Ένας προπονητής μιας συνοικιακής ομάδας κάποιας υποβαθμισμένης περιοχής της Αθήνας βλέπει τρία παιδιά να παίζουν κυνηγητό στο γήπεδο του Τρίτωνα. Cut.

Στο Barclays Center της Νέας Υόρκης αναβοσβήνουν φλας. Ο Ντέιβιντ Στερν ανακοινώνει τα picks του τελευταίου draft της καριέρας του ως κομισσάριος του ΝΒΑ. Ένας μετέπειτα πρωταθλητής Ευρώπης επιλέγεται στο νούμερο ένα. Cut.

Ο πρωθυπουργός μιας χώρας υποδέχεται έναν αθλητή που από την επόμενη χρονιά θα αγωνίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και την οικογένειά του. Cut.

Το φαινόμενο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει ξεπεράσει τα όρια του αθλητικού, είναι πια κοινωνικό. Ακριβέστερα ήταν κοινωνικό πολύ πριν γίνει αθλητικό. Ο Γιάννης έχει παρουσιαστεί ως η απόδειξη μιας πολυπολιτισμικής, μη ρατσιστικής κοινωνίας. Πολύ φοβάμαι ότι η περίπτωσή του θα αποτελέσει το τέλειο άλλοθι ώστε να μην δούμε το πρόβλημα. Ο Αντετοκούνμπο είναι η εξαίρεση, αυτός που ξέφυγε από τις περιοχές της Αθήνας που θυμίζουν τη Μασσαλία του Izzo. Αυτό το χρωστάει στο ότι παίζει καλό μπάσκετ και σε μερικές συγκυρίες της τύχης. Οι πολιτικοί που σήμερα φωτογραφίζονται μαζί του θεωρώντας πως αν μπουν στο ίδιο κάδρο με αυτόν θα αποκτήσουν λίγη από τη λάμψη του, οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται διαρκώς με τα κατορθώματά του και όσοι αισθάνονται εθνικά περήφανοι με τον κόπο και τον ιδρώτα άλλων, θα είχαν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση απέναντί του αν ήταν τριάντα πόντους κοντύτερος. Ο ίδιος στην πρόσφατη συνέντευξή του στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρακίνησε το κοινό “να μην βλέπει μόνο εμάς (σ.σ τον Γιάννη και το Θανάση). Άλλα παιδιά υπήρχαν και άλλα θα υπάρξουν που θα έχουν τα ίδια προβλήματα.”

Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που οι Milwaukee Bucks αποφάσισαν ότι θέλουν ο Γιάννης να παίξει για αυτούς, ελάχιστη συζήτηση έχει γίνει για τις περιοχές που ο Γιάννης μεγάλωσε, τους μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς και την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία, ή έστω την αναγνώρισή τους ως Έλληνες πολίτες. Ας μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια Αντετοκούνμπο ακόμη και αυτήν την χρωστάει στις αθλητικές ικανότητες των νεαρότερων μελών της. Το επίσημο κράτος δε θα ήταν δυνατόν να ενδιαφερθεί. Εδώ και πολλά χρόνια έχει επιλέξει να σηκώσει ένα παραβάν μπροστά από τις υποβαθμισμένες γειτονιές που του χαλάνε την αφήγηση.

Δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να φωτογραφηθούν μαζί με έναν μπασκετμπολίστα στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Cut.

Εκατοντάδες τηλεοράσεις μένουν ανοικτές τα χαράματα μιας Κυριακής στην Αθήνα, συντονισμένες σε έναν αγώνα επίδειξης στη Νέα Ορλεάνη. Cut.

Μερικά παιδιά φεύγουν τρέχοντας από ένα σχολείο στα Σεπόλια. Θέλουν να προλάβουν να περάσουν από ένα γηπεδάκι μπάσκετ, έχουν λίγη ώρα πριν πάνε στη δουλειά. Cut.

Τα παιδιά που μεγάλωσαν δίπλα στο Γιάννη και μεγαλώνουν ακόμα στις ίδιες περιοχές βρίσκονται σε έναν κοινωνικό σωλήνα από τον οποίο είναι δύσκολο να βγουν. Ο αθλητισμός ή οι τέχνες μπορούν να αποτελέσουν διέξοδό τους, μόνο στην περίπτωση που θα βρεθεί κάποιος να ανακαλύψει και να ασχοληθεί με το ταλέντο τους. Για εκείνους που πρέπει να δουλεύουν ώστε να συντηρούν την οικογένειά τους οι ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση είναι απλά ένα μακάβριο αστείο. Για όλα αυτά τα παιδιά, ο Γιάννης θα είναι πολλά παραπάνω από πρότυπο με τη συμβατική έννοια. Είναι η προσωποποίηση μιας ελπίδας μακρινής όσο και αναγκαίας, μια υπέρβαση που δημιουργεί όνειρα για εκείνα. Ο ίδιος θέλει να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί αλλά μόνος του δεν αρκεί.

Ἐνας άντρας καπνίζει στο μπαλκόνι του. Ένα διαρκές τουκ τουκ από μια βαριά μπάλα και κάτι παιδικές φωνές ακούγονται από το δρόμο. “Ησυχία ρε μαλακισμένα”. Μπαίνει μέσα, κουνάει το ποντίκι του λάπτοπ, στην οθόνη υπάρχει μια είδηση για τον πιο βελτιωμένο παίκτη της χρονιάς. Cut.

Η εγγενής αδυναμία της κοινωνίας μας να αντιληφθεί ότι ο ελληνισμός είναι επί της ουσίας πολιτισμός και όχι ένας αιματολογικός διαχωρισμός που καθορίζεται από πιστοποιητικά καθαρότητας, παραμένει ακόμα ισχυρή. Όσο δε γίνονται αποδεκτοί από τον κοινωνικό ιστό όσοι έχουν τις -κοινωνικές και φυλετικές- καταβολές του Γιάννη Αντετοκούνμπο ενώ στερούνται το αθλητικό του ταλέντο, δε θα γίνεται αποδεκτός επί της ουσίας ούτε ο ίδιος. Θα παραμένει απλά ανεκτός, επειδή είναι διάσημος και πλούσιος μπασκετμπολίστας.