Ο Γιαο Μινγκ μπήκε στην παραγωγή οίνου σχεδόν αμέσως μετά την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους το 2011, ιδρύοντας την Yao Family Wines. Παράλληλα, όπως διαβάζουμε στο επίσημο σάιτ της εταιρείας, ο ίδιος σπουδάζει πλέον διοίκηση επιχειρήσεων. Η εταιρεία έχει αμπέλια στην Μέκκα του Καλιφορνέζικου κρασιού , στην Napa Valley, όπου παραδοσιακά κυριαρχεί η γαλλική ποικιλία Cabernet Sauvignon, με παράλληλη ανάπτυξη άλλων γαλλικών (κυρίως) ποικιλιών. Τα αμερικάνικα μπορντολέζικα (sic) έχουν κερδίσει σε αμέτρητους διαγωνισμούς ανά τα χρόνια τα γαλλικά, και η Napa αποτελεί το βασικό έδαφος της κυριαρχίας τους, παράγοντας ισορροπημένα κρασιά με μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης.
Αυτή η ισορροπία, όπως διαβάζω, ταιριάζει στον Γιάο, ο οποίος την εξέφραζε άλλωστε και στον θαυμάσιο τρόπο παιχνιδιού του. "Του αρέσει η ισορροπία στο κρασί, δεν θέλει κάποιο στοιχείο να υπερτερεί έναντι του άλλου", λέει ο έμπειρος μάνατζερ Tom Hinde, ο οποίος διοικεί την εταιρεία βασιζόμενος στην πολύχρονη θητεία του σε πολύ μεγαλύτερους οίκους. Εχει άποψη ο Γιαο , όχι αστεία, και απο ο,τι φαίνεται την συμμερίζονται και οι Κινέζοι καταναλωτές, οι οποίοι έδωσαν στις ετικέτες του την πρωτοκαθεδρία στην αγορά της χώρας τους, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τους οίνους υψηλών τιμών. $85 το μπουκάλι τα δίνει τα Καμπερνέ ο μπαγάσας, ίσως επειδή έχει λάβει και εξαιρετικές κριτικές. Το Yao Ming 2014, ενα σχεδόν ατόφιο Cabernet Sauvignon, έλαβε 90/100 από τον γκουρού (μη χέσω) του κρασιού Ρόμπερτ Πάρκερ και 92/100 από το International Wine Report.
To ίδιο αυτό βγαίνει και σε reserve στα (αν είναι δυνατόν) $225. Στην Κίνα πλέον δεν έχει καμμία ελπίδα, καθώς σύμφωνα με ένα άρθρο του 2015 από την Wall Street Journal, κάτι νέες νομοθετικές ρυθμίσεις για την πάταξη της διαφθοράς έριξαν και την - προηγουμένως υψηλή - ζήτηση. Ετσι ο Γιάο και η οικογένεια του στράφηκαν από τότε πολύ στην αμερικάνικη αγορά, προσφέροντας μάλιστα μέσω ενός προγράμματος crowdfunding (!) εκτάσεις απο τον αμπελώνα τους. Αν κάποιος απο σας θέλει ένα κομμάτι από την Καλιφορνέζικη γη του Γιάο Μινγκ, δεν έχει παρά να δώσει πέντε χιλιάρικα. Με αυτά κερδίζετε φυσικά έξτρα προνόμια, όπως συμμετοχες σε γευστικές δοκιμές και πριβέ δείπνα , όπου θα τρώτε και θα πίνετε μέχρι σκασμού. Δεν αξίζει τον κόπο; Η Υαο Family Wines πάει πολύ καλά πάντως, καθώς και ο ίδιος ο πρώην σταρ των Ρόκετς το χει πάρει πολύ σοβαρά το πράγμα.
Αντίθετα , στην περίπτωση του Ντουέιν Ουέιντ, διαφαίνεται μια σχετική χαλαρότητα, άσχετα αν δεν επισκιάζει το αληθινό πάθος ενός μπον βιβέρ. Στο μικρό , κι όμως τόσο περιεκτικό, βιογραφικό η εταρεία Wade Cellars αναφέρει : "H αγάπη [του Ντουέιν] για το κρασί ενισχύθηκε από τα φαγητά και τα κρασιά που απολαμβανε με τους συμπαίκτες του, Κρις Μπος και Λεμπρόν Τζέιμς". Καταλαβαίνετε νομίζω τι γινόταν, και εδώ ασχολούμαστε με τον αν μερικοί παίκτες ξενυχτάνε και ο Πασκουάλ πηγαίνει στη Βίσση. Εκεί τουλάχιστον τα λένε μόνοι τους, ενώ εδώ περιμένουμε από τους δημοσιογράφους να μας δώσουν κάνα τυράκι σε περίπτωση κρίσης. Πιο πριν τα κρατάνε για τον εαυτό τους προφανώς, ίσως γιατί και εκείνοι θέλουν να έχουν θέμα συζήτησης όταν απολαμβάνουν τα δικά τους κρασάκια.
Συγγνώμη, στο θέμα μας.
Ο Ουέιντ χρωστάει την παραγωγή των κρασιών και εκείνος στο υπέδαφος της Napa Valley, όπως και στον έμπειρο οινολόγο Τζεισον Πολμέιερ, που βλέπετε παραπάνω. Παράγει βασικά δυο ετικέτες, ένα Cabernet που τιμολογείται $285 η τριάδα και ένα blend από 5 ποικλίες , στις οποίες κυριαρχεί το Syrah. Το τελευταίο λέγεται California Three by Wade και κοστίζει $225 η ντουζίνα, συνεπώς τζάμπα πράμα, αυτό θα παρουμε για αρχή. H προσιτή τιμή ίσως προέρχεται και από την φιλοσοφία του σταρ των Μπουλς, ο οποίος θέτει ως στόχο και την επιμόρφωση του κοινού γύρω από το κρασί, αναγνωρίζοντας μάλιστα ένα από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. "Δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν το κρασί. Σπρώχνουν το βαρύ αλκόολ και την βότκα συνέχεια στην μούρη μας. [..] Θέλω να εκπαιδεύσω την κουλτούρα μας, και έχω την ελπίδα ότι [το κρασί] θα ανέβει επιπλέον". Να ένας αληθινός οραματιστής.
Ο τρίτος της κρασοπαρέας μπήκε πρόσφατα σε αυτήν ως μαζικός έμπορος, μολονότι το πάθος και η παράδοση ήταν εκεί για χρόνια. Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, ο Σάσα Βούγιασιτς έβγαλε στην αγορά το Aleksandar 2011, ένα blend από μπορντολέζικες ποικιλίες (κυριαρχεί το Merlot), που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές στο παρελθόν και όταν οι Βουγιατσαίοι το πουλούσαν σε στενότερο κύκλο. Το δημοφιλές Wine Enthusiast του έδωσε 95 (!) στα 100, και αν κρίνουμε από την περιγραφή των αρωμάτων και των γεύσεων μια δοκιμή αξίζει τον κόπο, παρά τα 75 δολάρια. Στην παλέτα του Aleksandar λέει, αναγνωρίζει κανείς αρωματα από τούβλο (wtf), σκόνη, μαύρα κεράσια, ρίγανη και τυρί τσένταρ, συνεπώς ίσως να πηγαίνει ταμάμ με ένα τσίζμπουργκερ.
https://twitter.com/IanBegley/status/850764527150956548
Δύο πράγματα κάνουν τον Βούγιασιτς να ξεχωρίζει από τους προηγούμενους, απο ο,τι διαβάζω. Πρώτον, το ότι τα κρασιά του (το Aleksander και το Aleksander Reserve) προέρχονται απο το Paso Robles, δηλαδή την πιο δυναμικά αναπτυσσόμενη οινοπαραγωγική περιοχή της Καλιφόρνια, βόρεια του L.A. Εκεί καλλιεργούνται διαφορες ποικιλίες, με την πρωτοκαθεδρία να ανήκει στο Cabernet και στο Zinfandel, και συνήθως το υπέδαφος είναι υπευθυνο για πιο δυναμικά κρασιά, τα οποία καταλωνονται καλύτερα στην νιότη τους. Αν δεν καταλάβατε δεν εχει καμμία σημασία. Επίσης, είναι αξιοπρόσκετο πως η οικογένεια Βούγιασιτς, σε αντίθεση με τις άλλες δύο, έχει και ιδιόκτητο οινοποιείο. Ο πατέρας και η μητέρα του Σασα είχαν ασχοληθεί με το πάθος τους πολλά χρόνια πριν στην Σλοβενία, και ενώ ο γιος τους ήταν 15 χρονών πιτσιρικάς στις ακαδημίες της Πολζέλα, αν δεν κάνω λάθος. Η καριέρα του παιδιού εκτοξευθηκε, έφτασε ως τους Λέικερς και τελείωσε κάπως απότομα. Τωρα όλοι μαζί βγάζουν το κρασάκι τους. Ωραία πράγματα.
