Eνθουσιασμός, παρ’ ότι ο Kemba δεν έχει το στάτους που είχε πριν από μία τριετία στο πρωτάθλημα. Αν υπάρχουν ωστόσο πέντε-δέκα παίκτες σε αυτή τη λίγκα που έχουν γεννηθεί να παίξουν γι’ αυτό το δύσμοιρο franchise, o Kemba μάλλον ξύνει την κορυφή. Υπάρχουν αγωνιστικοί λόγοι να εξετάσουμε το πάντρεμα Walker και NY και πώς αυτό μπορεί να φέρει τους Knicks ξανά στην πρώτη εξάδα της ανατολικής περιφέρειας, ας ξεκινήσουμε όμως με ένα μίνι νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν.

Η ιστορία σε όσους ασχολούνται με το ΝΒΑ ή/και το κολλεγιακό πρωτάθλημα είναι λίγο-πολύ γνωστή, ας δώσουμε όμως λίγο context. O Walker είναι ο σκόρερ-ηγέτης του UConn και απέναντι στο πολύ δυνατό Pittsburgh διαλύει μερικούς αστραγάλους, ευστοχεί στο buzzer beater, επικυρώνει το προσωνύμιο Cardiac Kemba και μαζί με τη νίκη, δίνει το έναυσμα για μία ιστορική σεζόν, που το φινάλε της βρήκε το κολλέγιο του Connecticut με τον τίτλο του πρωταθλητή και τον Kemba ως τον Most Outstanding Player του τουρνουά. Εκείνο το buzzer beater, που τοποθετεί τον νεαρό guard ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα prospect της εποχής, μπαίνει στo διχτάκι της μπασκέτας του Madison Square Garden, δηλαδή το γήπεδο των Knicks. Οι Νεοϋορκέζοι έχουν μακροχρόνιο έρωτα με τον Kemba, που μάλιστα κατάγεται από το δικό τους Bronx, δεν μπορούν να δουν την ομάδα να τον επιλέγει στο draft, καθώς η τότε διοίκηση τα είχε κάνει μαντάρα με τα picks επί σειρά ετών, οπότε αρκούνται στο γνωστό μοτίβο που τους δεσμεύει τα τελευταία τριάντα χρόνια: ‘’Θα πληρώσουμε και θα τον πάρουμε όταν έρθει η ώρα, είμαστε η Νέα Υόρκη, η Μέκκα του μπάσκετμπολ’’ και άλλα τέτοια όμορφα.

H πραγματικότητα φυσικά απήχε αρκετά. O Kemba, παρ’ ότι πράγματι φαν της συγκεκριμένης ομάδας από μικρός, δεν έβρισκε κάποιον σοβαρό λόγο να αφήσει την (μέτρια) Charlotte για την (ακόμη πιο μέτρια μπασκετικά) Nέα Υόρκη και η μόνη περίπτωση που οι δύο πλησίασαν ήταν μετά τη σεζόν 2018-19, την καλύτερη της καριέρας του ως εκείνο το σημείο (25,5π-6α-4,5ρ με το όνομα ενός από τους πιο απειλητικούς guard-scorers μετά από ντρίμπλα) και με τους Knicks να έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους στο prospect του Zion Williamson και το salary cap τους για οποιοδήποτε δίδυμο περιλαμβάνει τους Durant, Butler, Irving και Kemba. In typical Knicks fashion που λένε και στο χωριό μου, ή αλλιώς ‘’καλά είναι τα όνειρα, χαρά στον κοιμισμένο’’, η λοταρία στέλνει τον Zion στη Νέα Ορλεάνη, Durant-Irving κάνουν ένα μέγιστο κωλοδάχτυλο στη ‘’μεγάλη’’ της Νέας Υόρκης και υπογράφουν στο Brooklyn, ενώ ο Butler συμφωνεί με το Miami, όσο ο Kemba αντιλαμβάνεται ότι πάλι μόνος του δε βγαίνει και βρίσκει το πρότζεκτ των Celtics με τους Tatum-Brown άπειρα πιο ενδιαφέρον. Η διετία του στη Βοστώνη συνοδεύεται από αρκετούς τραυματισμούς και με τον ίδιο να μην πιάνει τα στάνταρ που έδειξε στις τελευταίες του σεζόν με τους Hornets, αν και παρέμενε ένας από τους καλύτερους guards για άμεση απειλή μετά από σκριν και με μία πυρηνική ντρίμπλα που αποσυντονίζει τις περισσότερες άμυνες που θα βρεθούν μπροστά του.

Οι ανακατατάξεις στο franchise της Βοστώνης (παραίτηση Ainge, ανάληψη της θέσης του από τον μέχρι τότε προπονητή των Celtics Brad Stevens και πρόσληψη του Ime Udoka) έφεραν τον Kemba εκτός πλάνων και συγκεκριμένα στην Oklahoma, εκεί που για την ώρα παραμένουν πιστοί στο πλάνο να παρατάσσουν δίπλα στον Gilgeous-Alexander ολογράμματα και μελλοντικά draft picks και όχι πραγματικούς μπασκετμπολίστες, οπότε σύντομα ο Kemba έφαγε το waive του και είχε δικαίωμα να υπογράψει με την ομάδα που επιθυμεί. Enter the Knicks.

Η συνθήκη στην οποία συναντιούνται οι δρόμοι franchise και παίκτη είναι -στο χαρτί- φανταστική και για τους δύο. Οι Knicks βάζουν στο δυναμικό τους έναν guard με τον οποίον ψιλο-φλερτάρουν για χρόνια και μάλιστα με τρομερά ευνοϊκούς οικονομικούς όρους. Ναι, μάλλον δεν είναι παίκτης των 30+ εκατομμυρίων και ενός maximum συμβολαίου, το να τον έχεις όμως στο ροστερ με ένα ποσό κοντά 8 και παράλληλα να μπορείς να πληρώσεις με άνεση τον σταρ σου Julius Randle οριακά μοιάζει με ληστεία, πόσο μάλλον όταν βρήκες τρόπο να είναι κοντά σου και του χρόνου με παρόμοιο ποσό. Ο Kemba από τη μεριά του έχει δύο ευκαιρίες. Από τη μία να πείσει πως ανήκει ακόμη στο τοπ επίπεδο περιφερειακών στη λίγκα, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν εκείνος το ζήτημα στη στασιμότητα των Celtics. Από την άλλη να παίξει για την ομάδα που υποστήριζε, στην πολιτεία από την οποία κατάγεται, που τυγχάνει να είναι και μία από τις κορυφαίες αγορές παγκοσμίως. Για ένα franchise στο οποίο αν εμφανιστεί και πει ‘’καλησπέρα, είμαι ο Kemba και έχω 22 πόντους στο τσεπάκι’’ θα τον ανακηρύξουν εθνικό ήρωα και τον καλύτερο guard που έχει περάσει από τα μέρη τους τα τελευταία 20-25 χρόνια. Στενάχωρο αλλά αληθινό, οι Knicks έχουν να δουν χαρές στα guards από την παράνοια του Jeremy Lin και τα όσα έχει δώσει η δεύτερη παρουσία του Derrick Rose εκεί, οπότε το να γίνεις στα 31 σημείο αναφοράς σε οποιονδήποτε οργανισμό δεν είναι και λίγο πράγμα. ‘’Ωραία όλα αυτά, η νοσταλγία και το χτίσιμο ιστοριών, αλλά στο παρκέ έχουμε πράγματι να περιμένουμε κάτι;’’ σας ακούω να ρωτάτε.

Double Drag with Kemba-Randle-MitchRob while Fournier and RJ spot up on the wings should be a staple for New York pic.twitter.com/XLsu2ZKNSF

— Jackson Frank (@jackfrank_jjf) August 5, 2021

Ο καλός μου ο Jackson Frank, ένα από τα αγαπημένα μου twitter accounts εκεί έξω για τον τρόπο που προσεγγίζει το μπάσκετ, είναι αλήθεια πως βλέπει τα πάντα με θετική ματιά και συγκεκριμένα εδώ ίσως έχει ενθουσιαστεί με τον συνδυασμό παραπάνω απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Ομολογουμένως άλλωστε δεν μπορούν να παίζουν το συγκεκριμένο σετ συνέχεια, αν και πιστεύω πως ο coach Thibodeau δε θα είχε κανένα πρόβλημα να επιτίθεται όλο τον αγώνα με τον ίδιο τρόπο.

Αυτό που φαίνεται ωστόσο από το παραπάνω πλέι είναι η ευκαιρία της επίθεσης της Νέας Υόρκης να γίνει επιτέλους πιο ευκίνητη, αποφεύγοντας να φτάσει ξανά στο -οριακά εξευτελιστικό- σημείο της περσινής postseason, όπου οι Hawks απλά ανάγκαζαν τον Randle σε τραβηγμένες επιλογές όσο γύρω του διαλυόταν το σύμπαν. Το μεγάλο προσόν του Kemba είναι το άμεσο σουτ μετά από σκριν ή ντρίμπλα, κάτι που έλειπε σε όλα τα guards που υπήρχαν πέρυσι στο ρόστερ, πλην κάποιων εκλάμψεων του rookie Quickley. Αυτόματα οι Knicks βάζουν ένα δεύτερο βαρυτικό πεδίο στο συνδυασμό κοντών-ψηλών και αντικειμενικά είναι ζόρι για την αντίπαλη άμυνα να πρέπει να κυνηγά τον Walker μετά τα σκριν, όσο σκέφτονται το pop του Randle (ένας από τους καλύτερους ψηλούς στο να βάζει την μπάλα στο παρκέ και να εκτελεί περιφερειακά), με τον Mitchell Robinson να κόβει στο καλάθι έτοιμος για τελείωμα ψηλά και τους Barrett-Fournier απλωμένους στις άκρες.

Πέραν του flow που μπορεί να αποκτήσει η Νέα Υόρκη σε σετ παιχνίδι, με την προσθήκη αυτή δένουν και τα δίδυμα στο rotation της περιφέρειας. Το δυσλειτουργικό (ξανά, στο χαρτί) Rose-Fournier δίνει τη θέση του στο Walker-Fournier, όσο ο Rose έρχεται από τον πάγκο μαζί με τον Quickley, σε μία από τις καλύτερες δυάδες σκοραρίσματος που μπορείς να βρεις στο ΝΒΑ συνολικά. O Κemba ανεβάζει κατακόρυφα στο σύνολο της καριέρας του το offensive rating στις πεντάδες που συμμετέχει, κυρίως με προσωπικό σκορ αλλά και με άνω του μετρίου δημιουργία για τους συμπαίκτες του, και αυτό είναι κάτι απαραίτητο για ένα σύνολο που κυνηγά να βελτιώσει την επιθετική λειτουργία, ελπίζοντας βάσιμα ότι το αμυντικό πλάνο του Thibodeau μπορεί να καλύψει τα προβλήματα που έχει ο συγκεκριμένος guard στο πίσω μέρος του παρκέ. Άλλωστε πέρυσι βγήκαν τέταρτοι στην Ανατολή με το τέταρτο καλύτερο defensive rating στη λίγκα και βασικός guard ήταν ο Elfrid Payton, όχι ο Gary, σιγά την αμυντική απώλεια. Ο Thibs από τα χρόνια του στο Chicago και έπειτα προστατεύει τον βασικό του χειριστή (που συνήθως είναι και ο καλύτερος σκόρερ της περιφέρειας με προσωπικές λύσεις) με χρήση ψηλών όπως ο Robinson και ο Gibson, αυτό το μοτίβο περιμένουμε να δούμε και φέτος. Στα συν της παρουσίας του Kemba είναι και η αποδέσμευση του Barrett από την ‘’υποχρέωση’’ να αποτελεί τον καλύτερο περιφερειακού σκόρερ. Με ένα δίδυμο ψηλού-κοντού στα πρόσωπα των Walker-Randle ο Barrett μπορεί να πάρει τον ρόλο που του ταιριάζει, εκείνον του δευτερεύοντα δημιουργού από τα φτερά, του ‘’bully’’ που κάνει τα πάντα καλά και δε χρειάζεται να κάνει κάτι πολύ συγκεκριμένο για να ξεχωρίζει, γιατί συμμετέχει σε όλα. Όταν αυτός ο ρόλος δίνεται σε έναν τοπ-ταλαντούχο παίκτη όπως ο RJ, ο απέναντι έχει πρόβλημα.

Η πρώιμη ζυγαριά δείχνει πως Knicks και Kemba θα βγουν κερδισμένοι απ’ αυτή τη συνεργασία, όσο βέβαια ο αθλητής μένει υγιής, το οποίο πλέον δεν είναι και σίγουρα λεφτά στην τράπεζα. Αρκεί η προσθήκη αυτή για να φέρει τους φέρει ξανά στις σίγουρες θέσεις των playoffs; Δύσκολο, η Ανατολή έχει αρχίσει και γεμίζει επικίνδυνα με Bucks, Nets, Sixers, Heat (προσθήκη Lowry), Bulls (προσθήκες DeRozan-Ball), Hawks, Celtics. Ήδη επτά σούπερ ανταγωνιστές και δε συζητάμε για την περίπτωση που Hornets και Pacers κάνουν ένα (καθόλου παράλογο) αγωνιστικό μπαμ ή οι Raptors βρουν ξανά τον τρόπο τους. Η πρόβλεψή μου είναι πως θα βρεθούν κοντά στις θέσεις των play-ins και εκεί θα περιμένουν άλλη μία παράσταση του cardiac Kemba, σε ένα deja vu από εκείνο το βράδυ του 2011. Σε κάθε περίπτωση, όσοι για κάποιον περίεργο λόγο συνεχίζουμε και υποστηρίζουμε αυτή την παράνοια, αναμένουμε μία πραγματικά fun σεζόν και όταν πρόκειται για τη Νέα Υόρκη αυτό είναι σπάνιο και -ίσως- αρκετό. Cheers.