Σε αυτό το μικρό δείγμα των 8 αγώνων playoff, έχουμε δει την καλύτερη έκδοση των “Ιπποτών” αυτών των 2 χρόνων. Οι Cavs παίζουν με ένα διαφορετικό στυλ, πιο ταιριαστό σε αυτό που τους αρέσει να κάνουν, πιο γρήγορο, πιο μοντέρνο, αφού περιλαμβάνει πολλά περισσότερα σουτ τριων πόντων, και πάνω απ’ όλα πιο αποτελεσματικό. Μπορούμε να πούμε πως ο τρόπος που αγωνίζονται μέχρι στιγμής στα playoff, είναι ίσως πολύ κοντά σε αυτό που ενδεχομένως φανταζόταν οι ιθύνοντες του franchise όταν έφερναν τους James και Love δίπλα στον Kyrie Irving. Από αυτόν προέκυψε και ένα σημαντικό ρεκόρ.
Ο Tyrone Lue, για τον οποίο δεν ξέρω πότε θα μπορέσουμε να πούμε αν είναι καλός προπονητής ή όχι, έχει καταφέρει να βρει αυτό που ταιριάζει και δουλεύει καλύτερα για το ρόστερ της ομάδας του. Πλέον ο Kyrie παίρνει περισσότερο την μπάλα στα χέρια του, κάτι που τον κάνει να νιώθει σαφώς πιο άνετα. Ο Kevin Love έχει κάνει το πολυαναμενόμενο step-up και μοιάζει να ανταποκρίνεται στον ρόλο του, σουτάροντας με πάνω από 44% στα τρίποντα! Ευεργετική αποδεικνύεται και η συμμετοχή του ευκίνητου Tristan Thompson στην βασική 5αδα, αντι του αργού Mozgov στη θέση 5, μιας και ο Καναδός ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στην άμυνα, ενώ ταυτόχρονα έχει την εξαιρετική ικανότητα να ανανεώνει επιθέσεις με 101 διαφορετικούς τρόπους. Μέσα σε όλα αυτά ο JR Smith φαίνεται είναι σε καλούτσικο φεγγάρι, μιας και σουτάρει (χωρίς να τον απασχολούν τα χέρια των αντιπάλων στο πρόσωπό του) με πάνω από 50% από το τρίποντο.
Όσον αφορά τον Lebron (κι έλεγα κάποιον ξεχνάω) υπάρχουν στιγμές που παίζει ως ο καλύτερος, ο πιο dominant (μ’ αρέσει η λέξη) παίκτης του πλανήτη. Ο “Βασιλιάς” πληροφοριακά έχει 23,5 πόντους, 8,8 ριμπάουντ, 7,3 ασίστ και 2,4 κλεψίματα, ενώ όταν βρίσκεται στο παρκέ οι Καβς είναι στο +13,6 ανά παιχνίδι (πιο πάνω στη σχετική λίστα είναι μόνο ο Curry και ο Draymond Green). Το γεγονός πως ο Lebron έχει μαζί του στο παρκέ σουτέρ σαν τους Irving, Love, Smith, Frye κ.α έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ευεργετικό και για τον ίδιο αλλά φυσικά, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα, και για την ομάδα. Η εκπληκτική ικανότητα του James στην πάσα, και συγκεκριμένα στο να βρίσκει τους συμπαίκτες του στον χρόνο και στο σημείο που αυτοί θέλουν, είναι από τις βασικές αιτίες που οι Cavaliers είναι τόσο αποτελεσματικοί στα μακρινά σουτ. Αν βάλουμε στην εξίσωση το πόσο καλός είναι και ο ίδιος αλλά και ο Kyrie στον να διασπούν τις άμυνες είτε πηγαίνοντας μέχρι μέσα είτε βρίσκοντας τον ελέυθερο ακροβωλισμένο σουτέρ, καταλαβαίνουμε γιατί η επίθεση τους λειτουργεί τόσο καλύτερα τελευταία.
Εξάλλου, και το shot chart της ομάδας στα πλέι οφ το αποδεικνύει.
“Είμαστε σε εξαιρετικό ρυθμό αυτή τη στιγμή. Γνωρίζουμε ακριβώς που θέλουμε να ειμαστε πάνω στο παρκέ” είπε λιτά και περιεκτικά ο King James, δείχνοντας και το βαθμό αυτοπεποίθεσης που υπάρχει στο Cleveland.
Για να μην ξεγελιόμαστε βέβαια, αυτές οι πολύ καλές τους εμφανίσεις έχουν να κάνουν σίγουρα και με την έλλειψη ανταγωνιστικότητας των αντιπάλων τους μέχρι στιγμής. Άλλωστε, ακόμη και όταν οι Καβς δεν παίζανε τόσο καλά μέσα στη σεζόν, δεν υπήρξε ποτέ η σκέψη από κανέναν πως μπορεί να μείνουν εκτός των τελικών. Το θέμα με τους Cavaliers είναι πως ενώ το ταλέντο που έχουν είναι τεράστιο και αδιαμφισβήτητο, δεν έχουν καταφέρει να λειτουργήσουν με μεγάλη συνέπεια ως “ένα”, δηλαδή ως συμπαγές σύνολο. Η κύρια εικόνα τους αυτές τις δύο σεζόν άλλωστε, παρουσίαζε μια έλλειψη συνέπειας και σταθερότητας, και δεν έδειχνε πως κινούνται προς μια σωστή κατέυθυνση. Οι εκλάμψεις του ταλέντου τους τούς κρατούσαν στην κορυφή μεν, χωρίς όμως να καταφέρνουν να κάνουν βήματα προς τα μπρος, μαζί σαν ομάδα. Όσο εύκολα παιρνουν διαφορές με την ίδια ευκολία μπορούν και τις χάνουν και αυτό θα συμβεί γιατί π.χ. ο Love και ο Smith δεν είναι πάντα τόσο συνεπείς, o Thompson δεν είναι ο επιβλητικός rim protector, ο Love δεν θα παίξει καλύτερη άμυνα στο pick ‘n roll, ο Kyrie θα κοιτάει μόνο το καλάθι και όχι γύρω του κτλ.
Η ιδαιτερότητα όμως των Καβς είναι πως μπορούν και κερδίζουν, μπορούν και επιβιώνουν παρόλες αυτές τις αδυναμίες που τους κρατάνε πίσω. Πότε ο JR θα βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι, πότε ο Dellavedova θα βγάλει τα συκώτια του αντίπαλου PG, πότε ο Thompson θα ανανεώσει καμιά 15αρια επιθέσεις, πότε ο Lebron θα μας δειξει πως παίζει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου... Κακά τα ψέμματα, η αποστολή τους στους τελικούς θα είναι πολύ πολύ δύσκολη και θα χρειαστούν να κάνουν πολλά περισσότερα από τα συνηθισμένα, αλλά και να προσαρμοστούν στον αντίπαλο, όποιος κι αν προκύψει από τις μονομαχιες της Δύσης (εντάξει οι Warriors θα είναι, σταματάω να κορϊδεύω τον εαυτό μου). Ειναι δεδομένο πως θα είναι το outsider, αλλά όντας υγιείς, ξεκούραστοι και (ελπίζοντας) “καυτοί” θα είναι ταυτόχρονα και πολύ επικίνδυνοι.
Υ.Γ. Ολα τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ
