Η πορεία τους εώς εδώ μοιάζει η καλύτερη υποθήκη. Το game 6 μέσα στην έδρα των Bucks, το game 7 μέσα στο Miami ... Δεν πρόκειται για τίποτε περισσότερο από εμφατικά comebacks, μετά από ήττες που θεωρητικά έδιναν το αγωνιστικό και πνευματικό προβάδισμα στους αντιπάλους. Οι Celtics ως γνωστόν επέστρεψαν και μάλιστα το έκαναν με άνεση και στυλ, αποδεικνύοντας ότι η επιμονή και η μαχητικότητα τους μπορούν να τους πάνε μέχρι το τέρμα.
Σαν μικρογραφία των δύο κομβικών αγώνων που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό (Bucks) ή εντελώς (Heat) την έκβαση των προηγούμενων σειρών τους, οι Celtics έδειξαν έτοιμοι να γυρίσουν από πολύ δύσκολες καταστάσεις στο πρώτο παιχνίδι των τελικών. Πρώτα, έμειναν κοντά στο σκορ μετά από μία ιστορικά καλή πρώτη περίοδο του Curry, κατά την οποία σκόραρε 21 πόντους με 6/8 τρίποντα. Ποιος ξεκινάει έτσι έναν τελικό, αν είναι δυνατόν... Αργότερα, όταν μυρίστηκαν αίμα στο παρκέ, απέναντι σε μία αλλοπρόσαλη σύνθεση του Kerr, ανέτρεψαν σχεδόν χαλαρά το -12 της αρχής της τέταρτης περιόδου, μέσα από τρομερή άμυνα και μία σκυταλοδρομία πρωταγωνιστών: Jaylen Brown, Derrick White, Al Horford. O Tatum δεν ήταν πουθενά ("ναι-αλλα-μοιρασε-ασίστ"), παρόλα αυτά το σερί προς το τέλος έγραψε 17-0 για το 117-103 και ο τελικός απολογισμός στα τρίποντα στην περίοδο κατέληξε εντυπωσιακός: 9/12.
Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά, ακόμη και αν οι Warriors δουν το βίντεο και τραβούν τα μαλλιά τους με τις αηδίες που έκαναν. Σίγουρα ο Kerr π.χ. θα αποφύγει στο εξής να παρατάξει για πολλά συνεχόμενα λεπτά πεντάδα με Poole-Iguodala και ταυτόχρονη απουσία των Curry και Looney, όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να μπορεί ο αντίπαλος να μετατρέψει μια ελάχιστη χαραμάδα σε τεράστιο άνοιγμα. Ίσως βέβαια εδώ να βρίσκεται και το κλειδί. Οι Warriors, αν θέλουν να επαναλάβουν τους θριάμβους του πρόσφατου παρελθόντος, θα πρέπει απέναντι σε αυτούς τους Celtics να ακολουθούν το πλάνο στην εντέλεια και διαρκώς, χωρίς να υπολογίζουν στις πολυτέλειες άλλων σειρών τελικών. Δεν είναι "Lebron and Co." η κατάσταση, είναι Λερναία Ύδρα.
Αναλογιστείτε: Η βραδιά του Curry ήταν εξαιρετική, τα εύστοχα τρίποντα 19 και το νούμερο σπέσιαλ (σχεδόν 43%). Ο Tatum δεν βλεπόταν (3/17) και στα επιθετικά ριμπάουντ οι Dubs επικράτησαν άνετα (12-7), χωρίς να τους στοιχίσουν ιδιαίτερα τα λάθη (14-12). Αν τα βάζαμε αυτά στο μίξερ πριν από το παιχνίδι θα βγάζαμε άκοπα νικητές τους γηπεδούχους ή τουλάχιστον έτσι θεωρούσαν τα περισσότερα podcasts των ειδικών - και σωστά. Όμως το μπάσκετ είναι τόσα παραπάνω από τις θεωρητικά καθοριστικές στατιστικές κατηγορίες, όσα και τα ελεύθερα σουτ που μπορούν να βγάλουν οι Celtics όταν επιτίθενται στα missmatches ή δεν διστάζουν στο transition. Δηλαδή, άπειρα. Λες και δεν είχαν δει τον τρόπο που έχασαν οι Bucks το game 6, οι Warriors ψάρωσαν στο τέλος από την καλή βραδιά του Brown και από εκεί και πέρα έχασαν τα πάντα. Nα εδώ, όλα ελεύθερα.
Ναι, είναι ο Al, ακόμη ένας που είναι έτοιμος. Ίσως οι Celtics να είδαν ήδη την καλύτερη δυνατή επιθετική εκδοχή του (6/8 τριπ.), αλλά μπορούν να υπολογίζουν έτσι κι αλλιώς απόλυτα στα όσα προσφέρει στην άμυνα. Ο x factor των Κελτών στα πλέι οφ έπαιξε ιδανικά τον Green, μένοντας κοντά του και κόβοντας το passing game του (5 ασίστ και γενικά μικρή επιρροή), ενώ δίνει διαρκώς τη δυνατότητα στον Williams να ασχολείται ισόποσα με τον Wiggins και τις βοήθειες. Τέλος, όταν οι Κέλτες καταφεύγουν σε αλλεπάληλα switches, συμμετέχει στην αλληλουχία ισάξια με τους καλύτερους αμυντικούς της λίγκας.
White on Poole to end the quarter. Brown switches - no advantage generated. Horford switches - no advantage generated. Poole hits the top of the backboard. pic.twitter.com/8VH1EAFE5i
— Steph Noh (@StephNoh) June 3, 2022
Η πλάκα είναι πως οι Celtics ελάχιστα χρειάστηκαν φάσεις σαν και την παραπάνω, προκειμένου να επικρατήσουν. Ήταν λες και η άμυνα τους ενεργοποιήθηκε απλώς όσο χρειαζόταν, σταματώντας ειδικά τους Poole και Green σχετικά άκοπα και αποκόπτοντας τον Curry από μεγάλα σερί, μετά την πρώτη περίοδο. Ο Smart ήταν εκπληκτικός μετά το αρχικό σοκ και σίγουρα υπεύθυνος που οι συμπαίκτες του ακολούθησαν σε ρυθμό τους Warriors, κατά τη διάρκεια της φρενίτιδας του ξεκινήματος. Τελείωσε το πρώτο μέρος με 10 πόντους και τρεις ασίστ, πετυχαίνοντας καλάθια κρίσιμα στη ροή του αγώνα και δίνοντας ένα παράδειγμα, πως οι Celtics δεν χρειάζεται να αποφύγουν ντε και καλά την punch-to-punch μονομαχία, αν οι αντίπαλοι τους τα βάζουν. Ως γνωστόν, οι Dubs έχουν βραδιές που θα κάνουν ακόμη και την αποτελεσματικότερη άμυνα να σαστίσει, παρόλα αυτά οι πράσινοι έδειξαν, τι άλλο, έτοιμοι μέχρι και για αυτό. Πολύ περισσότερο δυσκολεύτηκαν από την αναπάντεχη άμυνα του Curry στον Tatum μετά τις αλλαγές, παρά από τα πράγματα που έμοιαζαν εκ των προτέρων εναντίον τους.
Από τα παραπάνω ίσως προκύπτει ότι δεν πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι και μάλλον έτσι είναι. Οι Warriors δεν θα παρουσιαστούν εξίσου επιπόλαιοι στα σχήματα τους και ορισμένα όπλα τους λογικά θα λειτουργήσουν καλύτερα. Είναι όμως εξίσου έτοιμοι να διαχειριστούν απώλειες διαφορών ή συγκυρίες που θα τους βρουν σε θέση κυνηγών του σκορ, βγάζοντας κεφάλια με τον τρόπο που το κάνουν οι Celtics; Πολύ αμφιβάλλω. Για εκείνους είναι περισσότερο από όλα θέμα εκτέλεσης της κλασικής συνταγής τους, διαρκώς και στην εντέλεια. Και ναι, οκ, αυτό είναι κάτι που όντως μπορούν να το κάνουν και έτσι να έχουμε άλλα έξι απίθανα παιχνίδια, όπως ο πρώτος τελικός. Προς το παρόν όμως, οι Celtics είναι ένα γερό βήμα μπροστά.
