Αυτό βέβαια ήταν το τυπικό τέλος για τον Carmelo, ο οποίος μπήκε για τελευταία φορά σε παρκέ του ΝΒΑ στις 5 Απριλίου του 2022, όταν οι Los Angeles Lakers ηττήθηκαν από τους Phoenix Suns. Σε εκείνον τον αγώνα αγωνίστηκε για περίπου 24 λεπτά, σκόραρε 10 πόντους και μάζεψε 5 ριμπάουντ. Στους τρεις εναπομείναντες αγώνες των Lakers για την κανονική περίοδο, ο Anthony δεν ντύθηκε ποτέ. Εντελώς ειρωνικά, αυτοί οι αγώνες ήταν απέναντι σε δύο προηγούμενες ομάδες του, τους Thunder και τους Nuggets.

O ερχομός του έγινε με την σημαντικότερη φουρνιά μπασκετμπολιστών στην σύγχρονη εποχή του μπάσκετ. Η κλάση του 2003 στο draft ήταν, είναι και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να θεωρείται αυτή που άλλαξε περισσότερο το άθλημα. Πέραν του LeBron James, του οποίου η επιλογή στο νο.1 αποτελούσε ασφαλές ποντάρισμα για χρόνια πριν την διαδικασία, ο Carmelo Anthony αναμενόταν να βρεθεί στη δεύτερη θέση. Εκεί επέλεγαν οι Detroit Pistons, οι οποίοι εκείνη την περίοδο μετρουσαν τις πληγές τους, έχοντας σκουπιστεί στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας από τους Nets, παρότι ειχαν το καλύτερο ρεκόρ και το πλεονέκτημα έδρας.

Η προοπτική αυτή, της ένταξης κατ'ευθείαν σε μια διεκδικήτρια του πρωταθλήματος (και νικήτρια την επόμενη σεζόν) φάνηκε να πείθει τον Anthony να κάνει νωρίτερα απ'ό,τι υπολόγιζε ο ίδιος το άλμα στο ΝΒΑ. Παράλληλα, η εκπληκτική εμφάνιση του με την ομάδα του Syracuse στο τουρνουά του κολεγιακού πρωταθλήματος και η εντυπωσιακή κατάκτηση του τίτλου υπό τις οδηγίες του Boeheim, ολοκλήρωσε επίσης πρόωρα τους όποιους αθλητικούς στόχους είχε θέσει. Όμως, οι Pistons είχαν άλλη άποψη.

Έχοντας στο νου τους τη διατήρηση του κορμού της ομάδας για πολλά χρόνια και την ανάγκη για έναν ψηλό που θα πλαισίωνε τους δύο Wallace, ο Darko Milicic φάνταζε ιδανικός για τη θέση. Πριν τον Wembanyama και τον Doncic, ο Σέρβος μπασκετμπολίστας ήταν ένα εξίσου μεγάλο prospect. Ένα θρυλικό workout του Milicic κατά τη διάρκεια των τελικών της Ανατολής, έπεισε τους ανθρώπους του Detroit να τον επιλέξουν. Δεν χανόταν αυτός ο παικταράς.

Από την μια στιγμή στην άλλη ο Carmelo βρέθηκε από την καλύτερη ομάδα της Ανατολής, στην χειρότερη ομάδα της Δύσης. Οι Denver Nuggets νίκησαν μόλις 17 φορές κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν, βασικός τους πλέι μέικερ ήταν ένας Chris Whitney, ενώ οι δύο (ας πούμε) σταρ της ομάδας, Juwan Howard και James Posey είχαν ήδη αποφασίσει να φύγουν ως free agents.

Ο ερχομός του Carmelo τα άλλαξε όλα. Με την προσθήκη του χαρισματικού Andre Miller και την ανανέωση του Voshon Leonard, η επίθεση μέσα σε μια σεζόν μεταμορφώθηκε, ενώ η επιστροφή του τραυματία Marcus Camby, σε συνδυασμό με την αγωνιστική άνοδο του Néné θωράκισε την ρακέτα. Ξαφνικά, οι Nuggets διεκδικούσαν τα playoffs. Και μπήκαν σε αυτά χάρη σε μια από τις σπουδαιότερες σεζόν που έχει κάνει rookie μπασκετμπολίστας στο ΝΒΑ.

Παίζοντας και στους 82 αγώνες, ο 19χρονος Carmelo Anthony έγινε ο πρώτος rookie που ηγείται της ομάδας του στο σκοράρισμα από το 1990, ενώ κατάφερε να γίνει (και παραμένει μέχρι σήμερα) ο δεύτερος νεότερος μπασκετμπολίστας που σκοράρει πάνω από 40 πόντους σε έναν αγώνα. Πήρε μάλιστα και την πρώτη του νίκη στα playoffs, όμως η Μινεσότα με τον Kevin Garnett στην καλύτερη του σεζόν στο ΝΒΑ, ήταν ανίκητος αντίπαλος. Ακολούθησαν άλλες τρεις σεζόν, όπου βελτίωνε συνεχώς τους αριθμούς του, αλλά οι αποκλεισμοί στον πρώτο γύρο, στην κολασμένη δυτική περιφέρεια, ήταν αναπόφευκτοι. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένας τρικούβερτος καβγάς στο Γκάρντεν απέναντι στους Νικς και το μπουκέτο που έριξε στον Mardy Collins (ναι, αυτόν που σκεφτήκατε), του επέφερε ποινή αποκλεισμού 15 αγώνων και τον έβαλε στο μάτι της λίγκας και του David Stern.

Ενώ ο Anthony παρακολουθούσε υποχρεωτικά μαθήματα συμπεριφοράς κι αυτοελέγχου που του επέβαλλε η λίγκα, οι Nuggets κατάφεραν να αποκτήσουν με ανταλλαγή τον Allen Iverson. Παρότι οι απαισιόδοξοι έλεγαν για την ηλικία του AI και τον περιορισμό του ρόλου του, ο Anthony τελείωσε την επόμενη σεζόν ως ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος κι οδήγησε τους Nuggets σε 50 νίκες για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Το ρεκόρ αυτό τους έφερε στην… όγδοη θέση της Δύσης και στα χέρια των μετέπειτα φιναλίστ Lakers. Η σκούπα έφερε απογοήτευση, ο Iverson έφυγε και στη θέση του ήρθε ο γκαρντ με τον οποίον θα συνεργαζόταν εφόσον οι Pistons τον επέλεγαν. Ο Chauncey Billups ήταν στις τελευταίες σεζόν της καριέρας του, αλλά είχε ακόμη βενζίνη στο ντεπόζιτο.

Παρά έναν τραυματισμό στο χέρι και ένα επεισόδιο με τον προπονητή του, ο Anthony ξαναβγήκε πρώτος σκόρερ, ισοφάρισε ένα στοιχειωμένο ρεκόρ του George Gervin, βάζοντας 33 πόντους σε μια περίοδο και με τις 54 νίκες που πέτυχαν οι Nuggets ήρθαν δεύτεροι στη δυτική περιφέρεια. Το εμπόδιο των Hornets ήταν πολύ μικρό κι η ισοπέδωση των 58 πόντων στο τέταρτο ματς μέσα στη Νέα Ορλεάνη έδειχνε τις ορέξεις για τη συνέχεια. Το νικητήριο καλάθι του Anthony στο καθοριστικό τρίτο ματς των ημιτελικών με τους Mavericks έδωσε την πρόκριση στους τελικούς. Εκεί περίμεναν οι Lakers.

Η μονομαχία του Anthony με τον Kobe Bryant ήταν τρομερή, ειδικά στους πρώτους δύο αγώνες, με τους Nuggets να παίρνουν μια νίκη στο Staples Center. Όμως απέναντι τους είχαν την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος και παρότι έφτασαν στα άκρα κι άγγιξαν το διπλό στο εκπληκτικό πέμπτο παιχνίδι, οι Lakers είχαν την εμπειρία και τους παίκτες που έπρεπε και πέρασαν στους τελικούς, όπου είχαν εύκολο έργο απέναντι στο Ορλάντο. Τότε ο Anthony σίγουρα δεν το ήξερε, αλλά αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη του ευκαιρία για ένα πρωτάθλημα.

O αποκλεισμός-έκπληξη από την Utah την επόμενη χρονιά έδειχνε ότι χρειαζόταν μια μεγάλη αλλαγή. Το κοινό της Νέας Υόρκης, που τον αποδοκίμαζε συνεχώς, όσο εκείνος έπαιζε στο Γκάρντεν, μετά το επεισόδιο που είχε το 2007, πλέον τον αποθέωνε. Η πορεία του στους Knicks όμως δεν θα ήταν καθόλου εύκολη. Δύο συνεχόμενοι αποκλεισμοί από Celtics και Heat, στους οποίους είχε τους συμπαίκτες του να πέφτουν σαν τα κοκόρια από τους τραυματισμούς. Ο Iman Shumpert διέλυσε το γόνατό, πατώντας στο αυτοκόλλητο των playoffs στο παρκέ, ο Baron Davis είδε την επιγονατίδα του να φεύγει από τη θέση της, η αποκάλυψη του Jeremy Lin στη Νέα Υόρκη κόπηκε όσο απότομα κόπηκε κι ο μηνίσκος στο δεξί του γόνατο και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Amare Stoudemire έκοψε τους τένοντες του χεριού του, χτυπώντας έναν πυροσβεστήρα στα αποδυτήρια μετά από την δεύτερη ήττα στη σειρά με το Miami.

Η τελευταία πράξη του δράματος γράφτηκε το 2013, όταν μετά την επικράτηση επί των Celtics, οι Indiana Pacers και οι Lance Stephenson και Roy Hibbert ύψωσαν τείχος πάνω από το καλάθι των Knicks. Ο απροσδόκητος αποκλεισμός στο έκτο ματς, όπου οι Knicks επέστρεψαν από το -15 σε μισή περίοδο για να μην σκοράρουν στα τέσσερα επόμενα λεπτά, ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Anthony στα playoffs με τη Νέα Υόρκη, απ'όπου έφυγε μετά από πέντε χρόνια, που περιελάμβαναν αποχές, αποδοκιμασίες, τραυματισμούς και διάφορα άλλα σήριαλ. Έκτοτε ο Anthony ήταν ένας πρώην σούπερσταρ που αναλάμβανε ρόλους, που δεν είχαν να κάνουν με την καθοδήγηση της ομάδας.

Η εικόνα του ως τρίτος πόλος πια ήταν κακή στην Οκλαχόμα, ενώ στο Πόρτλαντ έδειξε ξανά ότι είναι ένας απίθανος σκόρερ, παρά τις σύντομες και ηχηρές εξόδους από τα playoffs. Η εικόνα του σαν βετεράνος σίγουρα τον έκανε πιο αγαπητό στον κόσμο, που ειδικά στους Knicks μάλλον κοιτούσε περισσότερο τους πιθανούς τρόπους για να τον πικάρει. Η καριέρα του στο ΝΒΑ τον βρήκε στην ένατη θέση του πίνακα με τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών, ενώ οι 62 πόντοι που πέτυχε απέναντι στην Σάρλοτ είναι το ρεκόρ για παίκτη των Knicks.

Τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Carmelo όμως, είναι αυτά που πέτυχε με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι μάλλον θέλουν να τον θυμούνται ως τον παίκτη που έμεινε αποσβολωμένος στο παρκέ της Σαϊτάμα να κοιτάει τους Έλληνες παίκτες να χορεύουν, όμως είναι ο μόνος άνδρας μπασκετμπολίστας με τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια κι έχει τον αρκετά τιμητικό τίτλο να είναι ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος ριμπάουντερ των ΗΠΑ σε όλες τις διοργανώσεις.

Σε μια πολύ γεμάτη καριέρα, οι τίτλοι τέλους που έριξε ο Carmelo Anthony ήταν μάλλον σαν και την ίδια την καριέρα του. Η λάμψη του, σε συνδυασμό με τα επιτεύγματα του, τον έχουν κάνει έναν από τους πιο σπουδαίους μπασκετμπολίστες του 21ου αιώνα. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί κι ένα από τα πρώτα και πιο τρανά παραδείγματα παικτών που δεν πήραν τίτλο κι είδαν την πορεία τους να εκτροχιάζεται από την αδυναμία τους αυτή. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι κάτι που ίσως πετύχει ο επόμενος παίκτης των Nuggets που φοράει τη φανέλα με το νούμερο 15.