Τετάρτη, 09 Ιουνίου 2021 08:58

We Got Playoffs - 5: Ιστορίες επίδοξων πρωταθλητών

Aπό :

Με αυτά και με εκείνα είμαστε πια για τα καλά στον δεύτερο γύρο των Playoffs, με κάθε match up να έχει το ενδιαφέρον του, εκτός από εκείνο που περιμέναμε να έχει το μεγαλύτερο. Οι Nets κάνουν πλάκα κόντρα στους Bucks του Giannis, ακόμα και χωρίς Harden, ενώ τα υπόλοιπα ζευγάρια δείχνουν όλα τους να έχουν δρόμο.

Κάπως διαφορετική η στήλη σήμερα, αν επιτρέπεται. Θα περάσουμε από τα ζευγάρια ένα προς ένα, ακολουθώντας τις "ιστορίες", οι οποίες είναι πιθανόν να γίνουν μύθοι για κάθε ομάδα, αν εκείνη καταφέρει να φτάσει μέχρι τέλους.

Οι Clippers κουράστηκαν, οι Jazz ανατρέπουν

Μετά από έξι παιχνίδια στη σειρά Clippers - Mavericks, χρειάστηκε ένα game 7, όχι μόνο για να προκριθούν οι πρώτοι, αλλά και να σημειωθεί η πρώτη εντός έδρας νίκη από κάποια εκ των δύο ομάδων. Η ιστορία του έβδομου παιχνιδιού είχε ενδιαφέρον μόνο όσο κρατούσαν τα μαγικά του Luka Doncic, δηλαδή στο πρώτο ημίχρονο. Ο Σλοβένος, χωρίς να έχει καμιά βοήθεια επί της ουσίας στο δεύτερο μέρος, κατέρρευσε και μαζί του κατέρρευσε και το Dallas. Η ομάδα του Rick Carlisle δεν είχε απάντηση στο κρεσέντο των Clippers από τα 7,25 (20/43 ήτοι 46.5%), με τον Marcus Morris να τελειώνει το ματς με το εντυπωσιακό 7/9. Επί της ουσίας, οι Clippers “βολεύτηκαν” με την άμυνα ζώνης που παρέταξε το Dallas, στέλνοντας τον Morris στις γωνίες, όπου συχνά καλούνταν ο βαρύς Boban Marjanovic να βγει να τον καλύψει.

Μόνο που στον επόμενο αγώνα των Clips, την ίδια αποστολή είχε ... εμ ... ο Gobert. O καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ δήλωσε αμέσως μετά το 1-0 των Jazz, πως στην τελευταία φάση προσποιήθηκε τη βοήθεια, προκειμένου να προκαλέσει αυτή ακριβώς την κατάσταση, να πάει δηλαδή η μπάλα στον Morris, προκειμένου να τον αναχαιτίσει με close out. Πράγμα που ως γνωστόν έκανε... Για να ξαναδούμε όμως. Υπάρχει η προσποίηση;

Φυσικά και υπάρχει.

Οι Clippers ξεκινούν με διάφορα χάντικαπ. Αρχικά, είναι κουρασμένοι ήδη από τη σειρά με το Dallas και τα παιχνίδια θα γίνονται εφεξής μέρα παρά μέρα. Δεύτερον, τα πήγαν μέτρια στην άμυνα απέναντι στον Doncic από την κορυφή και ήδη τα πάνε μέτρια απέναντι στον Μίτσελ, που στα missmatches επιτίθεται διαφορετικά από τον Σλοβένο. Επίσης, οι Jazz έχουν supporting cast, έτσι ώστε αν η άμυνα μαζέψει προς τα μέσα, να μπορούν να σκοράρουν με τρίποντα και κυκλοφορία. Το χειρότερο; Δεν δείχνει πιθανό να προβληματιστούν από οποιοδήπτε smallball σχήμα, συνεπώς τα κόλπα του Lue σε lineups είναι περιορισμένα. Ακόμη και αν αυξηθούν τα λεπτά του Beverley ή ο Rondo συνεχίσει να παίζει περισσότερο από τον Jackson, η πιθανή επιστροφή του Conley θα τα πετάξει κι αυτά στα σκουπίδια. Ίσως η καλύτερη ευκαιρία να χάθηκε πριν λίγες ώρες, εκτός αν...

Εκτός αν ο Paul George κάποια στιγμή ανεβάσει το επίπεδο του και σταθεί σαν πραγματικός σταρ δίπλα στον Leonard. Oι Clippers μπορούν να υπερισχύσουν μόνο σε ένα χαμηλότερου τέμπο, star-driven παιχνίδι. Φαίνεται να είναι η κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν άμεσα, γιατί κατά τα λοιπά οι Jazz μαρκάρουν καταπληκτικά το παιχνίδι κυκλοφορίας, όπως έδειξε το δεύτερο μέρος.

Stories to be told:

Jazz:

1. Το πρώτο πρωτάθλημα ever, με το σύνολο να ξεπερνά τις μυθικές φιγούρες των Malone και Stockton. - Oκ καλούτσικο, 5/10

2. Ο Dwayne Wade παίρνει τίτλο ως exec. και ως μέντορας του Mitchell - Τα ίδια, 5/10, αν και το παρακάτω στιγμιότυπο είναι ομολογουμένως πανέμορφο.

Clippers

1. O Tyronn Lue φτάνει ως το τέλος, κατακρημνίζοντας τις απόψεις ότι χρωστά την όποια καριέρα του στον LeBron - Πολύ καλό, όχι ιδιαίτερα πιθανό, ιδιαίτερα μετά από κάτι τέτοια περίεργα. - 7/10

Δεν ήθελα λέει, να δώσω την ευκαιρία στον Snyder να βγάλει τον Gobert. To πέτυχες.

2. Ο Kawhi Leonard οδηγεί τους Clippers στον τίτλο που δεν έχουν πάρει ποτέ, επιβεβαιώνοντας τα περί player empowerment και πως είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης της λίγκας - 3/10 φουλ ξενέρα, δεν υπάρχει empowerment και στηρίζουμε τα small market, long-term projects.

Οι Suns δεν είναι "soft"

Οι Nuggets είχαν το προβάδισμα στο Phoenix, μέχρι που ... ξαφνικά το έχασαν εν ριπή οφθλαμού στην τρίτη περίοδο. Οι Suns δεν άλλαξαν τρομερά πράγματα σε εκείνο το σημείο, απλά συνέχισαν να παίζουν με ένταση, συνέπεια και μοίρασμα των ρόλων, σε ένα βράδυ (ξημέρωμα), όπου το σκορ άπλωσε μεταξύ των καλύτερων μονάδων τους. Ούτε ο Booker χρειάστηκε να γίνει Mitchell, ούτε ο Paul να ξεπεράσει τον εαυτό του, ούτε ο Ayton να παίξει ακόμη καλύτερα από όσο ήδη παίζει στα φετινά playoffs - το ότι συνέχισε απέναντι στον Jokic, τον οποίο αποδεδειγμένα ματσάρει καλά, περισσότερο ήρθε ως επιβεβαίωση. Ακόμη και η σούπερ εμφάνιση του Mikal Bridges (23 πόντοι με 12 σουτ), δεν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, υπό την έννοια πως καλά επιθετικά παιχνίδια κάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Επίσης, η άμυνα των Nuggets στοχεύει φανερά αλλού και οι ευκαιρίες για εκείνον θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αναδεικνύοντας τον ως τον πιθανό x factor της σειράς.

Στους Nuggets, το ρηχό backcourt ενδέχεται να στοιχίσει καθώς μακραίνει η σειρά. Ο Campazzo υστερεί φανερά στην εγκατάσταση ενός σταθερού ρυθμού, συν ότι έχει να μαρκάρει τον Paul και να βρει απέναντι του μέχρι και τον Payne. Είχε στιγμές που έχανε το κεφάλι του και παρόλο που το stat line δεν ήταν άσχημο, ο Malone θα παρακαλά να ανακάμψει ο Jokic από τη μέτρια εμφάνιση. Γενικώς, οι Suns μέχρι στιγμής στα playoffs έχουν νοοτροπία έμπειρης ομάδας, κυνηγούν κάθε μπάλα, διορθώνουν λάθη εντός των παιχνιδιών (βλ. άμυνα προχθές) και "δέρνουν". Οι Nuggets από την άλλη;

Stories to be told:

Phoenix Suns

1. O Chris Paul, μετά από περιπλάνηση τόσων χρόνων, βελτίωση τόσων συνόλων και ένα βουνό από ατυχίες, παίρνει τον πρώτο του τίτλο, οδηγώντας ως εκεί μία ομάδα νεαρών, που μάλλον μαζεύτηκε στο Phoenix σχετικά τυχαία. - Υπάρχουν πιθανότητες, ένα από τα καλύτερα στορι που μπορούν να γραφτούν, 10/10.

2. Ο Charles Barkley αναπολεί το 1993. - Χε,χε,χε, not bad, 7/10

Denver Nuggets

1. O δίκαιος MVP Nikola Jokic, φτάνει στην κορυφή με πασούλες, ακροβατικά και χωρίς τον Jamal Murray, αποκαθιστώντας τον ρόλο των centers στο σύγχρονο μπάσκετ και συνοδεύοντας τα πάντα με φωτογραφίες από την παιδική του ηλικία. - Καλό, χρειαζόμαστε να κερδίζουν οι "καλλιτέχνες", όχι όμως ιδιαίτερα πιθανό, 9/10. Extra spice στην όλη ιστορία πάντως, δίνει ο τρόπος με τον οποίο μεταδόθηκε από την τηλεόραση η επιλογή του στο νο 41 στο draft του 2014. Πώς λένε κάποιοι "the revolution will be televised"; Καμία σχέση.

Ο Bodganovic δεν συγχωρεί, ούτε ο Embiid

Πριν το φιάσκο της - παραλίγο - απόκτησης του Bogdan Bogdanovic από τους Bucks, ήταν σαφές το πόσο θα βοηθούσε ο Σέρβος την ομάδα του Giannis, είτε στη δημιουργία, είτε στο σκοράρισμα, είτε με μεγάλα σουτ. Στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στους Sixers, λοιπόν, μπορεί ο Trae Young να συνέχισε τα όργιά του (35/10 με 11/23 σουτ), ωστόσο αυτό που θα μείνει στο μυαλό όλων είναι το dagger που κάρφωσε ο Bogdanovic στην καρδιά των Sixers, 43 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του παιχνιδιού.

Βέβαια, το παιχνίδι στη μεγαλύτερη διάρκειά του δεν ήταν τόσο αγωνιώδες, όσο μαρτυράει η παραπάνω φάση. Οι Hawks βρέθηκαν μπροστά μέχρι και με 26 πόντους και φαινόταν πως θα μπορούσαν να μετατρέψουν το πρώτο παιχνίδι της σειράς σε μια τυπική διαδικασία. Φευ. Οι Sixers ανασυντάχθηκαν, σκλήρυναν την άμυνά τους, άρχισαν να πιέζουν σε όλο το γήπεδο και ανάγκασαν την Atlanta να κάνει αρκετά λάθη στο δεύτερο ημίχρονο. 

Εκεί ακριβώς φάνηκε και η απειρία των Hawks στα playoffs, καθώς - σχεδόν - σε διαδοχικές κατοχές, Young και Bogdanovic έχασαν αντίστοιχες κατοχές, με αποτέλεσμα καλάθια των Sixers. Ευτυχώς για την ομάδα του Nate McMillan αμφότερες οι φάσεις δεν αποδείχθηκαν μοιραίες. Το τελικό 128-124 σαφώς και άφησε ικανοποιημένους τους φίλους των Hawks, αλλά ίσως δεν συνέβη το ίδιο με το προπονητικό επιτελείο τους. 

Αντίθετα, μάλλον ευχαριστημένοι θα πρέπει να είναι οι ιθύνοντες με την "ανώδυνη" ήττα στο δεύτερο ματς, που ήρθε χωρίς τον Hunter. Φάνηκε και από τις δηλώσεις του κόουτς post-game. Σε βραδιά που τα δύο σημαντικότερα όπλα των Hawks δεν ήταν στα καλύτερα τους και ο Embiid έσπειρε τον τρόμο, η ομάδα παρέμεινε ανταγωνιστική, δείχνοντας ότι μπορεί να πάρει σίγουρα ένα από τα επόμενα δύο παιχνίδια και να οδηγήσει τη σειρά μακριά. FFS, o Galinari σκόραρε 21!  Στα καλά νέα για τους Sixers από την άλλη, οι διάφορες τρομακτικές αμυντικές στιγμές του Simmons στο μαρκάρισμα του Young και η μεγάλη συνεισφορά της second unit, με τον Shake Milton στους 14 πόντους σχεδόν από το πουθενά.

Stories to be told

Sixers

1. O Doc Rivers συνεχίζει το ισορροπημένο έργο του, αναδεικνύει τον Simmons ως τον κομβικότερο παίκτη ενός συνόλου του Morey και παίρνει ένα πρωτάθλημα βασισμένος στο transition basketball, κόντρα-ρόλος. Οι Clippers αποκλείονται με 4-1 και me τον Lue να δηλώνει "αφήσαμε τον Mitchell σκόπιμα, για να μη χάσουμε από το σκορ του Gobert". - Όλο μαζί, όπως είναι, 9/10, βέβαια μάλλον οι Nets θα παρουν το φετινό NBA.

2. O Joel Embiid ολοκληρώνει μία πορεία από τη Yaounde μέχρι τον πρώτο του τίτλο, εκδικούμενος τους τραυματισμούς του, τους αμφισβητίες του Process (που δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, αλλά δεν έχει σημασία) και εκείνους που ανέδειξαν τον Jokic MVP - Όχι, παραείναι self-centered, 4/10.

Ηawks

1. Tίποτα το αληθινά ενδιαφέρον, μόνο μπάσκετ, undergog narratives και κλισέ τύπου Young vs Doncic. Kαλύτερα να αποκλειστούν, έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν έχουν και πολλές πιθανότητες για να πάνε ως το τέλος.

Παράσταση για έναν ρόλο

Ομολογουμένως η σειρά Nets - Bucks αναμενόταν συναρπαστικότερη, κάτι σαν πρόβα τελικών. Λίγο η διάθεση να μην βασιστούν οι Bucks στις μπούκες, λίγο η παρουσία του Holiday στο αμυντικό μισό, λίγο τα πειράματα του Bud στην κανονική περίοδο, είχαμε υποθέσει πως τα "Ελάφια" θα πιέσουν το Brooklyn, το οποίο δήθεν θα έψαχνε ακόμη χημεία μεταξύ των τριών και δεν θα πολυέπαιζε άμυνα - ειδικά ο Giannis είχε δείξει ότι μπορεί και να τους έχει. Αντί αυτών, ο Harden τραυματίστηκε στο πρώτο λεπτό της πρώτης αναμέτρησης και εξίσου άμεσα οι Nets άρχισαν να σπέρνουν τρόμο, για 96 συναπτά λεπτά, χωρίς να έχει καμία σημασία το πώς παίζει ο Giannis.

Transition offense όσο δεν πάει, spacing μέχρι ξεχειλώματος και ένας μετρημένος Irving, με μόνο τις απαραίτητες δόσεις iso, δίπλα σε έναν αφιονισμένο Durant. Άντε να βγάλεις άκρη.

Για να λέμε τα σύκα σκάφη και τα σκάφη σύκα πάντως, οι Bucks συνεχίζουν να παίζουν ως ... playoffs Bucks.

Λένε (και πολλές φορές ισχύει) ότι μία ομάδα είναι τόσο καλή, όσο καλά παίζει ο καλύτερος παίκτης της. Ε, ο Bud δεν πολυβοηθάει τον σταρ του με αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα να τον βλέπουμε ξανά και ξανά χαμένο στην άβυσσο της μέσης απόστασης. Οι Nets δεν χρειάζεται ούτε να στήσουν τείχος (όπως έκαναν άλλες ομάδες πιο πριν), ούτε να πολυκαταφύγουν σε double teams. Το drop, η απόσταση και ο όγκος του Griffin αποδεικνύονται προς το παρόν αρκετά, την ώρα που στην άλλη άκρη του γηπέδου ο Αντετοκούνμπο αναλώνεται κυρίως σε άμυνες βοήθειας. Ας κοιτάξουν λίγο προς LA μεριά και το πώς το ρομπότ μαρκάρει όποιον βρει μπροστά του, όχι δεξιά και αριστερά του. Για τον Middleton ας μην γράψουμε τίποτα και χαλάσουμε τις καρδιές μας.

Stories to be told

Brooklyn Nets

1. Η πρώτη superteam που πετυχαίνει με τη μία, με το τρίτο κομμάτι του παζλ να προστίθεται εν μέσω της σεζόν - Boring, 2/10

2. O Kyrie Irving, ο πιο πολιτικοποιημένος παίκτης του ΝΒΑ εσχάτως, κερδίζει τον τίτλο ως ο αληθινός αντιήρωας των playoffs, έχοντας από περυσι σταθεί ενάντια σε οτιδήποτε είναι politically correct σε αυτή τη λίγκα. - Καλό, πιθανό, 8/10.

3. Ο James Harden επανέρχεται υγιής, κερδίζει το πρώτο του δαχτυλίδι, με μέσο όρο 15 πόντους, 12 ασίστ και 2 λάθη μάξιμουμ, κουβαλώντας μαζί του το σκατό του αιώνα από τη θητεία του στους Rockets. - Το καλύτερο, 9/10. Για τον KD δεν υπάρχει ενδιαφέρον στόρι, Veni Vidi Vici, nothing to see here.

Milwaukee Bucks

1. O coach Bud αναδεικνύεται σε μύστη των προσαρμογών, οι Bucks περνάνε στους τελικούς, όπου ο Giannis παίζει μέσο όρο 45 λεπτά. Η δικαίωση είναι εδώ για έναν μεγάλο προπονητή. - Απίθανο, αλλά αν γίνει, 7/10

2. Well, όλη η ιστορία του Γιάννη, από τα Σεπόλια μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για το καλύτερο narrative πίσω από τη γωνία, διότι συν τοις άλλοις οι Bucks είναι small market team και δεύτερος καλύτερος παίκτης της ομάδας είναι ο Holiday. Ακόμη, η αφοσίωση του mega star στο συγκεκριμένο σύνολο είναι απαράμιλλη και σπάνια για τα δεδομένα του παρόντος. - Κανονικά 10/10, αλλά 8/10, γιατί δεν θα αντέξουμε τη γραφικότητα των Ελλήνων αθλητικογράφων.

Μερικά στατιστικά για να κλείσουμε

The Geek's Corner

➢ Tέλος τα playoffs για τους Blazers, τέλος συνεπώς και για τον Carmelo Anthony, που με την έξοδό του από τον πρώτο γύρο για ακόμα μία φορά ισοφάρισε το ρεκόρ του Terry Porter με τις περισσότερες εξόδους σε πρώτο γύρο με 11 (σε 13 παρουσίες σε post season για τον Melo).

➢ Τέλος τα playoffs και για τον Luka που ενώ έγραψε μαγικές επιδόσεις καταφερε και το απίθανο: τέλειωσε τη σειρά κόντρα στους Clippers με ποσοστά Curry από το τρίπονο (40,8%, με τον Steph να έχει 40,1% στην καριέρα του στην postseason) και ποσοστά Shaq στις βολές (52,9%, περνώντας το 50,4% του O’Neal μόλις στο τελευταίο 12λεπτο).

➢ Βέβαια, “λεπτομέρειες” θα πει κάποιος και θα έχει και δίκιο, μιας και η Αγνή Σλοβένικη Καύλα με τις τέσσερις 40άρες στις δύο του συμμετοχές σε playoffs και τους 11 αγώνες του σε αυτά έχει ήδη όσες οι Melo, Duncan, Kawhi, Karl Malone είχαν στις καριέρες τους και παραπάνω από τους Kyrie, Paul Pierce, Anthony Davis, Ewing, Moses Malone, Antetokounmpo, και Isiah Thomas. Στα 22 του…

➢ Coach of the Year για τον αποκλεισμένο από τον πρώτο γύρο Tom Thibodeau, που πέρασε στο νήμα τον Monty Williams των Suns. Ο δεύτερος είχε περισσότερες ψήφους στην πρώτη θέση, όμως ο coach Thibs ήταν σε τόσες δεύτερες θέσεις που ήταν εν τέλει ικανές να του δώσουν το βραβείο. Φανταζόμαστε πως ο Williams θα παρυγορηθεί με το Larry O’Brien Trophy (αν και εφόσον…).

➢ Προστιματάκι $75 χιλ. για τον PoBO των Sixers, Daryl Morrey για tampering προς τον Steph Curry για το κάτωθι tweet:

Aλήθεια, ακόμα να το κόψει αυτός το twitter;!

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε.

 

 

 

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely