Όπως όλοι οι φανζ μας γνωρίζετε, το σάιτ είναι μια ωδή στο μπάσκετ, στον έρωτα και στο κρασί. Έτσι θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον Τούρκο παίχτη με ένα κρασί που ωριμάζει καθώς περνάνε τα χρόνια, έως ότου βρεθεί στο ποτήρι ενός έμπειρου ουρανίσκου, όπου θα απογειωθεί γευστικά με τη συνοδεία ωραίου φαγητού. Επειδή όμως από κρασί δε γνωρίζω τίποτα (συγγνώμη Guru, προσπάθησα να σε εντυπωσιάσω με την εισαγωγή) θα ασχοληθώ καθαρά με το μπάσκετ και τον κύριο της φωτογραφίας. Ομοιότητες με το κρασί μπορούμε να βρούμε πάντως. Εξάλλου, πόσο συχνό είναι το φαινόμενο για ένα παίχτη να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του στην ηλικία των 33 ετών; Να εξελιχθεί μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αγάπη του για το άθλημα, από ένα παίχτη-ρολίστα «ειδικών» αποστολών, στον ηγέτη μιας ομάδας ή στο πολυτιμότερο στέλχεος της, και εν συνεχεία να πάρει μεταγραφή στην πρωταθλήτρια Ευρώπης; Ο Γκιουλέρ τη χρονιά που τελείωσε καταξιώθηκε στη συνείδηση πολλών ως ένας από τους καλύτερους combo guard της Ευρωλίγκας, με αποτέλεσμα την υπογραφή συμβολαίου, πριν λίγες ημέρες, με τη Φενέρ του.Ομπράντοβιτς.

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την (απλώς διαφαινόμενη) απόφαση του Ολυμπιακού να μην ανανεώσει το συμβόλαιο με τον Ιταλό-Αμερικανό γκαρντ, ξεκίνησε μια διαδικτυακή προσπάθεια μέσω του γνωστού hashtag από φίλους της ομάδας, με σκοπό να «σταλεί» μήνυμα παραμονής στη διοίκηση, ώστε να παραμείνει στην ομάδα και την επόμενη χρονιά ο συμπαθής σε πολλούς Ντάνι. Είναι κάτι που δε θυμάμαι να είχε συμβεί σε τέτοιο βαθμό τα τελευταία χρόνια, το οποίο και δείχνει την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο του Χάκετ. Με αφορμή λοιπόν αυτή την κίνηση, στο παρακάτω κείμενο θα καταθέσω την άποψή μου για τη συγκεκριμένη υπόθεση, προσπαθώντας να δω αν θα πρέπει να ανανεωθεί ο παίχτης ή όχι.

Σιγά σιγά η μπασκετική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Η Ευρωλίγκα τελείωσε, ξεκίνησαν οι τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ώρες ξεκινάνε οι τελικοί του ΝΒΑ. Το ζευγάρι; Το αναμενόμενο από την αρχή της χρονιάς. Οι Καβαλίερς του βασιλιά Τζέιμς εναντίον του άσωτου Ντουράντ και των Ουόριορς. Μετά από μια διαδικαστική παρουσία των δύο φιναλίστ στα play offs, τα οποία θύμισαν τα αντίστοιχα του Ελληνικού πρωταθλήματος, οπου γνωρίζουμε το ζευγάρι του τελικού από την αρχή της σεζόν, κοντοζυγώνει η ώρα που θα μάθουμε εάν θα έχουμε νέο βασιλιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μέσα από το κείμενο θα  παρουσιάσουμε τρεις λόγους, για τους οποίους  θα θέλαμε να πάρει τον τίτλο κάθε ομάδα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με τους πρωταθλητές (στατιστικά του κειμένου από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ).

Οφείλω να παραδεχτώ δημοσίως πως ήμουν από αυτούς που σχολίαζαν αρνητικά την απόφαση του coach Bullet να πάει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τρεις ξένους στη θέση του σέντερ. Ο γεννηθείς στις 30 Δεκεμβρίου του 1994 στο Νόβι Σαντ της Σερβίας , πρώην σέντερ της Παρτίζαν Νίκολα Μιλουτίνοφ, βρίσκεται στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα του Πειραιά, και με την παρουσία του φέτος δικαιώνει την επιλογή του προπονητή να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες και στους «ειδικούς». Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τον τρόπο που χρησιμοποιεί φέτος το Σέρβο «δεινόσαυρο» ο Σφαιρόπουλος, καθώς δεν τον ματσάρει μόνο με ισοϋψείς σέντερ αλλά και με πιο αθλητικούς.

Τόσος ντόρος για ένα παίχτη αν αξίζει ή όχι το βραβείο του MVP δεν έχει ξαναγίνει τα τελευταία χρόνια. O Russel Westbrook ειναι ίσως η πιο «αμφιλεγόμενη» παρουσία τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ, κάτι που οφείλεται όχι τοσο στην αξία του,  όσο στο συνεχιζόμενο ερώτημα για το εάν κυνηγάει τα στατιστικά του ή απλά οι αριθμοί ήταν προϊον μέτριων συμπαικτών και της υποχρέωσης να τα κάνει όλα. Η παρουσία των Thunder στα play offs σταμάτησε στον πρώτο γύρο της δυτικής περιφέρειας, όπου το Houston αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Από αρκετούς αποθεώθηκε για τα κατορθώματά του, από άλλους λοιδορήθηκε. Στα δικά μου τα μάτια αυτό που έκανε ήταν εξωπραγματικό, οφείλω όμως να παραδεχτώ πως οι όποιες ενστάσεις των πολέμιων του, δε μοιάζουν παράλογες.

Η ώρα της αλήθειας για το ΝΒΑ. Από το Σάββατο θα μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και σε λίγες βδομάδες θα έχουμε τη στέψη του νέου του πρωταθλητή. Το τελευταίο διάστημα η κουβέντα για το ΝΒΑ αναλώθηκε σε ζητήματα περί MVP, όμως τα ψέματα τελειώνουν και ήρθε η στιγμή για την πραγματική μάχη, αυτή για τον τίτλο. Τα φετινά play offs φαντάζουν πραγματικά ενδιαφέροντα και αναμένουμε με μεγάλη αγωνία την έκβασή τους για αρκετούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε παρακάτω. Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε...

O 26αχρονος Καλιφορνέζος αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους καλύτερους παίχτες στη θέση του, έναν εξαιρετικό two-way forward, τον ηγέτη και franchise παίχτη της ομάδας των Pacers. Βρίσκεται στο ΝΒΑ από το 2010, οπότε επιλέχτηκε από τη νυν ομάδα του στο νούμερο 10 του draft, προερχόμενος από το Fresno State College. Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αν «έχει ακουμπήσει το ταβάνι του» ως παίχτης της Indiana ή αν ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις φήμες περί ανταλλαγής του πριν από ένα μήνα, καθώς και το ότι το καλοκαίρι του 2018 θα μπορεί να βγει στην αγορά ως free agent και να επιλέξει έναν οργανισμό που θα μπορεί να του προσφέρει πολλά περισσότερα και, γιατί όχι, την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.

Η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι και θα είναι το καλάθι. Το «χλατς» που κάνει η μπάλα όταν καταλήγει στο διχτάκι. Θαυμάζουμε μεγάλους σκόρερς ικανούς να κερδίσουν ένα παιχνίδι μόνοι τους. Στο κείμενο θα ασχοληθούμε με τον τελευταίο, ίσως, μεγάλο «μπόμπερ» των ευρωπαϊκών γηπέδων, τον Keith Langford. Μεταξύ άλλων, προσπαθούμε επίσης να δώσουμε απάντηση σε κάποια σημαντικά ερωτήματα για την καριέρα του με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του από τα κολεγιακά του χρόνια έως και σήμερα.

Οι πρωτευουσιάνοι του ΝΒΑ πραγματοποιούν μια εξαιρετική μέχρι στιγμής σεζόν, που τους βρίσκει μετά τη διακοπή για το All Star στην τρίτη θέση της ανατολικής περιφέρειας με ρεκόρ 34-21 (την στιγμη που γραφοταν το κειμενο), η οποία θα είναι και η υψηλότερη της ιστορίας τους (από τότε που ονομάστηκαν Wizards) αν τερματίσουν σε αυτή. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς στο εκρηκτικό δίδυμο των guards που έχουν, τους μάγους της ομάδας, John Wall και Bradley Beal. Προτού αναφερθούμε σε αυτούς, μια σύντομη μόνο αναφορά στον προπονητή και την πορεία της ομάδας μέχρι τώρα.

Γεια σας φίλες και φίλοι! Το σημερινό 3 on 3, θα είναι οικογενειακού χαρακτήρα. Θα βάλει αδέρφια να τσακωθούν, αφού θα βρεθούν αντιμέτωπα στο σημερινό άρθρο. Θα δούμε τα μεγάλα αδέρφια εναντίον των μικρότερων αδερφών τους, που όλοι τους αγωνίζονται τη φετινή σεζόν στο ΝΒΑ¹. Όσοι έχουμε αδέρφια και έχει τύχει να παίξουμε μονάκι εναντίον τους, γνωρίζουμε ότι αυτά τα παιχνίδια γίνονται αφορμή για επικούς τσακωμούς, αφού δεν δέχεται κανείς να χάσει και να τον πειράζει ο αδερφός του, και καταλήγουν να είναι αγώνες με μπόλικο ξύλο, trash talking. Είναι ένας αγώνας αίμα και άμμος. (Δίκιο δεν έχω Αλέξανδρε; )