Τρίτη, 14 Δεκεμβρίου 2021 10:17

We Got Game #8 - “Ρε τους Cavaliers…”

Aπό :
We Got Game #8 - “Ρε τους Cavaliers…”

Σε ένα διάστημα κατά το οποίο κυριάρχησαν οι όχι αμιγώς αγωνιστικές εξελίξεις (ρεκόρ, τραυματισμοί, covid, επιστροφές ή μη - συμπεριλαμβανομένου του θρίλερ της κακιάς ώρας του εμβολιασμού του Kyrie) η κατάταξη ανακατεύτηκε, με ομάδες όπως οι Cavaliers να βάζουν το όνομά τους σαν σημάδι από πυρωμένο σίδερο στις υποψηφιότητες των playoffs, και άλλες, όπως οι Blazers, να κατρακυλούν στο ημίφως, τουλάχιστον μέχρι να κάνει ο Lillard τον αχθοφόρο όπως κάθε χρόνο. Τα τεκταινόμενα αυτής της εβδομάδας σταχυολογούν Γιάννης Χάτσιος και Νίκος Ραδικόπουλος.

Θα το σηκώσουν αήττητοι από εδώ και πέρα;

Η επιστροφή του Evan Mobley από τον τραυματισμό του δείχνει πως το ξεφούσκωμα που ακολούθησε το εντυπωσιακό ξεκίνημα των Cavaliers ήταν μια κακή παρένθεση, και όχι η επιστροφή στην μίζερη κανονικότητα. Οι Cavaliers έχουν έξι νίκες και δύο ήττες από την επάνοδο του νέου μεσσία τους, παίζοντας μπάσκετ που χαίρεσαι να βλέπεις, με δύο μεγάλα ταλέντα να σκιαγραφούν το πορτρέτο της καριέρας του παιχνίδι με το παιχνίδι. Ο τραυματισμός του -παιχταρά- Collin Sexton δεν τους πόνεσε. Αντ’ αυτού αυτός ακριβώς ο τραυματισμός απάντησε βίαια τα όποια ερωτήματα σχετικά με την ιεραρχία της ομάδας και πρόσφερε μια σαφήνεια στους ρόλους και τον χρόνο συμμετοχής. Φυσικά οι Cavaliers είναι καλύτερη ομάδα σε βάθος χρόνου με τον Sexton, ωστόσο πολλές φορές ο περιορισμός των επιλογών δημιουργεί ακριβώς το πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να βρεθούν λύσεις, και κάπως έτσι οι Cavaliers βλέπουν όλα τα υλικά να δένουν σε μια συμπαγή πρόταση. 

Για τον Mobley έχουν ήδη γραφτεί τα πάντα. Έτσι νομίζω τουλάχιστον όταν οι πιο συνήθεις λέξεις δίπλα στο όνομά του είναι συνοδεύονται από τα ονόματα “Kevin” και “Tim”. Είναι ελάχιστοι οι rookies που έχουν ανεβάσει με την άφιξή τους μια τόσο κακή διαχρονικά ομάδα και διαθέτει αυτό το “je ne sais quoi” που δημιουργεί μια παράλογη βεβαιότητα πως δεν αποτελεί απλά έναν πολύ καλό μπασκετμπολίστα, αλλά μια παρουσία που θα συμπαρασύρει τις τύχες ενός franchise. Τα ίδια λέγαμε και για τον Anthony Davis θα πει κανείς, και σαφώς είναι ευκολότερο το άλμα από τις 20 στις 40 νίκες, από ό,τι από τις 40 στις 50 και όσο πάει ψηλότερα, αλλά ας αφήσουμε τα φρένα του συλλογισμού για τους κουστουμάτους του franchise και ας μπούμε στο βαγόνι των ονειροπόλων. 

Το δίδυμο Garland - Mobley δεν κουβαλάει μόνο τόνους ταλέντου, αυτό μπορούμε να το βρούμε σε διάφορες ομάδες. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ότι στο παρασκήνιο των blocks και του αφύσικου ελέγχου του κορμιού του Mobley και του δημιουργικότητας του Garland, υπάρχει η συνδυαστική μπασκετική ευστροφία και διορατικότητα, που τους κάνει να είναι πολύ αποτελεσματικοί, πολύ νωρίς. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και την ανθρώπινη κρυστάλλινη σφαίρα που λέγεται Ricky Rubio και τον παράταιρα έξυπνο για το παρουσιαστικό του Jarrett Allen, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος φέτος δεν έχει χάσει σουτ και που δεν έχει συναντήσει επίδοξο dunker χωρίς να προσπαθήσει να βρεθεί στον δρόμο του, τότε οι Cavaliers φαίνεται να έχουν μπαλώσει τις συνήθεις τρύπες από τις οποίες νέες ομάδες συνηθίζουν να βλέπουν εύκολους πόντους να διαρρέουν. Συν τοις άλλοις, κάθε φάση που ξεκινά με τον Garland ή τον Rubio στην κορυφή, και τους δύο ψηλούς σε high post και dunker spot έχει ατελείωτες προοπτικές διασκέδασης -το παιχνίδι με τους Timberwolves ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Μια άλλη ευχάριστη παρενέργεια του τραυματισμού του Sexton είναι οι μπάλες που ακουμπάνε στον Allen στο post. Παρά το ψηλό κέντρο βάρους του, ο Allen είναι ένας mean motherfucker όταν βρεθεί ένας εναντίον ενός “εκεί κάτω” και είναι στο top-5% της Λίγκας σε αποτελεσματικότητα από εκεί. Το hook του είναι γλυκό, αλλά είναι απόλαυση όταν βρεθεί με miss match, εκεί είναι που θέλει να “φυτέψει” για τα καλά τον αντίπαλό του κάθε φορά.

Ακόμη και ο Markkanen έχει αρχίσει να δικαιώνει το φαινομενικά ανόσιο πείραμα του Bickerstaff να ξεκινάει τρεις “σεβενφούτερς” στην πεντάδα. Ένα σημείο κλειδί για την πρόσφατη αποτελεσματικότητά του είναι η εκμετάλλευση της ρευστότητας που έχει ως αθλητής για το ύψος και τον όγκο του. Ο Bickerstaff πολέμησε την παρόρμηση να τον παρκάρει στις γωνίες, με το να του ζητά να βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, είτε στήνοντας pick and pops, είτε τρέχοντας να βγει από screens, και ο Markkanen απαντάει με ορισμένες επιδείξεις εκπληκτικού για το μέγεθος του footwork και, εσχάτως, με πονηρά κοψίματα προς το καλάθι όταν ο αμυντικός του κλείνει τη γραμμή πάσας προς το τρίποντο. Δεν είναι κάτι συνταρακτικό, είναι-δεν είναι κανά δύο πόντοι ανά παιχνίδι αυτό το τελευταίο, απλά το αναφέρω για να δείξω πόσα στρώματα έχει το κρεμμύδι της ψυχαγωγίας των Cavaliers φέτος -είναι αδύνατον να τους βαρεθείς.

Σε αυτό το πλαίσιο έχει ψηθεί μέχρι και ο Kevin Love να ξαναπαίξει μπάσκετ, και στον πάγκο του Cleveland αναβιώνει το φάντασμα των ελπίδων της Minnesota για μια δυναστεία, μια δεκαετία μετά. Μη μου πείτε ότι δεν σας είχαν λείψει οι outlet πάσες που δεν προλαβαίνει η κάμερα;

Boring, boring Pacers

Οι Indiana Pacers εξακολουθούν να βρίσκονται στη 13η θέση της Ανατολής, και ας είναι δέκατοι σε όλη τη Λίγκα σε point differential με +2 για τη σεζόν. Είναι σαν οι μπασκετικοί θεοί να βαρέθηκαν την αιώνια μετριότητα τους και να τους τιμωρούν με κακοδαιμονία. Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες ήταν μεγαλύτερες όταν ο Carlisle, κατά γενική ομολογία από τους καλύτερους coaches της Λίγκας και διαχρονικά ικανός να παίρνει το μέγιστο από τα rosters του, υπέγραφε την επιστροφή του στην Indianapolis. 

Καλός προπονητής ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα και προσαρμοστικός προπονητής, και έτσι αυτή η ασυμφωνία μεταξύ των “θέλω” του και των συνηθειών της ομάδας τα τελευταία χρόνια μεταφράζεται στο παρκέ σε μια ομάδα χωρίς αγωνιστική ταυτότητα. Χαρακτηριστική εδώ είναι η αυξομείωση στις προσπάθειες του Myles Turner από αγώνα σε αγώνα. Εσχάτως ο Carlisle έβαλε νερό στο ιδεολογικό κρασί του, δίνοντας περισσότερες δημιουργικές πρωτοβουλίες στον Domantas Sabonis, αποδεχόμενος πως ο Malcolm Brogdon είναι ένας εξαιρετικός all-around guard, αλλά δεν είναι μια χοάνη κατοχών όπως ο Doncic, ούτε ένα από τα ζιζάνια με την γρήγορη σκανδάλη που τόσο ξέρει να εκμεταλλεύεται.

Η άποψή μου είναι ότι με τον καιρό θα παίκτες και προπονητής θα “μυριστούν” και θα πάρουν τις νίκες που τώρα τους ξεγλιστρούν, ωστόσο το ρόστερ τους δεν βγάζει μεγάλο νόημα και έτσι το τελευταίο σούσουρο στο ΝΒΑ λέει πως πάνω-κάτω ακούνε προτάσεις για έναν εκ των centers τους και τον Caris LeVert -αν όχι για οποιονδήποτε.

Δεν είναι παράλογο. Ο LeVert δεν έχει κολλήσει ιδιαίτερα με την ομάδα και όντας 27 ετών ήδη, δεν έχει καταφέρει να παίξει πάνω από 47 παιχνίδια σε καμία χρονιά μετά το ξεπέταγμα του τη σεζόν 2017-18. Ίσως να μην είναι τελικά τόσο καλός παίκτης, ή ίσως να είναι ένας παίκτης χωρίς σαφή ρόλο, καθώς το 36% στα τρίποντα προ διετίας μοιάζει όλο και περισσότερο με εξαίρεση. Βασικός χειριστής δεν είναι, ενώ και στην άμυνα δεν είναι εύκολο να βρεθεί η ιδανική θέση να μαρκάρει. Εφόσον λοιπόν δεν είναι ο σκόρερ με τις χίλιες και μια λύσεις που μας έκανε να πιστέψουμε, τότε τι ακριβώς είναι; Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα απαντήσει ο επόμενος προπονητής του από ό,τι φαίνεται. Από την άλλη πλευρά, έχει μακράν το καλύτερο net rating της ομάδας, γύρω στους τέσσερις πόντους πάνω και από τον Myles Turner, με επίθεση και άμυνα να είναι βελτιωμένες κατά περίπου τέσσερις πόντους έκαστη στα λεπτά που είναι στο παρκέ, και με έπιασε πονοκέφαλος.

Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση όμως είναι μάλλον αυτή του Myles Turner, για τον οποίο η προσωπική μου άποψη είναι πως οι Pacers δεν καταλαβαίνουν τι θησαυρό έχουν στα χέρια τους, ακριβώς επειδή έχει καταφέρει να προσαρμοστεί σε κάθε ενσάρκωση της ομάδας, με τελευταία το να αδειάσει τη ρακέτα για τον Domantas Sabonis. Δεν είναι Gobert ή Draymond, αλλά είναι στο αμέσως χαμηλότερο σκαλί αποτελεσματικότητας στην άμυνα, ενώ στην επίθεση και μπορεί, και δεν ντρέπεται να σουτάρει από μακριά. Το γιατί κάθε χρόνο την τελευταία τετραετία βλέπει τις προσπάθειές του να μειώνονται είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Έχει γίνει ένας παίκτης που, θεωρητικά τουλάχιστον, ταιριάζει παντού.

Οι Warriors εμφανίζονται τόσο απρόθυμοι να αποχωριστούν τα πρόσφατα first round picks τους, όσο και να τους δώσουν σημαντικά λεπτά, και η προσθήκη μιας μυγοσκοτώστρας (που σουτάρει κι από μακριά) δίπλα στον Draymond Green θα παραμείνει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο για εμάς, ένας παρ’ ολίγον εφιάλτης για τους αντιπάλους τους.

Οι Charlotte Hornets που ταλαιπωρούν και ταλαιπωρούνται από διαφορετικούς τρίδυμους με μιάμιση μπασκετική δεξιότητα, είναι άλλη μια ωραία, αλλά και ρεαλιστική με βάση τα πιθανά έμψυχα ανταλλάγματα εναλλακτική πραγματικότητα. Ο Garland έχει τον Allen και τον Mobley, ο Trae τον Capela, φέρτε τον Turner στον LaMelo να παίξει. 

Για να μην πάμε καν στους Thunder των δύο χειριστών και των 36 (not an exaggeration) picks. 

Και ναι, είναι λίγο ασεβές για την Indiana να κάνουμε μπαλάκι τους παίκτες της με τη φαντασία μας, και να το στέλνουμε σε Δύση και Ανατολή αντί να σκεφτόμαστε ποια θα ήταν η λύση, αλλά ειλικρινά, Pacers, μας έχετε κουράσει.

Παράλληλα, προϊόν ατυχίας ή όχι, η θέση των Pacers είναι ενδεικτική και της βελτίωσης της ανατολικής περιφέρειας συνολικά. Το ρόστερ που ήταν στον αυτόματο ένα εκτοέβδομο seed, πλέον δεν επιβραβεύεται για τη μετριότητά του, όταν ομάδες όπως οι Bulls, οι Cavaliers, και οι Hornets έχουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, βρει μια ταυτότητα και δουλεύουν πάνω σε αυτή. Το διαβόητο treadmill of mediocrity αρχίζει και ανεβάζει ταχύτητα, και οι Pacers μένουν πίσω, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν ξέρουν προς τα που να τρέξουν.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια 

Από ενθουσιασμό…

Είναι ο Mobley η καλύτερη λύση της ανθρωπότητας απέναντι σε πιθανό όλεθρο από τις ανεξέλεγκτες συγκρούσεις των διαστημικών συντριμμιών; Δεν αποκλείεται:

Ξέρετε τώρα, Jokic…

Μπορεί να είμαι κομπλεξικός και αντι-LeBron (σημείωση του editor: εκ των δύο συγγραφέων της σημερινής στήλης, ο Γιάννης αυτά, ο Νίκος είναι στο ακριβώς απέναντι άκρο), αλλά ή παρακάτω φάση είναι εντυπωσιακή. Όχι για την αθλητικότητά της, άλλωστε σε ευθεία ο LeBron παραμένει από τους καλύτερους αθλητές του NBA, αλλά γιατί μπορούμε να δούμε ένα βήμα μετά το κέντρο ακριβώς την “your ass is mine” στιγμή που αποφασίζει να βάλει μπρος και ξέρει ότι θα καρφώσει σε πρώτο χρόνο την μπάλα στο ταμπλό.

Συμπτωματικά, το μεθυσμένο eurostep του Westbrook στην αρχή της φάσης θα μπορούσε να είναι δύο σειρές παρακάτω στην στήλη μας. 

...και από τα γέλια

Ok, δεν είναι “φάση”, αλλά είναι “η φασάρα’ του Magic  κάθε φορά που πιάνει το κινητό του και μπαίνει στο twitter.

Δηλαδή, ok, είσαι ένας από τους πέντε καλύτερους παίκτες όλων των εποχών, για τον οποίον ρε Magic…

Επίσης, o KD σαν να βγαίνει σκατά από μπαρ, προσπαθεί να στηριχτεί στον Trae

Blocked by an inanimate fucking object (aka Kentavious Caldwell - “Nope”): 

Και τώρα που σκοτεινιάζει ο καιρός να δείτε το In Bruges, καλό κάνει. Και τις άλλες δύο ταινίες του Martin McDonagh, λίγα και καλά.

Η γωνιά του Geek

➢ Oι Memphis Grizzlies έφτασαν στο 7-1 χωρίς τον Ja Morant που είναι τραυματίας και σε covid protocols. Το εντυπωσιακότερο; Στις επτά αυτές νίκες δεν έχουν βρεθεί ποτέ πίσω στο σκορ πέρα από το 1-0 με βολή του Wood στο τελευταίο παιχνίδι εναντίον των Rockets.

➢ Ο Tony Snell σε άλλη μια σπεσιαλιτέ του:

Βέβαια συνεχίζει να είναι άχαστος από τις βολές από τον Μάρτη του 2019. Κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις υποθέτω.

➢ Νέα σελίδα για την Team USA, με τον Steve Kerr να παίρνει την σκυτάλη από (έναν εκ των μπασκετικών δασκάλων του), τον Gregg Popovich και αναλαμβάνει πρώτος προπονητής της Εθνικής ομάδας. Δίπλα του έρχονται οι Monty Williams και Eric Spoelstra, σε μια ονειρική προπονητικά σύνθεση.

➢ Με τους Denver Nuggets να έχουν στήσει μπασκέτες έξω από το Ball Arena για να βρουν κανέναν περαστικό με σουτ να παίξει στην περιφέρεια, ο Nikola Jokic μαζεύει νούμερα για άλλη μια υποψηφιότητα για το βραβείο του MVP, λειτουργώντας σαν σωσίβιο για την ομάδα.

Ο Murray θα γυρίσει και θα πιθανότατα θα αφήσει πίσω τον τραυματισμό του, όμως η μέση του Michael Porter Jr. μπορεί να στοιχειώσει τους Nuggets με το συμβόλαιο που -δικαίως ίσως- του έδωσαν. Η φετινή σεζόν πάντως είναι η ευκαιρία τους να κάνουν ένα διαρκές casting και ακόνισμα των εργαλείων τους, αυτό δηλαδή που έκαναν πέρσι οι Warriors και φέτος δρέπουν τους καρπούς τους, επιδεικνύοντας μέχρι στιγμής ένα βάθος που είχαμε να δούμε από την εποχή του καλού Livingston. Ας το δούμε έτσι, μην πέσουμε σε κατάθλιψη.

➢ Η εβδομάδα που μας πέρασε αποτέλεσε ένα μακρύ και διαρκές countdown για την στιγμή που ο Curry θα προσπερνούσε τον Ray Allen στα περισσότερα εύστοχα τρίποντα στην ιστορία της Λίγκας (στη regular, μιας και γενικά, συν τα playoffs δηλαδή, τον έχει ήδη προσπεράσει). Βράδυ Σαββάτου, πριν το ματς με τους Sixers, και χρειαζόταν 10 για να φτάσει τα 2.974, ένα πάνω από το ρεκόρ του Allen. 

Εκεί όμως συνάντησε τον Matisse Thybulle και τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως ο κόσμος προσδοκούσε…

Eίναι η πρώτη φορά που αμυντικός ρίχνει δύο τάπες στον Curry στο ίδιο παιχνίδι σε προσπάθειες για τρίποντο στην καριέρα του!

Με τον Curry να βάζει τρία τελικά στους Sixers και πέντε κόντρα στους Pacers τη Δευτέρα,, επόμενος σταθμός για το προσπέρασμα στον Allen, η μεγαλύτερη μπασκετική σκηνή, το Madison Square Garden και οι Knicks, το βράδυ της Τρίτης.

➢ Μένοντας λίγο ακόμα στον Curry, μπορεί αυτή την στιγμή να είναι το πρώτο φαβορί (και μακράν) για MVP της σεζόν, ωστόσο, φέτος έχει γράψει μερικά από τα χειρότερά του παιχνίδια:

➢ Μιλώντας για τρίποντα, στην νίκη των Jazz κόντρα στους Wolves η ομάδα της Utah ευστόχησε σε 25 τρίποντα σε 34 προσπάθειες. Αυτή ήταν η 26η φορά που μία ομάδα ευστοχεί σε τουλάχιστον 25 τρίποντα σε έναν αγώνα, με το ρεκόρ σε αυτά να είναι στο 25-1 για τις ομάδες που το καταφέρνουν.

➢ Περιπατητές, ο ορισμός:

➢ Κάτι μπας και γελάσει λίγο το χειλάκι των Lakers fans, μόνο κόντρα σε δύο ομάδες έχουν αρνητικό ρεκόρ στα head-to-head matchups οι Lakers στην ιστορία τους στη Λίγκ: Στους Celtics (σε regular και playoffs) και Spurs (μόνο σε regular). Και αν για με τους Spurs είναι μόλις μία νίκη πίσω (89-90), με τους Celtics ίσως χρειαστούν κάνα-δυο δεκατίες ακόμα για να το (αν και εφόσον…) το τουμπάρουν (133-163). 

Όλους τους υπόλοιπους πάντως, τους υποδέχονται αλά Βέγγος “Πελάααααατες μουουουουου!!!!’ 

➢ Brandon Boston vs Boston (and other similar things…):

Ups and Downs

⬆ Και ας έκαναν δύο διαδοχικές ήττες (πριν την επιστροφή στις νίκες κόντρα στους Hawks το βράδυ της Δευτέρας), οι Rockets έχουν δικαιωματικά μια θέση στα ανοδικά βελάκια, φτάνοντας τις επτά συνεχόμενες νίκες πριν τα γάλατα σφίξουν με Bucks και Grizzlies. Το γεγονός πως έκαναν επτά συνεχόμενες νίκες μετά από δεκαπέντε συνεχόμενες ήττες θυμίζει τρελά σερί σε ρουλέτα με άρρωστους να βλαστημάνε καθώς πίνουν ουίσκι και εξανεμίζουν τα λεφτά τους σε κοκκινόμαυρο φόντο. Τα βλέμματα σε αυτό το σερί δικαιωματικά έπεσαν στον αινιγματικό Jae’Sean Tate, με αποκορύφωμα την Olajuwonική statline του απέναντι στους Thunder με 32/10/7/2/5 -ενδεχομένως να πέρασε και παρκετέζα μετά τον αγώνα, δεν ξέρω. 

Ένας λιγότερο διαφημισμένος παράγοντας; Ο Garrison Matthews (aka Dunan Robinson lite) μπήκε στην πεντάδα με τέσσερις συμμετοχές και πεντέξι πόντους μέσο όρο μετά την ήττα από τους Celtics και έγραψε 16 πόντους ανά αγώνα με 26/58 τρίποντα (45%) στις επτά νίκες που ακολούθησαν, με την ομάδα να βρίσκεται στο +47 στα λεπτά που αγωνίστηκε. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατι τον αφησαν οι Wizards να φύγει.

Από αυτό το σερί, ο Jalen Green έπαιξε μόλις ένα παιχνίδι, ενώ ο Kevin Porter Jr. έχασε δύο. Δεν είναι ακριβώς τυχαίο. Ο Eric Gordon μπήκε στην πεντάδα, και έτσι έπαιζε και ένα guard που δεν πετάει τις μπάλες κάθε δεύτερη επίθεση, ο Garrison Mathews έδινε χώρο και την ακουμπούσε μόνο για να τη σουτάρει, και ο συνδυασμός καλύτερου spacing και περισσότερων επαφών έφεραν στο προσκήνιο τον περσινό ασταμάτητο Wood, εξέλιξη αρκετή για να καθαρίσουν κακές ομάδες στη σειρά. 

Στην πραγματικότητα δεν έχει και μεγάλη σημασία αν έχουν τέσσερις ή οκτώ νίκες σήμερα, αλλά είναι μια ωραία ιστορία και τους μπολιάζει και με αυτοπεποίθηση -αποδεκτές ή όχι, δεκαπέντε ήττες δεν μπορεί παρά να γαργαλάνε τα θεμέλια της βεβαιότητας οποιουδήποτε.

⬆ Στην αποδεκατισμένη από τον covid backcourt της Charlotte, o rookie Bouknight βρήκε τον χρόνο και την ευκαιρία, επιστρέφοντας εσπευσμένα από την G-League, να δείξει το ταλέντο του, ή τουλάχιστον της πτητικές του ικανότητες. Στην πρόσφατη νίκη με έναν πόντο απέναντι στους Kings ήταν καθοριστικός με 24 πόντους και 6/8 τρίποντα, σε μια περιφέρεια που έτσι όπως πηγαίνει η σεζόν, κάθε νίκη μετράει, πολλώ δε μάλλον υπό αυτές τις συνθήκες.

⬆ Έγραψε για αυτόν πριν λίγες μέρες εδώ στο Guru o Δημήτρης Χ., με αφορμή το ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε αναφορικά με την καριέρα του, και το Σάββατο οι Grizzlies απέσυραν τη φανέλα του, την πρώτη που αποσύρεται στην ιστορία του οργανισμού. 

Κυρίες και κύριοι, ο τεράστιος (διπλής) Z-Bo:

⬇ Ναι, ο Doncic έχει το ταλέντο να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο ακόμα και χωρίς να παίρνει το 100% από το κορμί του, όμως λίγο αυτό, λίγο το ύφος “Έλα ρε μαμάααα, πάλι φασολάκια θα φάμε, να μου κάνεις κεφτέδες”, λίγο το γεγονός πως ο Cuban έπεσε θύμα των συναισθημάτων του και οι Mavericks βρίσκονται στη δέκατη θέση της Δύσης και στην 23η της Λίγκας με βάση το point differential. Σκοπός ενός franchise θα πρέπει να είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος για να πάρει το μέγιστο από τον καλύτερο παίκτη του και όχι να πετυχαίνει παρά τις αστοχίες, αλλά και του παίκτη να παίρνει ότι μπορεί από το κορμί του, κι όχι να πετυχαίνει παρά τις αδυναμίες του. Αρκεί να δούμε το παράδειγμα του Jokic, ο οποίος διορθώνοντας τη φυσική του κατάσταση πέρασε από το “ο καλύτερος ψηλός πασέρ” στο “MVP και καλύτερος επιθετικός παίκτης του πρωταθλήματος”. Ο Luka έχει αυτή τη δυνατότητα, και είναι κρίμα να πέσει θύμα του εαυτού του. Όλα τα παραπάνω με αφορμή τις δηλώσεις του ίδιου ότι “ναι, μωρέ, ήταν πιεσμένη πέρσι η χρονιά, πήγα καπάκια και Ολυμπιακούς, ε μετά που έκατσα τρεις βδομάδες τα γάμησα όλα, και ακόμα παλεύω να χάσω τα κιλά που πήρα τότε”... Έλα, τεράστιε, σοβαρέψου λιγούλι, κρίμα είναι. 

⬇ Το σίριαλ του διαζυγίου του Patrick Beverley με την πραγματικότητα, ο οποίος μαζί με τον Anthony Edwards είπαν πως, εντάξει, δεν λέει και πολλά η Utah, και τι να μας πει κι ο Gobert που τον βάζουν να μαρκάρει τον Vanderbilt, καλύτερος είναι ο Porzingis. Όλα αυτά λίγες στιγμές αφότου οι Jazz κέρδισαν τους Timberwolves με 32 πόντους.

⬇ Αφήστε μας να δούμε λίγο μπάσκετ γαμώτο επ. #231:

Σαν να μην έφτανε το γεγονός πως το πόδι του Zion δεν είναι στην κατάσταση που θα έπρεπε και το ντεμπούτο του αργεί ακόμη περισσότερο, οι Pelicans βλέπουν και τον αναπληρωματικό sophomore guard τους Kira Lews Jr. να περνάει την πόρτα του χειρουργείου για να διορθώσει πάνω-κάτω ότι σύνδεσμο έχει ένα γόνατο. 

Ο Jerami Grant θα μείνει έξω για κανένα δίμηνο με ζημιά στους σνυδέσμους του αντίχειρά του. 

O CJ McCollum υποφέρει από πνευμοθωρακα ή καταρρέοντα πνεύμονα μετά από σύγκρουση στον αγώνα με τους Celtics, κάτι που δεν είναι τόσο τραγικό όσο ακούγεται, τουλάχιστον από προσωπική εμπειρία, αλλά δεν είναι και βόλτα στο πάρκο. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε στο λήμμα της Wikipedia, όπου υπάρχουν και άλλες ωραίες λέξεις όπως αυτές.    

Ο covid συνάντησε τους μαινόμενους Bulls σαν μαντρότοιχος πίσω από κόκκινο πανί, ανακόπτωντας την πορεία πρωταθλητισμού που έκαναν, δέκα παίκτες τους να είναι έξω,με αποτέλεσμα να αναβληθούν (τουλάχιστον) δύο παιχνίδια τους αυτή τη βδομάδα, ενώ και οι Hornets αναγκάζονται να αγωνιστούν χωρίς πέντε παίκτες, μεταξύ των οποίων και τον LaMelo  Ball. 

Φτάνει μωρέ πια. 

Προσεχώς

Golden State Warriors @ New York Knicks, Τετάρτη 15.12.2021, 02:30: Η μέρα και ώρα που ο Stephen Curry προσπερνά τον Ray Allen στην κορυφή της λίστας των παικτών με τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία της Λίγκας.

Houston Rockets @ Cleveland Cavaliers, Πέμπτη 16.12.2021, 02:00: Δύο από τις πιο fun to watch ομάδες της περιόδου αναμετρώνται στο σπίτι του Mobley. Θα το δούμε. Να το δείτε και εσείς παρέα μας. 

Los Angeles Lakers @ Chicago Bulls, Κυριακή 19.12.2021, 22:30: Νωρίς βραδάκι Κυριακής, με την προσδοκία πως οι “Ταύροι” θα είναι πλέον υγιείς, ώστε να υποδεχτούν τους Lakers, σε ένα από τα εμβληματικότερα rivalries της Λίγκας. 

Διαβάσαμε, είδαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game #10 - The DeMar DeRozan Show We Got Game #7 - Suns και Thunder διάλεξαν τα ρεκόρ που έσπασαν »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely