Ο Πόποβιτς έχει κάνει γενικώς κάτι έξυπνο. Εχει τρεις (ή και τέσσερις) ψηλούς που μπορούν να παίξουν με πρόσωπο στο καλάθι και να σουτάρουν από τα 4 μέτρα. Αυτό είναι πολύ ωφέλιμο απέναντι σε άμυνες που παίζουν με συνεχείς αλλαγές σε χαμηλά σχήματα, όπως αυτή των πολεμιστών. Και αυτό διότι ψηλοί τύπου Ντάνκαν , Ουέστ και Ολντριτζ σηκώνονται πάνω από τα αντίπαλα χέρια χωρίς πολλά πολλά. Δεν ξέρω αν έχετε προσέξει , και ειδικά στο ευρωπαικό μπάσκετ, πολλοί σέντερ ή PF επιχειρούν σε περιπτώσεις που βρίσκονται απέναντι σε κοντό να παίξουν με πλάτη, να πάνε βαθειά στο καλάθι και να γυρίσουν με hook. Αυτό σπάνια έχει αποτέλεσμα καθώς στα σπρωξίματα δεν παίζει τόσο ρόλο το ύψος , όσο ο όγκος και η δύναμη.

Το Σαν Αντόνιο είχε σωστή συνταγή. Απομόνωσε τους Ουέστ, Όλντριτζ και Ντιό απέναντι σε κοντύτερους παίκτες μετά το switch και προσπάθησε μέσω αυτών να βρει και τον Λέοναρντ. Οι κινήσεις και τα plays του Πάρκερ μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Και πάλι, δεν κατάφερε παρά ελάχιστα. Οι Ουόριορς πέτυχαν να μείνουν πάνω στους τρεις, να τους σπρώξουν λίγο πιο έξω, να μαρκάρουν τα σουτ ψηλά ή να δώσουν βοήθειες σχεδόν τη στιγμή της εκτέλεσης. Ηταν απόλυτα συγκεντρωμένοι στον αμυντικό τους συγχρονισμό, με αποτέλεσμα όταν η μπάλα έφευγε από τα χέρια των Ουέστ, Ολντριτζ να υπήρχε πολλές φορές κάποιος να την κλέψει. Το κοντέρ στα κλεψίματα σταμάτησε στο 15, με διάφορα από αυτά να προέρχονται και από την έγκαιρη αντίληψη της εισαγωγικής πάσας. Τελικά, τα πολλά ποσταρίσματα αποδείχθηκαν δίκοπο μαχαίρι, καθώς οι αποστάσεις στο παιχνίδι των Σπερς έγιναν μικρότερες και η κυκλοφορία της μπάλας κόλλησε.

Στην άλλη άκρη του παρκέ οι Ουόριορς ξεδίπλωσαν όλο το επιθετικό τους ρεπερτόριο , χτυπώντας στα πόδια όποιον φαινόταν να είναι μισό κλικ πιο αργός και αντιλαμβανόμενοι σωστά την κατάλληλη στιγμή για την πάσα. Ο Κάρι έκανε ο,τι ήθελε τους Πάρκερ και Μιλς, και τα κατάφερε αργότερα περίφημα και απέναντι στον Λέοναρντ σε μία εξωφρενική σε εκτέλεση τρίτη περίοδο. Το αποκορύφωμα  ήταν τα δύο απίθανα back to back τρίποντα που βλέπετε παρακάτω.

Ο Γκριν (ένα τέρας) ανέβηκε ψηλά στο high post και με τη σπάνια αντίληψη του εκμεταλλεύτηκε ένα σωρό base line cuts των συμπαικτών του (6 ασίστ σε 26 μόλις λεπτά συμμετοχής ). Το Γκόλντεν Στέιτ δούλεψε πάρα πολύ τα κλασικά ξεμαρκαρίσματα των κοντών , όπως κάνει άλλωστε συχνά, και γενικά έδωσε στο παιχνίδι έναν ρυθμό που κανείς δεν μπορεί να ακολουθήσει. Οι Σπερς απέτυχαν στην δική τους αμυντική αποστολή, διότι απλά τα πάντα στην επίθεση των Ουόριορς γίνονταν πάρα πολύ γρήγορα.

Εχει τρομερό ταλέντο αυτή η ομάδα και όσο πάει σκέφτεται ακόμη καλύτερα. Για τον Πόποβιτς ίσως αυτό να ήταν άλλο ένα παιχνίδι κανονικής περιόδου, αλλά για εμένα είναι ξεκάθαρο: οι απίθανοι παίκτες του Κερ δείχνουν πολύ καλύτεροι από περυσι και επιπλέον δείχνουν περισσότεροι. Μια πιο προσεκτική ματιά στο φετινό Festus Ezeli θα σας πείσει.