Ουσιαστικά μετά την αποχώρηση του Dwayne Wade το 2016, ο οργανισμός μπήκε σε μια διαδικασία ολικής αναβάθμισης, μέσω συγκεκριμένων κινήσεων τόσο μέσω ανταλλαγών, όσο και μέσω της διαδικασίας του draft. Το αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων φαίνεται φέτος, με την εξαιρετική χρονιά που κάνουν έως τώρα, που θα τους φέρει ξανά εντός playoffs - ενδεικτικά το fivethirtyeight.com κάνει πρόβλεψη για 52 νίκες (τη χρονιά 2015/16 είχαν 48 νίκες, ενώ τη στιγμή που γράφεται το κείμενο έχουν 35 νίκες σε 53 ματς).

The story so far…

Ομολογουμένως, θα μπορούσαμε να πούμε πως το front office των Heat είναι από τα πιο πετυχημένα σε ολόκληρη τη λίγκα και ο λόγος είναι απλός. Παρόλο που το μόνο τοπ-10 πικ που είχαν τα τελευταία χρόνια ήταν αυτό του 2015, με το οποίο διάλεξαν τον Justise Winslow στο νούμερο 10, έχουν καταφέρει με τις επιλογές τους να βρουν παίχτες που έχουν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ομάδας, ενώ εκεί που πραγματικά βγάζουν «λαγούς από το καπέλο» είναι να βρίσκουν παίχτες που δεν έχουν καν ακούσει το όνομά τους τις βραδιές των draft. Eνδεικτικά στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζουμε τις επιλογές των παιχτών σε κάθε σεζόν, τόσο στα draft όσο και εκτός αυτών.

Πρακτικά δεν θα συναντήσουμε καμία άλλη ομάδα σε ολόκληρο το πρωτάθλημα-πλην Raptors- , για την οποία θα ξεκινάνε στη βασική της πεντάδα δύο παίχτες που δεν έχουν επιλεγεί στο draft, όπως κάνουν οι Heat με τους Nunn, Robinson, ενώ και ο Derrick Jones Jr, που αποτελεί σημαντικό μέλος του ροτέισον του προπονητή τoυς, ήταν undrafted όταν πρωτο-αγωνίστηκε στη λίγκα με τους Suns. Αυτό που βλέπουμε και συμβαίνει στο ηλιόλουστο Miami είναι πως ολόκληρος ο οργανισμός, από τον Pat Riley έως το προπονητικό σταφ, έχουν επενδύσει στη διαδικασία εξέλιξης των παιχτών, είτε αυτοί ακούσουν το όνομά τους στη διαδικασία του draft είτε όχι. Στην ουσία μικρότερη σημασία έχει αν θα επιλεγεί ο παίχτης ή όχι, αλλά το πώς θα εξελιχθεί εφόσον υπογράψει με τους Heat. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί o guard Gabe Vincent, o oποίος υπέγραψε two-way συμβόλαιο με την ομάδα και τον οποίο είδαμε το καλοκαίρι στο παγκόσμιο της Κίνας, με τα χρώματα της εθνικής Νιγηρίας.

Η κίνηση όμως που «εκτίναξε» το Miami σε μία πιο Vice κατάσταση, συνέβη το καλοκαίρι, όταν όπως λέει η γνωστή παροιμία πέτυχαν με ένα(ν) σμπάρο¹ δυο τρυγόνια. Ήταν η ανταλλαγή του Hassan Whiteside (άλλος ένας παίχτης που όταν αποκτήθηκε έκανε καριέρα στην Κίνα και στον… Λίβανο) σε μία συμφωνία που περιλάμβανε πέρα από τους Heat, τους Blazers, τους Sixers και Clippers. Η ανταλλαγή αυτή αναβάθμισε τον ρόλο του Bam Adebayo, ο οποίος πλέον έγινε ο βασικός σέντερ της ομάδας και φυσικά έφερε στην ομάδα τον Jimmy Butler. Οι δυο τους αποτελούν τους βασικούς πυλώνες για τον Eric Spoelstra, τόσο για το επιθετικό όσο και για το αμυντικό παιχνίδι. Ας ρίξουμε μια ματιά.

Η motion επίθεση των Heat και η επίδραση των Butler-Adebayo

Η επιθετική λειτουργία του Μiami στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Στη δημιουργία από αρκετές θέσεις της πεντάδας και στο καλό περιφερειακό σουτ. Μοιάζουν να πηγαίνουν λίγο κόντρα στο «ρεύμα» της εποχής για φρενήρη ρυθμό στα παιχνίδια, πράγμα ολίγον τι οξύμωρο, καθώς οι Heat επί Big3 ήταν μια ομάδα συνυφασμένη με τον όρο “pace and space”. Φέτος επιδιώκουν να πηγαίνουν σε πιο σετ καταστάσεις –είναι η ομάδα με τις λιγότερες επιθέσεις σε transition- με το pace τους να είναι επίσης από τα χαμηλότερα στη λίγκα ( 26^η ομάδα με περίπου 98 κατοχές/ματς), αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ αποτελεσματικοί, καθώς έχουν την τέταρτη καλύτερη επίθεση μισού γηπέδου με 98,2 πόντους ανά κατοχή, σύμφωνα με το Cleaning The Glass. Μπορεί λοιπόν να μην είναι μία ομάδα γρήγορου ρυθμού, κρατάνε όμως το κομμάτι του space σε εξαιρετικό βαθμό. Το 40% των προσπαθειών τους είναι πίσω από τη γραμμή του τρίποντου και σουτάρουν με το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό με 37,8%, ενώ η σταθμισμένη ευστοχία (%EFG) βρίσκεται στο επίσης υψηλό 54,9%. Aπόλυτα αναμενόμενο, διότι στο ρόστερ έχουν πολλούς παίχτες που σουτάρουν εξαιρετικά από το τρίποντο είτε κινούνται χωρίς τη μπάλα πίσω από τα σκριν, είτε με στατικά σουτ όπως είναι οι Duncan Robinson (43,8% σε 8 προσπάθειες/παιχνίδι) και Tyler Herro (39,3% σε 5,5 προσπάθειες) αντίστοιχα.

Όσον αφορά τη δημιουργία, εδώ είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι με τους Heat. Στο ρόστερ υπάρχει στην ουσία ένας «καθαρός» point guard και αυτός είναι ο Dragic, ο οποίος αποτελεί μέλος του second unit της ομάδας. Παρ’ όλα αυτά μοιράζουν 25,3 ασίστ -11^η επίδοση- και το πιο σημαντικό, δίνουν τελική πάσα στο 64% των καλαθιών τους, η οποία είναι και η τέταρτη καλύτερη επίδοση στο ΝΒΑ. Στην ουσία οι δημιουργοί της ομάδας είναι οι πλάγιοι και οι ψηλοί, με προεξέχοντες το δίδυμο των Vice, Butler, Adebayo.

Στο πρόσωπο του Jimmy Butler ο Έρικ Σποέλστρα βρήκε τον κατάλληλο κινητήριο μοχλό για την motion επίθεσή του. Αντίστοιχα, το Miami μοιάζει να είναι επίσης η ευκαιρία του παίχτη να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί ενός συνόλου αποτελεσματικά, κάτι που δεν κατάφερε στις προηγούμενες ομάδες τους όπως στους Bulls, στους Wolves και ελέω Leonard στους Sixers. Δεν ήταν απαραίτητα δικό του λάθος, αλλά του τρόπου με τον οποίο είχαν δομηθεί οι συγκεκριμένες ομάδες.

Δεν είναι τυχαία η εικόνα που παρουσιάζει ο Butler φέτος. Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζε στο παρελθόν ήταν ότι βρισκόταν σε σύνολα που έμοιαζαν αταίριαστα στα χαρακτηριστικά του, με μέτρια έως κακά ποσοστά στο τρίποντο, εν αντιθέσει με φέτος. Οι Heat μοιάζουν σχεδιασμένοι έτσι ώστε να βγάλουν στην επιφάνεια όλα τα ταλέντα του. Η παρουσία ικανών σουτέρ στο ρόστερ απλώνει το γήπεδο για τους Heat, δίνοντας του περισσότερους χώρους ώστε να διεισδύει στο καλάθι, με όλα τα οφέλη που θα έχει αυτό για τον ίδιο και τους συμπαίχτες του.

Για παράδειγμα, φέτος κάνει τα περισσότερα drives από κάθε άλλη χρονιά στην καριέρα του,15,5 ανά ματς, σκοράρει επίσης τους περισσότερους πόντους μέσω αυτών με 7, , δημιουργεί περισσότερο με 1,8 ασίστ και εκτελεί τις περισσότερες βολές λόγω τέτοιων καταστάσεων, με 3,8 ανά παιχνίδι. Μοναδικό μελανό σημείο αποτελεί η ευστοχία από το τρίποντο και το 24,8% (σε μόλις 2,5 προσπάθειες/ματς), αλλά για αυτό υπάρχουν αφενός οι συμπαίχτες του και αφετέρου έχει αποδείξει πολλάκις πως όταν η μπάλα «καίει» θα είναι εκεί.  

Ο έτερος «βασικός» δημιουργός της ομάδας είναι ο σέντερ και νυν All Star παίχτης, Bam Adebayo². Η ικανότητα του 22χρονου στο να λειτουργεί ως πασέρ και να βλέπει γήπεδο ως playmaker ρακέτας, μπορεί να συγκριθεί με εκείνη παιχτών όπως όπως οι Jokic, Draymond Green. Ίσως τελικά αυτό να είναι και ο «Βam Bam». Ένας πιο ψηλός Green, όσον αφορά το σκέλος της δημιουργίας. Μοιράζει 4,9 τελικές και είναι δεύτερος ανάμεσα στους σέντερ του πρωταθλήματος σε ασίστ, πίσω μόνο από τον Jokic. Επίσης σκοράρει 15,8 πόντους, κατεβάζει 10,4 ριμπάουντ και τελειώνει εξαιρετικά τις φάσεις, τόσο μέσω πικ εν ρολ καταστάσεων όσο και κόβοντας στη ρακέτα, χωρίς να δεχτεί κάποιο σκριν (σκοράρει 5 πόντους από cuts, που αποτελεί και την τρίτη επίδοση στο ΝΒΑ). Στη διάταξη ‘’4 out-1 in’’ που θα δούμε να χρησιμοποιεί πολλές ο Spoelstra, ο Adebayo θα λειτουργήσει ως δεύτερος δημιουργός από το high post, είτε βλέποντας τα κοψίματα παιχτών στη ρακέτα, είτε σε handoff συνεργασίες, κάτι στο οποίο αρέσκονται οι Heat -πρώτοι στο ΝΒΑ σε τέτοια plays καθώς και σε πόντους. Δείτε τις παρακάτω συνεργασίες που το επιβεβαιώνουν³ .

Ειδικά με τον Ρόμπινσον συνεργάζονται εξαιρετικά, αφού σύμφωνα με το pbpstats.com o Adebayo του έχει δώσει 65 ασίστ (2^η συνεργασία για τους Heat, πίσω από Butler-Adebayo).

Oι Ηeat,εξάλλου, βασίζουν το παιχνίδι τους πέρα από συνεργασίες χέρι με χέρι για την καλύτερη κυκλοφορία, στην κίνηση των παιχτών χωρίς τη μπάλα, σε κοψίματα μακριά από αυτήν-και εδώ κορυφαία ομάδα σε συχνότητα και σε πόντους από τέτοια plays, ενώ είναι τρομερά αποτελεσματικοί σε off screen καταστάσεις λόγω των ικανότατων πλάγιων σουτέρ.

Άμυνα

Στο αμυντικό σκέλος το Miami δεν τα πηγαίνει το ίδιο καλά. Έχει την 14^η άμυνα του πρωταθλήματος, δεχόμενο 108,7 πόντους/κατοχές. Εκεί που τα πάνε όμως καλά είναι στο να κατεβάζουν τα ποσοστά των αντιπάλων, όταν σουτάρουν από την περιφέρεια. Τους αναγκάζουν να σουτάρουν με 33,3% από το τρίποντο, το οποίο είναι και το χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ των ομάδων. Δε συμβαίνει το ίδιο βεβαια με τις προσπάθειες των αντιπάλων κοντά στη ρακέτα, αφού έχουν το χειρότερο ποσοστό μεταξύ των 30 ομάδων και υπάρχει μόνο ο Adebayo ως καλός αμυντικός ψηλός, που μπορεί να υποστηρίξει εύκολα κάθε λογής άμυνα.

Ένας λόγος άλλωστε που απέκτησαν τους Iguodala, Crowder ήταν και αυτός. Από τη στιγμή που αρκετές φορές χρησιμοποιούν forwards στη θέση «4», η έλευση των δύο προαναφερθέντων παιχτών θα προσδώσει πέρα από τη δεδομένη εμπειρία τους και νοοτροπία πρωταθλητή (Ιggy). Είναι δύο δυνατά κορμιά, που μπορούν να αμυνθούν πολύ καλά είτε σε προσωπική άμυνα, είτε με αλλαγές, είτε να τοποθετηθούν στα πλάγια της άμυνας ζώνης που χρησιμοποιεί συχνά ο coach Spoelstra. Πρακτικά με αυτούς τους δύο ματσάρουν αρκετές ομάδες της περιφέρειάς τους και όχι μόνο.

Ενδιαφέρον φυσικά παρουσιάζει η επιλογή του προπονητή των Heat να δοκιμάζει πολύ συχνά άμυνες ζώνης, συνήθως της μορφής 2-3. Είναι μία ομαδα που χρησιμοποιεί περισσότερο από αρκετές άλλες τέτοιου τύπου άμυνες. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την επιλογή παίζουν φυσικά και οι παίχτες που έχει στη διάθεσή του ο Spoelstra. Ο Adebayo βρισκεται στην πίσω ζώνη, είτε στο κέντρο της τριάδας, είτε σε ρόλο «μπαλαντέρ», αφού μπορεί να καλύψει με την ταχύτητά του και τα γρήγορα πλάγια βήματα και τις δύο ακριανές θέσεις και οι Jones, Butler στην μπροστά ζώνη κάνουν τη ζωή τουπροπονητή ευκολότερη. Το μέγεθος των δύο γκαρντ, τα μακριά χέρια τους που περιορίζουν τους χώρους, βοηθάνε πολύ στο να επιλέγεται η άμυνα ζώνης.

Αν μπουν και στο μίξερ οι δύο νεοφερμένοι, Crowder, Iguodala, τότε το Miami έχει όλα τα φόντα να βελτιώσει την μέτρια άμυνά του και να μπορέσει να φτάσει ακόμα υψηλότερα. Ίσως βέβαια να επιλέγει πια λιγότερες άμυνες ζώνης, αφού δε θα χρειάζεται να κρύβει μέσω αυτής παίχτες όπως οι Leonard, Robinson, Herro. Eιδικά εναντίον ομάδων όπως οι Sixers, που σουτάρουν κάκιστα από το τρίποντο η άμυνα ζώνης μπορεί να αποτελέσει σημαντικότατο «όπλο», κάτι που έδειξε και το πρόσφατο παιχνίδι τους. Πια έχουν και το μέγεθος να παίζουν αποτελεσματικότερα άμυνα και τα κορμιά, ώστε να μικραίνουν περισσότερο το γήπεδο. Οι Heat μαζί με τους Bucks, Raptors είναι οι ομάδες που δίνουν τα περισσότερα τρίποντα στους αντιπάλους, κάτι που δεν είναι τυχαίο, καθώς με αυτόν τον τρόπο θέλουν να προστατεύσουν περισσότερο τον χώρο της ρακέτας.

Οι Miami Heat με τις κινήσεις που έκαναν τόσο το καλοκαίρι, όσο και τον Φλεβάρη, μπήκαν σε μία λογική διεκδίκησης όσων πιθανοτήτων έχουν και τους αναλογούν να φτάσουν έως τους τελικούς της Ανατολής και γιατί όχι και του πρωταθλήματος. Οι Ηeat έχουν κατορθώσει να παρουσιάζουν καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς μία ομάδα με παρόν, μέλλον και με σαφή στόχευση τη διεκδίκηση κορυφής του πρωταθλήματος. Εξάλλου , η Φλόριντα είναι πάντα ένας ελκυστικός προορισμός για κάθε σταρ του ΝΒΑ και είναι κοινό μυστικό πως στοχεύουν να έχουν χώρο στο salary cap, ώστε να προσεγγίσουν έναν ακόμα αν όχι αυτό, το επόμενο καλοκαίρι.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

¹ τελικά το σμπάρο ή ο σμπάρος είναι ιταλική λέξη (sparo) και σημαίνει βολή.

²το όνομα Bam το έδωσε η μητέρα του παρομοιάζοντας τον νεαρό Edrice –όπως είναι το κανονικό όνομά του-με τον νεαρό γιο της οικογενείας των Rumble από την πασίγνωστη σειρά των Flintstones.

³ένα πολύ ωραίο κείμενο έγραψε ο Ζach Lowe για τον παίχτη στο espn και μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω λινκ

https://www.espn.com/nba/story/_/id/28678382/bam-adebayo-fiercest-best-nba-player-know

Τα στατιστικά είναι από το site του ΝΒΑ και το Cleaning The Glass.