Η πρώτη πενταδα.

1. Ηττημένος μεν, αλλά... Η εμφάνιση του Νικ Καλάθη στην Βιτόρια ήταν το κάτι άλλο, ένα υπόδειγμα playmaking που κανονικά θα μνημονευόταν ως το gold standard, αν ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει. Τώρα που οι πράσινοι έχασαν δεν έλαβε το credit που του άξιζε, καθώς η συζήτηση μετατοπίστηκε σε Πασκουάλ και διαιτησία. Αξίζει νομίζω πάντως να ξανατονιστεί, ότι ούτε φέτος ο Καλάθης έχει απαλλαχθεί από τον βαρύ φόρτο των ευθυνών, κάτι που δεν είναι απαραίτητα και τόσο κακό, εφόσον παίζει καλά. Θυμάμαι πέρυσι που όλοι ζητούσαν δεύτερο πλέι μέικερ για να αποφορτιστεί, θεωρώντας ότι ο Τζέιμς πρέπει να παίζει καθαρά στην θέση 2. Η θεώρηση εκείνη δεν είχε καμία βάση, καθώς ο νυν παίκτης των Σανς έχει βγάλει μια καριέρα με την μπάλα στα χέρια και επιπλέον προσέθετε στο παιχνίδι ο,τι έλειπε από τον Νικ. Ο Λεκαβίτσιους είναι μία αληθινά καλή προσθήκη, όμως η αποφόρτιση του Καλάθη δεν εξαρτάται από εκείνον, αλλά από την συνολική στελέχωση και το μοίρασμα των ρόλων στα γκαρντ. Το παραπονο μου είναι ότι κανείς δεν βγαίνει να πει ότι "περυσι έλεγα μαλακίες βρε αδερφε". Δεν είναι κακό, να, θα κάνω την αρχή. Πίστευα ότι ο Τζεντίλε θα προσέφερε περισσότερα (τακτικά και μόνο, ακόμη πιστευω στην ορθότητα εκείνης της επιλογής). Ορίστε , σας περιμένουμε.

2. 6/7 τρίποντα για τον Τζέισον Γκρέιντζερ, που είδε το καλάθι σαν βαρέλι, κάτι που ομολογουμένως δεν του συμβαίνει συχνα. Ο Παναθηναϊκός δεν τον περίμενε ετσι, λογικό, δεν λέει κανείς τίποτα. Το γιατί στην διάρκεια του παιχνιδιού δεν προσαρμόστηκε , είναι απορίας άξιο. Η Μπασκόνια εφάρμοσε πολύ συχνά ένα hand off στο πλάι, που έφερνε οποιονδήποτε χειριστή με ανοιχτή θέα προς το καλάθι. Οι σουτέρ βρήκαν ρυθμό, το ματς πήγε πέρα δώθε και ο Γκρέιντζερ έδωσε την χαριστική βολή. Τί είπατε; O Mπομπουά έβαλε το νικητήριο καλάθι; Ισχύει, όμως εκείνο το transition τρίποντο περίπου 30'' πριν το τέλος άλλαξε τα πάντα.

3. 19 ολόκληρες επιθέσεις ανανέωσε η Μακάμπι απέναντι στην αναιμική φροντ λάιν της Μιλάνο, με τον Αλεξ Τάιους να παίρνει 8 (στα 15) επιθετικά ριμπάουντ. Οι Ισραηλινοί δεν γινόταν να χάσουν έτσι από τους Ιταλούς, των οποίων ο σχεδιασμός βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε δυο γκαρντ που θέλουν μια μπάλα ο καθένας. Καλά ξεμπερδέματα... Το ίδιο συμβαίνει και με την Μακάμπι θα μου πείτε. Ισχύει, μόνο που εκεί ο Σπαχια φαίνεται να επιχειρεί έναν διαφορετικό καταμερισμό τελευταία. "Μακρινό ριμπάουντ" δεν διαβάζει, αυτό είναι σίγουρο, και έτσι η επιθετική αναβάθμιση του Ντεσόν Τόμας αποδίδεται στην οξυδέρκεια του προπονητή. Ο Τόμας πήρε 14 σουτ αυτή την φορά, με τα 13 να πραγματοποιούνται από τα 3,5 μέτρα και μέσα. Απλά πράγματα.

4. Ο προπονητής - φετίχ του ιστοτόπου μας πέτυχε την πρώτη μεγάλη νίκη της σεζόν μέσα στην έδρα της Ρεάλ, παρουσιάζοντας ένα απόλυτα ισορροπημένο σύνολο που έκανε τα πάντα σωστά. Μοιρασμένη δημιουργία και σκορ, άμυνα με διάφορα τρικ στα switch, ψηλοί που κάνουν παιχνίδι από την κορυφή (Τόμας 4 ασιστ) και αστείρευτη ενέργεια. Η σταδιακή προσαρμογή του Άντονι Γκιλ στο επίπεδο της Ευρωλίγκα αποτελεί ένα νέο ατού, αλλά το σημαντικότερο πλεονέκτημα της Χίμκι είναι ο καταμερισμός των ευθυνών στην περιφέρεια, εκεί όπου Μάρκοβιτς-Σβεντ-Τζένκινς συνεργάζονται αληθινά άψογα. Κατά διαστήματα και οι τρεις ανέλαβαν τον Ντόντσιτς, με τις αλλαγές τους στα side pick n roll και στα high post screens της Ρεάλ να είναι υποδειγματικές. O κόουτς κάνει την δουλειά του.

Τζενκινς,Σβεντ σε γρήγορα switch , Μάρκοβιτς επιτηρεί τον Ντοντσιτς. Οι τρεις γκαρντ της Χίμκι συνεργάστηκαν άψογα. (Ήχοι από το σπίτι μου) pic.twitter.com/4u0tJQgJUQ

— Giorgos B. (@b_ballguru) November 3, 2017

5. Ο Πιερ Οριόλα ήταν στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια κάτι σαν άνθρωπος χωρίς πατρίδα. Ο Αλόνσο τον χρησιμοποιούσε συχνά ως stretch four, με τον Ισπανό να χάνεται ανάμεσα σε θέσεις και ρόλους. Απέναντι στον Ολυμπιακό έπαιξε στο 5, με τις κινήσεις του να αποτελούν άλυτο γρίγο για την άμυνα των Πειραιωτών. Εβαλε 11 πόντους, σχεδόν όλους έξω από την ρακέτα και συνετέλεσε περισσότερο από όλους τους συμπαίκτες του στο να ξεκολλήσει η Μπαρτσελόνα. Εξίσου καλός ήταν και στην άμυνα. Αποτελεί μία πολύτιμη μονάδα, που στο μέλλον οφείλει να αξιοποιηθεί καλύτερα.

Ο Ολυμπιακός

Σε μία αληθινά κακή εμφάνιση (500 λάθη), ο Ολυμπιακός έχασε εύκολα από την Μπαρτσελόνα, με την διαφορά να αγγίζει στο τέλος διαστάσεις συντριβής. Οι ερυθρόλευκοι δεν μπορεσαν ποτέ να ανταπεξέλθουν στην περιφερειακή πίεση των Καταλανών, με τους Ρόμπερτς (ειδικά) και Στρέλνιεκς να παίρνουν βαθμό κάτω από την βάση σε ο,τι αφορά την οργάνωση. Το βασικό επιθετικό πρόβλημα των γκαρντ είναι ότι δεν πατάνε ρακέτα και έτσι δεν προκύπτουν ευκαιρίες για καλά σουτ από μακρινή απόσταση και kick out παιχνίδι. Δεν συμβαίνει πάντα, καθώς όλοι οι αντίπαλοι δεν παίζουν την ίδια άμυνα, όμως συνέβη χθες. Ο Ολυμπιακός οδηγήθηκε σε μονοδιάστατο παιχνίδι, επιχειρώντας μόλις 8 τρίποντα στα τρία πρώτα δεκάλεπτα και σκοράροντας με το σταγονόμετρο. Ο Ανταμ Χάνγκα φρόντισε ώστε ο Χόλις Τόμπσον να μην καταστεί απειλητικός και καθώς ο Πρίντεζης ήταν σε μέτρια μέρα, οι υπόλοιποι ήπιαν θάλασσα. Καθώς κάποια στιγμή η Μπαρτσελόνα βρήκε λύσεις με τον Οριόλα ως strech 5 στην επίθεση, τα πράγματα πήραν οριστικά τον δρόμο τους. Ο Μακλίν (πρώτα) και αργότερα ο Μιλουτίνοφ δεν ήξεραν τι να κάνουν με τις τοποθετήσεις του πρώην σέντερ της Βαλένθια, μην λέμε τα ίδια.

Το πραγμα φαινόταν από νωρίς. Ο Ρόμπερτς για να είναι θετικός θέλει να βρει ρυθμό και να εκτελεί κάπου κάπου, όχι απλά να περιφέρεται άσκοπα. Δεν είναι γενικά κάτι σπουδαίο, είναι καλός, οκ. Ο Στρέλνιεκς είναι καλύτερος παίκτης, αλλά ο καθορισμός του ρόλου του μάλλον περιμένει την επιστροφή του Σπανούλη. Ο Μαντζαρης δεν βελτιώνεται, γνωστό αυτό πλέον. Η περιφέρεια της ομάδας δεν είναι φυσικά για τα σίδερα, όμως - αυτό είναι κάτι που δεν το γράφουμε τώρα - έχει χαρακτηριστικά που πέφτουν το ένα επάνω στο άλλο. Όχι συμπληρωματικά, αλλά ... αναπληρωματικά. Ενας φορμαρισμένος V Span ίσως κάνει τους πάντες να φανούν αλλιώς, αλλά ένας φορμαρισμένος V Span είναι ανοιξιάτικο λουλούδι. Οι Πειραιώτες έχουν μπροστά τους δύο πολύ δυνατά τεστ και άλλες 25 αγωνιστικές. Εχουν διάφορα δυνατά σημεία και πρέπει να παίξουν επάνω σε αυτά. Τα σχόλια μετά το παιχνίδι με τη Μακάμπι είναι ακόμη νωπά.

Το άβαταρ

Ο Τζόρνταν Θίοντορ ήταν οικτρός στο Τελ Αβίβ με 1/7 σουτ και 5 λάθη σε 30 (!) ολόκληρα λεπτά συμμετοχής. Είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο έμεινε στο παρκέ τόσο πολύ. Ο μίστερ Ξυπνατεαγγελόπουλοι 2017 σουτάρει στα πρώτα πέντε παιχνίδια το ένα μάνγκο πίσω από το άλλο, έχοντας κάτω από 50% στα δίποντα και 11% στα λίγα τρίποντα που έχει επιχειρήσει. Δύσκολη η μετάβαση από τα αλώνια στα σαλόνια, και ας προσφέρει η Μιλάνο το ιδανικό περιβάλλον για ατάκες του στυλ "μην τον βλεπετε αυτον έτσι , έπαιζε στο μεγαλύτερο μπουρδέλο, στην θρυλάρα θα τα γαμήσει όλα". Ισχύει στο 50%.

Ο αφανής ήρωας

Βασικά, όχι τόσο αφανής, όσο κάπως ξεχασμένος. Ο πολυσχιδής Ουίλ Κλάιμπερν έχει πάρει χρόνο από όλους στην ΤΣΣΚΑ, με τον Βοροντσέβιτς να έχει φάει το μεγαλύτερο πακέτο. Χθες ο Ρώσος φόργουορντ αγωνίστηκε 23 λεπτά (έχει 12 μ.ο.), έβαλε 4/6 τρίποντα, με τρία από αυτά να έρχονται συνεχόμενα στο τέταρτο δεκάλεπτο και να κάνουν την διαφορά απέναντι στην μαχητική Ζαλγκίρις. Όταν τα παιχνίδια σφίξουν και τον Κλάιμπερν θα τον γράφουν οι άμυνες εκεί που δεν πίάνει μελάνει, το spacing της ΤΣΣΚΑ θα τον χρειαστεί.

Kαι κάτι ακόμη για την άμυνα του Πλάθα

Η Μάλαγα βρέθηκε να χάνει με 9 πόντους στην τέταρτη περίοδο από την τρελο-Εφές, όμως ανέτρεψε τα δεδομένα και κέρδισε μέσα στην Πόλη, χάρη σε μία εξαιρετικά έξυπνη , όσο και δυναμική, άμυνα. Σε κάθε ευκαρία οι παίκτες του Πλάθα ανέβαζαν δεύτερο παίκτη επάνω στους γκαρντ, πολλές φορές πριν στηθεί καν το πικ, αποκόπτωντας με αυτό τον τρόπο τις συνεργασίες. Η Εφές είναι στελεχωμένη με μέτριους πασέρ στην περίμετρο και έτσι τα όποια κενά πήγαν ανεκμετάλλευτα, με την μπάλα να κολλάει στα χέρια των Ανταμς και Λέντο. Ουσιαστικά τα pick n roll σταματούσαν εν τη γενέσει τους και, σε συνδυασμό με κάποιες παγίδες στο χαμηλό ποστ, οι Ανδαλουσιάνοι κέρδισαν κατοχές και έτρεξαν. Ο Ογκουστιν διέπρεψε στα show and recover, ενώ o Νέντοβιτς ήταν σε εκείνο το σημείο εξαιρετικός , βάζοντας κρίσιμα σουτ και μοιράζοντας σωστά το παιχνίδι. Ο Περάσοβιτς για μια ακόμη φορά έφυγε ητττημένος, με την ομάδα του να σουτάρει με 21% στα τρίποντα, βάζοντας 6/28! Ο Μακόλουμ ήταν και πάλι οικτρός, τι ωραία που τον γλιτώσαμε.