No 24: Αντρέ Χάτσον

Ο Αντρέ Χάτσον είχε μία πολύχρονη παρουσία στο ελληνικό μπάσκετ, με θητεία σε Περιστέρι, Μαρούσι, Μακεδονικό και Πανιώνιο. Αριστερόχειρας, με ύψος 2.03 και μεγάλη αλτικότητα και πλαστικότητα, έπαιζε άνετα από ‘’3’’ έως ‘’5’’. Σταμάτησε την καριέρα του μόλις στα 31.

Νο 23: Τζον Χάτσον

Μέλος της ομάδας που πήρε το κύπελλο το 1991. Εδώ με τον Φάνη. Αμέτρητα τα εντυπωσιακά του καρφώματα, αλλά οι περισσότεροι θα τον θυμόμαστε για αυτό:

(30 χρόνια Σκουντής και συνεχίζουμε)

Νο 22: Πρέντραγκ Μπένατσεκ

Απ’ τους πρώτους και καλύτερους Γιουγκοσλάβους που ήρθαν ποτέ στην ομάδα. Και αυτός πρωταγωνιστής στην ομάδα του Κυπέλλου. Διεθνής με την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του ’80, αργότερα πήρε και ελληνικό διαβατήριο. Φανερή η ομοιότητα του με τον Τεόντοσιτς.

Νο 21: Ζόραν Έρτσεγκ

Ιούνιος 2009. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει μεν το κύπελλο εκείνης της σεζόν, αλλά κατά τα λοιπά λίγα πράγματα. Ο αστικός μύθος λέει ότι ο Παπαλουκάς έχει πρήξει τον Γιαννάκη να παίζει αυτός και όχι ο Μίλος και μάλιστα ότι είχε σκυλιάσει για γυναικοδουλειά. Οπότε ο Σέρβος γκαρντ το Σεπτέμβριο θα πήγαινε δανεικός στον Πανιώνιο. Βεβαίως εκείνο το καλοκαίρι, ο Τεόντοσιτς παίρνει μόνος του το Eurobasket και τα πλάνα αλλάζουν. Την συνέχεια την ξέρουμε. Αντ’ αυτού λοιπόν έρχεται στην Αρτάκης ο Έρτσεγκ. Ψηλος για τεσσάρι, σοφτ για πεντάρι. Πολύ μπασκετικός, αλλά ποτέ δεν έφτασε εκεί που θα μπορούσε. Ολοκλήρωσε την καριέρα του πριν λίγους μήνες στα 32 του.

Νο 20: Μίλος Βούγιανιτς

Ο Σέρβος γκαρντ έγινε γνωστός στο ευρύ ελληνικό μπασκετικό κοινό από το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο πήρε και τις 3 διοργανώσεις της χρονιάς 06-07. Στον Πανιώνιο έπαιξε τη σεζόν 2010-2011 και μεταξύ άλλων, έκανε μία τρομερή εμφάνιση σε έναν αγώνα με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο. Δυστυχώς, ένας σοβαρός τραυματισμός τον ανάγκασε να σταματήσει την καριέρα του εκείνη τη χρονιά μόλις στα 31 του.

No 19: Λιουκ Χάνκοκ

Εδώ κανονικά αξίζει ξεχωριστό αφιέρωμα, μιας και μιλάμε για μία από τις πιο άτυχες ιστορίες που έχουμε δει στα ελληνικά παρκέ. Ο Hancock πήρε το 2013 το πρωτάθλημα στο NCAA και μάλιστα παίρνοντας τον άτυπο τίτλο του MVP στο Final 4, ερχόμενος από τον πάγκο. Μεσούσης της σεζόν 2014-2015, τότε που έμελλε ο Πανιώνιος να υποβιβαστεί, ο Hancock ήρθε στην πρώτη του απόπειρα να παίξει επαγγελματικό μπάσκετ και αγωνίστηκε για 6 παιχνίδια, δίνοντας ουσιαστικά μόνος του σημαντικές νίκες. Με ύψος κοντά στα 2 μέτρα, έπαιζε στο ‘’2’’ και στο ‘’3’’ και ήταν εξίσου καλός στο σουτ αλλά και στη διείσδυση, την οποία συχνά ολοκλήρωνε με δυνατό πάτημα και κάρφωμα. Ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός όμως έληξε μία πολλά υποσχόμενη καριέρα μόλις στα 24 του. Ευτυχώς το παιδί σπούδασε και είχε πάρει το πτυχίο του, οπότε τώρα δυστυχώς εργάζεται για τον αμερικανικό καπιταλισμό ως χρηματιστής / οικονομικός σύμβουλος.

Νο 18: Λάντον Μίλμπουρν

Ο Αμερικανός φόργουορντ έπαιξε στον Πανιώνιο για δυο σεζόν. Σήμα κατατεθέν του το πολύ δυνατό πάτημα για κάρφωμα και οι γρήγορες επιστροφές του στην άμυνα για τάπα σε αιφνιδιασμούς των αντιπάλων. Επίσης διέθετε φερέγγυο τρίποντο και ακόμα και όταν δεν σκόραρε, βοηθούσε στους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού.

Νο 17: Γιούρι Ζντοβτς

Μέλος εκείνης της φοβερής περιόδου του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ στο τέλος της δεκαετίας του ’80. Αφού κατέκτησε την ευρωλίγκα του 1993 με τη Λιμόζ, ο Σλοβένος γκαρντ (με ύψος 1.98 έπαιζε εξίσου καλά και στον ‘’άσο’’) ήρθε στον Ηρακλή. Συνέβαλε τα μέγιστα στα τρια καλύτερα χρόνια της μπασκετικής ομάδας του ‘’Γηραιού’’. Στον Πανιώνιο ήρθε το 2000 και έπαιξε στην καλύτερη για μένα περιφερειακή γραμμή της ομάδας ever. Με τους άλλους δυο ασχολούμαι εκτενέστερα παρακάτω. Φέτος ήταν ο head coach της ΑΕΚ, αλλά πήγε να πλακώσει ένα παίχτη του και ένα διατητή και αντικαταστάθηκε. Against Modern Basketball.

Νο 16: Ρούμπεν Ντάγκλας

Όπως πολλοί άλλοι, ο Douglas από τον Παναμά ήρθε στον Πανιώνιο αμέσως μετά το κολλεγιακό πρωτάθλημα. Ένας γκαρντ / πραγματική καλαθομηχανή, ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος 03-04 με μέσους όρους κοντά στις τριαντάρες. Στη φωτό μαρκάρεται από τον Baxter, τη χρονιά 07-08 όπου αναμετρήθηκε με την πρώην ομάδα του στο Uleb Cup, φορώντας την φανέλα της Βαλένθια.

Νο 15: Τράβις Γουότσον

Πεντάρι με ύψος μόλις 2.02 και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άλμα, βγήκε πρώτος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος το 2004-2005. Χάρη στο τρομερό ένστικτο και timing που είχε -ειδικά στο επιθετικό ριμπάουντ- αλλά και στο πολύ δυνατό του κορμί , κατάφερνε να αντιμετωπίζει και να κατατροπώνει πολύ ψηλότερούς του. Και αυτός ήρθε μετά το πανεπιστήμιο και έκατσε για δυο χρόνια. Μετά συνέχισε σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, όπως η Μπολόνια, η Μιλάνο και η Ζαλγκίρις.

Νο 14: Θερλ Μπέιλι

Μετά από 13 χρόνια σημαντικής παρουσίας στο NBA, ο ψηλός διοπτροφόρος με το παπούτσι νούμερο 56 ήρθε στο κλειστό της Αρτάκης το καλοκαίρι του ’94 και κάνανε τρομερό δίδυμο μαζί με τον σκόρερ γκαρντ Τράβις Μέις (που απεικονίζεται στην αρχική φωτό με το νούμερο 12). Αγκαλίτσα κάνει ο μετέπειτα υπουργός ΜΑΤ Βασίλης Κικίλιας.

No 13: Άγγελος Κορωνιός

Ο εικονιζόμενος με το ροκ μηχανόβιο στυλ είναι ο πρώτος σε πόντους (7.080) στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ. Απόλυτα λογικό, μιας και αγωνίστηκε από το 1989 έως το 2005 στην Α1. Έπαιξε 12 χρόνια στο Περιστέρι (1986-1989 στην Α2) όπου λατρεύεται σαν Θεός και μετά σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Μαρούσι, Πανιώνιο (2003-2004) και Ολυμπιακό.

Νο 12: Παναγιώτης Γιαννάκης

Μέσα στις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, το 1987 ως παίχτης και αρχηγός και το 2005-2006 ως προπονητής, ο Γιαννάκης έχει συνδέσει το όνομα του με τις πιο σπουδαίες στιγμές της Εθνικής αλλά και σε συλλογικό επίπεδο (πρώτη Ευρωλίγκα για Ελληνική ομάδα με τον Παναθηναϊκό το 1996 κ.α.)
Στον Πανιώνιο ήρθε το καλοκαίρι του ’93, αφήνοντας τον Άρη από τον οποίο είχαν φύγει Ιωαννίδης και Γκάλης ένα χρόνο πριν. Με εκείνη την επιβλητική ομάδα του Πανιωνίου έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου Κόρατς, όπου αποκλείστηκαν από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος τελικά σήκωσε και το τρόπαιο. Ωραία χρόνια.
Στη φωτο συμπαίχτης με Φάνη και την κοιλιά του, αντιμέτωποι με Φασούλα, χαριεντίζονται.

No 11: Νίκος Παππάς

Είναι στη συνείδηση των περισσοτέρων ένας παίχτης με πολύ μεγάλη προοπτική, για τον οποίο έχουν μεγάλες αμφιβολίες αν θα το καταφέρει. Στον Πανιώνιο έπαιξε από το 2012 έως το 2014 και θα μείνει αξέχαστος.
Ένας χαρισματικός σκόρερ, ηγετική φυσιογνωμία που θα αποφάσιζε να πάρει όλες τις τελευταίες επιθέσεις, να μπουκάρει, να βάλει καλάθι ή/και φάουλ, να μείνει στον αέρα όσο χρειαστεί και στο τέλος να ρίξει και χαστούκια επειδή δεν του ‘δωσαν τη μπάλα πιο νωρίς και έπρεπε να καρδιοχτυπήσουμε, ενώ φώναζε «δώσμου τη μπάλα δώσμου τη μπάλα»

Νο 10: Γιάννης Καλαμπόκης

Από το 2007 έως το 2010 στην ομάδα του Πανιωνίου, απετέλεσε επιτομή του φιλότιμου, του πάθους και του δυνατού δεύτερου πατήματος στο μπάσιμο.

Φέτος συνεργάζεται με τις Ακαδημίες της ομάδας και είναι παρουσιαστής του μέρους τεχνικής ανάλυσης αγώνων με την ονομασία "Focus on by John Corn" της τηλεοπτικής εκπομπής Pick n Roll στην Cosmote TV, για της ανάγκες της οποίας έχω την εντύπωση οτι έβαλε μαλλί.

Νο 9: Γιώργος Διαμαντόπουλος

Τί να πρωτοπω. Εκεινη η χρονια που ηταν στην περιφερεια μαζι με Παπαλουκά, Ζντοβτς ήταν αξέχαστη. Ένας παιχταράς που τρέλαινε ολο το κλειστό με τις φαντεζί ενέργειες του. Δε θα ξεχάσω ποτέ  τη χρονιά που έφυγε για να πάει στον Ολυμπιακό, νομίζω επί Σούμποτιτς. Τότε ο Κόκκαλης προσπάθησε να σπάσει την αυτοκρατορία του μπασκετικού ΠAO εν τη γενέσει της και πήρε και Λιαδέλη και Διαμαντόπουλο. Το Δεκέμβρη πήγα στον αγώνα Πανιωνίου – Ολυμπιακού. Στο πρώτο δεκάλεπτο το σκορ ηταν υπέρ μας 30-12 και όλο το κλειστό φώναζε εν χορώ ”ΦΥΓΕ ΑΠ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟ-ΠΟΥΛΕ”. Έτσι κι έγινε, το Γενάρη ηταν πίσω σε μας. Σημαία, ποζεράς και κάγκουρας, κάνοντας τατού Πάνθηρα στη γάμπα. Και ο παίχτης που μιμούμαι κι εγώ ίσως και ασυνείδητα πλέον στο παίξιμο μου. Άμυνα με τα μάτια και όχι με τα πόδια, μπούκα και είτε μπομπίτα είτε ένα δύο και επαφή για να πάρω έστω το φάουλ ή και να γκρεμίσω τον αντίπαλο ψηλό με τα 85 πλέον κιλά σωματικού μου βάρους. Αλλά αρκετά μίλησα, ας μιλήσει το οπτικοακουστικό υλικό. Εδώ, ο Διαμαντόπουλος στα τελειώματα του ως παίχτης, στο πρωτάθλημα Κύπρου κάνει μαγικά κατά του Αποέλ.

Παριστάνω ότι δεν θυμάμαι τη σεζόν 2014-2015.

Νο 8: Μπάϊρον Ντίνκινς

Στη δεύτερη χρονιά του στον πάγκο του Πανιωνίου, το 1995 ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποφασίζει να δώσει τα ηνία της ομάδας στον play-maker Nτίνκινς, ο οποίος είχε παίξει στο NBA χωρίς να καταφέρει κάτι σπουδαίο. Στη Νέα Σμύρνη πάντως έκανε μεγάλα παιχνίδια σε μία από τις καλύτερες σεζόν της ομάδας (και στην καλύτερη που είχε προπονήσει ποτέ o ‘Ντούντα’, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου) καταφέρνοντας να την οδηγήσει για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα.

Στη φωτο ξετυλίγει ένα λάβαρο μαζί με τον Μπάνε, σε εκείνη τη σειρά μικρών τελικών που έδωσε και την Τρίτη θέση στα play off.

Νο 7: Πι Τζέϊ Μπράουν

Όπως πολλοί της λίστας, ο Μπράουν ήρθε κατευθείαν μετά τα ντραφτ στον Πανιώνιο το 1992 και αγωνίστηκε για ένα χρόνο παίζοντας εξίσου καλά στο ‘’4’’ και στο ‘’5’’. Αμέσως μετά έφυγε για το NBA, όπου έκανε μια σπουδαία 15ετή καριέρα.

Νο 6: Μπόμπαν Γιάνκοβιτς

Στην ίδια σεζόν, συμπαίκτης του Μπράουν ήταν και ο Μπόμπαν. Έπαιζε στο ‘3’ και ήταν ένας πραγματικός ηγέτης, από τις 30άρες που έβαζε μέχρι το πόσο εμψύχωνε τους συμπαίκτες του. Οδήγησε τον Πανιώνιο μέχρι τα ημιτελικά των play off, όπου κόντραρε επί ίσοις όροις τον Παναθηναϊκό. Σε εκείνο το καταραμένο ματς της 28ης Απριλίου του ’93, ο Μπόμπαν εξερράγη για ένα επιθετικό φάουλ που του καταλογίστηκε και χτύπησε το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας από τα νεύρα του. Σε ηλικία 10 ετών, δεν είχα ξεκινήσει να πηγαίνω γήπεδο, δεν ήμουν καν Πανιώνιος, αλλά βλέποντας το στην τηλεόραση live, συγκλονίστηκα με αυτό που συνέβη 5 λεπτά από το σπίτι μου.

Ο Μπόμπαν έμεινε παράλυτος και πέθανε 13 χρόνια μετά. Από τότε τα γήπεδα στην Ελλάδα θέσπισαν κάποιους κανόνες μεγαλύτερης ασφάλειας για τους αθλητές και το συμβάν ‘έβαλε μυαλό’ σε αρκετούς.
Στη φωτό τον μαρκάρει ο Εσθονός Τιτ Σοκ, από εκείνη τη σειρά των ημιτελικών. Θα τον θυμόμαστε πάντα. Το μαρτυρεί το σύνθημα σε κάθε εντός έδρας αγώνα.

Νο 5: Θοδωρής Παπαλουκάς

Είχαμε τη χαρά να τον δούμε και αυτόν για δύο χρονιές με τα κόκκινα και μπλε. Στα 22 του, ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη μεγάλη ομάδα της καριέρας του και αργότερα έκανε όλα αυτά που τον καταξίωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μπασκετμπολίστες όλων των εποχών. Πλέι μέικερ με ύψος 2 μέτρα, κάλπαζε στον αιφνιδιασμό φτιάχνοντας και τελειώνοντας φάσεις με χαρακτηριστική άνεση. Στη συνέχεια που βελτίωσε το σουτ του και την οργανωτική του δεινότητα σε σετ παιχνίδι, έγινε άπιαστος.

Νο 4: Νίκος Οικονόμου

Μετά από μία μεγάλη πορεία σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Μπάρτσα και άλλους σπουδαίους συλλόγους, ο Νικαιώτης πάουερ φόργουορντ ήρθε στη Νέα Σμύρνη στα 31 του και υιοθέτησε και το στυλ μαλλί-κορδέλα και μούσι. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με τον Πανιώνιο το 2005, κάνοντας πράγματα που δεν είχαμε ξαναδεί από αυτόν. Φέτος ήταν ο προπονητής της ομάδας στο δρόμο για την άνοδο στην Α1 και το καλό που του θέλω να το φέρει σε πέρας, αλλιώς θα έχουμε δράματα. Στην φωτό τον κανακεύει ο Σόφο.

Νο 3: Ζάρκο Πάσπαλιε

Και όχι το σωστό ‘Πάσπαλι’, γιατί έτσι τον μάθαμε. Ο Ζάρκο ήρθε στην Ελλάδα το 1991 για τον Ολυμπιακό. Τότε ο Κόκκαλης με τον Ιωαννίδη ξεκίνησαν το project να εκτοπίσουν τον Αυτοκράτορα Άρη από την κορυφή και σταδιακά τα κατάφεραν, έχοντας ως μεγάλο όπλο τον Μαυροβούνιο φόργουορντ. Εκείνο το Πάσχα του ’94, μαζί με τον Tάρπλει, τον Φασούλα και τους υπολοίπους πάνε στον τελικό του φάιναλ φορ και είναι το μεγάλο φαβορί απέναντι στην Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Στα τελευταία λεπτά ο Ζάρκο παθαίνει ψυχολογικό τραλαλά μέσα στο ‘Γιαντ Ελιάου’ και χάνει όλες τις κρίσιμες βολές, κουσούρι επίκτητο που του ‘μεινε και στη συνέχεια. Οι αφίσες του Τάρλατς, του Τόμιτς και των υπολοίπων σχίστηκαν με πολλά δάκρυα και ο Πανιώνιος με υποδέχτηκε έκτοτε στην ζεστή αγκαλιά του.

Λίγους μήνες μετά γίνεται η (ουσιαστικά ανταλλαγή) του με τον Σάσα Βολκόφ του Παναθηναϊκού και το 1995 ήρθε στον Πανιώνιο, ένα χρόνο μετά από μένα. Υπό τις οδηγίες του Ίβκοβιτς και μαζί με Ντίνκινς, Φάνη, Καράγκουτη και τα άλλα παιδιά, συνέβαλε τα μέγιστα στην πορεία για την τρίτη θέση και την πρώτη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα. Παρ’όλα τα δυο πακέτα τσιγάρα που έκανε ως παίχτης, είναι ακόμα εδώ και να ‘ναι καλά.

Νο 2: Φάνης Χριστοδούλου

Το 1983, χρονιά γέννησης μου και ίδρυσης των Panthers, έμελλε να είναι η κρίσιμη καμπή που πήρε τον Πανιώνιο από την σχετική απαξίωση και τον πήγε στην ελίτ του ελληνικού μπάσκετ. Τότε, ο Πανιώνιος έδωσε χρήματα και τέσσερις παίχτες και πήρε για αντάλλαγμα τον ‘Μπέμπη’, που εξελίχθηκε στον σημαντικότερο all around Έλληνα μπασκετμπολίστα που είδαμε ποτέ. Σημαντικό μέλος της Εθνικής του ’87, ο Φάνης έμεινε στον Πανιώνιο για 14 χρόνια, τα περισσότερα εκ των οποίων ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έδιναν γη και ύδωρ για να τον αποκτήσουν. Τελικά, το 1997 έπαιξε για μία χρονιά στον Παναθηναϊκό, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του.

Υπάρχουν άπειρες ιστορίες που έχω ακούσει. Η καλύτερη διαδραματίζεται σε οικογενειακό μάζεμα παιχτών και παραγόντων σε σπίτι, μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το ’91: Αφού η ομηγυρη έφαγε, ήπιε και γλέντησε, ο Φάνης εξαφανίστηκε από το μπαλκόνι για λίγη ώρα. Επέστρεψε και έδωσε 20 χιλιάρικα δραχμές στην οικοδέσποινα, λέγοντας της ‘’να παραγγείλει κάτι για τα παιδιά γιατί έφαγε ένα ταψί παστίτσιο που βρήκε στο φούρνο’’. Η φωτο είναι από τη βράβευση του από την ομάδα στα 50 του. Πλέον αράζει στην Πάρο.

Νο 1: Χένρι Τέρνερ

O Turner ήρθε το 1993 στον Πανιώνιο και έμεινε μόνο ένα χρόνο. Αυτό δεν μπορεί να υποσκελίσει το γεγονός ότι πρόκειται για τον πιο θεαματικό παίχτη που είδαμε στα ελληνικά γήπεδα. Άπαξ και πήδαγε, δεν υπήρχε περίπτωση να μην καρφώσει. Συνέπεσε μαζί με Γιαννάκη, Φάνη, Ed Stokes και υπό τις οδηγίες του Κώστα Μίσσα, οδήγησε την ομάδα μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς. Στη φωτό κάνει τα αεροπλανικά του απέναντι στον Στόγιαν Βράνκοβιτς, σε ένα παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία κυρίως χάρη στην τάπα πάνω στον Γκάλη στα τελευταία δευτερόπλεπτα του ματς.

Αυτές οι νοσταλγικές λίστες, πέρα από την ψυχαγωγία, νομίζω οτι συμβάλλουν στο να ακονίζουμε τη μνήμη μας και να καταπολεμείται το ενδεχόμενο Αλτσχάϊμερ. Ελπίζω να την απολαύσατε όσο και γω.
Του χρόνου ελπίζω να τα πούμε στην Α1.

Y.Γ. Σας λείπουν κάποιοι; Μην προτρέχετε. Υπάρχει και ένα ακόμη επεισόδιο . Σύντομα.