Η πρώτη πεντάδα
1. Εμφάνιση-οδοστρωτήρας από τον Μπάλντγουιν στο Μόναχο απέναντι στην πρώην ομάδα του. 30 πόντοι, ποσοστά σούπερ, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα σε σχεδόν 39 λεπτά συμμετοχής. Ναι, σωστά διαβάσατε, ο Μπάλνγτουιν δεν έκατσε στον πάγκο σχεδόν καθόλου, καθώς ο Σπάχια έκρινε απαραίτητο να μην του χαλάσει τον ρυθμό. Κι όμως, δεν ήταν πρώτος σε λεπτά συμμετοχής. Ο συμπαίκτης του, Ματ Κοστέλο, έπαιξε σε όλο τον αγώνα, δεν βγήκε ούτε δευτερόλεπτο. No problem για την Μπασκόνια, που κέρδισε πανεύκολα και εκτροχίασε πλήρως την Μπάγερν, από την όποια (μέτρια ούτως ή άλλως) πορεία της προς τη δεύτερη συνεχόμενη διάκριση.
2. Ακόμη καλύτερη παρουσία από τον Μπάλντγουιν είχε ο Κρις Τζόουνς της Βιλερμπάν, υπό την έννοια πως η απόδοση του έκρινε ένα πολύ κλειστό ματς. 27 πόντοι με 3/4 τρίποντα, 3 ασίστ, καταπληκτικές άμυνες στον Χένρι και clutch, ατρόμητα λέι απ. Τα φώτα στην αρχή της σεζόν έπεσαν μάλλον αναίτια στον Οκόμπο, που έχει πολύ προβληματικό στυλ παιχνιδιού και παρασύρεται σε ποικιλίες. Ο νούμερο ενα γκαρντ των Γάλλων είναι εδώ και καιρό ο Τζόουνς. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, ο συνοδοιπόρος του στην περιφέρεια ήταν χθες πάρα πολύ καλός αμυντικά, δείχνοντας ότι είναι κι εκείνος γενικώς ωφέλιμος, ακόμη και όταν δεν του βγαίνει το επιθετικό ρεπερτόριο. Η Φενέρ, αν δεν τραυματίζονταν Βέσελι και Ντε Κολό, θα είχε κερδίσει.
3. Ο Σακίλ Μακίσικ ξεκόλλησε τον Ολυμπιακό σε διάφορα σημεία που οι ερυθρόλευκοι χρειάζονταν σκορ, χωρίς μάλιστα να φτάνει η μπάλα στα χέρια του υπό καλές προϋποθέσεις. Θα έλεγε κανείς πως όταν οι Πειραιώτες θύμιζαν για διαστήματα την προπέρσινη τους εκδοχή, αντίστοιχα και εκείνος θυμόταν τον αλλοτινό του ρόλο. Φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει φυσικά και ο Μακίσικ περισσότερο μπερδεύει, παρά ωφελεί το σύνολο. Όταν όμως εκείνο είναι μπερδεμένο, τότε η συσχέτιση αντιστρέφεται. 18 πόντοι, 3/6 τρίποντα και η καλύτερη φετινή συγκομιδή του δυναμικού γκαρντ.
4. 28 πόντοι, 13/13 βολές. Ο Μίροτιτς αποτέλεσε για μία ακόμη αγωνιστική την εγγύηση της Μπαρτσελόνα για τη νίκη, ισοφαρίζοντας μάλιστα το ματς στην κανονική διάρκεια και στέλνοντας το στην παράταση. Θα πούμε μερικά πραγματάκια παρακάτω για το συγκεκριμένο φινάλε, προς το παρόν δεν μπορούμε παρά να αποθεώσουμε τον "Μίρο" για την φετινή του εικόνα. Όχι ότι πέρυσι ήταν κακός, κάθε άλλο. Απλώς φέτος παίζει πολύ πιο δυναμικά και πλησιάζει τη στεφάνη με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Έχει δε ποσοστά καριέρας στην Ευρωλίγκα σε δίποντα και τρίποντα, σουτάροντας επιπλέον με 89,7% στις βολές. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει το MVP, ειδικά αν συνεχίσει να είναι τόσο καθοριστικός στα κρίσιμα σημεία.
5. Διάφοροι σέντερ τα πήγαν περίφημα αυτή την αγωνιστική (Παπαγιάννης, Πλάις), επιλέγω όμως για τη θέση τον Βάλτερ Ταβάρες, που στην τελική είχε την αποστολή να κουβαλήσει στους ώμους του όλη τη Ρεάλ. Η μάχη του με τον Μιλουτίνοφ ήταν συναρπαστική και στο τέλος τον ανέδειξε νικητή, έστω και στα σημεία. 15 πόντοι, 10 ριμπάουντ (4 επιθετικά) και η γνωστή παρουσία-σκιάχτρο στη ρακέτα, η οποία απέτρεψε τους γκαρντ της ΤΣΣΚΑ να πατήσουν ρακέτα. Μέχρι και ο Χάκετ σούταρε μόνο τρίποντα, όπως άλλωστε και οι Γκριγκόνις και Σβεντ. Το κοντέρ των μπλοκ σταμάτησε περιέργως μόλις στα ... τέσσερα.
X factor
Ο Βασίλιε Μίτσιτς, όχι απλά ηγήθηκε της αντεπίθεσης της Εφές απέναντι στον Αστέρα, αλλά την έφτιαξε και την τελείωσε εξ ολοκλήρου μόνος του, στηριζόμενος κυρίως στην ικανότητα του να παίρνει φάουλ. Πέτυχε τους δέκα τελευταίους πόντους της ομάδας του, που την πήγαν από το 74-81 στο 84-83, κερδίζοντας τρία ζευγάρια βολών. Το τελευταίο από αυτά, επετεύχθη σχεδόν με τη λήξη. Δεν ήταν ο κορυφαίος της Εφές, κορυφαίος ήταν ο εξαιρετικός Πλάις. Θα έλεγε μάλιστα κανείς πως μέχρι εκείνο το σημείο, ο Μίτσιτς ήταν ψιλοάφαντος, κάτι που αποτυπώνεται και στην "περίεργη" στατιστική του. Μαζί με τους 21 πόντους, είχε ... μηδέν ριμπάουντ, μηδέν ασίστ και μηδέν κλεψίματα. Όμως μιλάμε για τον MVP της Ευρωλίγκα, που από ό,τι φαίνεται αντέχει ακόμη εν μέσω ενός συνόλου, που το λιγότερο που μπορεί να χαρακτηριστεί φέτος, είναι "κορεσμένο". Μέχρι να αισθανθεί τα αληθινά ζόρια έστω.
O μοιραίος
Ο Αϊζέια Κέιναν έγνεψε στο πλήθος του Παλάου Μπλαουγκράνα να σωπάσει, όταν πέτυχε ένα τρίποντο-μαχαιριά (και καλά) για το 69-84, ακριβώς έξι λεπτά πριν το τέλος της αναμέτρησης Μπάρσα-Ούνιξ. Ως εκείνο το σημείο, οι Ρώσοι έπαιζαν φανταστικά και είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Από εκεί και έπειτα, το γήπεδο έγειρε, η κερκίδα το πήρε προσωπικά, οι διαιτητές το ίδιο, με αποτέλεσμα οι Καταλανοί να φτάσουν στην ανατροπή. Η φάση που την σημάδεψε, δηλαδή το φάουλ του Τζεκίρι στον Μίροτιτς, που έδωσε τη δυνατότητα για τρεις βολές και ισοφάριση στο 94-94, ήταν κανονικά για ένσταση.
Ο Περάσοβιτς δεν την έκανε και έτσι στην παράταση η τούμπα ολοκληρώθηκε, με σημαντικότατη συνεισφορά από το πρόσωπο της κατηγορίας μας. Ο Κέιναν κέρδισε τρεις βολές 14'' πριν το φινάλε, με την Μπάρσα μπροστά 108-106. Έβαλε μόλις τη μία και μετά το πουλάκι πέταξε.
Tο avatar
42/44 βολές ο Σάρας και η παρέα του, by the way. Η διαιτησία φέτος, χωρίς πλάκα, είναι κάκιστη γενικώς και σχεδόν σε κάθε αγωνιστική παρέχει αφορμές για χλευασμό. Δεν είναι μόνο τα σφυρίγματα. Είναι επίσης το πώς οι "πορτοκαλί" χρησιμοποιούν τα βίντεο της γραμματείας, προκειμένου να συσκεφθούν για κάθε πιθανή και απίθανη φάση, κάνοντας συχνά τα χατίρια των προπονητών. Αποκορύφωμα της αγωνιστικής που πέρασε, ένα επτάλεπτο σουαρέ των τριών μάγων στο Βιλερμπάν-Φενέρ, για να εξετάσουν ένα απλό φάουλ σταματήματος του χρόνου από πλευράς Βιλερμπάν, μετά από τη χαμένη βολή του Κρις Τζόουνς στο 84-81, λίγα δεύτερα πριν το τέλος. Κοιτούσαν, ξανακοιτούσαν, μιλούσαν, συζητούσαν, ψου ψου ψου, ψου ψου ψου. Παραλίγο να βάλουν ένα ουίσκι και να ανάψουν τσιγάρο. Τελικά, αποφάνθηκαν πως το φάουλ ήταν ... κανονικό φάουλ, όπως φαινόταν διά γυμνού οφθαλμού. Ο Τζόρτζεβιτς διαμαρτυρήθηκε, ποιος ξέρει γιατί.
To play
12 - 1 ήταν τα λάθη υπέρ της Ζενίτ στο πρώτο μέρος, διαφορά που μαζί με 7/12 τριποντα (58%) έδινε ξεκάθαρο προβάδισμα στους Ρώσους, για μία άνετη νίκη. Η Μακάμπι αντέδρασε και με τον Γουίλμπεκιν να κάνει μία τρομερά ώριμη τέταρτη περίοδο, έφτασε μία ανάσα από την απόλυτη ανατροπή. Δεν την ολοκλήρωσε, διότι για μία ακόμη φορά, σε μία κρίσιμη επίθεση τα έκανε μαντάρα. Η μπάλα κόλλησε στα χέρια του σταρ, εκείνος δίστασε, η άμυνα τον πρόλαβε και τον ανάγκασε σε σουτ υπό πίεση. Πρόκειται για το μεγάλο πρόβλημα των Ισραηλινών. Η επίθεση τους δεν τολμάει σχεδόν τίποτα, πέραν του transition και του πικ εν ρολ, υπολογίζοντας απλώς στο να πάρουν όλοι σωστές θέσεις.
Θέλω εδώ να σας δείξω το αντίθετο. Πριν την χαμένη προσπάθεια του Γουίλμπεκιν, οι Ισραηλινοί εκτέλεσαν με ακρίβεια το παρακάτω play.
Νομίζω πως η φάση είναι χαρακτηριστική, ως προς το τι τους λείπει. Ο Γουίλμπεκιν συγκεντρώνει γύρω του την άμυνα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δυνατότητες σε άλλα σημεία του γηπέδου και μέσω άλλων δράσεων. Δεν το βλέπουμε όμως συχνά. Η Μακάμπι θα έπρεπε να παίζει πολύ περισσότερο έτσι και ειδικά στην αρχή των αγώνων, εκεί που είναι σαφώς ευκολότερο να πραγματοποιηθούν τέτοια plays. Τέλος πάντων, πλέον είναι πολύ σκούρα τα πράγματα.
Το ντέρμπι
Ο Ολυμπιακός, μέχρι το 39-23 υπέρ του, έπαιξε μπασκετάρα, βάζοντας τις βάσεις για την επικράτηση στο ΟΑΚΑ. Καταφανέστατα οι ερυθρόλευκοι ήταν προετοιμασμένοι για τη ζώνη του Πρίφτη, την οποία εξέθεσαν σε ένα σωρό περιπτώσεις, χωρίς μάλιστα να ακουμπήσουν σχεδόν καθόλου τη μπάλα στη ρακέτα. Αρκούσε το transition μετά από καλές άμυνες και η σωστή τοποθέτηση των παικτών στην περίμετρο, έτσι ώστε να τεντωθούν οι αποστάσεις. Δεν προλάβαιναν οι πράσινοι να καλύψουν τους χώρους και έτσι τα ελεύθερα τρίποντα έρχονταν το ένα μετά το άλλο. Οι γωνίες ήταν μονίμως γεμάτες για τον Ολυμπιακό και ο Βεζένκοφ οργίαζε από την κορυφή. Ο Παναθηναϊκός ανέκαμψε αργότερα, κυρίως διότι το rotation των αντιπάλων του ήταν κάπως άτσαλο, αλλά και επειδή ο Φαλ δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου, όταν η άμυνα επέστρεψε στο man to man. Παρόλα αυτά, οι λύσεις που είχε ο Μπαρτζώκας στα χέρια του ήταν πολύ περισσότερες, με αποτέλεσμα ο ημι-ξεχασμένος Μακίσικ να καθαρίσει σχετικά νωρίς.
Οι δυο ομάδες παρουσιάστηκαν απόλυτα συνεπείς με ό,τι είχαν δείξει εώς τώρα. Οι μεν προσπαθούσαν να βρουν έναν αξιόπιστο καθοδηγητή και να ισοσκελίσουν τα μειονεκτήματα τους με αμυντικά τρικ, οι δε βασίστηκαν στις αρχές του αιφνιδιασμού, της πάσας και των αδιάκοπων σουτ, ακόμη και αν τα τελευταία έμοιαζαν βιαστικά. Η παρένθεση του ΣΕΦ έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς μάλιστα κανένας από τους προπονητές να χρειαστεί να κάνει "κάτι". Ήταν λες και γνώριζαν και οι δυο πως, η διαφορά μεταξύ των ομάδων ήταν μεγάλη, ανεξαρτήτως των επιλογών τους. Ίσως έτσι εξηγείται το ότι ο Μπαρτζώκας απέσυρε τους πόιντ γκαρντ του στο τελείωμα του ημιχρόνου και επέμεινε στον Γουόκαπ τζάμπα και βερεσέ στην τρίτη περίοδο. Επίσης, ίσως για τον ίδιο λόγο ο Πρίφτης δεν άλλαξε τη ζώνη νωρίτερα και περίμενε η διαφορά να ξεφύγει. Σαν να λέμε, "η ζωή συνεχίζεται".
Η τακτική
Η ΤΣΣΚΑ υπέστη ήττα-κουράδα στη Μαδρίτη, παίζοντας απέναντι σε τρεις άγνωστους 17χρονους και σε άλλους έξι κανονικούς παίκτες. Χίλια μπράβο στους ηρωικούς νικητές, όμως για το αποτέλεσμα ευθύνεται περισσότερο η ομάδα του Ιτούδη, παρά εκείνη του ασθενή Λάσο. Οι Ρώσοι εκτόξευαν το ένα τούβλο μετά το άλλο, απόρροια μιας δυσλειτουργικής επίθεσης, που έχει φέτος χαθεί στις φιλόδοξες στοχεύσεις της. Ναι, είναι στα χαρτιά συναρπαστικό να φτιάχνουν το παιχνίδι οι φόργουορντ, όμως στην πράξη η μπάλα κολλάει πάρα πολλή ώρα στα χέρια των Κλάιμπερν και Σενγκέλια, με συνέπειες την κακή κυκλοφορία και τη στατικότητα.
Στη στατιστική φαίνεται πως το βασικό πρόβλημα της ΤΣΣΚΑ είναι αμυντικό, παρόλα αυτά θέλω να υπενθυμίσω πως δεν πρόκειται γενικώς για αμυντική μηχανή. Στα χρόνια του Ιτούδη το σύνολο βασιζόταν σχεδόν πάντα στις αποστάσεις και στο επιθετικό transition, παρουσιάζοντας σχεδόν μονίμως υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας. Φέτος, η ΤΣΣΚΑ κατατάσσεται 14η (!) σε true shooting (δίποντα, τρίποντα και βολές μαζί) και 12η στα τρίποντα με 35%, επιδόσεις που δεν είχε ποτέ. Με κάποιο τρόπο το παιχνίδι πρέπει να ακουμπήσει περισσότερο στην περίμετρο έχω την εντύπωση, εκεί όπου ο Σβεντ παίρνει ελάχιστες πρωτοβουλίες και ο Γκριγκόνις είναι ουσιαστικά απών.
Wine List
Πάμε τώρα να πούμε "Καλά Χριστούγεννα" και "καλές γιορτές".
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές.
Ας πούμε επίσης ότι φτιάχνετε μια τυρόπιτα. Μπορείτε να βάλετε δίπλα ένα Sauvignon Blanc από το κτήμα ΑΛΦΑ. Βασικά, μην το βάλετε απλώς δίπλα, ανοίξτε το και πιείτε το.
Μετά, ας υποθέσουμε ότι φτιάχνετε ένα κοκκινιστό ουγγαρέζικο, τύπου γκούλας, χωρίς ντομάτα δηλαδή, αλλά με πάπρικα. Ε, ένα ξινόμαυρο είναι μια χαρά, τώρα ποιο δεν ξέρω, θα το βρούμε το βράδυ. Αν όμως φανταστούμε ότι υπάρχει κάπου και ένα χοιρινό στο φούρνο, τότε ένα Opus Ιβ' Cabernet Franc από τον Χατζημιχάλη θα είναι σπέσιαλ.
Υποθετικά όλα αυτά εννοείται, διότι μεταξύ μας, ποιος χέστηκε για το αν θα υπάρχει το σωστό κρασί δίπλα στο σωστό φαϊ.
Θα επιστρέψουμε μετά την πρωτοχρονιά, με εξαίρεση το "μακρινό ριμπάουντ" της επόμενης εβδομάδας. Πολλά φιλιά, αγκαλιές, να περάσετε όμορφα.
