Στο ριμέικ του περσινού τελικού η Ρεάλ επικράτησε με σχετική άνεση της Εφές στη Μαδρίτη, η Μπαρτσελόνα πήρε τη νίκη της εβδομάδας, κατατροπώνοντας την Μακάμπι στο Ισραήλ, ενώ η Βαλένθια συνέχισε την εξαιρετική της παρουσία στο ξεκίνημα της σεζόν, νικώντας την Μονακό. Στα δικά μας, Παναθηναϊκός κι Ολυμπιακός πήραν σημαντικές εντός έδρας νίκες απέναντι σε Μπασκόνια και Παρτιζάν. Ας τα δούμε όμως πιο αναλυτικά, ξεκινώντας με τις κατηγορίες μας.
Η πρώτη πεντάδα
1. Ο νεότερος Κρις της οικογένειας Τζόουνς ήταν απολαυστικός για ακόμη έναν αγώνα της Βαλένθια, καταφέρνοντας αυτή τη φορά να αφήσει άναυδους τους αντιπάλους του, μπαίνοντας με τις μπάντες σε ένα τρομερό εναρκτήριο δεκάλεπτο 13 πόντων. Ο Αμερικανός γκαρντ συνέχισε λίγο πιο ήπια στον υπόλοιπο αγώνα, μέχρι και το τελευταίο δεκάλεπτο, όπου έβαλε ένα κρίσιμο τρίποντο κι έδωσε δύο ασίστ για τα ακόμη πιο clutch τρίποντα του Γουέμπ που καθάρισαν την αναμέτρηση. Συνολικά τελείωσε τον αγώνα με 27 πόντους, 10/15 σουτ, τέσσερα ριμπάουντ και τρεις ασίστ, με την Βαλένθια να κερδίζει άλλη μία ομάδα των περσινών πλέι-οφ.
2. Στην καλύτερή της φετινή εμφάνιση, η Μπαρτσελόνα ευτύχησε να δει τόσο τον Τομάς Σατοράνσκι, όσο και τον Νίκολα Κάλινιτς, να μοιράζουν σπουδαία την μπάλα και να οριοθετούν τον ρυθμό του παιχνιδιού, απέναντι στην Μακάμπι που προσπαθεί να τρέξει με κάθε ευκαιρία. Όμως ακόμη κι έτσι, η επιθετική δυσκαμψία των Καταλανών ήθελε κι άλλους ήρωες, για να ανοίξει ο δρόμος για το διπλό. Ο Νικο Λαπροβίτολα έκανε την αρχή, πυροβολώντας κατά ριπάς στο πρώτο ημίχρονο, για να δώσει τη σκυτάλη στον Κόρι Χίγκινς για το τελευταίο δεκάλεπτο, με τον Αμερικάνο γκαρντ να βάζει την υπογραφή του σε μία πολύ σημαντική επικράτηση, σπάζοντας για πρώτη φορά φέτος την έδρα των Ισραηλινών.
3. Εμφάνιση για όλα τα γούστα από τον Πολωνό φόργουορντ του Παναθηναϊκού, ο οποίος έβαλε στο παρκέ και με το παραπάνω το αποτύπωμα του, καταφέρνοντας να αναπτύξει το παιχνίδι του στην επίθεση, αλλά και να περιορίσει όσο γινόταν τους χαρισματικούς γκαρντ της Μπασκόνια και κυρίως τον Μάρκους Χάουαρντ. Ο Πονίτκα έκανε τα πάντα στο παρκέ, τελειώνοντας τον αγώνα με 15 πόντους, πέντε ριμπάουντ, τρία κλεψίματα, δύο ασίστ και τέσσερα κερδισμένα φάουλ, τα περισσότερα εκ των οποίων από τον Χάουαρντ, ο οποίος έμεινε πολύ χαμηλά στο δεύτερο ημίχρονο, μετά το σπουδαίο ξεκίνημά του. Περισσότερα για τον Πονίτκα και τον Παναθηναϊκό σε λίγο.
4. Μπαίνοντας στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα στο Βιλερμπάν του Λυόν, η τοπική ομάδα είχε διαφορά μόλις τριών πόντων απέναντι στη Ζαλγκίρις, ακολουθώντας τον βομβαρδισμό από τον Τόμας Ντίμσα με πολλές, αλλά μόνο εναλλακτικές λύσεις. Όμως, οι Λιθουανοί αν μη τι άλλο έχουν δείξει ότι βρίσκουν συνεχώς ιδέες στο κλείσιμο των αγώνων, ενώ η κακή μέρα του Ντε Κολό έβγαλε από την εξίσωση τον πιο σημαντικό παίκτη της ομάδας. Τα τελευταία τέσσερα λεπτά του αγώνα, έληξαν με σερί 1-15 υπέρ της Ζαλγκίρις, η οποία ξαφνικά βρέθηκε σε θέση οκτάδας, με τέσσερις νίκες στους πέντε τελευταίους αγώνες.
5. Μία εβδομάδα μετά την αξέχαστη κουτουράδα στο φινάλε του αγώνα στη Βαρκελώνη, ο Τζόναθαν Μότλεϊ πήρε το αίμα του πίσω απέναντι στην περιορισμένη και δυσκίνητη γραμμή ψηλών του Ερυθρού Αστέρα. Παρά την μέτρια βραδιά του Νικ Καλάθη, ο βασικός πλέον σέντερ της Φενέρμπαχτσέ απέδειξε ότι δεν εξαρτάται μόνο από τις διαθέσεις των γκαρντ, αλλά μπορεί να υποστηρίξει κεντρικό ρόλο από μόνος του. Κάπως έτσι τελείωσε τον αγώνα με μία κρυστάλλινη στατιστική, κάνοντας νταμπλ-ντάμπλ (25 πόντοι - 10 ριμπάουντ) με 10/13 σουτ και οκτώ κερδισμένα φάουλ.
X-Factor
Πολλές οι επιλογές για το άτυπο βραβείο αυτής της εβδομάδας. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ξεκόλλησε για τα καλά το κάρο από τη λάσπη στο ΣΕΦ απέναντι στην Παρτιζάν, ο Τζέιμς Γουέμπ έβαλε δύο τεράστια καλάθια στο τέλος του αγώνα απέναντι στην Μονακό, όμως τελικά θα το πάρει δικαιωματικά ο Μίλος Τεόντοσιτς. Σε μία βίντατζ εμφάνιση, ο Σέρβος παιχταράς εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Αρμάνι παίζει σε ταχύτητες που τον βολεύουν και ξεχώρισε σε ένα ματς που κατά τ’άλλα δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας. Τα δύο παλαβά σουτ που έβαλε, ένα στο φινάλε του ημιχρόνου κι ένα ακόμη περίπου μισό λεπτό πριν το τέλος, ανάγκασαν τους μπασκετανθρώπους του Φόρουμ να τον χειροκροτήσουν, ενώ ένα ακόμη στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου, έθεσε τον τόνο για το τι θα ακολουθούσε. Δικαίως. Δείτε και τα τρία σουτ-μαχαιριές παρακάτω σε ένα ξεχωριστό κομπιλεισιον:
Avatar
Από τον ίδιο αγώνα θα έρθει και το avatar για αυτήν την αγωνιστική της Ευρωλίγκα, απλώς από την χαμένη ομάδα. Ο Ντεσόν Τόμας έβαλε ένα καλάθι στο πρώτο λεπτό του αγώνα απέναντι στην Βίρτους. Στα υπόλοιπα 13 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ, πήρε άλλο ένα σουτ, το οποίο κι έχασε, δεν πήρε ριμπάουντ, δεν έδωσε ασίστ, δεν έκοψε τίποτα, δεν έκανε καν ένα λάθος για να πάρουμε χαμπάρι ότι παίζει. Ο Τόμας φυσικά δεν είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η Αρμάνι παίζει υπερβολικά άσχημα φέτος, οι ευθύνες μάλλον πηγαίνουν στον Μεσίνα και το επιτελείο του, καθώς κατάφεραν να εμφανίσουν ένα σύνολο, το οποίο στο δεύτερο ημίχρονο σκόραρε 24 πόντους και - το χειρότερο - μόλις έξι (6) καλάθια σε είκοσι αγωνιστικά λεπτά.
Η φάση:
Παραδοσιακά, ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που ο καιρός κρυώνει και στο μεσοδιάστημα μέχρι να έρθει για τα καλά ο χειμώνας, δημιουργούνται οι συνθήκες (ήλιος και βροχή σε αλληλουχία), ώστε τα εσπεριδοειδή να καταφέρουν να πετάξουν τους καρπούς που ζύμωναν σε όλο το καλοκαίρι. Έτσι, από τις πρώτες εβδομάδες του Οκτώβρη πλέον κάνουν την εμφάνισή τους και διάφορα είδη, όπως τα πορτοκάλια και τα γκρέιπφρουτ, αλλά τον Νοέμβριο εμφανίζονται τα μανταρίνια. Ακολουθεί ένα από αυτά, με τον καλύτερο γεωργό του είδους, τον Σέρχιο Γιουλ:
Κρυώνει ο καιρός, βγαίνουν τα μανταρίνια. pic.twitter.com/F1idJwj5XR
— dimitris v. (@dimitris1395) November 10, 2022
Ο Ολυμπιακός
Μετά από δύο εντός έδρας ήττες, το βάρος των παικτών του Ολυμπιακού για την επικράτηση στον αγώνα απέναντι στην Παρτιζάν, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές. Παρά την σχετικά καλή εμφάνιση στο πρώτο μέρος και την ευστοχία από μακριά, οι Πειραιώτες δεν είχαν καταφέρει να την μεταφράσουν σε διαφορά, ενώ κάποια μικρά αλλά σημαντικά λάθη, έδιναν ζωή στην σερβική ομάδα, που παρά τις απουσίες της, άντεχε για 25 λεπτά και μάλιστα κατάφερε να μειώσει και στο σουτ, κόντρα στη ροή του αγώνα.
Εκεί χρειάστηκαν λύσεις και τις έδωσε απλόχερα, για μία ακόμη φορά φέτος, ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, που με διαδοχικά σουτ και σωστές επιλογές, κατάφερε να δώσει την ενέργεια που απαιτήθηκε από εκείνον και να επαναφέρει τη διαφορά στα επίπεδα που άρμοζαν στο παιχνίδι των δύο ομάδων. Τα όσα ακολούθησαν ήταν φυσιολογικά. Η Παρτιζάν, έχοντας ούτως ή άλλως το πιο κλειστό ροτέισον στην διοργάνωση, δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τον ρυθμό, έχοντας χάσει και δύο παίκτες και φυσιολογικά η διαφορά εκτοξεύθηκε μέχρι το φινάλε.
Αυτό που ίσως χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω από το ματς, ήταν η αρκετά καλύτερη παρουσία των Κανααν και Πίτερς, οι οποίοι παρότι δεν εντυπωσίασαν, είχαν ρόλο στο παιχνίδι, πέρα από τα σουτ που έβαλαν αμφότεροι. Με τις σταθερές του (Βεζένκοφ, Σλούκας) να είναι για ακόμη ένα ματς σε υψηλά επίπεδα απόδοσης, ο Ολυμπιακός έπαιζε περισσότερο με τον εαυτό του και κατάφερε να τον υποσκελίσει. Τα δύο σημαντικά ματς που ακολουθούν, στο Μόναχο απέναντι στην Μπάγερν και κυρίως στο Τελ-Αβίβ κόντρα στην Μακάμπι, είναι σε θέση να ξαναφέρουν την ομάδα εκεί που ήταν, κυρίως ψυχολογικά, μετά την περιοδεία νικών στην Ισπανία.
Ο Παναθηναϊκός
Οι τρεις σερί εντός έδρας ήττες και το 1-5 στον βαθμολογικό πίνακα έφεραν ένα μεγάλο πρέπει στην προσπάθεια του Παναθηναϊκού κόντρα στην φορμαρισμένη μεν, αλλά πάντοτε ασταθή ομάδα της Μπασκόνια. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια, το ξεκίνημα ήταν πολύ καλύτερο από την καταστροφική εκκίνηση των αγώνων με Μονακό και Παρτιζάν και παρότι η αντεπίθεση της Μπασκόνια ήταν πολύ πετυχημένη, η εικόνα του παιχνιδιού ήταν περισσότερο με το μέρος των πρασίνων, παρά το αντίθετο.
Η πολυσχιδής παρουσία του Πονίτκα σε άμυνα κι επίθεση, έδωσε μία παραπάνω ταχύτητα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, την οποία εκμεταλλεύτηκε πλήρως αρχικά ο Νέιτ Γουόλτερς κι εν συνεχεία ο Πάρις Λι, για να μπουν επιτέλους ως ένα δίδυμο γκαρντ που αλληλοσυμπληρώνεται στο γήπεδο. Ο Γουόλτερς έθεσε έτσι τον δικό του ρυθμό στο ματς, κάτι που είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην επίθεση, καθώς μπήκε στον χορό και ο Παπαγιάννης. Από την μεριά του ο Λι, παρά την αστοχία και την υπερβολή στην επίθεση, πέρασε χειροπέδες, κυρίως στον Χένρι, όσο και στον Τόμπσον, με τους δύο πλέι-μέικερ της Μπασκόνια να έχουν συνολικά δέκα (6+4) λάθη.
Με τον αγώνα να πηγαίνει στον Παναθηναϊκό, για πρώτη φορά σε εντός έδρας αγώνα, ο κόουτς Ράντονιτς άφησε τα πειράματα, δεν ανακάτεψε σχεδόν καθόλου τις πεντάδες του και κάπως έτσι είδαμε τον Μπέικον να λειτουργεί απέναντι σε μία άμυνα που έχει ήδη κινηθεί και του έδινε χώρο, τον Γκριγκόνις να παίζει το παιχνίδι που ο ίδιος θέλει κι όχι να κάνει τον Νέντοβιτς πίσω από τα σκριν και τον Γκουντάιτις να παίρνει έτοιμες μπάλες κοντά στο καλάθι, χωρίς να κάνει τον πολιορκητικό κριό. Βασικά, ας δούμε δύο φάσεις που δεν είναι αποτέλεσμα τακτικής οδηγίας, αλλά περισσότερο μια απλή εκμετάλλευση των καλύτερων προσόντων των παικτών που βρίσκονται στο παρκέ.
Πολύ ωραία. Το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στην Φενέρ είναι μία πολύ δύσκολη αποστολή, όμως στην παρούσα κατάσταση, ο Παναθηναϊκός έχει περισσότερα να κερδίσει παρά να χάσει. Αυτό δεν ισχύει για το ματς που ακολουθεί απέναντι στην Βίρτους μέσα στο ΟΑΚΑ.
Τι θα γινόταν αν…
… υπήρχε έστω η ελάχιστη συνεννόηση μεταξύ FIBA κι Ευρωλίγκα για τον καθορισμό των παραθύρων;
Για να είμαστε δίκαιοι, η κουβέντα αυτή δεν έπρεπε να γίνεται τώρα, αλλά από το ξεκίνημα των παραθύρων. Στο προηγούμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα, είδαμε να μένουν εκτός διοργάνωσης ομάδες που πρωταγωνίστησαν τόσο πριν, όσο και μετά από αυτό, όπως η Σλοβενία και η Φινλανδία. Στα προκριματικά αυτού του παγκοσμίου κυπέλλου, έχει ήδη μείνει εκτός η τέταρτη του περασμένου Ευρωμπάσκετ, Πολωνία, η Σλοβενία κινδυνεύει ξανά, η Κροατία έμεινε εκτός, ενώ μία από τις Ελλάδα, Σερβία και Τουρκία θα αποκλειστεί.
Φυσικά, το θέμα είναι αρκετά επίκαιρο στα μέρη μας, κυρίως γιατί η εθνική μπορεί να αποκλειστεί. Στα προηγουμενα προκριματικά, η εθνική έκανε την πρώτη και μοναδική της ήττα την τελευταία αγωνιστική στο Βελιγράδι απέναντι στη Σερβία, έχοντας ήδη προκριθεί πριν καν τα παράθυρα μεσούσης της σεζόν. Η τότε συζήτηση πέρασε πολύ πιο χαλαρά, καθώς και οι σχέσεις μεταξύ της ομοσπονδίας και της Ευρωλίγκα ήταν σε πολύ χειρότερο επίπεδο.
Πλέον, υποτίθεται πως η συνεννόηση είναι αρκετά βελτιωμένη κι υπάρχει η πρόθεση από τις δύο πλευρές, ώστε οι παίκτες που βρίσκονται στα ρόστερ των 18 ομάδων να είναι διαθέσιμοι. Όμως, ακόμη κι έτσι, την αγωνιστική ημέρα των προκριματικών, είδαμε κανονικά αγωνιστική δράση στην Ευρωλίγκα, όπου μάλιστα δεν έλειψαν και πολλαπλά παρατράγουδα. Ας μείνουμε μόνο στα της εθνικής, καθώς ο παραλογισμός δεν έλειψε σε σχεδόν κάθε εθνική ομάδα που συμμετέχει στα προκριματικά.
Η εθνική έπαιξε με προπονητή τον Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος έφτασε στο Ηράκλειο, δύο ημέρες μετά την αποστολή της ομάδας και λίγες ώρες πριν το τζάμπολ, καθώς το προηγούμενο βράδυ είχε αγώνα. Ο Νικ Καλάθης βρισκόταν στην άκρη του πάγκου με πολιτικά, καθώς επίσης την περασμένη ημέρα είχε αγώνα. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έμεινε στην Αθήνα, καθώς η Παρτιζάν δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει, επικαλούμενη το βαρύ πρόγραμμα των συνεχόμενων αγώνων για τον παίκτη, παρότι διέθεσε στην εθνική της Σερβίας τους δικούς της διεθνείς. Για τον αγώνα-φωτιά κόντρα στο Βέλγιο θα ταξιδέψουν τέσσερις παίκτες των αιωνίων (Παπανικολάου, Λαρεντζάκης, Μποχωρίδης, Π.Καλαϊτζάκης), οι οποίοι θα βρουν τις ομάδες τους σε Μόναχο και Κωνσταντινούπολη μέσα στην εβδομάδα, ώστε να κάνουν ένα ταξίδι λιγότερο. Επίσης αμφότεροι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν διέθεσαν τους καλύτερους τους Έλληνες (Σλούκας, Παπαγιάννης), αλλά και κανέναν άλλον διεθνή που είχαν στην ομάδα τους, για να μην τους καταπονήσουν.
Είναι ξεκάθαρο ότι το τρέχον μοντέλο δεν λειτουργεί σε κανένα επίπεδο. Ούτε αθλητικά, καθώς οι παίκτες παίζουν χωρίς ανάσα και ρυθμό, διακινδυνεύοντας τραυματισμούς και απουσίες, ούτε ανταγωνιστικά, καθώς η εικόνα είναι μη αντιπροσωπευτική, με αποτελέσματα που δεν θα βλέπαμε υπό νορμάλ συνθήκες. Επίσης, πλήττεται η εικόνα και των δύο διοργανώσεων, καθώς οι ομάδες της Ευρωλίγκα δεν είχαν όλους τους παίκτες της διαθέσιμους, ενώ η FIBA κινδυνεύει να χάσει από τη μεγαλύτερη της διοργάνωση μερικούς από τους κορυφαίους σταρ του πλανήτη. Ο συμβιβασμός, εφόσον έχει αποφασιστεί ότι ο θεσμός των προκριματικών είναι η καλύτερη επιλογή, είναι μονόδρομος.
