Θα την καλούσαν στο «πάρτυ» του χρόνου, ούτως ή άλλως αφού μαζί με τη γαλλική Βιλερμπάν (του Τόνι Πάρκερ βεβαίως βεβαίως) ήταν οι «εκλεκτές» της «παρέας» της Βαρκελώνης για δύο wild card ενόψει του expansion που θα ξεκινήσει από τη σεζόν 2019-20 με τις 16 ομάδες να γίνονται 18. Όμως φαίνεται ότι βιαζόταν να επιστρέψει και τα κατάφερε.

Η Μπάγερν Μονάχου φαίνεται μάλιστα ότι γυρίζει σε μία ευνοϊκή για την ομάδα μπάσκετ συγκυρία αφού φαίνεται ότι η απείρως πιο διάσημη ποδοσφαιρική περνάει τη… φάση της φέτος εντός και εκτός συνόρων με άσχημα αποτελέσματα και απανωτές ήττες.

Νομίζω πως τα παιδιά στο σάιτ και ο Γκουρού με έχουν πάρει στο «ψιλό» και μου δίνουν τα preview των «τρελο-ομάδων» στην Ευρωλίγκα. Κάτι θα ξέρουν αυτοί βέβαια. Ίσως είναι κάτι που μου ταιριάζει άλλωστε. Αναντολού Εφές, λοιπόν.

Η Fenerbahce απέτυχε πέρσι να κάνει κάτι που ελάχιστες ομάδες έχουν καταφέρει στην ιστορία του θεσμού: το repeat. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα σπουδαίο κίνητρο για ολόκληρο τον οργανισμό ενόψει της νέας περιόδου. Ο θρόνος πια μόνο αδιάφορος δεν της είναι, αφού συνήθισε τα τελευταία χρόνια να είναι ένας από τους διεκδικητές του. Η ομάδα δεν άλλαξε πολύ και θα συνεχίσει με τα ίδια βασικά συστατικά που την διατηρούν στο υψηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Το σύνολο θα βασιστεί στην ομοιογένεια του, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κάποιο μεγάλο αβαντάζ, από τη στιγμή που ούτε οι περσινοί ανταγωνιστές της (Real και CSKA) χάλασαν τη χημεία τους. Σε παρόμοιο μοτίβο με πέρσι, λοιπόν, και τον πήχη καρφωμένο στον... Θεό, η ομάδα του κόουτς Obradovic, με 7-8 παίκτες top επιπέδου κι ακόμη 3-4 πιο "αφανείς ήρωες", θα επιχειρήσει να κλείσει θέση για την Βιτόρια, την πόλη που θα αποτελέσει την "πρωτεύουσα" του ευρωπαϊκού μπάσκετ τον Μάιο του 2019.

‘’Here’s Johnnyyyy’’ είναι η ατάκα από την περίφημη ταινία ‘’Τhe Shining’’, με τον Τζακ Νίκολσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, περίπου ως τρελός του χωριού. Κάπως έτσι θα μπορούσα να περιγράψω την ομάδα από το Μιλάνο τα τελευταία χρόνια. Κάθε σεζόν ξεκινάει με προσδοκίες, ή για να είμαι πιο ακριβής με φιλοδοξίες να είναι καλύτερη από την προηγούμενη σεζόν. Στο τέλος όμως, η κατάληξη παραμένει η ίδια. Απογοήτευση, κακό μπάσκετ, παίχτες σε κατάσταση-yolo και το καλοκαίρι αρκετές μεταγραφές, αφού "λεφτά υπάρχουν", με σκοπό να αλλάξει προς το καλύτερο το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας στη διοργάνωση. Φέτος ο προπονητής παρέμεινε ο ίδιος, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σιμόνε Πιανιτζιάνι, ενώ ουκ ολίγοι γνωστοί και εξαιρετικοί παίχτες ήρθαν στο Μιλάνο, όπως οι Τζέιμς και Νέντοβιτς. H περιφέρεια θα είναι η πιο… ‘’εκρηκτική’’ και γρήγορη στην Ευρωλίγκα, με τάση όμως προς το iso παιχνίδι, με ερωτηματικό το πώς θα εκμεταλλευτούν οι Μιλανέζοι τους ικανότατους πλάγιους σουτέρ και ψηλούς που έχουν. Θα καταφέρει κάτι παραπάνω η ομάδα από την πρωτεύουσα της μόδας, ή θα μείνουμε θεατές στο ίδιο έργο;

Ως κάτοχος του EuroCup, η Darussafaka επιστρέφει στην EuroLeague, όμως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ομάδα που εμφανίστηκε τη σεζόν 2016-17 στην διοργάνωση και πραγματοποίησε θετική πορεία ως τα playoffs. Τότε ο οργανισμός λάμβανε οικονομική ενίσχυση από κορυφαίο χορηγό της γειτονικής χώρας (Doğuş Group), κάτι που πλέον δε συμβαίνει κι απόρροια του γεγονότος αυτού είναι ένα πολύ πιο "προσγειωμένο" μπάτζετ κι ένα ρόστερ χωρίς αστραφτερά ονόματα και παχυλά συμβόλαια. Με τον 43χρονο Ahmet Caki να παίρνει τη σκυτάλη από τον David Blatt, επιστρέφοντας στις τάξεις του συλλόγου ύστερα από δώδεκα χρόνια περιπλάνησης, η Darussafaka ετοιμάζεται να πατήσει στις ράγες της πιο απαιτητικής ευρωπαϊκής λίγκας όντας αρκετά μετρημένη και δίχως πολλά φλας στραμμένα επάνω της, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Και μόνο το γεγονός ότι η Γκραν Κανάρια μέσα σε έξι μήνες θα κάνει σχεδόν τρεις φορές τον γύρο της γης (λυσσάξτε οπαδοί της flat earth) καθιστά από κάθε άποψη τη συμμετοχή της ως ιστορική. Από τα παράλια της Αφρικής, εκεί κοντά στο Capo Verde (την πατρίδα του Ταβάρες της Ρεάλ για να μην ξεχνιόμαστε) στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα σαλόνια της Ευρωλίγκα, ε, δεν λες ότι είναι κάτι σύνηθες και φυσιολογικό. Άλλο να πηγαίνεις μέχρι το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα ή μέχρι τη Βαρκελώνη και άλλο τρεις φορές στην Πόλη, δύο στην Αθήνα, δύο στη Μόσχα και μία στο Κάουνας. Χώρια οι υπόλοιποι επτά προορισμοί.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκινάει την σεζόν από την θέση ενός εκ των φαβορί. Πιθανώς να ήταν το αδιαφιλονίκητο, αν ο Λούκα Ντόντσιτς αγωνιζόταν με έναν ακόμη χρόνο εμπειρίας στην πλάτη, αλλά όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος, εκτός από το λουκάνικο που έχει δύο. Όπως και να έχει, ο Πάμπλο Λάσο έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που φτάνει μέχρι και το Μπερναμπέο και οι όποιες αμφιβολίες για το αν μπορεί να διαχειριστεί τόσο βάθος  έχουν εκλείψει εδώ και πολύ καιρό. Ο Ισπανός κόουτς είναι πιθανώς ο εξπέρ της διαχείρισης στην διοργάνωση, ενώ κατά τα λοιπά εκμεταλλεύεται πολύ τα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών του, δίνοντας τους την ευκαιρία να κινηθούν εκτός σφιχτών δομών και να εκτελέσουν κατά το δοκούν. Στην φαρέτρα της Ρεάλ θα υπάρχουν και φέτος ένα σωρό επιθετικές ποικιλίες, με έμφαση στα διάφορα off ball screens, στο επιθετικό transition και στα σουτ-βολίδες από μακρινή απόσταση, με το ταλέντο και το μυαλό του Σέρχιο Γιουλ να αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις της μηχανής. Πάμε να δούμε μερικά πραγματάκια, αγαπητοί φανζ και αγαπητές γκρούπιζ.

Την ώρα που τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου καταρρέουν, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην επιστροφή στην "κανονικότητα", στη μ.Ο. εποχή. Η "ηλεκτρική καρέκλα" του πάγκου έχει τραβηχτεί προς το παρόν από την πρίζα, στο τιμόνι για δεύτερη συνεχή χρονιά κάθεται ένας καταξιωμένος προπονητή,ς στον οποίο δόθηκε μεγάλη ελευθερία κινήσεων στην επιλογή των "υλικών", με τα οποία θα φτιάξει το "κάστρο" του. Η σχέση ΔΓ - Τσάβι δείχνει να μπαίνει στο σωστό μονοπάτι της εμπιστοσύνης και της minimum παρεμβατικότητας (too good to be true?) και ο Καταλανός δείχνει να έχει πλέον στα χέρια του όλα εκείνα τα εφόδια, που του επέτρεψαν να σχεδιάσει την ομάδα με βάση τα γούστα του στην pre-season. Η στελέχωση του ρόστερ δείχνει αρκετά πειστική, χωρίς να λείπουν και κάποια (περισσότερο η λιγότερο σημαντικά) ερωτηματικά.

Η Ουνικάχα Μάλαγα προέρχεται από μια σπουδαία και ιστορική σεζόν, η οποία την βρήκε να κατακτά το Eurocup, παίρνοντας παράλληλα το εισιτήριο για την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση μπάσκετ. Αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα αυτός ο τίτλος για το σύλλογο, καθώς σηματοδοτεί τον πρώτο ιστορικά ύστερα από έντεκα χρόνια. Με τον Πλάθα να συνεχίζει στο τιμόνι της ομάδας για πέντε συναπτά έτη, τον κορμό να ενισχύεται σε καίριες θέσεις, η Μάλαγα λογίζεται ως σύνολο που μπορεί να κάνει πολλές εκπλήξεις στη φετινή διοργάνωση. Το γήπεδο της είναι γνωστό για την όμορφη ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί της με τις περίφημες μπάντες. Η αλήθεια είναι ότι η συμπαθητική ομάδα της Ισπανίας έλλειψε από την περυσινή Euroleague και η επιστροφή της αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.