Οι Chicago Bulls κυριάρχησαν στην δεκαετία του ’90, κατακτώντας έξι τίτλους σε 8 σεζόν από το 1991 μέχρι το 1998. Ο Michael Jordan έγινε το πρόσωπο του παγκόσμιου μπάσκετ, ο Phil Jackson εδραιώθηκε ως ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές όλων των εποχών, Scottie Pippen, Dennis Rodman, Steve Kerr συμμετείχαν μεταξύ άλλων σε μερικές από τις κορυφαίες ομάδες που πάτησαν σε παρκέ.

Ας είμαι ειλικρινής. Ως αρκετά βλαμμένος (ή αθεράπευτα μπασκετικός, αν θέλω να κοροϊδέψω τον εαυτό μου με ρομαντικούς χαρακτηρισμούς), που έχει σαρώσει μέσα στα χρόνια ντοκιμαντέρ με διάφορους γραφικούς τίτλους (Undenia-Bulls, Unstop-a-Bulls κτλ κτλ), το The Last Dance δεν προσέφερε πάρα πολλά έξτρα στοιχεία και εικόνες. Από τη στιγμή που ψιλο-φοβήθηκαν να προτάξουν ένα μεγαλοπρεπές τρίτο δάχτυλο και να πουν ‘’αν θέλετε ιστορική αναδρομή υπάρχει η συνέντευξη του MJ στον φίλο του Ahmad Rashad, τώρα θα ακούσετε μέχρι και την ηχώ των αποδυτηρίων της σεζόν ‘97-’98’’, οι ιστορίες ήταν, λίγο πολύ, γνωστές.

(To άρθρο περιέχει σπόιλερς, αν και σιγά, ποιος δεν το είδε ...)

Το προηγούμενο δίμηνο, η παραμονή στο σπίτι, άντε και στα πέριξ, το τελευταίο που έκανε ήταν να βοηθήσει την συγκέντρωση και την δημιουργικότητα. Σε κάποιους/κάποιες ίσως αποδείχτηκε ευεργετικός ο αναγκαίος εγκλεισμός, όμως σε ό,τι με αφορά, κατά τη διάρκεια του ψυχαγωγήθηκα κυρίως με sitcoms και ρομαντικές κομεντί: Το Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ δεν παλιώνει ποτέ, μην είστε γρουσούζηδες.