Η ώρα της αλήθειας για το ΝΒΑ. Από το Σάββατο θα μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και σε λίγες βδομάδες θα έχουμε τη στέψη του νέου του πρωταθλητή. Το τελευταίο διάστημα η κουβέντα για το ΝΒΑ αναλώθηκε σε ζητήματα περί MVP, όμως τα ψέματα τελειώνουν και ήρθε η στιγμή για την πραγματική μάχη, αυτή για τον τίτλο. Τα φετινά play offs φαντάζουν πραγματικά ενδιαφέροντα και αναμένουμε με μεγάλη αγωνία την έκβασή τους για αρκετούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε παρακάτω. Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε...
1) Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να μπαίνει για πρώτη φορά στην post season ως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του
Η χρονιά που το δικό μας παιδί άλλαξε επίπεδο και έγινε ένας All Star παίχτης. Πραγματοποίησε μια εξαιρετική σεζόν ως ο ηγέτης των Bucks και πιθανός υποψήφιος για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίχτη κατορθώνοντας να είναι πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ, πασέρ, μπλοκέρ και κλέφτης στην ομάδα. Αξιοθαύμαστη χρονιά με φοβερές εμφανίσεις και απομένει ένας αγώνας για να κατορθώσει να γίνει και ο πρώτος παίχτης στην ιστορία του ΝΒΑ που θα είναι στο τοπ 20 σε πέντε στατιστικές κατηγορίες σε μία σεζόν. Μετά την περσινή αποτυχία να μπουν στα play offs, οι Bucks επανήλθαν φέτος κάνοντας ένα «ντεμαράζ» μετά τη διακοπή για το all star με 17-9 ρεκόρ (25-30 ρεκόρ πριν) και κατόρθωσαν να πάρουν θέση στην τελική οκτάδα της ανατολικής περιφέρειας. Είχαν αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους μέσα στη χρονιά, κάτι που δικαιολογείται και από τα προβλήματα τραυματισμών σημαντικών παιχτών. Ενδεικτικό είναι πως ο Middleton επανήρθε στην ενεργό δράση την ώρα που έχαναν τον εξαιρετικό φέτος J.Parker.
Επιτυχημένη χρονιά λοιπόν για την ομάδα του J.Kidd, η οποία ενσωμάτωσε και το νέο project του franchise, τον Thon Maker, έναν ακομη 7-footer PF/C με την ικανότητα να απειλεί από μακριά. Αυτό είναι άλλωστε και το μέλλον των Bucks. Μια ομάδα που θα αποτελείται από αθλητικά, ψηλά παιδιά, με μεγάλο wingspan, που θα «κρύβουν» το γήπεδο στην άμυνα, θα εκμεταλλεύονται κάθε miss match και θα μπορούν να παίξουν παραπάνω από μία θέση, αρκεί να παραμείνουν υγιείς. Θα καταφέρουν να περάσουν τον πρώτο γύρο αυτή τη φορά; Αν όχι το μέλλον τους παραμένει λαμπρό. We own the future όπως λέει και το μότο τους.
2) Τον Ράσελ Ουεστμπρουκ να τα βάζει μόνος του με το Χιούστον του Τζέιμς Χάρντεν
Ηταν η χρονιά ορόσημο για τον Russ. Ξεπέρασε το μυθικό ρεκόρ του Robertson με τα περισσότερα triple doubles σε μία σεζόν. Ένας εκ των υποψηφίων για το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη , αντικείμενο διαμάχης σε social media και sites περί στατιστικόλαγνείας του ιδίου (για να δανειστώ μια φράση του σοφού Guru “όχι άλλα φορτηγά στατιστικών“ ) οδήγησε στην έκτη θέση της δυτικής περιφέρειας την ομάδα του, σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από τη φυγή του Durant και την αντικατάστασή του από τον …κανένα. Η Οκλαχόμα είναι μια ομάδα που αποτελείται από μέτριους παίχτες και τον Russell. Ο Καλιφορνέζος guard είναι γεννημένος ηγέτης, το μπάσκετ που παίζει (;) η Οκλαχόμα είναι προσαρμοσμένο σε αυτόν και μένει να δούμε στη «σύγκρουση» με το Harden στα play offs αν θα μπορέσει να κάνει ένα μικρό θαύμα ακόμη. Προσωπικά ένα πράγμα θα ήθελα να δω πάλι. Έναν αγώνα σαν και αυτόν…
O LEBRON ΚΑΙ ΤΟ REPEA
3) Αν οι Cavs ειναι όντως τόσο κακοί ή αν ο Λεμπρόν απλά χαριεντίζεται μέχρι να κάνει GOATing
Οι πρωταθλητές του ΝΒΑ μπαίνουν στην τελική ευθεία προερχόμενοι από μια κακή περίοδο για αυτούς. Αρκετές ήττες, απώλεια μεγάλων διαφορών στη διάρκεια του αγώνα (με πρόσφατο παράδειγμα την ήττα από την Ατλάντα) και προσπάθεια του coach James Lue να ξεκουράσει τους superstars που συνεχίζουν να παίζουν πολύ. Mένει να φανεί αν θα παρουσιαστούν «φρέσκοι» την κρίσιμη ώρα. Ο Lebron παραμένει πρώτος σε χρόνο συμμετοχής ανά παιχνίδι με 38 περίπου λεπτά , ενώ ο Kyrie παίζει 35 λεπτά . Στα τελευταία ματς δεν αγωνίζονται και χάνουν ενδεχομένως το πλεονέκτημα έδρας στην ανατολή. Θα στηριχτούν και φέτος στο small ball, στο περιφερειακό σουτ, στο παιχνίδι απομόνωσης των αστεριών τους και την άμυνα με αλλαγές. Η ανατολή φαντάζει πιο δυνατή από άλλες χρονιές αλλά αν κάποιος μπορεί να κάνει το back2back και να «υπερασπιστεί τα εδάφη του» αυτός δεν είναι άλλος από τον alpha dog της λίγκας, το Βασιλιά James. Το σενάριο του να φτάσουν οι Καβς αέρα μέχρι τους τελικούς και εκεί να δούμε όλοι να κλειδώνουν εκ νέου τους Dubs δεν είναι απίθανο, αν και αυτή την στιγμή δεν φαντάζει και το πιο πιθανό.
4) Τους Boston Celtics, έτσι απλά.
Με τους Κέλτες να μάχονται για την πρώτη θέση της ανατολικής περιφέρειας ίσως ήρθε η ώρα για αυτούς να κάνουν το παραπάνω βήμα και να διεκδικήσουν άλλο ένα πρωτάθλημα μετά τα χρόνια του Pierce. Θα συνεχίσει τις εκρηκτικές του εμφανίσεις ο «μικρός αλλά θαυματουργός» Thomas; Η ομάδα από τη Βοστώνη έχει το τρίτο μεγαλύτερο pace από τις ομάδες της Ανατολής που μετέχουν στα play offs και τη δεύτερη καλύτερη επίθεση μετά τους πρωταθλητές Cavs (μαζί με τους Wizards) σε offensive rating. Πως θα ανταπεξέλθει όμως ο Thomas σε μία ενδεχόμενη σύγκρουση απεναντι στο Cleveland, ιδιαίτερα αμυντικά, αποφεύγοντας ό,τι έπαθε ο Curry στους περσινούς τελικούς του ΝΒΑ, με τα συνεχόμενα miss match πάνω του; Μένει να δούμε αν oι Βοστωνέζοι θα έχουν και την προσωπικότητα να διαχειριστούν την ενδεχόμενη πρώτη θέση στην περιφέρεια και να δείξουν ότι δεν έχουν μόνο μέλλον μέσω της φοβερής διαχείρισης του GM, αλλά και παρόν.
5) Τι μπορούν να κάνουν τα μαύρα άλογα , Raptors και Wizards.
Όπως προείπαμε, η φετινή σεζόν φαντάζει αμφίρροπη στην ανατολική περιφέρεια. Μπορεί το Kλίβελαντ να παραμένει το φαβορί, δεν είναι τόσο ισχυρό όμως όπως τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό οφείλεται εν πολλοίς και στην παρουσία των Raptors και Wizards. Οι δύο αυτές ομάδες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ακόμη και την πρώτη θέση της ανατολής. Αρκεί να αναφέρουμε πως η διαφορά στις νίκες μεταξύ πρώτης και τέταρτης θέσης δεν θα είναι τελικά πάνω από τέσσερις. Οι Καναδοί με την απόκτηση του Ιbaka έβαλαν ένα σημαντικό γρανάζι στην ούτως ή άλλως εξαιρετική τους επίθεση, σε μία θέση που «πονούσαν» και καθοδηγούμενοι από τον DeRozan και το φοβερό midrange παιχνίδι του θα αποτελέσουν έναν δύσκολο αντίπαλο για όποιον τους υποτιμήσει.
Από την άλλη, οι πρωτευουσιάνοι βασίζονται στην εκπληκτική backcourt τους – με τον Wall να μένει αδίκως στη σκιά των άλλων μεγάλων point guards του πρωταθλήματος- και υπό τις οδηγίες του Brooks εξελίσσουν το ταλέντο τους και κάνουν την καλύτερη χρονιά των τελευταίων χρόνων. Μεγάλο τους μειονέκτημα παραμένει ο φτωχός πάγκος, παρά την απόκτηση του Bogdanovic και του Jennings, και μένει να φανεί κατά πόσο θα έχουν επιβαρυνθεί οι βασικοί στα σημαντικά παιχνίδια. Οι δύο αυτές ομάδες μοιάζουν ικανές για την έκπληξη και θα βασιστούν στην καλή τους επίθεση, με το Τορόντο να σκοράρει 109,8 πόντους/100 κατοχές και την Ουάσιγκτον 108,5 πόντους/100 κατοχές. Eχουν την έκτη και την όγδοη αντίστοιχα καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος.
6) Tις μάχες των τριών κορυφαίων ομάδων της Δύσης
Για αρχή, η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (Spurs) εναντίον των δύο καλύτερων επιθέσεων. Η ομάδα του Popovich βρίσκεται πια στην εποχή του Leonard (σαν να ηχεί στα αυτιά μου η ιαχή MVP, MVP από τα παιδιά στο site) και φαίνεται να έχει «απορροφήσει» για τα καλά την απόσυρση του μεγάλου Duncan. Έχει την τεχνογνωσία να παραμένει πάντα ανταγωνιστική και δεν θα προξενήσει σε κανέναν εντύπωση μία παρουσία τους στους τελικούς.
Επίσης, η ομάδα του Όκλαντ εναντίον των «βρικολάκων» του ΝΒΑ και του Moreyball. Οι Warriors είναι το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο και φέτος. Παραμένουν εξαιρετικοί και στις δύο πλευρές του παρκέ, σουτάρουν καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα (56,4% eFG και 59,8% TS) και έχουν για τρίτη σερί χρονιά το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ. Μένει να δούμε με την επάνοδο του Durant (ο οποίος μέχρι να τραυματιστεί είχε νούμερα MVP) κατά πόσο θα επηρεαστεί η απόδοση του Curry, που το τελευταίο διάστημα είναι και πάλι διαστημικός και σουτάρει ξανά σαν ο καλύτερος σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ. Η απουσία του KD έδωσε την ευκαιρία στον προπονητή Kerr να τεστάρει τους αναπληρωματικούς του, κάτι που σίγουρα θα χρειαστεί στην πορεία των play offs. Κατά πόσο άραγε η Death Lineup θα αποτελέσει και φέτος το μεγάλο τους όπλο;
Για το πείραμα του Χιούστον είχαμε μιλήσει και παλαιότερα. Το Moreyball δείχνει πως αποδίδει τα μέγιστα υπό την καθοδήγηση του πιθανού MVP, James Harden και του επίσης πιθανού υποψήφιου προπονητή της χρονιάς Μ.D’Antoni. Η προσθήκη του Lou Williams τους κάνει ακόμα μια δυνατούς αφού εξυπηρετεί τέλεια το πλάνο τους και την υψηλών ταχυτήτων επίθεσή τους. Θα βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστεί το pick ‘n roll παιχνίδι του Μούσια και το «εκρηκτικό» περιφερειακό τους παιχνίδι; Ή τελικά θα τους προδώσει η άμυνα τους, αφού στα play offs θα χρειαστεί να γίνουν (μπορούν όμως;) πιο σκληροί και καλύτεροι στα αμυντικά τους καθήκοντα;
Η ώρα για ξενύχτια πλησιάζει. Αναμένουμε με μεγάλη αγωνία τις μάχες των play offs, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και όλοι ευχόμαστε να μας αποζημιώσουν και φέτος.
