Παρασκευή, 13 Δεκεμβρίου 2024 20:31

Το μακρινό ριμπάουντ, Day 15: Διαδρομές με πούλμαν

Από :

Ήταν ο Μπάτμαν, ο Σούπερμαν και ήρθε και τους πήρε ο Πούλμαν.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μετρούν 3/4 και 4/5 αντίστοιχα. Τα νούμερα δεν αντιστοιχούν σε ποσοστό νικών, αλλά σε ποσοστό ηττών, καθώς οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι απογοητεύουν σταθερά στην Ευρωλίγκα τον τελευταίο καιρό. Οι προπονητές τους επικαλούνται την χρονική περίοδο και επισημαίνουν τα τεράστια περιθώρια βελτίωσης, χωρίς να πανικοβάλλονται. Όντως, ο πανικός δεν αρμόζει στους συλλόγους, όμως θα μου επιτρέψετε να σταθώ εκ διαμέτρου απέναντι στις τοποθετήσεις τους. Και θα το εξηγήσω αμέσως.

Τα ρόστερ των δύο ελληνικών ομάδων είναι γεμάτα παιχταράδες. Ομολογουμένως, πρόκειται για τα δύο καλύτερα ρόστερ στη διοργάνωση. Παρόλα αυτά, μετά από 15 (όχι πέντε-έξι) ολόκληρα ματς στην Ευρωλίγκα, οι δυνατότητες τους δεν ξεδιπλώνονται στο γήπεδο. Κακές εώς ανόρεχτες άμυνες, επιθέσεις δίχως εμπνεύσεις, παίχτες που περιφέρονται στο γήπεδο χωρίς εμφανείς ρόλους (Ντόρσεϊ, Πίτερς, Οσμάν, Μπράουν). Θα περίμενε κανείς πως το προπονητικό έργο θα κρινόταν αυστηρότερα. Για ποιο λόγο δεν συμβαίνει; Διότι ακόμη δεν έχει κριθεί κανένας τίτλος και δεν έχει τελεσιδικήσει τίποτα.

Κι όμως, κάτι έχει ήδη χαθεί. Αυτό είναι η απόλαυση. Εθισμένοι στη ναρκωτική επιρροή του τελικού αποτελέσματος, οι καθοδηγητές των ομάδων έχουν ξεχάσει μία βασική "υποχρέωση" που έχουν απέναντι στο κοινό: Να μετατρέψουν τα υπερταλαντούχα ρόστερ τους σε όμορφο θέαμα, που θα προσελκύσει κόσμο μπροστά στις οθόνες ή στα καθίσματα των γηπέδων. Δεν νομίζω πως αρκεί σε οποιονδήποτε μπασκετόφιλο το "μοντέλο Εφές 2022" - δηλαδή ένα χάλι μαύρο μέχρι τον Φεβρουάριο και μετά ένα θεαματικό ντεμαράζ προς την κορυφή. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να παίζουν πολύ καλύτερα μετά από τρεις μήνες μέσα στη σεζόν, να έχουν μία-δυο παραπάνω νίκες και να μας έχουν ήδη χαρίσει στιγμιότυπα άξια να σταθούν στη μνήμη. Όχι μόνο δεν έχει συμβεί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά τον τελευταίο καιρό η εικόνα τους είναι αποκαρδιωτική, ας μην είμαστε επιεικείς. Η επόμενη εβδομάδα προσφέρεται για ηχηρή ανάκαμψη και ελπίζω πως θα συμβεί. Τα περί τραυματισμών ούτε που τα ακούω, είναι μέρος του παιχνιδιού.

Κατά τα λοιπά, μιας και μιλάμε για θέαμα, τα δύο γαλλικά αουτσάιντερ, Βιλερμπάν και Παρί, πρόσφεραν ό,τι καλύτερο και αυτή την εβδομάδα, αγωνιζόμενες ως αντίπαλοι σε έναν συναρπαστικό ματς στο Αστρομπάλ. Clutch νίκες για την Παρτίζαν στο Βερoλίνο και για τη Μπολόνια στη Βασκονία, εμφάνιση-οδοστρωτήρας της τρομερής Μονακό στην Πόλη και σούπερ Ζαλγκίρις στη Μαδρίτη. Πάμε.

Η πρώτη πεντάδα

1. Καταπληκτική η μονομαχία των δύο καλύτερων γκαρντ της φετινής Ευρωλίγκα, Τεό Μαλεντόν και Τι Τζέι Σορτς, οι οποίοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να οδηγήσουν τις Βιλερμπάν και Παρί στη νίκη. Τα κατάφερε ο πρώτος, σκοράροντας λιγότερο, αλλά καθοδηγώντας αρτιότερα στη σετ επίθεση και μοιράζοντας δυο ασίστ-μαγεία στο τελευταίο κρίσιμο δίλεπτο, την ωρα που ο άξιος αντίπαλος του υπέπεσε σε δύο κρίσιμα λάθη. Η Βιλερμπάν μοίρασε περισσότερο το σκοράρισμα, είχε τρομερά ποσοστά κοντά στο καλάθι (72,4% στα δίποντα!) και στόχευσε στις αδυναμίες της Παρί στην πικ εν ρολ άμυνα, βγάζοντας φάσεις πάνω στους Σορτς και Γιάντουνεν. Ο Μαλεντόν αναγνώρισε τους αδύναμους κρίκους, τους ξεχαρβάλωσε, γράφοντας τελικά 22 πόντους, 7 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Ο Σορτς ήταν εξίσου εντυπωσιακός (29 πόντοι, 8 ασίστ), αλλά δεν είχε αυτή τη φορά βοήθειες στα κρίσιμα σημεία, παίρνοντας τα πάντα πάνω του.

Να, παρεμπιπτόντως, σχετικά με όσα έγραψα παραπάνω. Η Βιλερμπάν δεν βρίσκεται ψηλά στη βαθμολογία, παίζει όμως με τρομερή όρεξη, με ταχύτητα, ξεπερνώντας τις δυνατότητες της. Χαίρεσαι να τη βλέπεις, όπως φυσικά και την Παρί. Οι παίκτες έχουν κίνητρο, αναγνωρίζουν τις ευκαιρίες για την καριέρα τους και τα δίνουν όλα. Αν κέρδιζαν και εκτός έδρας μία φορά, θα βελτίωναν άμεσα και την κατάταξη τους.

2. Γράψαμε για τους δύο καλύτερους γκαρντ της διοργάνωσης, πάμε τώρα και στον τρίτο, που δεν είναι άλλος από τον Καρλίκ Τζόουνς. Έχοντας μάνι-μάνι κατανοήσει με ποιον έχει να κάνει στον πάγκο, ο θαυμάσιος καθοδηγητής της Παρτίζαν παίζει με τρομερή αυτοσυγκράτηση, αναγνωρίζοντας πρώτα από όλα τα δικά του πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα. Από πού είναι σωστότερο να σουτάρω; Ποιες προσπάθειες να αποφύγω; Ο Καρλίκ Τζόουνς κρίνει ως μεγάλο πλέι-μέικερ και έχει μία επιπλέον δυνατότητα, αυτό που στις ΗΠΑ λένε "he gets to his spots". Φτάνει δηλαδή εύκολα στα σημεία που προτιμά εκείνος για τις εκτελέσεις του, χωρίς να παρασύρεται σε κακά σουτ από όπου να ναι - στην περίπτωση του πίσω από τα 6,75. Δείτε παρακάτω πόσο εύκολα έφτιαξε το νικητήριο καλάθι απέναντι στην Αλμπα, όπως και το γενικότερο αποτύπωμα του στην crunch time (ασίστ, τάπα!, βολές),  σε μία αναμέτρηση την οποία η Παρτίζαν μετέτρεψε αδικαιολόγητα σε ντέρμπι και πήγε να τιμωρηθεί για αυτό.

24 πόντοι, 6 ασίστ, 5 ριμπάουντ και μόλις ένα λάθος για τον Καρλίκ Τζόουνς, που είναι τρομερά αξιόπιστος με τη μπάλα στα χέρια (1,7 λάθη σε περίπου 26 λεπτά συμμετοχής και 5 ασίστ).

3. Ακόμη μία τρίποντη εποποιϊα από τον Άντι Ομπστ (23 πόντοι), του οποίου του κοντέρ αυτή τη φορά σταμάτησε στο ... 7/13, με το έβδομο να έρχεται με το σκορ στο 85-85, τρία λεπτά πριν το τέλος του Μπάγερν-Μακάμπι και ενώ οι Ισραηλινοί είχαν ισορροπήσει μετά τη γερμανική αντεπίθεση. Το συγκεκριμένο καλάθι όμως, τους έκοψε για τα καλά τα ποδιά. Μετά από ένα σχετικά χαλαρό φετινό ξεκίνημα, σε συνέχεια των προηγούμενων ετών, τελευταία ο Ομπστ αποδίδει επιτέλους όπως υπόσχονται οι δυνατότητες του, έχοντας 10+ πόντους και 44% στα τρίποντα ως μέσους όρους. Να το πιστώσουμε και αυτό στον Χέρμπερτ; Να το πιστώσουμε, παρόλα αυτά πιστεύω ότι ο Γερμανός πλάγιος θα πάει ακόμη καλύτερα στο μέλλον, προσφέροντας μεγαλύτερη σταθερότητα και διαφορετικό range. Μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα από το να σουτάρει αποκλειστικά τρίποντα.

4. Ακόμη πιο τρελό φινάλε είχε το Μπασκόνια-Μπολόνια (81-82). Φρόντισαν για αυτό οι παίκτες του Λασο, οι οποίοι μετά από ένα πολύ κλειστό παιχνίδι κρατούσαν τη νίκη στα χέρια τους, αλλά κατάφεραν να κάνουν την αμυντική γκάφα της σεζόν εώς τώρα και να προσφέρουν τρίποντο και φάουλ στον μπαρουτοκαπνισμένο Γουίλ Κλάιμπερν. Ήταν το κερασάκι σε μία τούρτα 23-4-4 για τον Γουίλ, που πλέον έχει αναλάβει χρέη διευθυντή στο γηροκομείο της Μπολόνια, τώρα που ο Σενγκέλια συμπλήρωσε κάποια χρονάκια στη θέση. Πίσω στο θέμα μας: Ρε παιδιά, τι παθαίνουν οι ομάδες τελευταία και δεν κάνουν φάουλ όταν έχουν προβάδισμα τριών πόντων και απομένουν ελάχιστα δευτερόλεπτα στο ρολόι; Έχουν χαζέψει;

Ο Μονέκε ωρυόταν αργότερα πως δεν έκανε φάουλ, αλλά τι να κάνουμε τώρα, "όπου σκατά και το φτυάρι". Δηλαδή, ήταν άμυνα αυτή που έπαιξαν αυτός και ο Ντόνταε Χολ; Μιλάμε για βλακεία ολκής, όχι αστεία. Ωραία φιγούρα ο Μονέκε, δε λέω, αλλά η απόσταση του "ωραίου" από το "γραφικό" δεν είναι και τόσο μεγάλη. Ας τα πει στο podcast του.

5. Αν η Μιλάνο κάνει σερί 20-0 στο Παλάου, αν κερδίζει σβηστά τη Μπαρτσελόνα και αν έχει 9-6 και φιγουράρει στις θέσεις του πλεονεκτήματος, πρέπει να αρχίσουμε να την παίρνουμε όντως στα σοβαρά; Δεν ξέρω, είναι και η Μπαρτσελόνα χάλια, ενώ επιπλέον οι Μιλανέζοι χάνουν κάθε εβδομάδα στην ιταλική λίγκα. Εν μέσω κρίσης, ο Παναθηναϊκός τους περιμένει πώς και πώς για να γιατρέψει τις πληγές του, αλλά αν η άμυνα των ψηλών και των πλαγίων του συνεχίσει όπως με την Εφές, τότε δεν αποκλείεται οι Λεντέι και Μίροτιτς να στήσουν ανάλογο πάρτι και στα μέρη μας. Άκου ο Ζακ να έχει 33 πόντους με 4/4 τρίποντα! Στην πιο "Λεντέι εμφάνιση" όλων των εποχών, ο πρώην ερυθρόλευκος είχε επίσης μόλις 4 ριμπάουντ και φυσικά ... καμμία ασίστ σε 32 λεπτά, χωρίς να τη δώσει ούτε από το αριστερό στο δεξί. Λες και έχει σημασία, θα μου πείτε....

Χ factor

Ελλείψει λύσεων στη θέση του σέντερ, οι Γιάννης Σφαιρόπουλος και Γιώργος Μπαρτζώκας παρέταξαν στην τέταρτη περίοδο πεντάδες ανάγκης, με φόργουορντ να καλύπτουν τα κενά. Η μάχη των κατά συνθήκη ψηλών έκρινε και το αποτέλεσμα, με τον Ντέγιαν Νταβίντοβατς να κυριαρχεί έναντι των Βεζένκοφ και Πίτερς, όχι μόνο στην επίθεση (12 συνεχόμενοι πόντοι), αλλά και στην άμυνα, όπου τους ακολούθησε σώμα με σώμα. Ήταν μία απόλυτα ψυχωμένη εμφάνιση από τον Σέρβο, που έχει τιμήσει εδώ και πολλά χρόνια την ίδια φανέλα και μάλλον διαισθάνεται πως φέτος η ομάδα του έχει μία ευκαιρία παραπάνω, λόγω και του προπονητή που την καθοδηγεί. Ο Νταβίντοβατς έπαιξε τόσο καλά, που κατέστησε περιττή την επαναφορά του Μιλουτίνοφ στο ματς, καθώς η διαφορά μεταξύ των δύο ερυθρόλευκων δεν έκλεισε ποτέ και δεν θα μπορούσε να κλείσει με βαρύ σέντερ, όταν δεν υπήρχε πια χρόνος.

Το avatar

Μέχρι και τον Κώστα Αντετοκούνμπο επιστράτευσε ο Εργκίν Αταμάν, προκειμένου να σταματήσει τη χιονοστιβάδα πόντων της Εφές, που βρήκε αναιμαική την άμυνα του Παναθηναϊκού και βρήκε και τα έκανε. Ο Μιγιάτοβιτς, ειδικά στην τρίτη περίοδο, εφάρμοσε ένα απλό αμυντικό σχέδιο, το οποίο οδήγησε σε τούβλα τους πράσινους και σε πανεύκολες transition επιθέσεις την ομάδα του. Η Εφές έκλεισε τελείως τον κάθετο άξονα και έδωσε τα πάντα στους Οσμάν και Παπαπέτρου, οι οποίοι χθες δεν θα μπορούσαν να ρίξουν ούτε βότσαλο στη θάλασσα. 1/7 τρίποντα ο ένας, 1/7 σουτ στο σύνολο ο άλλος, που αγωνίστηκε 13 λεπτά για το απόλυτο τίποτα. Υποθέτω πως έχει κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένος με τον ρόλο του, βέβαια. Τουλάχιστον οι πράσινοι γλίτωσαν το πούλμαν, το οποίο προς στιγμήν ανέσκαψε ο ιδιοκτήτης του συλλόγου, ζωηρεύοντας μέσω διαδικτύου τις μνήμες (και την πλάκα) των Κέισι Ρίβερς και Τζέιμς Γκιστ.

Ας αποδώσουμε πάντως και τα του Μπάλντγουιν τω Μπάλντγουιν, για τα 3/13 σουτ και το αληθινά απαίσιο playmaking στο συνονθύλεμα της υπερεκτιμημένης Φενέρ. Δεν μειώνεται η νίκη της Μονακό, ήταν ισοπεδωτική από κάθε άποψη (69-99).

Το play

Μπασκετάρα από την Ζαλγκίρις στο πρώτο ημίχρονο στη Μαδρίτη, διάστημα στο οποίο οι Λιθουανοί πήραν διαφορά 16 πόντων, την οποία διατήρησαν άνετα στη συνέχεια. Πέραν της καλής τους άμυνας, η οποία είναι πάντα εκεί, αυτή τη φορά επέδειξαν εξαιρετική στόχευση στην επίθεση τους, βάζοντας άφοβα των Ταβάρες στη μέση των δράσεων. Ο Τρινκιέρι ήξερε πολύ καλά πως το να βγει ο σέντερ της Ρεάλ στην περίμετρο δεν είναι plan A, και έτσι έδωσε το ελεύθερο στον Γουόκερ για φουλ επίθεση μετά το πρώτο πικ. Ο Γουόκερ έβαλε όλα του τα σουτ (8) στο πρώτο μέρος, χωρίς να χρειαστεί να πετύχει ούτε ένα στο δεύτερο, διότι η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Ας δούμε τώρα και μία μαγκιά του Τρινκιέρι, από την ανάποδη. Ο Γουόκερ ακροβολίζεται, έχει την απόλυτη προσοχή του αμυντικού του και οι ιπόλοιποι τέσσερις επιδίδονται σε μία αριστουργηματική χορογροφία, με cross screens στην κορυφή, split actions και διάφορες άλλες κινήσεις ροής, για ελεύθερο τρίποντο του Μάνεκ, που καταλήγει σε άδεια πλευρά. Όταν το πινακάκι του προπονητή παράγει έργα τέχνης, με λίγα λόγια...

 

Ο Ολυμπιακός

Δεν έχω να γράψω πολλά για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αυτή την εβδομάδα, διότι βαριέμαι να πια να αναλύω το κακό μπάσκετ, πρόκειται για μαζοχισμό αν δεν πληρώνεσαι. Ας κρατήσουμε αυτή τη γωνιά, συνεπώς, για μία και μόνη παρατήρηση.

Ναι, η άμυνα των ερυθρόλευκων για δύο συναπτά παιχνίδια είχε τα μαύρα της τα χάλια, παρόλα αυτά όντως εδώ η απουσία του Φαλ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Θα ήθελα λοιπόν να σταθώ λίγο και στην επίθεση, η οποία παρήγαγε μετά βίας 73 πόντους, με ποσοστά στα τρίποντα 26% και με ... 17 λάθη!

Όταν απέναντι του βρίσκει πιεστικές άμυνες στην περιμετρο, ο Ολυμπιακός πελαγώνει (βλ. Παρτίζαν). Η μπάλα δεν περνάει από τη ρακέτα και το πάσα-πάσα έξω από το τρίποντο δεν οδηγεί πουθενά. Επίσης, αν βάλετε το βίντεο να τρέξει στο πρώτο δεκάλεπτο, θα παρατηρήσετε ότι οι ερυθρόλευκοι πασάρουν μεν, άσκοπα δε, διότι η μοίρα έχει καθορίσει ότι τις προσπάθειες θα τις πάρουν ο Φουρνιέ και ο Βεζένκοφ. Μόνο. Κανείς άλλος. Δεν έχει νόημα το passing game, αν ο αντίπαλος γνωρίζει εκ των προτέρων την κατάληξη και αν οι "ενδιάμεσες ευκαιρίες" δεν αξιοποιούνται ποτέ. Τέλος, παρότι ο Βεζένκοφ είναι τρομερός σουτέρ, ο τρόπος που συχνά κινείται βλάπτει το spacing της ομάδας. Η φετινή του αναλογία σε τρίποντα/δίποντα (πάνω από δυο προς ένα) θυμίζει "Πρίντεζη", χωρίς ακροβολισμούς και με κακά σουτ από την κορυφή (ποσοστό 32,6 στα τρίποντα). Κουίζ: Βρείτε την αντίστοιχη αναλογία και τα αντίστοιχα ποσοστά στην καλύτερη σεζον του, όταν βγήκε MVP της Ευρωλίγκα.

Καλές εκδρομές και προσοχή στο δρόμο.

 

 

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Το μακρινό ριμπάουντ, days 13-14: Μπαίνοντας στη Βαστίλη

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely