Αν υπάρχει μία ομάδα μπάσκετ στο Ευρωπαϊκό στερέωμα που έχει κατορθώσει εδώ και πολλά χρόνια να «επιμηκύνει» την αθλητική παρουσία των έμπειρων παιχτών της, συνδυάζοντας αρμονικά το παλιό με το νέο αίμα, χωρίς να μένει πίσω όσον αφορά τους στόχους της, αυτή είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι τέτοια η διαχείριση που έχει επιδείξει ολόκληρος ο οργανισμός των Καστιγιάνων, που ακόμα και στα μπασκετικά «γεράματα», οι πιο μεγάλοι ηλικιακά παίχτες είναι απαραίτητοι και σημαντικοί. Με το πέρας της σεζόν, κατά την οποία τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκα γλύκανε η κατάκτηση του εγχώριου πρωταθλήματος, επήλθε η συμφωνία για ανανέωση της συνεργασίας με την «παλιοφρουρά» των γερόλυκων Σέρχιο Γιουλ, Φαμπιάν Κοζέρ και Ρούντι Φερνάντεθ, ενώ επισημοποιήθηκε η επιστροφή του Σέρχιο Ροντρίγκεθ μετά από μία εξαετία. Oι τρεις Ισπανοί παίχτες είχαν υπάρξει ξανά συμπαίχτες στη Ρεάλ Μαδρίτης κατά την περίοδο 2012-2016, όταν και κατέκτησαν τρία πρωταθλήματα και μία Ευρωλίγκα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν από την αρχή της χρονιάς ένα αίνιγμα για την αφεντιά μου. Στα μάτια μου η φυγή του Σέρχιο Ροντρίγκες ήταν πολύ δύσκολο να καλυφθεί και ήθελα να δω πώς θα προσπαθήσει η ομάδα να δουλέψει σε αυτό το κομμάτι, κάτω από εντελώς νέες συνθήκες. Η απώλεια του αγαπημένου Σέρχι κόστισε τόσο σε ρυθμό όσο και σε δημιουργία, αλλά ταυτόχρονα και σε εκτέλεση.