Το ΝΒΑ αποτελεί αυτή τη στιγμή μία από τις μεγαλύτερες λίγκες στον παγκόσμιο αθλητισμό σε δημοφιλία και έσοδα. Και αυτό δεν συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο επειδή το προϊόν που διαθέτει είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Το marketing γύρω του είναι σε υψηλότατο επίπεδο και εκείνο διατίθεται και προμοτάρεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με πρωτοποριακές ιδέες. Αρχικά, το σημαντικότερο είναι η διατήρηση της ακεραιότητας του πρωταθλήματος. Υψηλού επιπέδου διαιτητές, κάμερες που καλύπτουν κάθε φάση (με αποτέλεσμα πολύ συχνές τιμωρίες παικτών για τα “γαλλικά” τους κλπ) και ανάλυση φάση με φάση για τις διαιτητικές αποφάσεις στα τελευταία λεπτά κάθε αγώνα play-off χαρίζουν στον θεατή τη δυνατότητα να απολαμβάνει το θέαμα χωρίς να σκοτίζει το μυαλό του με παρασκήνια κλπ. Άλλο παράδειγμα είναι ο άμεσος τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων όπως το tanking, που αύξανε τις αδιάφορες ομάδες. Η λίγκα λοιπόν, μειώνοντας το ποσοστό πιθανότητας για πρώτο πικ στο τελευταίο της βαθμολογίας κατέστησε ανούσιο το tanking στο βαθμό που γινόταν.

"O Κάρι είναι το πρόσωπο αυτού του franchise και αυτό με βοηθάει γιατί δεν πρέπει να είμαι εγώ. [...] Δεν θέλω να είμαι ο ηγέτης, δεν είμαι ηγέτης. Είμαι κακός στο να λέω 'σταθείτε από πίσω μου και ακολουθήστε με' [...]. Είμαι από εκείνους που λένε: 'Ας το κάνουμε αυτό μαζί. Ας δουλέψουμε μαζί. Δεν με πειράζει να είμαι στην πρώτη γραμμή, αλλά ας μαζευτούμε όλοι εκεί και ας το κάνουμε μαζί".

Μεσα σε λίγες μόνο κουβέντες, ο Κέβιν Ντουράντ συνόψισε υπέροχα την οπτική του γύρω από την ομαδική προσπάθεια , σε πρόσφατη συνέντευξη του στον Ζακ Μπάρον του GQ. Πιθανώς ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του κόσμου, ο MVP των περσινών τελικών και παλαιότερος νικητής του αντίστοιχου βραβείου κανονικής περιόδου , ακολουθεί εδώ και χρόνια σταθερά μία δική του πορεία , η οποία στέκεται απέναντι σε καθιερωμένα πρότυπα περί της οργάνωσης ενός συνόλου και ηγεσίας. Και από αυτή την θέση, τους βγάζει εμφατικά την γλώσσα.

Η σεζόν βρίσκεται ήδη στο δεύτερο μήνα της, με την μέχρι στιγμής εικόνα στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ να μοιάζει ‘’περίεργα όμορφη’’, με αρκετές εκπλήξεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Από την εκρηκτική αρχή του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο που κυμαίνεται σε επίπεδα MVP, την ευχάριστη εικόνα των Σέλτικς χωρίς τον μεγάλο άτυχο της χρονιάς. Γκόρντον Χέιγουορντ, τους Πίστονς του Βαν Γκάντι έως το tanking των Χοκς και Μάβερικς , τη ‘’γήινη’’ εικόνα των πρωταθλητών Γουόριορς σε ορισμένα ματς και την κακή των φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος, Κλίβελαντ Καβαλίερς. Η εικόνα των τελευταίων έχει προκαλέσει ουκ ολίγα αρνητικά σχόλια έως τώρα, τόσο για τον τρόπο παιχνιδιού τους όσο και για το κακοφτιαγμένο ρόστερ ή τον προπονητή, και με αφορμή αυτή δίνεται σε μας η ευκαιρία να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα στην αυλή του Βασιλιά Λεμπρόν. Η αμυντική λειτουργία των Καβς δείχνει να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα τους, με την επίθεση να παρουσιάζει και εκείνη τα δικά της προβλήματα.

Ο Βασιλιάς έπεσε, ζήτω ο Βασιλιάς. Τα ξενύχτια έφτασαν στο τέλος τους με τους Oυόριορς να κατακτούν το δεύτερο πρωτάθλημα τα τελευταία τρία χρόνια, ανακτώντας τα σκήπτρα τους, μετά την περσινή εποποιία των Καβς. Γίναμε μάρτυρες μιας ομάδας που πιθανόν σε κάποια χρόνια θα μνημονεύεται ως μία από τις καλύτερες όλων των εποχών και στην προσπάθεια ενός «υπεράνθρωπου» να κατακτήσει ακόμα ένα δαχτυλίδι. Η φετινή σειρά δε, ίσως ήταν και η απαρχή της ανόδου του KD ως alpha dog της λίγκας. Ο πέμπτος τελικός έφτασε στο τέλος του, το Όκλαντ έβαλε τα γιορτινά του και στο κείμενο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποια πράγματα που είδαμε στον τελευταίο αγώνα. Ας πιούμε μια γουλιά καφέ αφού ακόμα δεν έχουμε ξυπνήσει για τα καλά και ας ξεκινήσουμε.

Αναρωτιέμαι μήπως 47,7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του τρίτου τελικού μεταξύ Warriors και Cavaliers γίναμε μάρτυρες μιας στιγμής - ορόσημο για την ιστορία του μπάσκετ του ΝΒΑ. Καθώς ο Κέβιν Ντουράντ σηκωνόταν και ευστοχούσε πάνω από τα χέρια και την κακή άμυνα του Λεμπρόν Τζέιμς, είναι πολύ πιθανό να συνέβη μία παράδοση σκυτάλης. Θα πρέπει οι Ουόριορς να κλείσουν την σειρά για να το επιβεβαιώσουν, απλά η συγκυρία δείνει ευνοϊκή για το πέρασμα στην KD era στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η πιθανότητα αποκτά μεγαλύτερο εύρος αν αναλογιστεί κανείς το εξής: Ο Ντουράντ είναι ένας παίκτης με προσόντα εφάμιλλα του Τζέιμς και παίζει παράλληλα σε μία ομάδα που μπορεί να είναι μέσα στις 4-5 καλύτερες όλων των εποχών. Ναι, ίσως αυτή η στιγμή , αυτό το τρίποντο , να ήταν η αρχή της δικής του κυριαρχίας, και εμείς να γίναμε μάρτυρες της.

Περνάω μία αλλόκοτη φάση αυτή την περίοδο. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν έχω πολύ όρεξη να γράφω για μπάσκετ, ίσως φταίει ότι και το καλοκαιράκι πια μας χτυπάει την πόρτα. Μέσα στα πλαίσια του αλλόκοτου που ζω, υπήρχαν πολλές βραδιές που δεν είχα ύπνο, οπότε φέτος μπορώ να πω ότι είδα πρώτο γύρο πλέι οφ στο ΝΒΑ, πολύ περισσότερο από όσο είχα δει τα προηγούμενα δέκα χρόνια που είμαι σε πρωινή δουλειά. Επειδή θα ήταν λίγο άδικο να σταθώ μόνο σε έναν παίκτη, μία ομάδα και ένα ζευγάρι, αποφάσισα να γράψω, ελαφρώς περιληπτικά, αυτά που μου έκαναν πραγματικά εντύπωση στο πρώτο ξεκαθάρισμα και μέχρι στιγμής στο δεύτερο. Πάμε λίγο – λίγο λοιπόν.

Όχι, δεν θα ασχοληθούμε με την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Colin Firth, που παρεμπιπτόντως αξίζει να τη δείτε για την ερμηνεία του ίδιου ως διαδόχου του βασιλικού θρόνου , Γεώργιου του 6ου, που πάσχει από οξύ τραυλισμό ,ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου (και ο συμπρωταγωνιστής του, Geoffrey Rush, ήταν υποψήφιος για το αντίστοιχο βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου). Θα μιλήσουμε, λοιπόν, για τον βασιλιά του ΝΒΑ, Lebron James και για τα πρόσφατα παράπονά του για την έλλειψη ενός αναπληρωματικού point guard , ειδικότερα για το διάστημα που αυτός ή ο Kyrie Irving ή και οι δύο μαζί βρίσκονται στον πάγκο..

Τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι είμαστε κοντά στο να έχουμε μια συμφωνία ανάμεσα στο ΝΒΑ (ιδιοκτήτες των 30 ομάδων) και της ένωσης των παικτών (ΝΒΡΑ) σχετικά με την καινούρια συλλογική σύμβαση εργασίας (CBA), κάτι που θα αποτρέψει ένα lock out που φαινόταν αρκετά πιθανό λίγους μήνες νωρίτερα. Η εκλογή του Lebron James στη θέση του αντιπροέδρου της ένωσης παικτών, δίπλα στον πρόεδρο Chris Paul, έστελνε (σύμφωνα με τους ειδικούς) ένα μήνυμα στις ομάδες ότι πλέον η διαπραγμάτευση θα ήταν πιο σκληρή και οι παίκτες θα διεκδικούσαν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των κερδών του ΝΒΑ. Πολλοί μιλούσαν για ένα ενδεχόμενο τρίτο lock out το οποίο θα ήταν μεγάλο πλήγμα για τα έσοδα της λίγκας (τόσο των ομάδων όσο και των παικτών), αλλά και πιθανώς για τη δημοτικότητά της. Τελικά από ό,τι φαίνεται τίποτα από αυτά δε θα συμβεί, αφού οι δύο "αντιμαχόμενες" πλευρές είναι πολύ κοντά σε μια συμφωνία.

"Aν [πάμε στους τελικούς] και το Κλίβελαντ βγει αντίπαλος μας από την Ανατολή, τότε θέλω να τους καταστρέψω. Χωρίς αν και αλλά. Θέλω να τους εξαφανίσω". Why so serious Ντρέιμοντ; O Ντρέιμοντ Γκριν το έχει απωθημένο όπως φαίνεται, καθώς η δική του ηλίθια αποβολή από τον πέμπτο περυσινό τελικό σηματοδότησε την επιστροφή των Καβς στην σειρά και ξεκίνησε την ανατροπή που οδήγησε σε έναν πολύ σπάνιο τίτλο. Για την ακρίβεια, ανεπανάληπτο, καθώς ως γνωστόν κανείς δεν είχε επιστρέψει ποτέ από το 3-1 σε τελικούς. Το έκανε το Κλίβελαντ και για την ακρίβεια το έκανε κυρίως ο Λεμπρόν Τζέιμς, απέναντι στην ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών. Και βασικά την διέλυσε, την πάτησε κάτω, την εξαφάνισε. Ο,τι θέλει να κάνει και ο Γκριν δηλαδή, αλλά προς το παρόν θα πρέπει μάλλον να σκέφτεται πώς η ομάδα του θα βρει χημεία. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για όλα, γενικώς.

Είναι σημείο των καιρών οι συζητήσεις για τους κορυφαίους να συνοδεύονται από αριθμούς. Οι αριθμοί δεν είναι απαραίτητα αδιάσειστο πειστήριο, υπό την έννοια ότι ένας αναλυτής που θέλει να πάει την δουλειά του σε βάθος, οφείλει να βρει τη εξήγηση για την παρουσία τους. Έχουν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός επιχειρήματος : πρώτον , ως αριθμοί , είναι μετρήσιμοι. Δεύτερον, είναι αποκολλημένοι από την περίσταση, εκτός αν η χρήση τους συνοδεύεται και από την περιγραφή της. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια, και πάει παρέα με αγκύλωση στα δάχτυλα. Είναι άτιμο πράγμα το λεγόμενο "πλαίσιο", γιατί περιλαμβάνει ένα σωρό: τους αντιπάλους, τον τρόπο που παιζόταν το παιχνίδι την κάθε εποχή, τους συμπαίκτες, τη δύναμη της κάθε περιφέρειας. Συνεπώς, καλό είναι να αποφεύγεται, και να μένουμε σε ο,τι μπορεί να μετρηθεί.