Η κανονική διάρκεια της διοργάνωσης πρακτικά τελείωσε, με μία μόνο εκκρεμότητα να μένει η οποία και αφορά το παιχνίδι της Μακάμπι με τη Φενέρ που έχει οριστεί μετά το πέρας της «τελευταίας» αγωνιστικής -κάτι που ναι μεν προήλθε λόγω της πανδημίας και της αναβολής ορισμένων αγώνων- αλλά από την άλλη δε γίνεται να διεκδικούνται προκρίσεις και να γίνονται αγώνες με χρονοκαθυστέρηση. Βέβαια, όχι πως βλέπαμε κάτι διαφορετικό τα προηγούμενα χρόνια, όπου είχαμε αγωνιστικές σε δύο ημέρες και διαφορετικές ώρες. Σε αυτό το κείμενο θα απονέμουμε διάφορα βραβεία για την κανονική περίοδο και μόνο.

Το βράδυ της Δευτέρας ήταν ένα ήσυχο βράδυ για το μπάσκετ. Ο Bazemore αποκτήθηκε μέσω trade από τους Portland Blazers, προσθέτοντας βάθος και ποιότητα στο ρόστερ. Εγώ με κάτι πρώην συμπαίκτες μου στο μπάσκετ πήγαμε για κρασιά στο Αιγάλεω και ο Rudy Gobert κέρδισε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της σεζόν για 2η σερί χρονιά. Ποιό από τα παραπάνω απασχόλησε περισσότερο το κόσμο; Ίσως η μετακίνηση του Bazemore λίγο περισσότερο από τη δικιά μου βόλτα. Όσο για τη βραδιά της απονομής των βραβείων του ΝΒΑ, καλύτερα να μη μιλήσουμε. Ή μάλλον να μιλήσουμε, πιάνοντας το θέμα από τα βραβεία και φτάνοντας στο γιατί θεωρώ αποτυχημένο το φετινό σύστημα απονομής.

Το ΝΒΑ αποτελεί ένα απίστευτα ανταγωνιστικό περιβάλλον. Οι καλύτεροι αγωνίζονται απέναντι στους καλύτερους και το παραμικρό λάθος τιμωρείται. Όταν λοιπόν μιλάμε για βραβεία και τίτλους, είναι λογικό να υπάρχουν παίκτες που “αδικούνται” από τη τελική συγκομιδή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι παίκτες όπως ο Iverson, ο Barkley ή ο Stockton, που ολοκλήρωσαν σπουδαίες καριέρες χωρίς ποτέ να κατακτήσουν κάποιο δαχτυλίδι. Αντίστοιχες αδικίες λοιπόν συμβαίνουν και στα ετήσια βραβεία και επειδή δεν μας αρέσουν, θέλουμε τόσο σαν Basketball Guru, όσο και εγώ πιο συγκεκρυμένα σαν Δημήτρης, να ανταμείψουμε τους παίκτες που δεν θα δουν το όνομα τους στο τέλος της σεζόν σε κάποια βράβευση, δίνοντας τους τα δεύτερα βραβεία για αυτή τη σεζόν.