Tο πρώτο ημίχρονο του έκτου αγώνα απέναντι στους Ρόκετς ήταν σαν ένας οιωνός για ο,τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Ο Κάρι είχε μείνει εκτός παιχνιδιού λόγω φάουλ (τρία) για τη μισή πρώτη περίοδο και για τα τελευταία λεπτά της δεύτερης. Τελείωσε άποντος, κάτι που είχε συμβεί μόλις μία φορά στην καριέρα του στα πλέι οφ προηγουμένως. O Χάρντεν σκόραρε 14 στην πρώτη περίοδο, ο Γκριν έκανε κι εκείνος δύο φάουλ σχετικά γρήγορα, στο κέντρο της ρακέτας δέσποζαν οι ... Μπόγκουτ και Τζόρνταν Μπελ. Παρόλα αυτά, οι Dubs πήγαν στα αποδυτήρια ισόπαλοι, χάρη στη συνεισφορά του πάγκου, τον τρομερό Iγκουοντάλα και τον οίστρο του Κλέι Τόμπσον, που θύμιζε τον έκτο τελικό του 2016 απέναντι στους Θάντερ. Κι όλα αυτά, συνδυασμένα σε έναν μεγάλο σωρό ομαδικών συνεργασιών, οι οποίες έμοιαζαν βγαλμένες από υγρό όνειρο των απανταχού fans του Spurs Basketball.
Ο Ντ'αντόνι δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι λάθος, ούτε στα ματς απ, ούτε στην τακτική. Απόντος Ντουράντ, φάνηκε προετοιμασμένος να αφαιρέσει τον χειρισμό και την προσωπική φάση από τον Κάρι, στήνοντας νταμπλ τιμ. Ακόμη όμως και όταν εκείνος εγκλωβιζόταν στις παγίδες (στα όσα λεπτά έπαιξε), η κυκλοφορία της μπάλας μετά την πρώτη πάσα του ήταν αληθινά καταπληκτική. Επίσης, ο Ιγκουοντάλα έβαζε τα τρίποντα, κι έτσι η σωστή θυσία πήγε στο βρόντο. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος να αποφύγεις το κακό, αν ο MVP των τελικών του '15 σουτάρει έτσι. Μάλλον δεν υπάρχει και επίσης μάλλον η συγκεκριμένη θυσία είναι κάπως πασέ, δεδομένου ότι no matter τα συνολικά του ποσοστά, ο Ιγκουοντάλα στα κρίσιμα παιχνία των πλέι οφ μετατρέπεται συχνότερα σε Ρόμπερτ Χόρι, παρά σε ... Τζέραλντ Γκριν. Ειλικρινά, είναι στιγμές που νομίζεις ότι απέναντι στους Ουόριορς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ειδικά όταν κατεβάζουν στο παρκέ την splash έκδοση του 73-9, όπως συνέβη για 24 λεπτά στον έκτο ημιτελικό της Δύσης. Για άλλα 24 ανέλαβε ο Κάρι, όταν το αρνητικό ρεκόρ του πρώτου μερους έδωσε τη σκυτάλη σε ρεκόρ καριέρας στο δεύτερο.
Οι 33 πόντοι του παιχταρά επετεύχθησαν ύπουλα. Στην αρχή της τρίτης περιόδου τα εύστοχα σουτ διαδέχονταν αδέξιες επιλογές και περίεργα λάθη, τα οποία οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο απολογισμός του θα φτάσει κάπου στους 20 πόντους, ίσα ίσα για βελτιωθεί το stat line και να πάρουν κουράγιο οι συμπαίκτες του ενόψει game 7. "Καλά τα πήγαμε για 35-40 λεπτά χωρίς τον KD, στην έδρα μας γίνεται." Μόνο που ο Κάρι κρατούσε το καλύτερο για το τέλος, σκοράροντας 23 πόντους στην τέταρτη περίοδο, με μερικά σουτ που όσες φορές κι αν τα χεις δει, συνεχίζεις να ανοίγεις να ανοίγεις το στόμα σαν χάνος, όταν η μπάλα καταλήγει στο καλάθι. Ήταν περίπου δεδομένο ότι θα τα βλέπαμε υποθέτω, για αυτό και δεν θα βάλω τα highlights εδώ.
Επίσης, ήταν σίγουρα δεδομένο πως ένας εκ των Πολ-Χάρντεν θα έβγαινε μπροστά από ένα σημείο και ύστερα, ανεξαρτήτως αποτελεσματικότητας. Προβλέψιμα, βγήκε ο Πολ, κι έτσι από ένα σημείο και ύστερα η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε προσωπική μάχη, με λίγο hustle αλατοπίπερο από Γκριν και Καπέλα. Μόνο που στο πιο κρίσιμο σημείο, όταν πλέον ήταν φανερό πως οι δυο άμυνες θα έκαναν τα πάντα, προκειμένου να σταματήσουν τους γκαρντ-πρωταγωνιστές, οι Warriors έβγαλαν την επίθεση που βλέπετε αμέσως παρακάτω. Σε αυτήν, η μπάλα απέφυγε μόνο τον (ξανά πολύ καλό) Λούνεϊ.
Καθώς η κυριαρχία των Dubs όλα αυτα τα χρονια είναι περίπου δεδομένη, καθώς το ρόστερ ξεχειλίζει από το ταλέντο των σταρ και στην κανονική περίοδο ομολογουμένως συχνά δεν παίζουν καλά, το βασικότερο στοιχείο του παιχνιδιού τους (εκείνο που υπερτονιζόταν στις αρχές) κάπου έχει οπισθοχωρήσει στις συζητήσεις που τους αφορούν. Το σύνολο του Κερ ποτέ δεν υποτάχθηκε στην ατομική ικανότητα, παρά μόνο όταν έπρεπε ο Ντουράντ να σουτάρει πάνω από τον Λεμπρόν. Αντίθετα, την ανέδειξε και την αναδεικνύει, μέσω της ομαδικότητας. Και φέτος, οι Warriors τερμάτισαν πρώτοι σε ποσοστό ασίστ, συνδυάζοντας το μοίρασμα της μπάλας με αποτελεσματική επίθεση. Στην αντίπερα όχθη, οι αντίπαλοι τους κατατάχθηκαν στον τομέα των τελικών πασών 28οι, αποθεώνοντας το μπάσκετ του ενός και συνοδεύοντας το με καταιγισμό τριπόντων. Στην κρίσιμη καμπή της σεζόν και για τέταρτη φορά σε πέντε χρόνια, αποκλείστηκαν από το ίδιο φάντασμα, που ακόμη στοιχειώνει το άθλημα.
Ευτυχώς. Εξάλλου, όπως λέει και ο Ντέιβιντ Ουέστ...
Stop letting nerds tell you how to play basketball....
— David West (@D_West30) May 11, 2019
