Οκ, για να ισοφαρίσουν οι Raptors μέσα στην έδρα των Sixers χρειάστηκε να προσφέρουν διάφορα πραγματάκια οι Gasol, Lowry και Ibaka. Όμως ας μην κοροϊδευόμαστε, ο Kawhi τα διέλυσε όλα, ειδικά στο δεύτερο μέρος, όταν έγινε εκείνος ο "primary ball handler" - πώς τα λέτε τούτα οι γκουρού. Ο τελικός απολογισμός έφτασε στους 39 πόντους, τα 14 ριμπάουντ και τις 5 ασίστ, συν το καλάθι που έκρινε την αναμέτρηση. Αν είχε επιτευχθεί απέναντι στον Paul George, πιθανώς να το χαρακτήριζε μέχρι και bad shot. Eίναι τώρα κατάσταση αυτή να κερδίζεις με δύσκολο τρίποντο πάνω από ένα βουνό; Δυσφημείται το άθλημα.

via GIPHY

Λέω "bad shot", διότι ο παιχταράς άργησε να εκτελέσει τη δράση του pick n roll και επίσης δεν είδε τους ελεύθερους συμπαίκτες στο τρίποντο μετά από αυτή. Θα προλάβαιναν. Who cares, θα ήταν απείρως πιο ξενέρωτο να είχαν γίνει όλα δυο δευτερόλεπτα νωρίτερα και να είχε πετάξει ο Γκασόλ ένα εύστοχο τσαμπί σταφύλια, δίνοντας την ευκαιρία στο Sportando και το Eurohoops να γράψουν "Marc seals the victory for the Toronto Raptors" και στην Αs να αναγγείλει πως "Marc lidera a los Raptors". Βαρεμάρα. Τώρα ήταν αλλιώς, έγινε αυτό που έπρεπε.

Σκόρινγκ εφίσιενσι (Epithetiki apotelesmatikotita)

Οι φίλοι μου εδώ στο BG χαρακτηρίζουν τον Leonard cyborg - μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι είναι τα cyborgs. Ο Leonard είναι απλώς εξωγήινος. Ιδού τα νούμερα του στα σειρά, όπως τα έστειλε χθες ο Δημήτρης.

G1: 45-11-2, 81% FG

G2: 35-7-6,  71% FG

G3: 33-4-3,  61% FG

G4: 39-14-5, 65% FG

Mέσος όρος πόντων, 38. Μέσος όρος ριμπάουντ 9. Μέσος όρος ευστοχίας; Eμ... 69.5%! Γνωρίζετε κανέναν που να σκοράρει τόσο πολύ, έχοντας σταθερά ποσοστό στα σουτ εντός πεδιάς πάνω από 61%; Ο Leonard παραμένει ο εξαιρετικός two way player που ξέρουμε, όμως εδώ υπερέχει το προφίλ του σκόρερ ή ακόμη καλύτερα της ασταμάτητης επιθετικής μηχανής. Όσο κι αν είχε καλές χρονιές από άποψη σκοραρίσματος, την δεδομένη στιγμή ο Leonard μοιάζει περισσότερο με Durant, παρά με Leonard. Πώς φτάσαμε εδώ;

Θρόουμπακ

Η πρώτη φορά που ο Kawhi έκανε τη διαφορά σε μία ομάδα ήταν φυσικά οι τελικοί του '14, όταν κέρδισε το βραβείο του MVP. Τα νούμερα του δεν ήταν εντυπωσιακά, καθώς οι Spurs έπαιξαν το απόλυτο μπάσκετ και υπερίσχυσαν των μονάδων τους, όμως σίγουρα εκτιμήθηκε δεόντως το ότι ανάγκασε τον Lebron σε μία ομολογουμένως μέτρια σειρά και ένα game 5, στο οποίο ο καλύτερος παίκτης του κόσμου εξαφανίστηκε σαν νίντζα. Τότε οι Spurs είχαν δώσει ένα σεμινάριο αντιμετώπισης του "βασιλιά" (αν είχαμε κομμουνισμό θα λεγόταν "γενικός γραμματέας"), οδηγώντας τον συνεχώς έξυπνα επάνω στον Τιμ Ντάνκαν. Για να γίνει αυτό πράξη, έπρεπε ο Leonard να παίρνει κάθε φορά τη σωστή γωνία σώματος, προκειμένου να σπρώξει τα drive του James στον διάδρομο που ήθελε, φυσικά με την απαραίτητη σπαστική παρενόχληση πριν από αυτά και χωρίς βοήθεια από τη strong side. Κάπως έτσι ...

via GIPHY

Ο Lebron είχε τα εξής προβλήματα. Σε πολλές φάσεις τράκαρε μέσα στη ρακέτα σε χώρους που είχαν επιλέξει οι Spurs. Σε ένα σωρό φάσεις ακόμη, όταν οι Heat δεν του έδιναν σκριν, τράκαρε απλώς επάνω στον Leonard, τον οποίο χωρίς συμμετοχή συμπαίκτη δεν μπορούσε να περάσει με τίποτα. Πρακτικά, οι Spurs του έκλεισαν τελείως το κάθετο παιχνίδι και εκείνος του δυσκόλεψε την δεξιά τρίπλα, βάζοντας συνεχώς χέρια επάνω του.

Ήταν υπέροχα, αλλά για να γίνει ακόμη σημαντικότερος και σε συνέχεια, ο Kawhi θα έπρεπε στο μέλλον να αποδείξει ότι μπορεί να σκοράρει παραπάνω. Ο Πόποβιτς τον εμπιστευόταν, οι υπόλοιποι μεγάλωναν και έτσι σιγά σιγά η χρήση και η επιθετική του παραγωγή ανέβαιναν, με αποκρύφωμα φυσικά την τελευταία του γεμάτη χρονιά στα Σπιρούνια, πριν ο Πατσούλια πέσει επάνω του και πριν τα μυστηριώδη γεγονότα της περυσινής σεζόν. Την περίοδο 2016-17, έγραψε 25,5 πόντους, αποδεικνύοντας εμφατικά πως ο χαρακτηρισμός "two way" άξιζε σε εκείνον σχεδόν όσο σε κανέναν άλλον.

H αλλαγή

Παρόλα αυτά, ακόμη και τότε, πράγματα σαν αυτά που βλέπουμε τώρα δεν είχαμε δει, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό. Ο Leonard ήταν επιθετικά αληθινά πολύ καλός, όμως πάντα υπήρχε η αίσθηση πως το σύστημα των Spurs αναδείκνυε τα προσόντα του υπέρ το δέον, καθώς του εξασφάλιζε πολλά καλά σουτ, χωρίς παράλληλα να τον υποχρεώνει να παίζει πολύ με τη μπάλα στα χέρια. Ή μάλλον σωστότερα, χωρίς να τον υποχρεώνει ναι παίζει με τη  μπάλα στα χέρια, όπως παίζει πλέον με τους Raptors. Aν δεν σας πείθουν τα γραφόμενα, ιδού ένας τρομερά αποκαλυπτικός πίνακας, στον οποίο έχω προσθέσει και τα λεπτά συμμετοχής, για να γίνει σωστή σύγκριση (στατιστικά από NBA.com).

Eίναι περίπου η μέρα με τη νύχτα. Ξεκινώντας από το τέλος, ο Leonard των Raptors πηγαίνει πολύ πιο συχνά προς το καλάθι και σκοράρει με λέι απ, ενώ φτιάχνει πολύ περισσότερα σουτ μόνος του, είτε στο σύνολο, είτε στο είδος που συνηθίζει να εκτελεί συχνότερα, τα τζαμπ σατς (jump shots). Με αυτές τις αλλαγές μάλιστα, η αποτελεσματικότητα του δεν έχει μειωθεί καθόλου, αντίθετα έχει ελάχιστα αυξηθεί (54,6% eFG έναντι 54%), χωρίς μάλιστα να έχουν αυξηθεί οι προσπάθειες τριών πόντων. Με απλά λόγια: είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον, ο Leonard σκοράρει το ίδιο, έχει γίνει ένας απόλυτα ολοκληρωμένος σκόρερ.

Συνήθως, για να ταιριάξει ένας παίκτης τόσο εύκολα σε μία διαφορετική ομάδα, παίζοντας ο ίδιος αλλιώς από ο,τι πρωτύτερα, συντρέχουν και άλλοι λόγοι, πέραν του κυριότερου (ότι είναι δηλαδή εξωγήινος) και του δεύτερου κυριότερου (η επίθεση του Nurse έχει χώρους). Το έψαξα λιγάκι και έπεσα επάνω σε ένα άρθρο του Vice και στο όνομα Phil Handy. Ο συγκεκριμένος προπονητής ήταν υπεύθυνος ανάπτυξης των ικανοτήτων των παικτών στους Cleveland Cavaliers από το 2013 εώς το 2018, ενώ παλιότερα από το ίδιο περίπου πόστο είχε δουλέψει στους Lakers, όπου είχε στενότατη συνεργασία με τον Kobe Bryant. O Handy είχε επίσης βοηθήσει στο ξεκίνημα του τον άγουρο Blake Griffin και γενικά θεωρείται ως ένας από τους πιο εξιδεικευμένους ανθρώπους του ΝΒΑ στον τομέα. Ο Kyrie Irving πίνει νερό στο όνομα του, τόσο διότι τον έφερε σε επαφή με τον Kobe και μαζί βελτίωσαν την ισορροπία του, όσο και διότι στους περίφημους τελικούς του 2016 (εκείνους που οι Cavs κέρδισαν με 4-3) είχε βγάλει μία ομιλία στα αποδυτήρια, η οποία θεωρήθηκε ως ένα ιδιότυπο εφαλτήριο έμπνευσης.

Όπως αναφέρει το άρθρο του Vice λοιπόν, ο Handy ρώτησε τον Leonard πού ακριβώς επιθυμούσε να βελτιωθεί, για να πάρει την εξής απάντηση: "Στον χειρισμό της μπάλας". Αν το καλοσκεφτείτε, δεν υπήρχε τίποτε πιο λογικό. Ο χειρισμός του ήταν έτσι κι αλλιώς μια χαρά, αλλά όσο να ναι μια μικρή απόσταση από τον αμυντικό την χρειαζόταν. Τώρα δεν την χρειάζεται καθόλου. Τρίπλες κάτω από τα πόδια, reverse, crossovers συναντώνται στην ημερήσια διάταξη. Όχι ότι δεν υπήρχαν πιο πριν (φυσικά υπήρχαν), αλλά όπως λέει ο Handy, το επιθυμητό είναι να φτάσει ο αθλητής σε εκείνο το σημείο, όπου όλα αυτά θα συμβαίνουν ενστικτωδώς. Και όταν πλέον συμβεί, τότε ο παίκτης θα έχει κατακτήσει ένα υπερπολύτιμο προσόν: Να δημιουργεί μόνος του τον χώρο διαχωρισμού από τον αμυντικό. Seperate himself from the defense που λένε οι γκουρού του αθλήματος.

Δεν το χα σκεφτεί ποτέ έτσι πάντως, ότι αναπτύσσεις το ένστικτο. Mετά από αυτό τι ακολουθεί άραγε για τον Leonard; Αν θέλετε τη γνώμη μου, μία εικόνα από το μέλλον του μόλις 27χρονου εξωγήινου είναι η ακόλουθη.

via GIPHY

Αντε μετά να βγάλεις άκρη, τρέμε κόσμε.