1. Ποιος θα είναι ο Rookie της χρονιάς αν αναλογιστούμε την αξία του και το πόσο κολλάει στη νέα του ομάδα;

LT: Αν και η προφανής επιλογή θα ήταν να πάω με το ταλέντο του Fultz, λέω να τον προσπεράσω προς το παρόν, καθώς με Simmons και Embiid στην ομάδα δεν ξέρω ακόμα ποιος θα είναι ακριβώς ο ρόλος του και αν θα είναι αρκετός για το βραβείο. Ο Tatum θα παίξει στους Celtics με κάμποσους παικταράδες, άρα τα νούμερα του θα είναι πεσμένα και ο Jackson είναι κυρίως αμυντικογενής παίκτης και το βραβείο για να το κερδίσεις πρέπει να είσαι καλός στην επίθεση. Με αυτά στο μυαλό, κατέληξα στον Dennis Smith Jr, ο οποίος μπορεί να μην κατέληξε στους Kings όπως πίστευα στο mock draft, αλλά για καλή του τύχη κατέληξε στα χέρια του πανούργου Carlisle και τους Dallas Mavericks. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πάει σε μια ομάδα με μικρό συναγωνισμό στη θέση (από τους Yogi Ferrel, Seth Curry, Devin Harris, JJ Barrea κανείς δεν είναι αμετακίνητος βασικός) και σε ένα σύστημα που θα τον βολέψει. Η ομάδα έχει αρκετούς σουτέρ για να του δημιουργήσουν χώρο για τις διεισδύσεις και το pick and roll με τον Noel ή το pick and pop με τον Nowitzki θα κάνουν πολλές άμυνες να υποφέρουν. Κάπου μέσα στη χρονιά θα κάνει και δυο τρία καρφώματα στην μάπα κάποιου ανυποψίαστου σέντερ, ώστε να έχει τα απαραίτητα highlights, και θα είναι έτοιμος για το γκαλά του ΝΒΑ και τη βράβευση.

BN: Ο Lonzo Ball. Μετά τη μία και μοναδική χρονιά στο UCLA, το παιδί απ΄την Καλιφόρνια θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και θα παίξει για τους LA Lakers. Ο Magic για να του κάνει χώρο αντάλλαξε τον D’Angelo, τον εκθείασε λέγοντας πως στο πρόσωπο του Ball βρήκε τον ηγέτη της ομάδας και κατά πως φαίνεται η ομάδα θα στηθεί γύρω του. O Luke Walton θα προσπαθήσει να λανσάρει ένα πιο fast paced στυλ κάτι που αρέσει πολύ στον Lonzo (και στον Lavar) και όλα συνηγορούν πως θα την ερχόμενη χρονιά θα γράψει νούμερα ικανά να του δώσουν το βραβείο του Rookie of the Year.

2. Ποιο από τα 60 picks ήταν η πιο περίεργη/ακατανόητη επιλογή;

LT: Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος, τι στο καλό προσπάθησαν να κάνουν οι Nuggets; Σοβαρά, όποιος έχει την παραμικρή ιδέα ας μας το πει στα σχόλια. Πρόκειται για μια ομάδα που είδα αρκετά πέρυσι λόγω Jokic, η οποία ένα από τα προβλήματα που είχε, όσο αφορά το μοίρασμα των λεπτών, ήταν οι πολλοί καλοί παίκτες στις θέσεις των Forward. Gallinari, Chandler, Faried, Arthur και ο πολύ καλός (για όσους δεν τον πρόσεξαν) Juancho Hernangomez έπαιξαν κατά μ.ο. πάνω από 13’ μέσα στη χρονιά και όλοι παίξανε κατά διαστήματα στη θέση του Power Forward. Και μπορεί ο Gallinari να έκανε opt out από το συμβόλαιο που είχε και να μένει ελεύθερος ψάχνοντας μια καλύτερη συμφωνία, αλλά πάλι οι διαθέσιμοι παίκτες στην θέση ήταν αρκετοί. Το βράδυ της 22 Ιούνίου, οι Nuggets έδωσαν το #13 στους Jazz για να πάρουν τον Trey Lyles (power forward με σουτ ο οποίος μετά από μια καλή πρώτη χρονιά, πέρυσι δεν εξελίχτηκε όσο περίμεναν οι προπονητές στη Utah) και τον Tyler Lydon από το Syracuse, ο οποίος είναι επίσης ένας power forward με βασικό του στοιχείο το σουτ! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσφατα κυκλοφόρησαν οι φήμες ότι ενδιαφέρονται για την απόκτηση του Love από τους Cavs σε μια ανταλλαγή που δυνητικά θα μπορούσε να στείλει τον Paul George στο Cleveland (oκ, πάει αυτό). Αλήθεια, πόσοι νεαροί power forward με βασικό στοιχείο το σουτ μπορούν να παίξουν ταυτόχρονα σε μια ομάδα; Σύντομα θα το μάθουμε. #FreeJuancho

BN: Οι Nuggets πραγματικά με μπέρδεψαν, αλλά θα σταθώ στην επιλογή των Heat στο #14, τον Bam Adebayo. Ο πρώην σέντερ του Kentucky έμοιαζε πιο πιθανό να βρεθεί στα τέλη του πρώτου γύρου, αλλά το Miami έκανε την μίνι έκπληξη. Σίγουρα η αθλητικότητά του ξεχωρίζει, αλλά χωρίς να αποτελεί απειλή από την περίμετρο ή έστω από μέση απόσταση δεν μου φαίνεται καλό φιτ στην ομάδα του Spoelstra, ειδικά με την παρουσία του Whiteside. Στην προκειμένη περίπτωση αν οι Heat θεώρησαν πως στο #14 ήταν ο καλύτερος διαθέσιμος παίκτης θα μπορούσαν ακόμη και να κάνουν trade down και να προσθέσουν και κάποιο ακόμη pick μιας και το πιο πιθανό ήταν να είναι διαθέσιμος εκεί γύρω στο #20-25. Bottom line: Οι Heat μπορούσαν πολύ καλύτερα.

3. Ποιος 2nd rounder έχει τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει ο “Draymond Green” του 2017;

LT: Ο «υποψήφιος Draymond Green» του φετινού draft επιλέχτηκε στο #38 από τους Bulls (περισσότερα για αυτό σε λίγο), πουλήθηκε για 3,5 εκ. στους Warriors και λέγεται Jordan Bell. Πρόκειται για έναν undersized center που έπαιζε στο πανεπιστήμιο του Oregon μαζί με τον «δικό μας» Tyler Dorsey. Πρόκειται για έναν πολύ καλό αμυντικό που διακρίνεται για την έφεση του στις τάπες, τα rebound και έχει την δυνατότητα να αλλάζει στα screen όταν η κατάσταση το απαιτεί, χωρίς να εκτίθεται από τους αντίπαλους guard. Στην επίθεση, το παιχνίδι του είναι ιδιαίτερα περιορισμένο, αλλά έχοντας δίπλα του Durant, Curry, Green και Thompson δεν νομίζω να είναι ιδιαίτερο πρόβλημα. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Warriors θα τον υπογράψουν με ένα συμβόλαιο κοντά στο minimum, κάτι που θα τους βοηθήσει να κρατήσουν μελλοντικά τα αστέρια τους και παράλληλα έχουν ένα ακόμα project μετά τον McCaw για να εξελίξουν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα κατηγορήσει του Warriors ως superteam, ας τους πιστώσει τουλάχιστον μια σειρά από καλές επιλογές στο draft οι οποίες έγιναν χωρίς να έχουν ποτέ το #1 όπως το είχε κάμποσες συνεχόμενες φορές τα τελευταία χρόνια μια ομάδα που βρίσκεται στους τελικούς συχνά. Just sayin.

BN: Καταρχάς να ξεκαθαρίσω πως αν ξέραμε την απάντηση μάλλον θα κάναμε άλλη δουλειά αυτή τη στιγμή, αλλά επειδή δεν εξαρτάται η καριέρα μας απ’ αυτό, μπορούμε να πούμε ό,τι γουστάρουμε. Στα δικά μου μάτια είναι τρεις παίκτες που επιλέχθηκαν διαδοχικά στις αρχές του β’ γύρου. Μου αρέσει πολύ το στυλ και τα χαρακτηριστικά του Jonah Bolden, πιστεύω πως ο Jordan Bell θα είναι το τελειο fit για τους Warriors μιας και ταιριάζει απόλυτα και σ’ αυτό που θέλουν να παίξουν και στο σημερινό ΝΒΑ γενικότερα, αλλά θα παω με το πουλέν του Leon, τον Semi Ojeleye. Ένας ακόμη 3-D wing για τους Celtics που εκ πρώτης όψεως μοιάζει για παίκτης του NFL και θυμίζει αρκετά τον Jae Crowder. Διαθετει δύναμη και ταχύτητα ώστε να μαρκάρει πάνω από μία θέση, κάτι ολοένα και πιο σημαντικό για το NBA σήμερα. Επιθετικά έχει την ικανότητα να σουτάρει από μακριά (μάλιστα την τελευταία χρονιά του στο κολλέγιο σούταρε με πάνω από 42% τρίποντο), ενώ ήταν ο πιο αποτελεσματικός παίκτης του NCAA στο pick n’ pop (πηγή: draftexpress). Για μένα (και τον Λεο) ήταν μεγάλη έκπληξη που ήταν ακόμη διαθέσιμός στο #37 και (θέλω να) πιστεύω πως σε 2-3 χρόνια οι ομάδες που τον προσπέρασαν θα το μετανιώσουν.

4. Ποια ομάδα είχε μια πολύ καλή βραδιά στο draft και ποια ήταν αυτή που τα πήγε άσχημα;

LT: Η ομάδα που βγήκε περισσότερο κερδισμένη από το draft είναι οι Minessota Timberwolves, οι οποίοι αντάλλαξαν τους LaVine, Dunn και το #7 για τον Jimmy Butler και το #16. Πλέον με τους Butler, KAT και Wiggins, έχουν τη δικιά τους τριάδα πάνω στην οποία θα προσπαθήσουν να χτίσουν αυτό το καλοκαίρι. Η κίνηση μου άρεσε ιδιαίτερα, αφού ένα από τα προβλήματα των Wolves ήταν το κλείσιμο των παιχνιδιών που ήταν πολύ οριακά και ο Butler είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες σε αυτές τις καταστάσεις, με πολλά νικηφόρα καλάθια στο βιογραφικό του. Επίσης είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ, κάτι που ίσως βοηθήσει τους νεαρούς Wiggins και Τowns, ώστε να βελτιώσουν τις αμυντικές τους επιδόσεις. Επιπλέον, με το #16 πήραν τον Justin Patton, έναν νεαρό center που παίζει με πολλή ένταση, έχει δείξει κατά καιρούς ότι μπορεί να έχει και καλό σουτ, είναι πάρα πολύ καλός αθλητής, αλλά κατά τα άλλα θέλει πολλή δουλειά στο παιχνίδι του και να δυναμώσει το σώμα του. Του χρόνου θα παίζει κυρίως στην θυγατρική τους ομάδα, τους Iowa Wolves (που για αυτό τον λόγο τους αγόρασαν), αλλά αν όλα πάνε καλά περιμένω τη σαιζόν 18-19 που τελειώνει το συμβόλαιο του Aldrich, να πάρει αρκετά λεπτά στην ομάδα.
Η ομάδα που έκανε το χειρότερο draft, μακράν της δεύτερης, είναι οι Chicago Bulls και αυτό το λέει κάποιος που πιστεύει ότι ο Markannen θα γίνει ένας καλός βασικός στο ΝΒΑ. Η ανταλλαγή του Butler σαφέστατα χειροτερεύει την ομάδα, όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα μου, αφού εδώ και καιρό φαινόταν ότι η σχέση του παίκτη με την διοίκηση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γεγονός ότι στην ανταλλαγή του Butler έδωσαν το #16 και στη συνέχεια πούλησαν και το #38 (ο Jordan Bell που λέγαμε), ενώ μπαίνουν σαφέστατα σε μία φάση επανέναρξης. Είμαι σίγουρος ότι οι Wolves δεν θα χαλούσαν την συμφωνία αν δεν έπαιρναν το #16 και επίσης στο #38 θα μπορούσαν να πάρουν έναν ακόμα νεαρό παίκτη, ψάχνοντας να βρουν παίκτες που θα μπορέσουν να βελτιωθούν κάτω από τις οδηγίες του Fred Hoiberg. Δύσκολοι καιροί έρχονται για τους κάποτε κραταιούς Bulls.

BN: Δεν ξέρω αν ήταν η ομάδα που είχε την καλύτερη βραδιά, αλλά κατά τη γνώμη μου τα πήγαν εξαιρετικά, και μιας και δεν μας είχαν συνηθίσει σε τέτοιες επιδόσεις, αξίζει να σταθούμε στους Sacramento Kings. Καταρχάς να πω πως και οι τέσσερις παίκτες που επέλεξαν (Fox, Jackson, Giles, Mason III) είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα “high character guys” και μάλιστα προέρχονται όλοι από κορυφαία κολλεγιακά προγράμματα με συγκεκριμένη κουλτούρα και winning mentality (Kentucky, UNC, Duke, Kansas). Νομίζω πως είναι ένα δείγμα της προσπάθειας των Kings να ξεκινήσουν την μετά-Cousins εποχή και να προσπαθήσουν να εμποτίσουν μια διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα σε σχέση με το παρελθόν. Όσον αφορά τα picks, πήραν στο #5 τον Fox, τον 3ο καλύτερο PG του draft που είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόταν η ομάδα, στο #15 τον Justin Jackson, έναν wing σκόρερ, και έκλεισαν τον πρώτο γύρο με το #20 και τον Hary Giles, έναν παίκτη που πριν τους τραυματισμούς έμπαινε χαλαρά στο top-5 του draft. Με το #34 τέλος, πήραν έναν ακόμη γκαρντ,τον Frank Mason III, έναν από τους πιο έμπειρους παίκτες του NCAA, μετά από τέσσερα γεμάτα χρόνια στο Kansas. Well done.
Όσον αφορά την ομάδα που τα πήγε άσχημα, δεν μου άρεσε καθόλου πως κινήθηκαν οι Nuggets, αλλά δεν είχαν χειρότερη βραδιά απo τους Chicago Bulls. Τι να σχολιάσουμε; Την ανεκδιήγητη ανταλλαγή του Butler όπου πήραν πίσω ψίχουλα; Το ότι ενώ δίνουν το μεγαλύτερο “φιλέτο” στην ανταλλαγή, εν τέλει παραχωρούν και το #16, αντί να πάρουν περισσότερα picks; ‘Η το άλλο έγκλημα που ενώ πέφτει στα χέρια τους στο #38 ο Jordan Bell, αποφασίζουν να τον πουλήσουν -μεταξύ όλων των άλλων- στους Warriors; Αλήθεια οι υπόλοιπες 28 ομάδες πως το αφήνουν να συμβεί; Πως επιτρέπουν στην ομάδα που σάρωσε σε κανονική περίοδο και playoff να προσθέσει έναν rookie που ταιριάζει ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτό που θέλουν να παίξουν. Κατανοώ την απόφαση για ανταλλαγή του Butler, κατανοώ πως στις περσινές συζητήσεις με τους Wolves τους προσφέρθηκε ο LaVine και το #3 (ο Dunn δηλαδή), ενώ φέτος πήραν επιπλέον και τον Markkanen. Οι Bulls αν κρατούσαν το #16 ή/και τον Bell θα είχαν μια πολύ καλύτερη βάση για να χτίσουν.

5. Ποιος μπορεί να αποτελέσει το steal του draft αν λάβουμε υπόψη το ταλέντο και την προοπτική του παίκτη σε σχέση με τη θέση που επιλέχθηκε;

LT: Κι αν οι Warriors έχουν κάνει παράδοση με τις καλές επιλογές τους στον δεύτερο γύρο, οι Spurs επίσης έχουν δείξει ότι έχουν την ικανότητα να επιλέγουν παίκτες και να τους βελτιώνουν στο τέλος του πρώτου γύρου. Αυτή τη φορά ο παίκτης που επέλεξαν είναι ο Derrick White, ο οποίος την χρονιά που μας πέρασε έπαιζε στου Colorado Buffaloes και τελείωσε τη χρονιά όντας πρώτος σκόρερ, πρώτος σε assist και πρώτος σε ευστοχία στην ομάδα του (κάτι πολύ δύσκολο για παίκτες που αγωνίζονται σε μικρά πανεπιστήμια). Τα στατιστικά του είναι εντυπωσιακά αφού τελείωσε τη χρονιά με 18,3 πόντους και πολύ καλά ποσοστά, 4,1 rebounds, 4,5 assists, 1,2 κλεψίματα και 1,4 τάπες (αν και έπαιζε PG). Στο βίντεο από την draftexpress που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε πιο αναλυτικά τα πλεονεκτήματα του παίκτη. Στους Spurs ακόμα δεν έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν με τη θέση του point guard, όπου ο Tony Parker τραυματίστηκε και δεν ξέρουμε αν και σε τι κατάσταση θα γυρίσει, ο Patty Mills ετοιμάζεται να την κάνει όντας ελεύθερος παίκτης και ο μόνος σίγουρος είναι ο Dejounte Murray, που έδειξε κάποια καλά στοιχεία μέσα στα play off. Λογικά ο White θα είναι ο τρίτος point της ομάδας, αλλά περιμένω μέσα σε μια διετία να μετατραπεί σε έναν πολύ καλό παίκτη στο σύστημα του San Antonio που θα μας κάνει να απορούμε πώς επιλέχτηκε τόσο χαμηλά στο draft.

BN: Το ευνοϊκό γι αυτόν περιβάλλον που θα βρει στο Dallas, καθώς και η καθοδήγηση από τον Rick Carslile, μπορούν να μας κάνουν να απορήσουμε σε 5-6 χρόνια “πως στο καλό βρέθηκε ο Dennis Smith Jr στο #9”. Όμως για μένα ένα από τα πιο πιθανά steals του φετινού draft είναι ο OG Anunoby στο #23 από τους Raptors. Στα χαρακτηριστικά του είχαμε λίγο πολύ αναφερθεί στο mock draft, με αυτό που ξεχωριζει να είναι η ικανότητα να μαρκάρει όλες τις θέσεις στο παρκέ, λόγω των σωματικών του προσόντων, της δύναμης και της ταχύτητάς του, με το στυλ του να είναι ό,τι πρέπει για το σύγχρονο NBA των small lineups. Ο μεγάλος αστερίσκος που υπάρχει δίπλα στο όνομά του έχει να κάνει με το γόνατό του. Το ότι πηγαίνει σε μια καλή ομάδα όπως οι Raptors είναι πολύ θετικό, μιας και δεν θα του ζητηθεί να μπει μέσα και να προσφέρει νωρίτερα απ’ ότι πρέπει, ενώ η παρουσία του Masai Ujiiri αποτελεί μια εγγύηση για την περαιτέρω αγωνιστική του ανάπτυξη και βελτίωση.

*Με την ευκαιρία να πω πως το να επιλέξεις έναν παίκτη στο draft είναι ένα πράγμα. Η ανάπτυξή του από κει κ πέρα είναι μια διαφορετική διαδικασία. Οι Spurs πχ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα διότι έχουν αποδείξει τόσα χρόνια ότι έχουν ως οργανισμός την ικανότητα όχι μόνο να επιλέξουν αυτόν που ταιριάζει στη φιλοσοφία τους, αλλά και να τον βοηθήσουν να αναπτυχθεί σε βασικό κομμάτι της ομάδας, είτε επιλέγουν στο #15 (Leonard), είτε στο #28 (Parker) ή στο #57 (Ginobili).