Eίναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί αυτό που γίνεται στους τελικούς της Δύσης σε κάποιον που δεν έχει δει τα παιχνίδια. Στα τελευταία δύο, η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ, φαίνεται ως μακράν χειρότερη μίας άλλης, η οποία μέσα στη σεζόν ήταν μεν πολύ καλή, αλλά είχε διεγνωσμένα προβλήματα στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού και στην κυκλοφορία της μπάλας. Αυτά όμως δεν φαίνεται να ισχύουν πλέον στα πλέι οφ, καθώς η Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ καλά καλά δεν φτάνει στο σημείο να απειληθεί. Είναι λες και μετά το τρίτο παιχνίδι απέναντι στους Σπερς κάποιος γύρισε έναν διακόπτη, και από τότε Ντουράντ, Ουέστμπρουκ και λοιποί παίζουν ακριβώς το μπάσκετ που μπορεί να τους φτάσει μέχρι το δαχτυλίδι.