Η είδηση της απομάκρυνσης του Αντρέα Τρινκιέρι από τον πάγκο της Μπάμπεργκ αποτέλεσε μία εκ των σημαντικότερων ειδήσεων στο χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ τις προηγούμενες ημέρες. Ο Ιταλός προπονητής είναι από τους κορυφαίους στη γηραιά ήπειρο, με τις ομάδες του να παρουσιάζουν όμορφο μπάσκετ, με ωραίες και σύγχρονες ιδέες, που βασίζονται σε αρκετά απλές έννοιες, όπως οι σωστές αποστάσεις (spacing που λένε στο χωριό μου) και η κίνηση μακριά από τη μπάλα. Ένα εκ των σημαντικότερων γνωρισμάτων του (πέρα από την αγάπη του για το κρασί, που αποτελεί άλλον ένα λόγο που είμαστε μεγάλοι φανζ του στο σάιτ ) είναι η δουλειά που κάνει με τους παίχτες του, παίρνοντας το 100% από αυτούς, και η σημαντική εξέλιξη που έχουν, με αποτέλεσμα να γίνονται στόχος μεγαλων συλλόγων. Η θητεία του στην Μπάμπεργκ ήταν στον τομέα αυτό άκρως παραγωγική και παρακάτω ακολουθεί ο θετικός απολογισμός της. Δεν είναι λίγοι αυτοί που επωφελήθηκαν από τα δώρα του πρώην κόουτς της εθνικής.

Ο Ντάνιελ Τάις είναι ένας από αυτούς τους παίκτες που κάνουν πολλούς που παρακολουθούν το άθλημα της καλαθόσφαιρας, να τον εκτιμούν για λόγους που σχεδόν άπτονται της μεταφυσικής. Το ότι δεν είναι τρομερός σε τίποτα, συχνά μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που μας κάνει να τον θεωρούμε αν όχι πολύτιμο, σίγουρα χρήσιμο. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές πιθανές εξηγήσεις στον παραπάνω προβληματισμό, με τον συνήθη τρόπο της συνδιαμόρφωσης μέσω κειμένου-σχολίων και να συζητήσουμε τις εντυπώσεις που έχει αφήσει έως τώρα στο NBA, τις οποίες θεωρώ συμπαθητικότατες. Εσείς;