Μέσα σε αυτήν τη νοσταλγική διάθεση δανείζομαι σήμερα μια ιστορία που ανέσυρα από το αρχείο μου. Τη δανείζομαι με σεβασμό απεριόριστο για να την πω και σε εσας, ώστε και εσείς με τη σειρά σας να την πείτε σε άλλους. Αγκαλιά με το θρυλικό «Τρίποντο», από το οποίο το «δάνειο», θα μεταφερθούμε σε ένα «άλλο» μπάσκετ. Από μία ιστορία αυθεντικής επιστημονικής… καλτίλας θα χαμογελάσουμε παρέα παραδομένοι στο μπασκετικό Zeitgeist του κατωφλίου των ‘90ies. Σε μια εποχή που το αποτέλεσμα δεν ήταν ακόμα ικανό να χαλάσει τη μαγεία και που τα είδωλα ήταν πραγματικά και χτίζονταν μέσα από λίτρα ιδρώτα και καντάρια αφοσίωσης μέσα στα παρκέ για χρόνια και δεν εξαγοράζονταν εν μια νυκτί. Που οι αθλητές, ακόμα και οι πρωταθλητές, ήταν όντα ενεργά στην κοινωνία και την καθημερινότητα και όχι «ημίθεοι», αποσπασμένοι στο δικό τους σύμπαν. Μέχρι που εμφανίστηκε στην τότε μπασκετική πρωτεύουσα, ό άνθρωπος που έδωσε τέλος στην μπασκετική… θνητότητα, ο «ημίθεος» Νίκος Γκάλης.

Ακολουθεί το 2ο μέρος μιας ιστορίας επιστημονικής φαντασίας, αυτολεξεί από το τεύχος 60 του Τριπόντου. Το πρώτο μπορείτε να το θυμηθείτε εδώ. Ποιους συμβολίζουν άραγε τα ονόματα και τι λέει το τρομερό τέλος;

Αποφασίζοντας πως η Γκόθαμ Σίτι μπορούσε να περιμένει για την εξεύρεση του Ρίγκαν, ο Γκάλμαν με το σούπερ- αυτοκίνητό του και το ηλεκτρονικό σπίτι, κατάφερε να ελέγχει τι γίνεται στον κόσμο, εκτός από την εξαφάνιση του Τζόκερ. Είχε φτάσει ήδη Μάιος, όταν έγινε ο τελικός του κυπέλλου. Αμέσως μεά η ΟΑΚ (Ομοσπονδία Αυγών και Καλαθιών) θα έκανε διαγωνισμό τριπόντων και καρφωμάτων. Εκτός συναγωνισμού, ο Γκάλμαν κέρδισε και τους δύο διαγωνισμούς, ενώ ο «Ε.Τ.» γνωστός και σαν «Ελικόπτερο» πήρε τον κανονικό διαγωνισμό στα καρφώματα και ο Νίκαια Τζόουνς τα τρίποντα. Στον τελικό η ομάδα του Κάπτεν Ξανθού νίκησε την ομάδα του Ζούμπερμαν κι ευτυχώς που ο ήρωάς μας ήταν εκεί για να διαλύσει τους φιλάθλους που έκαναν επεισόδια.

Ο Γκάλμαν πέταξε στην Τσικάγκο Σίτι για να δει άλλο ένα παιχνίδι μπάσκετ, τους τελικούς του Σ.Β.Α (Σούπα Μπάσκετμπολ Ασοσιέισον), μεταξύ των ομάδων του Τζόρτανμαν και του Μάτζικμαν, αφού κατ’ άλλες πληροφορίες ο κακοποιός με τα θύματά του είχαν αλλάξει ήπειρο. Ο αγώνας έληξε με τη νίκη του Τζόρντανμαν στα σημεία, κάτω από έκτακτα μέτρα για την αποφυγή παρόμοιου περιστατικού απαγωγής, Όμως οι ρευνες του Γκάλμαν ήταν και εκεί άκαρπες.

Μα τι είχε γίνει ο σατανικός Τζόκερ; Ποιο σκότος κάλυπτε τη διαβολική του φιγούρα; Που έκρυβε τη λεία του; Ποιοι ήταν οι διαβολικοί σκοποί του; Η ανθρωπότητα ανησυχούσε… μόνο ο τιμωρός με τη μπέρτα και τις σαγιονάρες μπορούσε να την σώσει. Είχαν όμως περάσει έξι μήνες και ο Γκάλμαν το μόνο που είχε κάνει, ήταν να βλέπει συνεχώς αγώνες μπάσκετ.

Μαζί με τον Γκάλμαν πολλοί σούπερ ήρωες προσπάθησαν κατά καιρούς να βρουν τα ίχνη του βδελυρού λωποδύτη. Η τύχη όμως τους έπαιζε άσχημο παιχνίδι, αφού αυτό το υποκείμενο κατάφερνε να ξεγλυστρά σαν χέλι από τις παγίδες του νόμου. Αλίμονο, αν και ο Γκάλμαν δε μπορούσε να κάνει τίποτα.
Στο διάβα του ο προστάτης της ανθρωπότητας κατάφερε να εξουδετερώσει κι άλλους κακοποιούς, όπως ο Εμίλ Κόρακας, ο Μπλακ Πιτ και άλλα αποβράσματα. Ο Τζόκερ όμως, έμενε ασύλληπτος.

Τα βήματα της πορτοκαλιάς μπάλας , τον έφεραν μεσα στο κατακαλόκαιρο στη μακρινή χώρα Αρζιντίνα. Εκεί όλες οι ομάδες του κόσμου θα συναντιόντουσαν υπό την απειλή του Τζόκερ για τη διεκδίκηση του κυπέλλου του ΣΙΣΜ. Ακριβώς εκεί ο Τζόκερ έκανε την εμφάνισή του. Πάλι στο τζάμπολ.
Ο κακοποιός άνοιξε μια τρύπα στο ταβάνι και από ψηλά πέταξε τη μπάλα που είχε κλέψει οκτώ μήνες πριν, στο κέντρο του γηπέδου. Όχι όμως και τον διαιτητή. Και διπλό το κρίμα, γιατί εκείνη την ώρα ο Γκάλμαν βρισκόταν στην τουαλέτα και δεν πρόλαβε να αντιδράσει.Η αναζήτησή του, άρχισε από την αρχή, όταν ανάμεσα στους έντρομους θεατές, μόνο η «εθνική αοιδός» Μαριμπέλα, που είχε βρεθεί με τον μανικιουρίστα της στο γήπεδο για τον εθνικό ύμνο, κατάφερε να ψελλίσει πως είδε τον Τζόκερ να φεύγει με ελικόπτερο, έχοντας στην αγκαλιά τον άμοιρο διαιτητή, καλυπτόμενος από σύννεφα και αστραπές.

Ο Γκάλμαν δεν είχε άλλη λύση από το να κάτσει να δει τους αγώνες και να βοηθήσει μια «μαύρη χώρα» να κερδίσει το κύπελλο, όταν μεταμφιέστηκε σε παίκτη, έναντι αμοιβής. Ποιος είδε τον Γκάλμαν εκείνη τη μέρα και δεν τον φοβήθηκε. Σαν ντοπαρισμένος εκτελούσε τους Μπλε, τους Κόκκινους και τους Τρίχρωμους κι έδωσε το κύπελλο στον κόουτς Τιμ, για να πιεί σαμπάνια. Όμως ο Γκάλμαν δεν έμεινε στα επινίκεια. Όταν η Μαύρη Χώρα καιγόταν από τις γιορτές και τα σουβλάκια, ο τιμωρός βρισκόταν ήδη στο δρόμο για την Γκόθαμ Σίτι, όπου σύμφωνα με τις φήμες, ο Τζόκερ είχε γυρίσει στον τόπο του εγκλήματος.

Στην εποχή του καρναβαλιού, όλα μπορούσαν να συμβούν. Ήταν ήδη Σεπτέμβριος και η προετοιμασία για το νέο πρωτάθλημα πλησιάζει στο τέλος της. Πως θα άρχιζαν όμως το πρωτάθλημα, με τον φόβο του Τζόκερ; Ο κόσμος είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με τις εμφανίσεις του Γκάλμαν. Θέαμα πολύ αλλά όχι και ουσία. Η χώρα έμενε πίσω. Διαισθανόμενος την ανησυχία του κόσμου, ο Γκάλμαν ορκίστηκε μέσα στον Τάφο του Ινδού ότι θα πιάσει τον κλέφτη – απαγωγέα και θα επιστρέψει τον ταλαίπωρο διαιτητή στο λαό του.

Τη σκοτεινή εκείνη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1990, ο Τζόκερ εμφανίστηκε. Κρατώντας τον αναίσθητο Γκας Ρήγκαν σαν παιχνίδι στα χέρια του, παρουσιάστηκε στο καμπαναριό της μητρόπολης της Γκόθαμ Σίτι. Ο Γκάλμαν που αναπαυόταν στη σπηλιά με τους βατράχους, δεν έχασε χρόνο. Ήταν η ώρα της τελικής αναμέτρησης, για την οποία η Γκόθαμ Σίτι περίμενε σχεδόν ένα χρόνο.
Ο Γκάλμαν έφτασε στο καμπαναριό αποφεύγοντας της παγίδες του Τζόκερ και έπιασε στον ύπνο τον εγκληματία, αποσπώντας από τα χέρια του τον αναίσθητο διαιτητή. Ο Τζόκερ με το χαμόγελο – μάσκα, στην προσπάθεια του να αντισταθεί έπεσε από το καμπαναριό και σφηνώθηκε με το κεφάλι. Ο Γκάλμαν ήταν πληγωμένος. Δε μπορούσε όμως να αντιδράσει στην περιέργειά του να δει το πρόσωπο που κρυβόταν πίσω από τη μάσκα του Τζόκερ.

Ρίγος τον διαπέρασε, όταν έσκισε τη μάσκα…
Ο κακός Τζόκερ είχε το ίδιο πρόσωπο με το δικό του, που κρυβόταν κάτω από τη δική του μάσκα. Το «Άλτερ Έγκο» του Γκάλμαν, ήταν ο σατανικός εγκληματίας. Οποία έκπληξις… Συντετριμένος και πληγωμένος ο Γκάλμαν γύρισε στη σπηλιά του και έδεσε τα τραύματά του.
Η τάξη όμως είχε αποκατασταθεί στη Γκόθαμ Σίτι. Η πορτοκαλιά μπάλα και ο λαός της θα μπορούσαν να κοιμούνται πια ήσυχοι. Το Ολ Σταρ Γκειμ του 1991, θα μπορούσε πια να διεξαχθεί κανονικά. Η Γκόθαμ Σίτι βρήκε την ηρεμία της. Γιατί καλοί μας φίλοι, μην ανησυχείτε…

Ο Γκάλμαν πετάει πάντα από πάνω σας έτοιμος να τιμωρήσει οποιονδήποτε σας επιβουλεύεται. Αρκεί να τα παίρνει…