Ένας Σέρβος, ένας κοντός με ακλόνητη αυτοπεποίθηση και ένα ερωτηματικό μπαίνουν σε ένα bar. Θα μπορούσε αυτό να εξελιχθεί σε ένα πολύ μέτριο αστείο. Εκτός αν το bar λέγεται Play Offs. Τότε αυτό εξελίσεται στην περιγραφή της φετινής σεζόν για τους Denver Nuggets. Οι Nuggets έχασαν την πρόκριση στην postseason στο τελευταίο παιχνίδι της περσινής σεζόν, εκεί που τα όργια τουν Jokic δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να ξεπεραστεί το έμπόδιο των Timberwolves. Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση στις δύο ομάδες που μονομάχησαν εκείνο το βράδυ έχει αλλάξει άρδην. Από την μία πλευρά οι Nuggets προσέθεσαν έναν βετεράνο σκόρερ σε συσκευασία τσέπης (μεχ), έναν forward που αν δεν είχε τον τραυματισμό του θα βρισκόταν στις πρώτες θέσεις του draft (Porter Jr.) και κυρίως ένα χρόνο ωρίμανσης στο παιχνίδι των νεαρών παικτών. Την ίδια ώρα οι «Λύκοι» βρίσκονται σε κατάσταση αποδόμησης, με τον Jimmy Buttler να ζητάει να φύγει προς τέρψην των συμπαικτών του (Αν έχω να σχολιάσω κάτι πάνω σε όλα αυτά που ακούγονται τις τελευταίες δύο μέρες; ΚΑΤ κόψε το πολύ Fortnite - Φημολογείται πως η κοπέλα του ΚΑΤ διατήρησε σχέση φέτος με τον Butler).

Πάμε τώρα λίγο στον άνθρωπο που αποτέλεσε την αφορμή για αυτό το κείμενο. Τον πατέρα του Nurkic. Αρχικά, οι μπλεγμένες - μέσα στο μυαλό μου - πληροφορίες είχαν συνδέσει την ιστορία του πατέρα του center του Portland, που είχε δείρει μόνος του 8-9 άτομα, με τον Jokic. Προς μεγάλη μου απογοήτευση διαπίστωσα πως το μόνο ενδιαφέρον σημείο στην προ ΝΒΑ ζωή του Jokic είναι το γεγονός ότι είχε αντικαταστήσει για χρόνια το νερό με Coca Cola. Οπότε δυστυχώς θα χρειαστεί να αναφερθώ στο αγωνιστικό κομμάτι, εκει που ο Σέρβος γ$!*^ει και δ$$^#ει. Αυτό που με συναρπάζει στον Jokic, πέρα από το γεγονός ότι σκοράρει με άνεση από τα 7.25 και δημιουργεί για όλη την ομάδα, είναι η άνεση που κάνει τα πάντα. Θα τον δεις να πασάρει πίσω από τη πλάτη χωρίς να κοιτάει ή με ένα tip, χωρίς μάλιστα σκοπό να ρεζιλέψει τον αντίπαλό του. Δεν δείχνει να τον ενδιαφέρει να εντυπωσιάσει το κοινό. Κάνει απλώς αυτό που φαίνεται πιο γρήγορο και πρακτικό, τρέχοντας αυτό που λέμε στα μαθηματικά έναν «άπληστο αλγόριθμο». Αυτό ισχύει και για τα τελειώματα του κοντά στο καλάθι, που μοιάζουν άτσαλα αλλά είναι, διάολε, τόσο αποτελεσματικά. Προσθέστε σε αυτό το μείγμα την σκληράδα και την αντοχή στο ξύλο που θαυμάσατε στο παραπάνω βίντεο και την ευφυία με την οποία διαβάζει φάσεις στην άμυνα και έχετε μπροστά σας τον ηγέτη των Nuggets.

O Isiah Thomas ξεκίνησε από χαμηλά. Για την ακρίβεια από τη θέση 60 του Draft. Και γρήγορα έφθασε να συγκαταλέγεται στη κουβέντα για MVP της σεζόν. Κυρίαρχες εμφανίσεις με τη Βοστώνη, 30αρες και το χρίσμα του «Βασιλιά του 4ου δωδεκάλεπτου». Και φυσικά μια απίστευτη και αξέχαστη πορεία στα Play Off. Τι; Ξέχασες για εκέινα τα Play Off; Είσαι πάρα πολύ τυχερός που μπορείς με ένα κλικ να διαβάσεις το κείμενο που είχα γράψει τότε. Στο παρών ο IT δεν είναι καλά. Προέρχεται από μία καταστροφική σεζόν. Προέρχεται από τραυματισμούς. Προβλέπεται να ξεκινάει από το πάγκο. ΑΛΛΆ. Όσο και να μη συμπαθώ παικτικά τον τυπά αυτόν, είναι ίσως ο τελευταίος άνθρωπος στο ΝΒΑ που θα ήθελες να αμφισβητήσεις. Γιατί θα σου βουλώσει το στόμα. Και αυτό σκοπεύει να κάνει, προσφέροντας μία ακόμα ηγετική φυσιογνωμία που έλειψε από το φετινό ρόστερ των Nuggets. Πολύ δυνατή υποψηφιότητα και για 6ος παίκτης της σεζόν.

O Τhomas έρχεται να προσφέρει στην ομάδα την εμπειρία που λείπει και είναι υπερπολύτιμη, καθώς ο μόνος ουσιαστικά βετεράνος είναι ο Millsap. Ειδικά σε καταστάσεις playoffs ο πρώην All Star έχει ήδη παίξει παραπάνω παιχνίδια από όλο το υπόλοιπο ρόστερ μαζί. Τέλος θα προσφέρει μία ακόμα λύση στις clutch καταστάσεις. Σε αυτές ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε, οι Nuggets βρήκαν πολλές λύσεις από διάφορους παίκτες κάθε φορά αποδεικνύοντας πως το ρόστερ διαθέτει αρκετούς εν δυνάμει ηγέτες.

Και φτάνουμε στον Michael Porter Jr. Η ομάδα του Ντένβερ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και επέλεξε λίγο πριν τη λήξη της λοταρίας τον άνθρωπο που ακουγόταν ως φαβορί για την νο1 θέση του Draft ένα χρόνο πριν. Τι μεσολάβησε; Ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός. Σίγουρα όμως αποτελεί ένα ρίσκο που αξίζει να πάρεις. Και αν σου βγει; Για να καταλάβετε, δείτε το παρακάτω βιντεάκι που τα εξηγεί σίγουρα καλύτερα από εμένα.

Σε πρώτη ανάγνωση, ο forward από το Μιζούρι, αν επιστρέψει σε καλή κατάσταση, μπορεί να προσφέρει σε πρώτο χρόνο μία πολύ ποιοτική λύση από τον πάγκο. Αποτελεί επίσης ικανότατο rebounder και μαζί με τον Thomas ανεβάζουν σε τεράστιο βαθμό τη ποιότητα της Second Unit. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς πέρσι η ομάδα έμοιαζε να χάνεται όταν απουσίαζε από το παρκέ ο Jokic. Δεν μπορούμε να έχουμε βέβαια ασφαλή συμπεράσματα για αυτόν, αλλά όπως ξείπαμε είναι ένα ρίσκο που οι Nuggets έκαναν πολύ καλά και πήραν. Πιστεύω πως του χρόνου θα βρεθούν στα play off της Δύσης και θα είναι η ομάδα που θα κυνηγήσω να παρακολουθήσω όσο περισσότερο μπορώ.