Δεν ξέρω τι γνώμη έχει ο κόσμος για τον Lillard. Αρέσει στο ευρύ κοινό το γεγονός πως έμεινε πιστός σε μια ομάδα για 11 χρόνια; Φαντάζομαι οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία βρίσκουν το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ως κάτι θετικό. Από την άλλη, η νεότερη γενιά που μεγάλωσε με τις superteams, ίσως το βρίσκουν “γραφικό”. Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ίσως είναι ο τελευταίος μεγάλος σταρ που έμεινε να παλεύει σχεδόν μόνος του κάθε χρόνο απέναντι στα θηρία της Δύσης και να τα πηγαίνει μια χαρά, δεδομένου πως τους έφτασε ως και τους τελικούς της Δύσης. Το πλήρωμα του χρόνου, ωστόσο, έφτασε τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους Blazers που πλέον ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο μνηστήρα για να ανταλλάξουν το σύγχρονο σημείο αναφοράς της ομάδας τους.
Προφανώς ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι ήταν αυτό που “πυροδότησε” τον Dame να ζητήσει ευθέως ανταλλαγή, πέραν του ίδιου και του front office. Ίσως να ήταν το ότι οι Blazers επέλεξαν τελικά τον Scoot Henderson στο #3 του πρόσφατου draft και ότι δεν το προσέφεραν σε ένα πακέτο ανταλλαγμάτων, ώστε να φέρουν δίπλα τον Lillard κάποιον αστέρα. Ενδεχομένως, το γεγονός πως οι Blazers συμφώνησαν να δώσουν στον Jerami Grant νέο πενταετές συμβόλαιο ύψους $160 εκατ. να ήταν επίσης κάτι που δεν άρεσε στον Dame, αφού περιοριζόταν σημαντικά η δυνατότητα των Blazers για περαιτέρω κινήσεις την τρέχουσα offseason. Μιλώντας για παχυλά συμβόλαια, και ο ίδιος ο Dame έπαιξε ρόλο στο να δεθούν “πισθάγκωνα” οι Blazers, όσον αφορά κινήσεις στην offseason. Το τρέχον τετραετές συμβόλαιο του λήγει τη σεζόν 24-25, το οποιο του απέφερε σχεδόν $176 εκατ., ενώ οι Blazers συμφώνησαν και για διετή επέκταση ύψους σχεδόν $122 εκατ., μέχρι το καλοκαίρι του 2027. Ωστόσο, από την στιγμή που οι κατά καιρούς ιθύνοντες των Blazers διαβεβαίωναν τον αστέρα τους πως παρά τα μεγάλα αυτά συμβόλαια η ομάδα θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική, το πρόβλημα βρίσκεται στην πλευρά της ομάδας και όχι του παίκτη.
Όποια κι αν ήταν η αιτία λοιπόν, η απόφαση να αποχωρήσει ο Lillard ήταν η σωστή. Η κατάσταση μεταξύ των δύο πλευρών, έμοιαζε σα μια σχέση που είχε φτάσει στο τέλος της, αλλά κανείς δεν έπαιρνε την απόφαση να χωρίσει. Όπως σε κάθε μακροχρόνια σχέση, έτσι και εδώ ο φόβος του αγνώστου και της επόμενης μέρας αποτελεί τροχοπέδη για μια τέτοια απόφαση.
Το παραπάνω ισχύει πολύ περισσότερο φυσικά για την πλευρά των Blazers, μιας και ο Dame ως “εργένης” θα έχει ζήτηση από πολλά franchises. Οι Blazers θα μπορούσαν να έχουν παραχωρήσει τον Lillard οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία δύο - τρία χρόνια και αν το είχαν κάνει ίσως τώρα να βρίσκονταν σε πολύ καλύτερα θέση από αυτή του rebuild που πάνε να εισέλθουν. Επιπλέον, όχι μόνο θα πρέπει να συμφωνήσουν με κάποια ομάδα που επιθυμεί ο ίδιος ο παίκτης (“καλησπέρα Miami”), αλλά θα πρέπει να το κάνουν με τρόπο που θα παίρνουν πίσω σημαντικά ανταλλάγματα, ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικοί ως ένα βαθμό. Δύσκολες εξισώσεις. Είναι σαφές πως οι Blazers βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, καθώς δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θέσουν τους όρους του trade και με όποια ομάδα συμφωνήσουν -με τις ευλογίες του Lillard- θα πάρουν πίσω ανταλλάγματα που δεν αντικατοπτρίζουν την αγωνιστική αξία του Dame. Το θετικό για αυτούς είναι πως -στη θεωρία- οι Sharpe, Simons και Henderson μπορούν να αποτελέσουν την απαρχή της νέας εποχής στους Blazers, την στιγμή μάλιστα που έχουν στην κατοχή τους τα picks τους για το 2025 και το 2026. Κλειδί για την επόμενη μέρα, αποτελεί και η ανταλλαγή του συμβολαίου του Nurkic, που τρέχει για ακόμα τρεις σεζόν και $55 εκατ., στο πακέτο ανταλλαγής με τον Lillard, κατάσταση ωστόσο που δυσκολεύει πολύ το ύψος (αλλά και την αξία) των ενδεχόμενων ανταλλαγμάτων.
Επιστρέφοντας στον Lillard, δεν αξίζει να μιλήσουμε για το τι μπορεί να φέρει αγωνιστικά σε όποια ομάδα καταλήξει. Άπαντες γνωρίζουμε τι μπορεί να κάνει και τι μπορεί να φέρει σε μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Το ζουμί της υπόθεσης της ανταλλαγής του Dame, βρίσκεται στο οικονομικό σκέλος, μιας και το συμβόλαιο που έχει μέχρι το 2027, όταν θα βρίσκεται λίγο πριν συμπληρώσει το 37ο έτος της ηλικίας του, είναι και αυτό που προκαλεί και τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους σε όλους. Φυσικά, όσες ομάδες βρίσκονται σε κατάσταση “win now” δεν θα πτοηθούν στο ελάχιστο από αυτά τα δεδομένα. Ωστόσο, θα μπορούσε να γίνει μια ανταλλαγή αποκλειστικά με μία ομάδα; Η λογική λέει πως ναι, αλλά όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, σε αυτήν την περίπτωση οι Blazers δεν θα πάρουν πίσω την αξία του Dame, ή έστω κάτι κοντά στην αξία του. Επιπλέον, όπως σημειώνει ο John Hollinger στο Athletic, oι περισσότεροι από αυτούν που θα αποφασίσουν να τον αποκτήσουν θα βρεθούν πάνω από το first tax apron ($172 εκατ.), σύμφωνα με την πρόσφατη CBA, γεγονός που θα τους περιορίσει σημαντικά σε πιθανές κινήσεις που θα θέλουν να κάνουν.
Ενδεικτικά:
- Οι ομάδες αυτές δεν θα μπορούν να αποκτήσουν κάποιον παίκτη μέσω sign-and-trade..
- Δεν θα μπορούν να αποκτήσουν κάποιον waiver κατά τη διάρκεια της regular season, αν το συμβόλαιό του ξεπερνάει το mid-level exception των $12,2 εκατ.
- Δεν θα μπορούν να ανταλλάξούν συμβόλαια με διακύμανση μεγαλύτερη του 110% των μισθών που δίνουν (συν ή πλην αυτών), έναντι του συν/πλην 125% που ίσχυε ως και την 2017 CBA.
Γι’ αυτό, θεωρώ ως το πιο πιθανό σενάριο να εμπλακούν στο trade του Lillard, τρεις ή και τέσσερις ομάδες, κάτι που εκτιμώ θα το έχουν ήδη σκεφτεί στο Portland. Τόσο για να μπορέσει η ομάδα που θα αποκτήσει τον παίκτη να έχει περισσότερες επιλογές και ευελιξία, από οικονομικής άποψης, όσο και για να βολευτούν και οι Blazers, όσον αφορά τα ανταλλάγματα που θα πάρουν πίσω. Ο Joe Cronin δήλωσε, άλλωστε, πως προτεραιότητα σε αυτό το trade θα είναι το συμφέρον της ομάδας πάνω απ’ όλα (famous last words). Από αυτά που έχουμε διαβάσει τις τελευταίες μέρες, ο Dame προτιμά να καταλήξει στο Miami. Όπως μας έχουν δείξει, άλλωστε, όλες οι αμερικάνικες ταινίες και σειρές, όποιος πλησιάζει σε ηλικία συνταξιοδότησης, έχει ως προτιμητέο προορισμό την Florida. Πέραν του αστεϊσμού, η παρουσία του Lillard στους Heat, μάλλον δείχνει ως η καλύτερη δυνατή για τον ίδιο και κατ’ επέκταση για το ίδιο το Miami.
Ο μεν παίκτης θα μπορέσει να διεκδικήσει αυτό που του λείπει περισσότερο στην καριέρα του, ένα δαχτυλίδι δηλαδή, και θα μπορέσει να το κάνει μέσα στη φημισμένη “Heat Culture” που έχει χτίσει εκεί ο Pat Riley. Επιπλέον, δεν είναι λίγες οι φορές που ο Dame έχει εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια τόσο για τον Jimmy Butler, όσο και για τον Bam Adebayo. Ειδικά με τον τελευταίο έχει αναπτύξει μια αρκετά δυνατή φιλία, όπως διαβάζω στα αμερικανικά ΜΜΕ, από την ώρα που οι δυο τους βρέθηκαν συμπαίκτες στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Αν θέλετε την άποψη μου, παρά το γεγονός πως είπα παραπάνω πως δεν έχει νόημα να αναλύσουμε τι μπορεί να φέρει αγωνιστικά η παρουσία του Dame σε μια ομάδα, είναι σαφές στο μυαλό μου πως δίπλα στους Butler και Adebayo ίσως έχει την καλύτερη πιθανότητα να κερδίσει, μιας και μπορεί ο ένας να συμπληρώσει το παιχνίδι του άλλου. Αλλά αυτή είναι μια υποθετική συζήτηση και εφόσον υλοποιηθεί το σενάριο που στέλνει τον Lillard στην νότια ακτή, θα έχουμε χρόνο να την αναλύσουμε.
Επιστρέφοντας στο κομμάτι Dame - Blazers, οι δύο πλευρές χωρίζουν μετά από 11 χρόνια αρμονικής συνύπαρξης, συνεχόμενων παρουσιών στα playoffs, με αποκορύφωμα την παρουσία στους τελικούς της Δύσης το 2019. Ο Lillard θα αποχωρήσει από το Portland ως ένας σύγχρονος θρύλος της ομάδας, ένα σύγχρονος Clyde Drexler αν θα πρέπει να κάνουμε έναν παραλληλισμό με το ζόρι. Όπως και στην περίπτωση του Drexler, έτσι και τώρα η πλευρά του παίκτη ένιωσε πως ήρθε η στιγμή να αποχωρήσει για να βρει κάτι καλύτερο, μια ευκαιρία για να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα. Στην περίπτωση, όμως, του “Glide”, οι Blazers κατάφεραν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί και μετά τη φυγή του αστέρα τους, κάτι που τίθεται εν αμφιβόλω τη δεδομένη στιγμή. Και αν μη τι άλλο, η υπόθεση του Lillard αποτελεί και θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για τα υπόλοιπα franchises στο μέλλον. Μια σχέση έχει καλό timing για να αρχίσει και καλό timing για να κλείσει. Οι Blazers ξεπέρασαν αυτό το timing κατά πολύ και ό,τι κακό σε αγωνιστικό επίπεδο τους έρθει από εδώ και πέρα, δεν έχουν κανέναν άλλον να κατηγορήσουν, πέρα από τον ίδιο τους τον εαυτό.
