από το Σάββατο θα μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και σε λίγες βδομάδες θα έχουμε τη στέψη του νέου του πρωταθλητή. Το τελευταίο διάστημα η κουβέντα για το ΝΒΑ αναλώθηκε σε ζητήματα περί MVP, όμως τα ψέματα τελειώνουν και ήρθε η στιγμή για την πραγματική μάχη, αυτή για τον τίτλο. Τα φετινά play offs φαντάζουν πραγματικά ενδιαφέροντα και αναμένουμε με μεγάλη αγωνία την έκβασή τους για αρκετούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε παρακάτω. Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε...

O 26αχρονος Καλιφορνέζος αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους καλύτερους παίχτες στη θέση του, έναν εξαιρετικό two-way forward, τον ηγέτη και franchise παίχτη της ομάδας των Pacers. Βρίσκεται στο ΝΒΑ από το 2010, οπότε επιλέχτηκε από τη νυν ομάδα του στο νούμερο 10 του draft, προερχόμενος από το Fresno State College. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αν «έχει ακουμπήσει το ταβάνι του» ως παίχτης της Indiana ή αν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις φήμες περί ανταλλαγής του πριν από ένα μήνα, καθώς και το ότι το καλοκαίρι του 2018 θα μπορεί να βγει στην αγορά ως free agent και να επιλέξει έναν οργανισμό που θα μπορεί να του προσφέρει πολλά περισσότερα και, γιατί όχι, την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.

Η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι και θα είναι το καλάθι. Το «χλατς» που κάνει η μπάλα όταν καταλήγει στο διχτάκι. Θαυμάζουμε μεγάλους σκόρερς ικανούς να κερδίσουν ένα παιχνίδι μόνοι τους. Στο κείμενο θα ασχοληθούμε με τον τελευταίο, ίσως, μεγάλο «μπόμπερ» των ευρωπαϊκών γηπέδων, τον Keith Langford. Μεταξύ άλλων, προσπαθούμε επίσης να δώσουμε απάντηση σε κάποια σημαντικά ερωτήματα για την καριέρα του με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του από τα κολεγιακά του χρόνια έως και σήμερα.

Οι πρωτευουσιάνοι του ΝΒΑ πραγματοποιούν μια εξαιρετική μέχρι στιγμής σεζόν, που τους βρίσκει μετά τη διακοπή για το All Star στην τρίτη θέση της ανατολικής περιφέρειας με ρεκόρ 34-21 (την στιγμη που γραφοταν το κειμενο), η οποία θα είναι και η υψηλότερη της ιστορίας τους (από τότε που ονομάστηκαν Wizards) αν τερματίσουν σε αυτή. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο εκρηκτικό δίδυμο των guards που έχουν, τους μάγους της ομάδας, John Wall και Bradley Beal. Προτού αναφερθούμε σε αυτούς, μια σύντομη μόνο αναφορά στον προπονητή και την πορεία της ομάδας μέχρι τώρα.

Γεια σας φίλες και φίλοι! Το σημερινό 3 on 3, θα είναι οικογενειακού χαρακτήρα. Θα βάλει αδέρφια να τσακωθούν, αφού θα βρεθούν αντιμέτωπα στο σημερινό άρθρο. Θα δούμε τα μεγάλα αδέρφια εναντίον των μικρότερων αδερφών τους, που όλοι τους αγωνίζονται τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ¹. Όσοι έχουμε αδέρφια και έχει τύχει να παίξουμε μονάκι εναντίον τους, γνωρίζουμε ότι αυτά τα παιχνίδια γίνονται αφορμή για επικούς τσακωμούς, αφού δεν δέχεται κανείς να χάσει και να τον πειράζει ο αδερφός του, και καταλήγουν να είναι αγώνες με μπόλικο ξύλο, trash talking. Είναι ένας αγώνας αίμα και άμμος. (Δίκιο δεν έχω Αλέξανδρε; )

Όχι, δεν θα ασχοληθούμε με την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Colin Firth, που παρεμπιπτόντως αξίζει να τη δείτε για την ερμηνεία του ίδιου ως διαδόχου του βασιλικού θρόνου , Γεώργιου του 6ου, που πάσχει από οξύ τραυλισμό ,ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου (και ο συμπρωταγωνιστής του, Geoffrey Rush, ήταν υποψήφιος για το αντίστοιχο βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου). Θα μιλήσουμε, λοιπόν, για τον βασιλιά του ΝΒΑ, Lebron James και για τα πρόσφατα παράπονά του για την έλλειψη ενός αναπληρωματικού point guard , ειδικότερα για το διάστημα που αυτός ή ο Kyrie Irving ή και οι δύο μαζί βρίσκονται στον πάγκο..

Καλό μήνα σε όλους. Tι καλύτερο από το να ξεκινήσει ο μήνας με ένα αγαπημένο 3on3, και ελπίζοντας να κάνει λιγότερο κρύο αυτές τις μέρες, γιατί έχουμε ξεπαγιάσει το φετινό χειμώνα. Το σημερινό άρθρο πραγματεύεται κάποια draft picks, και συγκεκριμένα τρεις χαμηλές επιλογές που αποδείχτηκαν λίρα εκατό, και τρεις επιλογές σε top10 που εξελίχθηκαν σε παταγώδεις αποτυχίες τα τελευταία δέκα χρόνια. Κριτήριο για την πρώτη κατηγορία αποτέλεσε η επιλογή τους σε all star game και η γενικότερη πορεία που έχουν στην μέχρι τώρα καριέρα τους, με αναφορά σε παίχτες που που επιλέχθηκαν σε υψηλότερα νούμερα. Για τις αποτυχημένες επιλογές, η πενιχρή παρουσία τους στο ΝΒΑ, σε αντιδιαστολή πάντα με εκείνους τους οποίους δεν διάλεξαν οι ομάδες για χάρη τους και έχουν εξελιχθεί σε super stars. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα… «ψαγμένα» picks.
(η κατάταξη γίνεται με τυχαία σειρά και όχι βάση αξίας).

Η πρώην ομάδα του Vancouver και νυν της πολιτείας του Jack Daniels αποτελεί εδώ και χρόνια μία από τις πιο σταθερές ομάδες της δυτικής περιφέρειας. Με συνεχόμενες παρουσίες στα play offs, έχοντας φτάσει μία φορά στους τελικούς της δύσης και τρεις φορές στους ημιτελικούς, βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Θα εξελιχθεί σύμφωνα με τις τάσεις του σύγχρονου μπάσκετ, ή θα μείνει στάσιμη;