(To άρθρο περιέχει σπόιλερς, αν και σιγά, ποιος δεν το είδε ...)

Το προηγούμενο δίμηνο, η παραμονή στο σπίτι, άντε και στα πέριξ, το τελευταίο που έκανε ήταν να βοηθήσει την συγκέντρωση και την δημιουργικότητα. Σε κάποιους/κάποιες ίσως αποδείχτηκε ευεργετικός ο αναγκαίος εγκλεισμός, όμως σε ό,τι με αφορά, κατά τη διάρκεια του ψυχαγωγήθηκα κυρίως με sitcoms και ρομαντικές κομεντί: Το Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ δεν παλιώνει ποτέ, μην είστε γρουσούζηδες.

Η αξεπέραστη διαδρομή του Michael Jordan στο παγκόσμιο μπάσκετ έχει αφήσει πίσω τις ένα σωρό ενδιαφέρουσες ιστορίες, πέρα από τα πάμπολλα μνημειώδη κατορθώματα του Hall of Famer που λαμβάνει την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του μπασκετικού κόσμου. Μια από αυτές, είναι πως κάποτε, εμφανίστηκε στο παρκέ χωρίς το αγαπημένο του "23" στην πλάτη, αλλά με το... άκυρο "12". Τι πραγματικά συνέβη;

Σε μία σημειολογικά φορτωμένη αλληλουχία δηλώσεων , ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Καρμέλο Αντονι έβαλαν ακόμη έναν κρίκο στην αλυσίδα τοποθετήσεων των αθλητών του ΝΒΑ γύρω από το θέμα της αστυνομικής βίας στην Αμερική. Ο πρώτος , χωρίς να καταφερθεί ανοιχτά εναντίον κάποιου υπεύθυνου, διατύπωσε στο Undeafeted την ανάγκη να υπάρξει επιτέλους διαφορετική μεταχείριση απέναντι στους μαύρους από την αστυνομία, αλλά από την άλλη απέφυγε να μιλήσει ως εκπρόσωπος της φυλής. Ταυτόχρονα, δώρισε δυο εκατομμύρια δολάρια σε δυο διαφορετικούς οργανισμούς που ως σκοπό έχουν την γεφύρωση του χάσματος μεταξύ αστυνομίας και κοινωνίας, δηλώνοντας επίσης πως δεν συμμερίζεται διχαστικές ρητορικές από οποιαδήποτε πλευρα, και εκφράζοντας την συμπαθεια του προς τους εκπροσώπους της τήρησης του νόμου.

Είναι σημείο των καιρών οι συζητήσεις για τους κορυφαίους να συνοδεύονται από αριθμούς. Οι αριθμοί δεν είναι απαραίτητα αδιάσειστο πειστήριο, υπό την έννοια ότι ένας αναλυτής που θέλει να πάει την δουλειά του σε βάθος, οφείλει να βρει τη εξήγηση για την παρουσία τους. Έχουν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός επιχειρήματος : πρώτον , ως αριθμοί , είναι μετρήσιμοι. Δεύτερον, είναι αποκολλημένοι από την περίσταση, εκτός αν η χρήση τους συνοδεύεται και από την περιγραφή της. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια, και πάει παρέα με αγκύλωση στα δάχτυλα. Είναι άτιμο πράγμα το λεγόμενο "πλαίσιο", γιατί περιλαμβάνει ένα σωρό: τους αντιπάλους, τον τρόπο που παιζόταν το παιχνίδι την κάθε εποχή, τους συμπαίκτες, τη δύναμη της κάθε περιφέρειας. Συνεπώς, καλό είναι να αποφεύγεται, και να μένουμε σε ο,τι μπορεί να μετρηθεί.