Το καλοκαίρι του 1992 οι Μπλέιζερς για μένα ήταν οι "κακοί". Πριν ακόμα αποκτήσω συνείδηση και γνώση γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα, είχα πειστεί από τους διάφορους ειδικούς (τα μεγαλύτερα παιδιά στη γειτονιά) ότι εκείνο το καλοκαίρι ο Τζόρνταν έπρεπε να κερδίσει τους τελικούς και η Ντριμ Τιμ να σαρώσει στη Βαρκελώνη. Και αν για το δεύτερο είχα ήδη ανεπτυγμένα αντισώματα και άποψη (λόγω του μεγάλου θαυμασμού για τον Ντράζεν) ώστε να διαφοροποιηθώ από την υπόλοιπη παρέα, το θέμα με τους Μπλέιζερς το έφαγα αμάσητο και συμφώνησα με τους μεγαλύτερους που πάντα ξέρανε περισσότερα¹. Άσε που οι Μπλέιζερς ήταν η ομάδα που δεν χρησιμοποιούσε καθόλου τον Ντράζεν την προηγούμενη χρονιά. Τελικά τόσο ο Τζόρνταν όσο και η Ντριμ Τιμ εκείνο το καλοκαίρι αναδείχθηκαν νικητές προς δικαίωση των "ειδικών" και για μένα έμεινε η χαρά των 2 συνεχόμενων τριπόντων του Ντράζεν στο πρώτο παιχνίδι ανάμεσα στην Ντριμ Τιμ και την Κροατία. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα μας σήμερα;