Αφετηρία σήμερα με τα ζευγάρια της Δυτικής Περιφέρειας
1. (#1) Phoenix Suns - New Orleans Pelicans (#8)
γράφει ο Νίκος Ραδικόπουλος
Γιατί θα περάσουν οι Suns:
Φαντάζομαι δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη σοφία για να απαντηθεί η συγκεκριμένη ερώτηση. Οι Suns ήταν κατά οκτώ νίκες παραπάνω από τον δεύτερο η καλύτερη ομάδα της Λίγκας, φτάνοντας συνολικά τις 64 νίκες, το καλύτερο ρεκόρ της ιστορίας τους (πάνω από κάθε αντίστοιχο των ομάδων του Nash, του Barkley ή της ομάδας των πρώτων τους Τελικών το 1976). Ήταν τόσο ισοπεδωτικοί που τον Νοέμβρη ήταν αήττητoi, τον Γενάρη είχαν 13-1 και τον Μάρτη (τώρα στα κοντινά δηλαδή) 13-2, τελειώνοντας τη σεζόν ως η μόνη ομάδα στο top-5 τόσο σε offensive rating (114,2 - πέμπτοι), defensive (106,8 -τρίτοι) και net rating (7,5 - πρώτοι). Μάλιστα η απόδοσή τους δεν φαίνεται να επηρεάζεται από τις όποιες απουσίες βασικών παικτών τους: είναι 11-4 στα παιχνίδια χωρίς τον Paul, 8-3 σε εκείνα που έλειψε ο Booker, 18-3 σε αυτά που έλειψε ο Ayton (με τον Brigdes να μην έχει χάσει κανένα απολύτως παιχνίδι στην καριέρα του, οπότε να μην υπάρχει σχετική καταγραφή). Τέλος, το ρεκόρ τους όταν μπαίνουν στην τελευταία περίοδο μπροστά στο σκορ φέτος είναι 47-0.
Για να μην σας κουράζω παραπάνω, οι Suns θα περάσουν γιατί πολύ απλά είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τους Pelicans. Και μένει στο επόμενο δίμηνο να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί και το “είναι πολύ καλύτερη ομάδα από όλους”.
Γιατί θα περάσουν οι Pelicans:
Έχοντας ξεκινήσει τη σεζόν με -το εντυπωσιακότατο, όπως και να το δει κανείς- 1-12, έτρεξαν στη συνέχεια ρεκόρ 35-34 για να βρεθούν αρχικά στο playin και πλέον στα Playoffs, επιτυγχάνοντας τον στόχο του front office. H παρουσία τους στην postseason αποτελεί κατά συνέπεια αυταξιακά μια υπέρβασει για τους Pelicans και μάλλον δείχνει να έχει ολοκληρώσει τους σκοπούς της σεζόν τους. Χωρίς τον Zion δεν διαθέτουν εκείνο το υπερόπλο που μπορεί να προκαλέσει σημαντικές ζημιές στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Suns. Καθώς ό,τι καλό και αν έχουν οι Pelicans, οι Suns φαίνεται να το έχουν σε ένα επίπεδο καλύτερο: McCollum αυτοί; Booker οι άλλοι, Herb Jones αυτοί; Mikal Bridges οι άλλοι. Ingram αυτοί; Έναν σκασμό 3&D οι άλλοι. Και κάπως έτσι συνεχίζεται, μέχρι που οι Suns βάζουν στο τραπέζι και τον Chris Paul και το βάθος του πάγκου τους και τον Monty Williams. Μάλιστα, η κόντρα των πάγκων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο Willie Green ήταν πρώτος βοηθός του Monty Williams πέρσι. Ωστόσο και αυτό από μόνο του, με δεδομένο πως ο Williams θα είναι ο Coach of the Year της φετινής σεζόν, δείχνει και πάλι τη διαφορά επιπέδου των δύο ομάδων.
X-Factor και Πρόβλεψη:
Μπορεί οι Pelicans να κατάφεραν στο τελευταίο 12λεπτο κόντρα στους Clippers να επιστρέψουν από διαφορά 10 πόντων, ωστόσο το ρεκόρ τους στη regular ήταν μόλις 6-39 όταν έμπαιναν πίσω στο σκορ στην τελευταία στροφή. Και όπως είδαμε παραπάνω, σε τέτοιες περιστάσεις οι Suns δεν χαρίζονται. Κοντολογίς, αν δεν έχουν οι Suns κάποιο covid outbreak, που θα στείλει σε καραντίνα τη μισή τους ομάδα, ή αν δεν γυρίσει ο Zion σε κατάσταση LeBron 2012 δεν βλέπω πως οι Pelicans έχουν την παραμικρή πιθανότητα. Λόγω της σχέσης των δύο προπονητών θα πάω με πρόβλεψη gentleman’s sweep και 4-1 με τους Pels να κερδίζουν το τέταρτο παιχνίδι για να χαρεί λίγο το -πολύπαθο μεν, περιορισμένο δε- κοινό τους.
2. (#2) Memphis Grizzlies - Minnesota Timberwolves (#7)
γράφει ο Gus Χρυσοχού
Γιατί θα περάσουν οι Grizzlies:
Μιλάμε ξεκάθαρα για την πιο ωραία ιστορία της σεζόν. Αν κάποιος εκεί έξω έλεγε πως η παρέα του Ja Morant θα τερμάτιζε δεύτερη στην κανονική διάρκεια της σεζόν, τότε μαγκιά του και μπράβο του. Στο πρακτικό κομμάτι, η ομάδα του Taylor Jenkins απέδωσε εξαιρετικό μπάσκετ -με μπροστάρη φυσικά τον Morant- έχοντας όμως πανάξιους συμπρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Desmond Bane. Jaren Jackson Jr. και Steven Adams. Μιλάμε για την πέμπτη καλύτερη επίθεση και την τέταρτη καλύτερη άμυνα της Λίγκα, με το net rating να φτάνει στο +5,6, νούμερο που τους κατατάσει στην τέταρτη θέση. Εκεί που υπάρχει σαφής υπεροχή του Memphis έναντι των Timberwolves, είναι το κομμάτι των rebounds. Η ομάδα του Jenkins μαζεύει κατά μέσο όρο 49,2 rebounds ανά παιχνίδι, όντας η καλύτερη ομάδα στο NBA στον τομέα αυτό. Κατ’ επέκταση, είναι και πρώτη στα επιθετικά rebounds (14,1), αλλά με την παρουσία του Adams εκεί, δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το γεγονός αυτό. Από την άλλη η Minnesota βρίσκεται στη μέση της λίστας των rebounds (16η) ενώ αποτελεί μία από τις πέντε χειρότερες ομάδες της Λίγκας, όσον αφορά το αμυντικό rebound. Επιπλέον, οι Grizzlies αναμένεται να εκμεταλλευτούν την ικανότητά τους στο ανοιχτό γήπεδο, καθώς το pace είναι από τα δυνατά τους σημεία (τρίτοι στη Λίγκα), την στιγμή που οι Timberwolves είναι από τις ομάδες που έχουν κακό αμυντικό transition. Τέλος, ένας από τους λόγους που θα περάσουν οι Grizzlies είναι γιατί κανείς -μα κανείς- δεν μπορεί να σταματήσει τον Morant τον πρώτο guard στην Ιστορία με τους περισσότερους πόντους στο ζωγραφιστό ανάμεσα από όλους τους παίκτες που αγωνίστηκαν.
Γιατί θα περάσουν οι Timberwolves:
Κανονικά το γεγονός πως αποτελούν μία από τις ομάδες με μεγάλο pace, θα τους έδινε τύχη. Ωστόσο, απέναντι σε μια ομάδα που έχει καλύτερο pace -και αποτελεσματικότητα σε αυτό- από εκείνους δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να τους βοηθήσει στο συγκεκριμένο το match-up. Το στοίχημα του Chris Finch στην συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι το κατά πόσο το σκυλί που λέγεται Patrick Beverley θα μπορέσει να περιορίσει -έστω ως έναν βαθμό- τον Morant. Ο βετεράνος guard έχει αποδείξει πολλάκις πως πρόκειται για lockdown αμυντικό, όμως δεν ξέρω αν τα 33χρονα πόδια του μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό που θα επιχειρήσει να επιβάλει ο Morant και οι Grizzlies. Ελπίδα λοιπόν, της Minnesota σε αυτή τη σειρά, είναι να κάνει -επιτέλους- το step up o Towns και να αποδείξει πως πρέπει να συγκαταλλέγεται εντός της κουβέντας για τους καλύτερους ψηλούς.
Ο Towns έχει την ικανότητα να σκοράρει από μέση και μακρινή απόσταση, κάτι που αναμφίβολα θα ανοίξει χώρους στην αμυντική λειτουργία των Grizzlies. Αν καταφέρει ο ίδιος -όσο και ο Russell- να “γράψουν” τα νούμερα της regular season σε αυτή τη σειρά, τότε οι Timberwolves έχουν τύχη. Κατ’ επέκταση, πρέπει πάσει θυσία να επιδοθούν σε box-outs, λες και η ζωή τους εξαρτάται από αυτά. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να διορθώσουν το πρόβλημα των αμυντικών rebounds μέσα σε λίγες μέρες, αλλά ο Finch πρέπει να βρει έναν τρόπο να το κάνει. Αν λοιπόν το τρίπτυχο “άμυνα του Beverley στον Morant, box-outs και αποτελεσματικότητα Towns” πάει κατ’ ευχήν τότε οι Grizzlies ίσως έχουν τύχη.
X-Factor και Πρόβλεψη:
Ανάμεσα στους stars που υπάρχουν στα δύο ρόστερ, εκείνος που ξεχωρίζει για τα πράγματα που κάνει στο παρκέ, είναι ο Steven Adams. Ποτέ δεν υπήρξε ο σκόρερ, αλλά όσον αφορά τα rebounds και τα στοιχεία που δεν μπορούν να μετρηθούν (αν και στην εποχή των analytics όλα μετρώνται) αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Οι δεύτερες ή και οι τρίτες ευκαιρίες που θα δώσει στην επίθεση της ομάδας του μέσα από τα επιθετικά του rebounds (ή τα tips προς κάποιον συμπαίκτη του), θα δώσουν στους Grizzlies το πάνω χέρι σε αυτή τη σειρά. Αν δεν υπάρξει κάτι το συνταρακτικό (όπως κάποιος τραυματισμός), δεν βλέπω τρόπο να αποκλειστούν οι Grizzlies. Ωστόσο, εκτιμώ πως οι Timberwolves έχουν μέσα τους δύο καλά ματς, τα οποία θα μεταφραστούν και σε ισάριθμες νίκες. 4-2 για το Memphis λοιπόν.
3. (#3) Golden State Warriors - Denver Nuggets (#6)
γράφει ο Γιάννης Χάτσιος
Γιατί θα περάσουν οι Warriors:
Για τους Warriors, η φετινή σεζόν είχε δύο πρόσωπα. Στο ξεκίνημά της, με τον Draymond Green και τον Stephen Curry να γυρίζουν το ημερολόγιο μια πενταετία πίσω και να βρίσκονται όπως πάντα με κλειστά τα μάτια, έμοιαζαν η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη, τόσο καλοί που είδαμε τον Andrew Wiggins να ξεκινάει στο All-Star game. Για τα λίγα λεπτά που συνυπήρξαν στο παρκέ με τον Klay Thompson, μπορέσαμε να δούμε μια οπτασία του μπασκετικού μπαλέτου που μας πρόσφεραν πριν από λίγα χρόνια. Η κόπωση του Curry και ο τραυματισμός του μαέστρου Draymond Green σήμαναν μια ανώμαλη επιστροφή από την στρατόσφαιρα στη γη, και έτσι οι Warriors κλείνουν τη σεζόν κουτσαίνοντας με 11 νίκες και 12 ήττες μετά το All-Star break. Το σιβυλλικό, κενό νοήματος, κλισέ “η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση” ισχύει και σε αυτή την περίπτωση, αλλά καλύτερα θα ήταν να το εκφράσουμε ως ερωτηματικό. Οι Warriors θα παραταχθούν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για πρώτη φορά πλήρεις στα playoffs. Αν έχουν επαρκή χρόνο για να βρει ο Curry τα πατήματά του και να αναζωπυρώσουν τους αυτοματισμούς τους με διαφορετικό supporting cast κατευθείαν στα βαθιά, σε ένα πολύ ανταγωνιστικό matchup, θα περάσουν. Και αυτό γιατί είναι μεν αμφισβητήσιμο αν έχουν τον καλύτερο παίκτη της σειράς, αλλά σίγουρα έχουν τον δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, πέμπτο καλύτερο παίκτης της, αν λάβουμε υπόψη τις απουσίες των Nuggets.
Γιατί θα περάσουν οι Nuggets:
Σε αντίθεση με τη δύναμη των αριθμών που προτάσσουν οι Warriors, οι Nuggets θα ρίξουν στο τραπέζι το χαρτί του πιο επιδραστικού παίκτη του ζευγαριού. Ο Nikola Jokic σαφώς και αποτελεί τον λόγο που οι Nuggets βρίσκονται στα playoffs και τον μοναδικό λόγο που συζητάμε την πιθανή τους πρόκριση στον επόμενο γύρο. Ολοκληρώνοντας άλλη μια σεζόν που γράφεται με χρυσό μελάνι στα βιβλίο της ιστορίας του NBA, κουβάλησε μια πεντάδα με Aaron Gordon, Will Barton, Monte Morris και Jeff Green στις 48 νίκες - 46 με αυτόν στο παρκέ, χωρίς αυτόν το ρεκόρ των Nuggets ήταν 2-6. Στη διάρκεια της σεζόν βρισκόταν όλο και καλύτερα τόσο με τον Barton, όσο και με τον Gordon, ο οποίος χρειάστηκε χρόνο μεν, αλλά κούμπωσε έξοχα με το υπόλοιπο σύνολο δε. Απέναντι στους Warriors ο Jokic δεν έχει να παρατάξει μόνο το εύρος του μπασκετικού του πνεύματος, αλλά και το κυριολεκτικό, σωματικό εύρος του. Η απάντηση των Warriors στον Σέρβο γίγαντα είναι ο δίμετρος Draymond, και οι forward sized centers τους, Kevon Looney και Nemanja Bjelica. Η εκτίμησή μου είναι πως όσο περισσότερο λασκάρει το χαλινάρι του σκόρερ μέσα του, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας των Nuggets.
X-Factor και Πρόβλεψη:
Με τα συν και τα πλην των δύο ομάδων να είναι εν πολλοίς σαφή ο “παράγοντας Χ” δεν είναι εύκολο να βρεθεί. Θα είχε σίγουρα πλάκα να ντυθεί ο Facundo Campazzo, Fred VanVleet και να σβήνει ό,τι κινείται στην περιφέρεια, αλλά το NBA τον πήρε χαμπάρι και στις δύο πλευρές του παρκέ στη δεύτερη χρονιά του. Η σειρά θα ζεσταθεί αν κάποιος guard των Nuggets βγει μπροστά και αποτελέσει τον προσωρινό δεύτερο star δίπλα στον Jokic. Δύο παίκτες με τη σωματοδομή του Σπύρου Μούρτου διαθέτουν αυτή τη φλόγα: ο Will Barton και ο Bones Hyland.
Ο Barton θα βρεθεί στο στόχαστρο των Warriors, ο Hyland όμως είναι αυτός που μπορεί να προκαλέσει το σοκ για ένα ή δύο παιχνίδια. Ως rookie και streaky σουτέρ είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, στα τελευταία 15 παιχνίδια της σεζόν όμως πέρασε από την άλλη πλευρά του rookie wall, πετυχαίνοντας κατά μέσο όρο 15 πόντους και πέντε assists με εξαιρετικά ποσοστά. Η ιστορία θυμίζει λίγο Tyler Herro. Τι, όχι; Αν τρέξουμε πενήντα προσομοιώσεις του ζευγαριού, οι 45 θα βγάλουν Warriors, και αυτό διότι έχουν περισσότερες διόδους προς την πρόκριση. Οπότε μάλλον οι Nuggets θα καταθέσουν ό,τι έχουν και θα πάρουν δύο παιχνίδια εκμεταλλευόμενοι και την επιφυλακτικότητα των Warriors με τους ταλαιπωρημένους stars τους, αλλά μέχρι εκεί.
4. (#4) Dallas Mavericks - Utah Jazz (#5)
γράφει ο Pete Seizis
Γιατί θα περάσουν οι Mavericks:
Το καλοκαίρι όταν ανέλαβε τους Mavericks o Jason Kidd αναρωτιόμουν εάν ήταν σοφή αυτή η κίνηση του οργανισμού. Λίγους μήνες μετά, η ερώτηση απαντήθηκε. Το Dallas τερμάτισε στην τέταρτη θέση της Δύσης, παρουσιάζοντας μία απρόσμενα ευχάριστη εικόνα, βελτιώνοντας κατά πολύ την «αχίλλειο πτέρνα» της ομάδας, που δεν ήταν άλλη από την αμυντική της συμπεριφορά. Από την 22η άμυνα πέρυσι, στην όγδοη καλύτερη φέτος με 110,3 πόντους ανά 100 κατοχές παθητικό. Ήρθε και η ανταλλαγή του Porzingis για τον Dinwiddie -κυρίως- και «έδεσε το γλυκό». Ο Dinwiddie, αφού έφυγε από το «νεκροταφείο παικτών» της Washington, θύμισε ξανά τον παίκτη των Nets και αποτέλεσε ιδανικό συμπλήρωμα για την Αγνή Σλοβενική Κάβλα στην περιφέρεια. Ο οποίος Doncic βρέθηκε ξανά σε καλή φυσική κατάσταση μετά τις καλοκαιρινές ατασθαλίες, αγωνίστηκε σε MVP mode -28,4 π. / 9,1 rebs / 8,7 as- λειτουργώντας ξανά ως το κεντρικό άστρο στο ηλιακό σύστημα των Mavs. Ο κορυφαίος pick ‘n roll χειριστής στο ΝΒΑ, μπορεί να ξεχαρβαλώσει την άμυνα των Jazz και να θέσει εκτός παιχνιδιού τον καλύτερο αμυντικό τους, τον Rudy Gobert, αφού ο τρόπος που διαβάζει κάθε άμυνα, τα drops των ψηλών και η ικανότητά του να μοιράζει ελεύθερα σουτ είναι μυσταγωγική.
Γιατί θα περάσουν οι Jazz:
Σε μία περίοδο που το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο επιθετικοκεντρικό οι Jazz κατάφεραν να είναι η καλύτερη επίθεση φέτος με 117,6 πόντους ανά 100 κατοχές στην κανονική διάρκεια και πρώτη σε σταθμισμένη ευστοχία με 55,8%. Έχουν αλλάξει το πλάνο τους τα τελευταία χρόνια με αρκετά σουτ τριών πόντων -δεύτερη ομάδα σε εκτελεσμένα και εύστοχα- και είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία αυτής της ομάδας να φτάσει έως τους Τελικούς, μιας έχουν ήδη βγει σενάρια για τον προπονητή και τον Rudy Gobert για την offseason. Θα περάσουν γιατί διαθέτουν δύο σημαντικά «όπλα» απέναντι στους Τεξανούς: Τον Donovan Mitchell που τα τελευταία δύο χρόνια όταν μπαίνει η άνοιξη, γίνεται ένας από τους καλύτερους playoff σκόρερ με εξαιρετικά νούμερα (οι 36,3 πόντοι είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοση τα τελευταία 30 χρόνια)
και τον Rudy Gobert που παραμένει ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών στο πρωτάθλημα με τους ψηλούς των Mavericks να μην αποτελούν φόβητρα για τον Γάλλο σε καμία περίπτωση. Επιπλέον, η επίθεση των Jazz είναι η καλύτερη στο Πρωτάθλημα σε καταστάσεις pick ‘n roll, είτε αφορά τον χειριστή (νο1 σε πόντους ανά play), είτε τον ψηλό που ρολάρει στο καλάθι (νο3 αντίστοιχα) παρότι οι δύο stars της ομάδας δεν έχουν σε καμία περίπτωση ιδανική συνεργασία. Έχουν παίκτες που μπορούν να τρέξουν διάφορες δράσεις, αποφορτίζοντας έτσι τον «Spida» σε πολλά σημεία του αγώνα και να συνεισφέρουν σκορ και δημιουργία. Επιπρόσθετα αν απουσιάσει ο Doncic για παραπάνω του ενός αγώνα, γίνονται αυτόματα φαβορί.
X-Factor και Πρόβλεψη:
Ο x-factor στη σειρά είναι η θλάση του Doncic και σε τι κατάσταση θα είναι όταν επανέλθει στη δράση. Κατόπιν σημαντικός παράγοντας της σειράς θα είναι η προσπάθεια να βγει εκτός αγώνα ο Rudy Gobert από τους Mavericks. Θα προσπαθήσουν με συνεχόμενα screens, re-picks αρκετά έξω από το τρίποντο, να τον απομονώσουν, απέναντι στον Doncic πρωτίστως, και στον Dinwiddie δευτερευόντως, για να παίξουν ένας εναντίον ενός μαζί του ή να τον βγάλουν εκτός ζωγραφιστού. Πως να μη γίνει άλλωστε, όταν ο Σλοβένος είναι ίσως ο καλύτερος iso παίχτης στο ΝΒΑ (πρώτος σε πόντους και τέταρτος σε πόντους ανά iso), ενώ για τον Γάλλο δεν είναι η άμυνα που του ταιριάζει καθώς όπως δείχνουν και οι αριθμοί δέχεται 0,97 πόντους ανά play που τον κατατάσσει στο 38ο εκατοστημόριο ανάμεσα στους centers. Το βάρος θα πέσει και στους Dinwiddie, Brunson, οι οποίοι είναι πολύ καλοί είτε σε iso καταστάσεις, είτε σε σουτ από μέση απόσταση, κάτι που μπορεί να προκαλέσει το κατάλληλο αντίδοτο στις drop άμυνες του Gobert. Γενικότερα οι Jazz αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν το παιχνίδι πάει στο ένας εναντίον ενός αμυντικά και με ενδεχόμενη στόχευση στην αμυντική εξουδετέρωση του center τους χάνουν δυναμική στην άμυνα. Όσον αφορά την πρόβλεψη της σειράς, θα πω 4-3 με τον τελικό νικητή να εξαρτάται από τη γάμπα του Doncic.
