Όποιος είναι έστω και περιστασιακός φαν του NBA γνωρίζει πως οι New York Knicks βρίσκουν πάντα κάποιο τρόπο να τα σκατώσουν δεν αποτελούν παράδειγμα εύρυθμης λειτουργίας ενός οργανισμού. Πέρα από τα τα μέτρια ρόστερ, τους αρκετούς τραυματισμούς που τους έχουν τύχει, ή ακόμη ακόμη και ορισμένες κακές ανταλλαγές και αποφάσεις που έχουν πάρει κατά καιρούς, το χειρότερο που είχε συμβεί στο franchise τα τελευταία χρόνια ήταν πως δεν υπήρχε κάποιος λόγος ώστε να είναι αισιοδόξοι για το μέλλον.

Ήταν καλοκαίρι του 1999, τότε που το Filmnet μεσουρανούσε και είχε ταινίες, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, είχε με λίγα λόγια τα πάντα. Ήταν το καλοκαίρι που είδα για πρώτη φορά ζωντανά στην τηλεόραση NBA Playoffs. Και σήμαινε πάρα πολλά για μένα, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε να περιμένεις δύο μέρες για να διαβάσεις τι έγινε στο “Sportime” ή μήπως πετύχαινες στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα.

Ημουν φανατικός οπαδός των Knicks, τους οποίους έπαιρνα από το πρώτο μου NBA Live 1995 (με Dino Radja στους Celtics!)