1. Detroit Pistons - Με το νούμερο #1, οι Pistons θα διαλέξουν τον Cade Cunningham. Πάει πολύ καιρός από τότε που ο παίκτης που φαινόταν να είναι το #1 στην αρχή της χρονιάς, ήταν όντως το #1 την ημέρα του draft κι ο Cunnigham το αξίζει. Παίκτες με ύψος 2,03μ που να έχoυν τη δική του ευχέρεια στο σκοράρισμα (20,1π με 40% στα τρίποντα και 85% στις βολές), σε συνδυασμό με την ικανότητα στη δημιουργία, βγαίνουν πολύ σπάνια. Στο ΝΒΑ μάλλον θα είναι ο βασικός δημιουργός των Pistons, αφού μπορεί εύκολα να σκοράρει τόσο από μακριά, αλλά επίσης είναι και πολύ αποτελεσματικός όταν επιτίθεται στο καλάθι. Σε 27 παιχνίδια με το Oklahoma State είχε 108 προσπάθειες μετά από drive και σκόραρε με 62% σε αυτές, όντας μόνο το 28,4% αυτών μετά από assist. Στο ΝΒΑ, που το γήπεδο είναι μεγαλύτερο και οι center δεν μπορούν να κατασκηνώνουν κάτω από το καλάθι όπως στο NCAA, οι ευκαιρίες που θα έχει για να φτάνει μέχρι το καλάθι θα είναι πολύ περισσότερες. Στην άμυνα έδειξε καλά στοιχεία, γιατί έχει τα αθλητικά προσόντα, αλλά και την ικανότητα να διαβάζει γρήγορα το παιχνίδι. Διαβάζουμε ότι αρκετοί scout ανησυχούν για τα πολλά λάθη που έκανε και τις λίγες assist που έδινε (3,5/4 η αναλογία assist/λάθη), αλλά μάλλον ήταν κυρίως εξαιτίας των συμπαικτών (μέτριοι προς κακοί σουτερ), του μικρού γηπέδου και των κανόνων (δεν υπάρχουν defensive 3 seconds στο κολλεγιακό πρωτάθλημα).

Πηγαίνοντας στους Pistons, θα γίνει από την αρχή ο ηγέτης της ομάδας που θα πάρει τα “κλειδιά”. Θα ταιριάξει πολύ με τον Grant (θα σολάρει λιγότερο) και ειδικά με τους Bey, Plumlee και Stewart, αφού το σουτ του πρώτου και τα screen των άλλων δύο θα του δώσουν τους χώρους που χρειάζεται για να σκοράρει και να δημιουργεί. Έχουμε την απορία να δούμε πώς θα ταιριάξει με τον Killian Hayes στην περιφέρεια και σε αντίθεση με πολλούς που πιστεύουν ότι θα υπάρχει πρόβλημα, εμείς δεν το βλεπουμε. Θεωρουμε ότι θα του κάνει καλό, όπως φυσικά και στην ομάδα, να έχει δίπλα του έναν ακόμα ικανό χειριστή της μπάλας, ο οποίος θα μπορεί να μαρκάρει τους αντίπαλους PG. Ο Hayes έχει στοιχεία για να παίξει και μακριά από την μπάλα (off ball), αλλά αυτό αφορά ένα μελλοντικό κομμάτι για τους Pistons.

2. Houston Rockets - Αν ήμουν ο GM των Rockets τότε στο #2 θα διάλεγα τον Jalen Suggs¹. Κατά την άποψη μας είναι ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του draft και επειδή οι Rockets είναι στην αρχική φάση της επανεκκίνησης που ετοιμάζουν μετά τη φυγή του Harden, είναι σημαντικό να πάρουν τον καλύτερο διαθέσιμο παίκτη, άσχετα με τη θέση που παίζει. Ο Suggs είναι ένας σύγχρονος guard, που μπορεί να σκοράρει αρκετά αποτελεσματικά, κυρίως επειδή επιλέγει πολύ καλά ποια σουτ θα παρει και επειδή τελειώνει πολύ αποτελεσματικά τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Σε μία από τις καλύτερες κολλεγιακές ομάδες των τελευταίων χρόνων, ήταν με διαφορά ο καλύτερος τους παίκτης, επειδή έκανε τα πάντα μέσα στο παρκέ. Λόγω του πλούσιου ταλέντου της ομάδας, τα ατομικά του νούμερα δεν είναι τόσο εντυπωσιακά (14,4π, 5,3ρ, 4,5α), καθότι οι προσπάθειες και οι πόντοι μοιράζονταν ανάμεσα σε πολλούς παίκτες.Το σουτ από το τρίποντο δεν ήταν ιδιαίτερα καλό (33,7%) και για αυτό δεν έπαιρνε και πολλά τρίποντα ανά παιχνίδι (3,5), όμως δεν φαίνεται να είναι κακή η μηχανική του και το 44% στα σουτ μέσης απόστασης με μόνο 4% αυτών να είναι μετά από assist, δείχνουν ότι έχει την ικανότητα να σουτάρει με ευστοχία μετά από ντρίμπλα και δυναμώνοντας περιμένουμε να βελτιωθεί και στο τρίποντο. Εκτός του σουτ ένα στοιχείο που φαίνεται να προβληματίζει πολλούς είναι ότι δεν είναι εκρηκτικός αθλητής, αλλά θεωρούμε ότι αυτό μπορεί να βελτιωθεί μέσα από την προπόνηση και παράλληλα η τεχνική του στην ντρίμπλα είναι αρκετά καλή για να περνάει τον παίκτη του και να επιτίθεται στο καλάθι. Εκεί που περιμένουμε να ξεχωρίσει άμεσα είναι η άμυνα, καθώς είναι ο καλύτερος αμυντικός guard του draft. Μπορεί να μαρκάρει καλά πάνω στην μπάλα και είναι αρκετά δυνατός για να μαρκάρει ψηλότερους παίκτες όταν αυτό χρειαστεί.

Στους Rockets θα μπορούσε να κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον δίδυμο με τον Kevin Porter Jr., αφού και οι δύο θα είναι combo guard με ικανότητα στην πάσα και το σκοράρισμα. Περιμένουμε τους Rockets να είναι αρκετά κακή ομάδα και του χρόνου, οπότε ο Suggs ή όποιος άλλος πρωτοετής παίκτης καταλήξει εκεί, θα έχει πεδίο δόξης λαμπρό.

3. Cleveland Cavaliers - O Evan Mobley κερδίζει μάλλον δίκαια τον χαρακτηρισμό του modern day big man, παρότι ακόμη δεν έχει αγωνιστεί στη λίγκα ούτε μισό δευτερόλεπτο. Ο ψηλός του USC αποτελεί σημείο αναφοράς σε επίθεση και άμυνα και αν πρέπει να βρούμε δύο λέξεις που τον περιγράφουν χωρίς να χρειάζονται πολλά πολλά, αυτές θα ήταν το ‘’σωστό timing’’. O Mobley έχει γρήγορα πόδια και καλή αντίληψη του παιχνιδιού που τον βοηθούν να σταματά τα πάντα ψηλά και να μαρκάρει με άνεση αντίπαλους περιφερειακούς, ενώ στην επίθεση εμφανίζει ψήγματα παίκτη που μπορεί να παρουσιάσει ένα πλήρες πακέτο, που ξέρει πότε να επιτεθεί κοντά στο καλάθι, πότε να βάλει την μπάλα στο παρκέ και πότε να ψάξει τους συμπαίκτες του. Το κολλεγιακό (16,π-8,7ρ-2,5α με ποσοστά ευστοχίας άνω του 57%) δείχνει σε πρώτη φάση παίκτη που μπορεί να προσφέρει με το καλημέρα ως νο. 1 επιλογή στη frontline και περιμένουμε να προσθέσει σταθερότερη περιφερειακή απειλή (το release του ψιλο-φανερώνει παίκτη που θα είναι τουλάχιστον άνετος από το τρίποντο), ώστε να τον ανακυρήξουμε επάξια ως το second coming του Chris Bosh. Προφανώς αστειευόμαστε. Ή και όχι.

Οι Cavaliers έχουν την τρίτη επιλογή του φετινού draft στα χέρια τους και η αλήθεια είναι πως ο Mobley κουμπώνει περισσότερο από κάθε άλλον. Οι αμυντικές δυνατότητες που θεωρητικά προσφέρει η τριάδα Allen-Mobley-Okoro είναι μπόλικες και κρύβουν καλά τις αδυναμίες των δύο guards (Garland-Sexton) του Cleveland, ο Mobley θα έχει μόνιμα μαζί του μία σημαντική απειλή στο μοτίβο ‘’κοντός-ψηλός’’ (είτε αυτό πρόκειται για pick n’ roll παιχνίδι με τον Garland, είτε με τον Sexton να κινείται διαρκώς γύρω του όταν ο Mobley ποστάρει και δημιουργεί), ενώ και ο Jarrett Allen αποτελεί μία πολύ καλή ασφαλιστική δικλείδα, ώστε να μη χρειάζεται ο Μobley να κάνει τον ήρωα 40 λεπτά και σε επιθεση και σε άμυνα από την πρώτη μέρα. Στα χαρτιά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πάντρεμα. Από την άλλη, οι Cavs είναι οι Cavs, ήδη σκέφτονται πιθανή ανταλλαγή του Sexton και νέα διαδρομή, οπότε ποιος μπορεί να ποντάρει με ασφάλεια σε δαύτους.

4. Toronto Raptors - Σε μία εποχή που οι περισσότεροι που ασχολούνται με το μπάσκετ, από θεατές μέχρι GMs ομάδων, αναζητούν σε βαθμό εμμονής παίκτες που μπορούν να κάνουν τα πάντα, ο Jalen Green έρχεται και φωνάζει το απλό: Μπορώ να βάλω τη ρημάδα την μπάλα στο καλάθι, με κάθε τρόπο.

Ο νεαρός guard-wing είναι ο ορισμός του χαρισματικού. Μακριά άκρα, εκρηκτικότητα και ελαστικότητα που με μισή σταυρωτή αφήνει τους αντιπάλους δύο βήματα μακριά, καλό χειρισμό και ντρίμπλα, ώστε να δημιουργήσει προυποθέσεις για προσωπικό σκορ και επαφή με το καλάθι που σπάνια συναντάς σε 19χρονο, με τελειώματα που κινούνται ανάμεσα στο χορευτικό και στο ‘’σπάω τη μπασκέτα’’. Ο Green φαίνεται πως μπορεί από την πρώτη ημέρα να προσφέρει σίγουρο σκορ σε όποια ομάδα τον επιλέξει, όσο εκείνος παράλληλα βελτιώνει δημιουργία για συμπαίκτες και σταθερότητα στο περιφερειακό σουτ. Σε οποιοδήποτε άλλο draft (και ειδικά αν ο Green είχε διαλέξει την κολλεγιακή πεπατημένη, την οποία προσπέρασε για συμμετοχή στην G-League και την Ignite team) θα μιλούσαμε για το απόλυτο prospect με το ταβάνι στα όρια του ουρανού, όμως εδώ έχουμε τρεις αθλητές ακόμη που μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο με χαρακτηριστική άνεση. Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται και τα πρώτα δείγματα….mamba mentality του Green, ο οποίος όπως φαίνεται από το draft combine και τις συζητήσεις με τις ομάδες, θεωρεί τον εαυτό του ως το #1 ανάμεσα στις φετινές επιλογές. Αν υπήρχε μέτρηση για το ‘’Kobe vibe’’ ανάμεσα στους αθλητές αυτής της φουρνιάς, ο Green θα τερμάτιζε τους δείκτες και έχει αρκετό ενδιαφέρον η αισιοδοξία ενός αθλητή, που κοιτά το παιχνίδι του Cade Cunningham και σκέφτεται ότι μπορεί να αποδώσει καλύτερα.

Το πάντρεμα με τους Raptors φαντάζει άψογο. Η ομάδα του Toronto παρουσιάζει επί σειρά ετών παίκτες δυνατούς και στις δύο πλευρές του παρκέ (Siakam, Anunoby, Van Vleet), που λειτουργούν ως πολυεργαλεία στις ανάγκες του συνόλου και είναι μετριοπαθείς ως χαρακτήρες. Ήρθε η ώρα λοιπόν κάποιος να κάνει ‘’φασαρία’’, τον θόρυβο του McGrady ή του Vince Carter (η σύγκριση είναι καθαρά για τα πρώτα χρόνια των δύο σταρ και λόγω Toronto, μη βγάζετε τις φωτιές και τις τσουγκράνες ακόμη) και να δώσει νέα πνοή στο πρότζεκτ των προ διετίας πρωταθλητών. Ο Green είναι φοβερός αθλητής, έχει το μεγαλύτερο swag ανάμεσα στους τοπ του φετινού draft, οι Raptors χρειάζονται κάποιον να βγει μπροστά ως ο επόμενος μεγάλος σκόρερ, παρέχοντάς του παράλληλα την ασφάλεια ενός λειτουργικού συνόλου, που μπορεί να κρύψει και στην άμυνα το κάπως αδύναμο για την ώρα frame που διαθέτει. Η νόρμα του franchise να επιλέγει αθλητές που σιγά σιγά θα είναι αποτελεσματικοί στα πάντα (όπως ο Scottie Barnes, που αρχίζει και εμφανίζεται σε ολοένα και περισσότερες ειδήσεις γύρω από το draft ως πολύ πιθανή επιλογή των Καναδών) καλό είναι σε αυτό το draft να πάει στην άκρη και να επιλεχθεί ο κύριος ‘’Καλησπέρα σας, ήρθα να σκοράρω 30 πόντους και να πάω σπίτι μου νικητής’’.

5. Orlando Magic - Η αλήθεια είναι ότι μετά την πρώτη τετράδα φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό κενό στο επίπεδο του ταλέντου των παικτών που ακολουθεί. Με αυτό στο νου, πιστεύουμε ότι οι Magic θα διαλέξουν τον Scottie Barnes με το #5. Ψηλός και δυνατός forward, που θα μαρκάρει τα αντίπαλα τεσσάρια, αλλά παράλληλα θα μπορεί να παίξει και small ball center αν χρειαστεί. Τα δυνατά του σημεία είναι η πάρα πολύ καλή άμυνα, τόσο πάνω στην μπάλα, όσο και ως rim protector στην αδύνατη πλευρά. Παράλληλα είναι πάρα πολύ καλός στο να πασάρει και μπορεί άνετα να πάρει το rebound και να βγάλει άμεσα την ομάδα στον αιφνιδιασμό. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν προσπαθείς να φανταστείς τι θα μπορεί να κάνει στην επίθεση στο μισό γήπεδο, εκτός από το να επιτίθεται στο καλάθι εκμεταλλευόμενος τον συνδυασμό των αθλητικών του προσόντων και την καλή για το ύψος ντρίμπλα. Πολύ κακό σουτ και χαμηλά ποσοστά στις βολές είναι τα ανησυχητικά στοιχεία. Από την άλλη, ακούγοντας τον Mike Schmitz στο podcast του Nate Duncan, ανέφερε ότι είναι από τους παίκτες με έντονη προσωπικότητα, ανταγωνιστικός και ότι έχει το κίνητρο και τη νοοτροπία για να γίνει ο καλύτερος παίκτης που μπορεί να γίνει.

Όσον αφορά το ταίριασμα στους Magic, μπορεί αυτοί να έχουν ήδη δύο παίκτες με παραπλήσια χαρακτηριστικά (Isaac και Okeke), όμως ο Isaac θα χάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της χρονιάς και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο John Hammonds που είναι GM, έχει αρκετές φορές κατά το παρελθόν προτιμήσει παίκτες με αυτά τα χαρακτηριστικά (πχ Γιάννης, Thon Maker όταν ήταν GM στους Bucks). Αγωνιστικά οι Magic θα είναι από τις χειρότερες ομάδες του χρόνου, οπότε το σημαντικό είναι να πάρουν τον καλύτερο διαθέσιμο παίκτη και για εμάς ο Barnes είναι ο πέμπτος καλύτερος παίκτης του draft.

6. Oklahoma City Thunder - Όταν διαλέγεις στην πρώτη τριάδα ενός draft, προσπαθείς όσο το δυνατόν η επιλογή σου να είναι ασφαλής, να πάρεις έναν παίκτη με εμφανές ταλέντο και ψιλο-άμεσα αποτελέσματα, στο #6 ωστόσο (και με την πρώτη τετράδα του draft να φαντάζει ένα κλικ πιο πάνω ούτως ή άλλως) μπορείς να πας σε επιλογή υψηλού ρίσκου-υψηλής ανταμοιβής όπως ο Jonathan Kuminga. Αρκεί κανείς να τον παρακολουθήσει για πέντε-δέκα λεπτά για να καταλάβει πάνω κάτω το αρχέτυπο που ακολουθεί. Ενδιάμεσος forward (3-4αρι), αμυντικό potential και αθλητικά ''μπορώ'' στα ύψη, δυνατό κορμί και καλό off-ball παιχνίδι, με αρκετά κοψίματα στο καλάθι, κάτι σαν τον OG Anunoby όταν μας πρωτοσυστήθηκε, με δείγματα ικανότητας με την μπάλα στα χέρια και σκορ από mid-range και περιφέρεια. Το κομμάτι του υψηλού ρίσκου με τον Kuminga είναι πως ενδέχεται να μη σταθεροποιήσει ποτέ τα δύο τελευταία σε υψηλό επίπεδο (τα ποσοστά στην Ignite team της G-League δεν είναι ενθαρρυντικά, με 38 fg% και 25 3p%), αν και ο τρόπος που ντριμπλάρει και σουτάρει αφήνει νότα αισιοδοξίας, καθώς η μηχανική του είναι αρκετά καλή για το ύψος που κουβαλά. Δε χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ευθυγράμμιση αστέρων, ώστε ο Kuminga να προκύψει ένας πολύ καλός 2-way forward, μόνο μία ομάδα με χώρο και χρόνο να τον δουλέψει.

Οι Thunder βρίσκονται σε σημείο που δεν έχουν μία ξεκάθαρη εικόνα για το μέλλον τους (από το πουθενά μάλιστα τον τελευταίο καιρό ακούγονται φήμες για -μερική- διαθεσιμότητα του Gilgeous-Alexander σε συζητήσεις ανταλλαγών) και εφ’ όσον κρατήσουν το #6, δεν έχουν μάλλον καμία καλύτερη επιλογή από τον Kuminga. Χρόνος υπάρχει να δουν κατα πόσο μπορεί να γίνει initiator από τις θέσεις των forwards, ειδικά από τη στιγμή που τον πρώτο καιρό οι απαιτήσεις πέφτουν στον πιο έτοιμο SGA και ο Kuminga θα ειναι δεύτερη και τρίτη επιλογή, ο ρόλος του δεν τρακάρει με τα υπόλοιπα prospects του franchise (SGA, Dort, Pokusevski), ενώ μπορούν να τον χτίσουν αμυντικά, ώστε να μαρκάρει τους Paul George και Jayson Tatum του κόσμου τούτου. Δεν είναι πως του λείπει το κορμί ή τα φυσικά χαρίσματα για κάτι τέτοιο άλλωστε, αλλά να μένει συγκεντρωμένος στο ρόλο του defensive stopper με μεγαλύτερη συνέπεια.

Μέσες άκρες μιλαμε για μία επιλογή που απλά βγάζει νόημα, χωρίς τον θόρυβο που θα δημιουργήσουν τα υψηλότερα κλιμάκια του draft.

7. Golden State Warriors - Είσαι ο general manager των Warriors και μία συμπαντική δύναμη σου απαγορεύει να πακετάρεις το #7 και το συμβόλαιο του Wiggins (και τον Wiseman;) για τον Pascal Siakam, αντίθετα σου επιβάλλει να διαλέξεις τον παίκτη που θα κολλήσει αμεσότερα με τους Curry, Klay και Green. Enter Davion Mitchell.

O guard του Baylor έχει το κατάλληλο επιθετικό πακέτο. Εκρηκτικό πρώτο βήμα και καλά τελειώματα στα drive, ντρίμπλα και προσωπικό σουτ, ικανοποιητική απειλή από την περιφέρεια και δημιουργία. Δεν κάνει κάτι σε εξαιρετικό, ξεχωριστό βαθμό, αλλά είναι ικανός σε όλα και αυτό είναι κάτι που -σε συνδυασμό με τα 22 του χρόνια και τη λίγο μεγαλύτερη εμπειρία- θα δελέαζε τους Warriors, ώστε να του δώσουν τη μπαγκέτα του second unit ή ακόμη και το ρόλο του χειριστή, όταν οι splash brothers βασανίζουν ανελέητα τους αντιπάλους που τους κυνηγούν, στα διάφορα off-ball screens που στήνονται για εκείνους. Σημαντικό bonus; Οι ικανότητες του Mitchell στην άμυνα, ειδικά απέναντι στον προσωπικό του αντίπαλο σε καταστάσεις 1v1. Ας τον δούμε απέναντι στην (ξεκάθαρη, δίχως ίχνος ειρωνείας) #1 επιλογή του φετινού draft:

Ο Mitchell ενδέχεται να μπορεί να αμύνεται σ’ αυτή την ένταση για 48’, στο μπασκετικό ανάλογο μιας πολύ ενοχλητικής μύγας στα μέσα του Αυγούστου. Παρά τα μόλις 188 εκατοστά ύψους έχει δυνατό κορμό, σχεδόν μόνιμα τοποθετείται σωστά και βάζει ενεργά τα χέρια στην μπάλα, κάτι σαν τον Pat Beverley όταν θυμάται πως είναι κανονικός μπασκετμπολίστας. Ο 2-way συνδυασμός, το πακέτο που προσφέρει ο Mitchell στην ομάδα που θα τον επιλέξει, δεν μοιάζει με το ‘’high risk- high reward’’ του Kuminga που συζητήσαμε παραπάνω, όμως οι Warriors δεν είναι η τυπική ομάδα που διαλέγει στο #7 ενός draft, καθώς βρέθηκε εκεί μετά από σωρεία ατυχιών και τραυματισμών και ψάχνει γρήγορες -και φθηνές- λύσεις, ώστε να βρεθεί ξανά σε ρόλο διεκδικητή. Ο Mitchell είναι μία τέτοια λύση, με αρκετές πιθανότητες μάλιστα η παρουσία του σε τόσο ανταγωνιστικό σύνολο να τον βοηθήσει να ξεκλειδώσει ακόμη περισσότερο το potential που διαθέτει.

Υποσημείωση: Λέγεται D-Mitchell, φοράει το #45, σουτάρει ιδανικά μετά από ντρίμπλα και όταν μπαίνει με drives καταλήγει να χορεύει κάτω από το καλάθι. Το γεγονός πως δε συνδέεται βιολογικά με ένα guard των Jazz είναι μάλλον στατιστικό λάθος.

8. Orlando Magic - Με την επιλογή Barnes νωρίτερα, οι Magic βρήκαν ακόμα έναν παίκτη στο αρχέτυπο που προτιμούν, οπότε με την δεύτερο πικ τους περιμένω να πάρουν κάποιον που να μπορεί να βοηθήσει και στην επίθεση. Ο Josh Giddey είναι ένας Αυστραλός guard/forward που θα παλέψει με τον Sharife Cooper για το ποιος είναι ο καλύτερος στο να πασάρει και να δημιουργεί σουτ για τους συμπαίκτες του². Το αγωνιστικό του στυλ θυμίζει αρκετά τον LaMelo Ball, όντας ένας ψηλός (2,00μ) δημιουργός. Δεν ξέρουμε τι θέση θα μαρκάρει στην άμυνα, αλλά σε όποια ομάδα κι αν πάει πιθανώς να έχει το ρόλο του βασικού χειριστή. Πολύ καλός σε καταστάσεις pick and roll, αλλά και στο ανοιχτό γήπεδο, μπορεί να πάρει το rebound και να βγεί κατευθείαν στον αιφνιδιασμό. Δείγμα του πληθωρικού του ταλέντου είναι το γεγονός οτι έγινε ο νεαρότερος παίκτης που έκανε triple double στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας (έσπασε το ρεκόρ του LaMelo) και μάλιστα έκανε αλλά δύο triple double μέσα στη σεζόν. Επίσης, το γεγονός ότι το έκανε σε μια ομάδα που έκανε 13 νίκες (ενάντι 5 των Illawarra Hawks που έπαιζε ο LaMelo³), είναι ένα στοιχείο που μας κάνει αισιόδοξους ότι θα είναι έτοιμος για να αποδεχτεί το ρόλο που θα του δώσει η ομάδα του. To σουτ του από το τρίποντο είναι λίγο ανησυχητικό (29,3% σε 3,5 προσπάθειες ανά αγώνα), αλλά τουλάχιστον έδειξε τη διάθεση να σουτάρει από μακριά και δεν φοβόταν να το κάνει, όταν οι άμυνες τον προκαλούσαν να σουτάρει. Όπως για τους περισσότερους παίκτες στο draft, η βελτίωση του σε αυτόν τον τομέα θα καθορίσει το ταβάνι του.

Όπως είπαμε και πριν για το Hammonds, του αρέσει να επιλέγει παίκτες που είναι ψηλοί για τη θέση τους και με μακριά χέρια. Ο Giddey θα είναι ένας ψηλός δημιουργός και η παρουσία καλών αμυντικών όπως οι Okeke, Barnes, Isaac, Carter Jr, Bamba, Gary Harris θα τον βοηθήσει στο ξεκίνημα να κρύψει τις αμυντικές του αδυναμίες. Στο επιθετικό κομμάτι μπορεί ο Okeke να έδειξε κάποια ελάχιστα στοιχεία με την μπάλα στα χέρια, αλλά το έκανε όταν οι Magic προσπαθούσαν να χάσουν και όχι να κερδίσουν παιχνίδια. Άρα ο Giddey και ο Fultz θα είναι οι δύο βασικοί δημιουργοί, με τον Cole Anthony να έρχεται από τον πάγκο και να δίνει και σκοράρισμα και δημιουργία. Μάλιστα περιμένουμε να δουμε αν ο καινούργιος προπονητης των Magic, Jamahl Mosley, θα χρησιμοποιήσει σχήματα και με τους τρεις προαναφερθέντες παίκτες, κάτι που σίγουρα θα έκανε ο μέντοράς του Rick Carlisle.

9. Sacramento Kings - Για έναν ακόμη χρόνο το δίδυμο του Prodigy Report ψάχνει ένα scoring wing που θα πείσει τους Kings να αποδεσμευτούν από τον Buddy Hield και να ηρεμήσει η ψυχούλα του De’Aaron Fox. Ποιος καταλληλότερος λοιπόν από τον Keon Johnson, aka εκείνος που διέλυσε το ρεκορ κάθετου άλματος στο draft combine, να έρθει και να περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τον έρωτα αυτού του franchise με τον Hield;

O Johnson είναι ένας πραγματικά freak αθλητής, ο οποίος βρίσκει το βασικό μέρος του προσωπικού του σκορ (17,8π μέσο όρο με το Tennessee) με off-ball κοψίματα και αθλητικά τελειώματα γύρω από το καλάθι. Η έλλειψη σταθερού περιφερειακού σουτ έρχεται σε ισορροπία από το γεγονός πως καλύπτει πολύ γρήγορα το γήπεδο, παίρνει σχετικά σωστές θέσεις και φτιάχνει εύκολους πόντους για τον εαυτό του. Ό,τι πρέπει δηλαδή για μία ομάδα που έχει μόνιμα πατημένο το γκάζι και παραπάνω από επαρκές playmaking με την συνύπαρξη των Fox και Haliburton. Σε πρώτη φάση ο Johnson καλείται απλώς να ακολουθεί το ρυθμό που δίνουν στην επίθεση οι δύο guards, όσο στην άμυνα χρησιμοποιεί το αθλητικό κορμί του, ώστε να περιορίζει τα αντίπαλα φτερά, κάτι που ήδη κάνει με αρκετή επιτυχία.

Το ενδιαφέρον σημείο για μένα με έναν τόσο αθλητικό παίκτη (που σίγουρα και για πολλά χρόνια θα το χρησιμοποιεί για εύκολο σκορ) είναι ποιο μέρος του παιχνιδιού του θα προσπαθήσουν οι Kings να ξεκλειδώσουν παρακάτω. Η εύκολη απάντηση λέει ‘’το τρίποντο’’, να σταθεροποιήσει ενα περιφερειακό σουτ (μόλις 27% σε περίπου τρεις προσπάθειες ανα αγώνα) θα θέλαμε όμως να τον δουμε να ακολουθεί το μοτίβο DeRozan. Οχι να χορεύει στο mid-range και ο πολύς κόσμος να τον ειρωνεύεται χωρίς λόγο, απλά και μόνο επειδή δεν έχει τριποντο, αλλά να βελτιώσει σιγά σιγά τις ικανότητές του ως side playmaker. Είδαμε άλλωστε τον Fox με έναν σουτέρ δίπλα του, δεν πάει πολύ πιο πάνω από τον Buddy Hield η off-ball εκτέλεση. Με έναν τρίτο εν δυνάμει δημιουργό ωστόσο, η επίθεση των Kings γίνεται καλός γρίφος και ο Keon Johnson έχει ήδη δώσει μερικά ευχάριστα hints προς αυτή την κατεύθυνση. 

10. Memphis Grizzlies - Οι Grizzlies με την δέκατη επιλογή του draft θα διαλέξουν τον Franz Wagner (αν δεν τον έχουν πάρει νωρίτερα οι Warriors). Καταρχήν να πούμε ότι ο δευτεροετής παίκτης των Wolverines είναι μικρός ηλικιακά, νεότερος από αρκετούς πρωτοετείς στο draft, όπως οι Suggs και Mobley. Πρόκειται για έναν παίκτη που ταιριάζει ιδανικά στο αρχέτυπο του 3&D. Πολύ καλός στην άμυνα, τόσο πάνω στην μπάλα, όσο και ως βοήθεια κοντά στο καλάθι (είχε μία τάπα ανά παιχνίδι). Στο ΝΒΑ θα μαρκάρει τα αντίπαλα φτερά, ακόμα και παίκτες με τα χαρακτηριστικά του Durant και του Leonard. Όχι ότι θα τους σταματάει (κανείς δεν μπορεί να το κάνει), αλλά έχει τα προσόντα και την ικανότητα για να δυσκολέψει τις επιλογές τους. Στην επίθεση έδειξε καλά στοιχεία ως στατικός σουτέρ και σουτάρει με υψηλά ποσοστά στις βολές και στα δίποντα, ενώ πασάρει καλά πάνω σε κίνηση (κυρίως όταν επιτίθεται στα close out) και δείχνει να διαβάζει καλά το παιχνίδι.

Στους Grizzlies θα ταιριάξει πολύ καλά, γιατί μπορεί να γίνει ένας καλύτερος αμυντικός και σουτέρ από τον “Slow Mo” Anderson. Μια πεντάδα με τους Morant, Bane, Wagner, Jackson και Tillman θα έχει παίκτες με άνω του μετρίου σουτ, που μπορούν να παίξουν καλή άμυνα και είναι πολύ καλοί στο διάβασμα των φάσεων. Επίσης το ύψος του Wagner και η ικανότητα στο αμυντικό rebound θα βοηθήσει να καλύψει εν μέρει την αδυναμία του Jaren Jackson σε αυτόν τον τομέα. Με την παραπάνω πεντάδα οι Grizzlies θα έχουν πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και θα είναι ακόμα πιο θεαματικοί στο μισό γήπεδο.

11. Charlotte Hornets - Σε μία επιλογή που είναι λιγότερο στο μοτίβο του ‘’παίρνω το καλύτερο διαθέσιμο ταλέντο’’ και περισσότερο μοιάζει ως καλό δέσιμο με τις ικανότητες του franchise cornerstone LaMelo Ball, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τους Hornets να επιλέγουν τον Kai Jones, ο οποίος έχει κάτι από Myles Turner στο παιχνίδι του. Δυνατός κοντά στο στεφάνι, τρέχει γρήγορα το γήπεδο και μπορεί να απειλήσει μετά από σκριν, τόσο ως roller, όσο και περιφερειακά. Με τον Ball χειριστή θα είναι συχνά στα τοπ highlights της ημέρας, ενώ μαζί με τους Washington και Bridges συνθέτουν στο χαρτί μία τριάδα που μπoρεί να αμυνθεί απέναντι στις περισσότερες frontline της λίγκας, τουλάχιστον σε αθλητικό επίπεδο.

To έξτρα θετικό στην περίπτωση του Jones είναι η ικανότητα (οριακά άνεση) να βάζει την μπάλα στο παρκε. Πέφτουμε λίγο θύμα των ‘’κλώνων Bam Adebayo’’ ομολογουμένως, όμως ο συγκεκριμένος φαίνεται πως πράγματι έχει τα skills ώστε να απλώνει στην περιφέρεια μετά τα σκριν και να απειλεί με τρέξιμο-ντρίμπλα, και όταν έχεις στην ομάδα τη δημιουργία του LaMelo και τους Bridges-Washington με μόνιμα ελατήρια στα πόδια (και φυσικά τη σταθερότητα του Hayward και την έξτρα δημιουργία του Devonte’ Graham), η επίθεση μπορεί να αποκτήσει μία ροή, που αυτη τη στιγμή τρακάρει στους διάφορους ψηλούς που δοκιμάζουν οι Hornets την τελευταία διετία. Φυσικά απέχουμε πολύ από το να χαρακτηριστεί ο Jones ως initiator ή ψηλός δημιουργός, βασικά μάλλον δεν θα το δούμε και ποτέ και απλά θα είναι center με άνεση στις εύκολες πάσες και τα drives, όμως η επιλογή του στο #11 από την Charlotte είναι κάτι -αρκετά- παραπάνω από κάλυψη μιας ανάγκης στη frontline. Από το να πληρώνεις Drummond προτιμότερο.

12. San Antonio Spurs - Ο Alperen Sengun θα είναι ο πρώτος παίκτης από αυτούς που παίζουν στην Ευρώπη, που θα επιλεγεί στο draft. Πρόκειται για έναν center με πολύ καλά στοιχεία στο σκοράρισμα, καλή ικανότητα στην πάσα και στο επιθετικό rebound. Παρά το χαμηλό ποσοστό στο τρίποντο (20%), σουτάρει με καλή τεχνική και αβίαστα και αυτό με κάνει να αισιοδοξώ ότι θα εξελιχθεί σε καλό σουτέρ από μακριά. Μπορεί παιξει τόσο με πλάτη στο καλάθι, όσο και με πρόσωπο και αν οι 2,7 assist σας φαίνονται λίγες, θα πρέπει να βάλετε στην εξίσωση το γεγονός ότι έπαιζε ως center και δεν είχε όλη την ώρα την μπάλα στα χέρια του. Το δύο μεγάλα ερωτηματικά στην περίπτωσή του είναι το αν θα μπορεί να παίξει ως PF και γενικά τι ρόλο θα έχει στην άμυνα. Όσον αφορά το πρώτο, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος, αφού δεν νομίζω ότι έχει αρκετά γρήγορα πόδια για να μαρκάρει αντίπαλα τεσσάρια. Κάτι που μας πηγαίνει στο δεύτερο ερώτημα και την άμυνα. Η ομάδα που θα τον πάρει θα τον χρησιμοποιεί στη θέση του center και θα παίζει drop σχήματα. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Bucks μας έδειξε ότι μια ομάδα ακόμα και στις μέρες μας με τους πολλούς καλούς σουτέρ, μπορεί να πάει μακριά με αυτό το αμυντικό πλάνο, αρκεί να έχει πολλούς καλούς αμυντικούς παίκτες στα φτερά και στους guard.

Και εδώ είναι που βλέπω το πολύ καλό fit για τους Spurs. Dejounte Murray, Derrick White, Devin Vassell είναι τρεις πολύ καλοί αμυντικοί, όπως και ο Poeltl που αυτή τη στιγμή είναι ο βασικός ψηλός. Ο Sengun θα μπορέσει να τους δώσει σκοράρισμα κοντά στο καλάθι και γενικότερα από τη θέση του center και ειδικά παίζοντας ως αναπληρωματικός, θα μπορούσε να είναι το σημείο αναφοράς για το second unit των Spurs. Επίσης θα έχει ενδιαφέρον να δούμε στους Spurs έναν ψηλό που είναι πολύ καλός στο να πασάρει, μήπως και ξαναδούμε ψήγματα από την ομάδα του 13/14.

13. Indiana Pacers - Eδώ αφήνουμε την επιλογή λίγο στο φλου. Οι Pacers μπορούν να πάνε με τον James Bouknight, έναν σκόρερ-χορευτή που μοιάζει τόσο στα skills με τον Caris LeVert, ώστε να μπορούν να ενσαρκώνουν το γνωστό spiderman-meme σε κάθε προπόνηση. Από την άλλη υπάρχει ο Ziaire Williams του Stanford, πιο άγουρος από τον Bouknight, αλλά με τρομακτική αθλητικότητα, πιο μακρύ κορμί που γεμίζει τις θέσεις των forwards και με ένα mid-range release που αξίζει να επενδύσει μία ομάδα χρόνο, ώστε να δει αν μπορεί να βγάλει τον επόμενο μεγάλο σκόρερ από τα σημεία αυτά. Ή έστω τον επόμενο TJ Warren, μιας και μιλάμε για τους Pacers και δε γίνεται να γεννάμε κάθε δέκα χρόνια τον Kawhi Leonard ή τον Brandon Ingram. Ο Bouknight μοιάζει -και είναι- πιο σίγουρη επιλογή, άλλωστε τα mock drafts τον φέρνουν κάποιες θέσεις ψηλότερα από το δικό μας #13, και ίσως οι Pacers που κυνηγούν τα playoffs με συνέπεια τον προτιμήσουν, ώστε να τραβήξει πάνω του το σκορ της 2nd unit και να είναι μία έξτρα επιλογή για το φινάλε κρίσιμων αγώνων. Αν ήμουν όμως ο υπεύθυνος αποφάσεων στην Indiana, και επειδή κάποιο από τα franchises που διαλέγουν στις από πάνω θέσεις θα έχει πάρει τον Bouknight (ίσως και οι Kings που αναφέραμε με την περίπτωση του Keon Johnson, ή ακόμη και οι Magic που δεν έχουν σαφές σημείο αναφοράς/σκόρερ στην περιφέρεια), θα με έτρωγε αρκετά το χεράκι μου ώστε να διαλέξω το απρόβλεπτο ταβάνι του Ziaire.

14. Golden State Warriors - Οι Golden State Warriors θα κυνηγήσουν τη διάκριση την επόμενη χρονιά, αφού δεν μπορουν να χαραμίσουν τις τελευταίες καλές χρονιές του Curry. Ο Usman Garuba είναι ένας παίκτης με μεγάλες παραστάσεις για την ηλικία του, αφού έπαιζε με την ομάδα της Μαδρίτης στην Ευρωλίγκα. Μάλλον είναι ο καλύτερος αμυντικός του draft και όπως φάνηκε από το φιλικό της Ισπανίας με την ομάδα των ΗΠΑ, θα μπορεί να μαρκάρει από την πρώτη μέρα παίκτες όπως ο Durant και ο Tatum. Στην επίθεση είναι ένας παίκτης που δεν σταματάει την μπάλα (σημαντικό στοιχείο για τους Warriors) και ξέρει να κινείται αρκετά καλά χωρίς αυτήν στα χέρια.

Αν οι Warriors κρατήσουν και τις δύο επιλογές τους στο draft, περιμένουμε να πάρουν έναν παίκτη που θα έχει μεγάλο ταβάνι και έναν που θα είναι έτοιμος να βοηθήσει άμεσα. Με αυτό κατά νου ίσως να προτιμήσουν έναν παίκτη σαν τον Springer στο #14 αν πάρουν τον “ετοιμο” Mitchell στο #7 ή να πάρουν τον Giddey με το πρώτο pick και τον Garuba με το δεύτερο. Αν όντως επιλέξουν τον πρώην παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, τότε στο πρόσωπό του θα βρουν κάποιον που μπορεί να βελτιωθεί πολύ γύρω από την καθοδήγηση του Draymond Green.

Σημειώσεις:

1. Από όσα διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες κάτι τέτοιο δεν θα γίνει, αφού οι δύο παίκτες που ακούγονται πιο πολύ για την ομάδα του Texas είναι ο Jalen Green και ο Evan Mobley
2. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ο Cooper αλλά λίγη σημασία έχει.
3. Αν και ο LaMelo στους Illawarra Hawks είχε το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, να μην παίζει άμυνα, να σουτάρει από όπου θέλει κλπ, στο ΝΒΑ προσαρμόστηκε άμεσα στο οργανωμένο μπάσκετ των Hornets.