https://twitter.com/SheaSerrano/status/737390981717204992

Συμπτωματικά, αυτό το tweet είχε γίνει μόλις μερικές ώρες μετά το τέλος του περσινού τέταρτου τελικού της Α1, ίσως του πιο εμβληματικού της σύγχρονης εποχής του ελληνικού μπάσκετ, που είχε μέσα του το τελευταίο ματς ενός κορυφαίου παίκτη και ένα τεράστιο νικητήριο σουτ του κορυφαίου του αντίπαλου.

Όντως το μπάσκετ είναι γεμάτο από τέτοιες ιστορίες, τίτλους που κρίνονται στο σουτ, επικές ανατροπές σε αγώνες και σε σειρές playoff ή τελικών, σπουδαίες εμφανίσεις και μεγάλες απογοητεύσεις. Σε αυτή τη σειρά  υπάρχουν κι οι προσωπικές ιστορίες του κάθε παίκτη. Αυτού που υπερβαίνει τις δυσκολίες και τα εμπόδια και πετυχαίνει τους στόχους του. Τέτοιες ιστορίες δεν υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, όπου το ταλέντο ενός παίκτη είναι αρκετό να πείσει κάποια μεγάλη ομάδα να επενδύσει επάνω του, ακόμη κι από πολύ μικρή ηλικία (βλ. Luka Doncic).

Αντίθετα στις Η.Π.Α., κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τουλάχιστον όχι συχνά. Είναι πολύ σπάνιο κάποιος παίκτης να καταφέρνει να εντυπωσιάσει από πολύ μικρός στα λυκειακά χρόνια, ώστε να πείσει τις ομάδες να τον υπογράψουν. Οι περιπτώσεις ήταν ή πολύ ξεχωριστές (LeBron, Kobe, Garnett, McGrady) ή κατέληξαν σε εκκωφαντικές αποτυχίες (Kwame Brown, Eddy Curry, Jonathan Bender). Το ΝΒΑ μάλιστα, βλέποντας όλο και περισσότερους αθλητές να μπαίνουν κατευθείαν από το λύκειο στο ΝΒΑ, παρακάμπτοντας την πανεπιστημιακή διαδικασία, επέβαλλε εδώ και μερικά χρόνια όριο ηλικίας για τη συμμετοχή στο ντραφτ στα 19 έτη, αναγκάζοντας τους αμερικάνους παίκτες είτε να παίξουν τουλάχιστον έναν χρόνο στο κολέγιο, είτε να δοκιμάσουν τις τύχες τους στα μέρη μας, με κάποια μικρομεσαία συμβόλαια.

Πρόσφατα, σε μια σεζόν γεμάτη από ξεχωριστές και εντυπωσιακές ιστορίες, βγήκαν στην επιφάνεια και δύο πολύ όμορφες, από παίκτες που δεν τα παράτησαν και κατάφεραν όχι μόνο να πετύχουν το όνειρο τους και να αγωνιστούν στο ΝΒΑ, αλλά και να αποκτήσουν καθοριστικό ρόλο στις ομάδες τους. Ας τους δούμε:

Yogi Ferrell (Dallas Mavericks)

O 23χρονος Kevin "Yogi" Ferrell ήταν ένα φαινόμενο από πολύ μικρός. Πριν καν κλείσει την πρώτη δεκαετία της ζωής του, εντυπωσίαζε τους πάντες σε σχολικούς αγώνες σε μια κωμόπολη της Ιντιάνα, επιδεικνύοντας ικανότητες εφήβου στον χειρισμό της μπάλας και στην έντονη αντίληψη που είχε στο γήπεδο. Τα ίδια συνεχίστηκαν και στο λύκειο, όπου χάρη στις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο πρωτάθλημα της πολιτείας, κέρδισε μια θέση στα 25 καλύτερα prospect της χώρας από το ESPN, εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές αθλητικές εκπομπές σε εθνικά δίκτυα, και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών κορυφαίων πανεπιστημίων για αθλητική υποτροφία.

Γεννημένος στην Ιντιάνα, δεν θα μπορούσε να πάει κάπου αλλού, από τους θρυλικούς Hoosiers, υπό τις οδηγίες του Tom Crean. Εκεί βρήκε τους Victor Oladipo και Cody Zeller και έφτιαξαν μια εξαιρετική τριάδα που βρισκόταν ανάμεσα στα φαβορί ακόμη για την κατάκτηση του κολεγιακού πρωταθλήματος. Στον γύρο των 16 όμως ηττήθηκαν από την έκπληξη του τουρνουά, το Syracuse, και έμειναν εκτός. Οι Oladipo και Zeller δήλωσαν συμμετοχή στο draft, o Crean τα έκανε θάλασσα στο recruiting και τις επόμενες σεζόν, παρά τα πολύ καλά του νούμερα (14,5 πόντους, 5,6 ασίστ με 42% στο τρίποντο), ο Ferrell έκλεισε την τετραετία με μια ακόμη συμμετοχή στο κολεγιακό πρωτάθλημα κι έναν εύκολο αποκλεισμό από την μετέπειτα φιναλίστ ομάδα της Νορθ Καρολάινα.

Ο Ferrell δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, αλλά καμία ομάδα δεν επέλεξε τον πολλά υποσχόμενο Yogi, καθώς ήταν ήδη 22 ετών και σε μια γενιά που έσφυζε, όπως αποδείχθηκε, από ταλέντο. Οι Nets του έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία στο summer league, αλλά ο Ferrell ήταν μέτριος και στους 8 αγώνες που έδωσε. Η κακή κατάσταση της δεύτερης ομάδας της Νέας Υόρκης, τον βοήθησε, αφού πάτησε το παρκέ σε λίγους αγώνες, αλλά ο προπονητής του δεν του έδωσε κάποια παραπάνω ευκαιρία, στέλνοντας τον στην αναπτυξιακή λίγκα.

Μετά από σχεδόν έναν χρόνο χωρίς καμία ουσιαστική ανάπτυξη στο παιχνίδι του, η τύχη του χτύπησε την πόρτα, σχεδόν από το πουθενά. Οι, σχεδόν διαλυμένοι από τους τραυματισμούς, Dallas Mavericks είχαν ανάγκη από έναν γκαρντ με ευχέρεια στο σκορ και διάλεξαν τον Ferrell, δίνοντας του ένα δεκαήμερο συμβόλαιο, με το οποίο καλούνταν να αποδείξει ότι είχε θέση στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Αν στο πρώτο ματς με τους Spurs ήταν εμφανώς τρακαρισμένος, στο δεύτερο με τους πρωταθλητές Cavaliers ήταν εξαιρετικός, βάζοντας 19 πόντους (12 στο δεύτερο ημίχρονο), βοηθώντας τους Mavericks να πάρουν ένα μεγάλο παιχνίδι. Μετά από μια ακόμη καλή εμφάνιση με τους Sixers, ο Ferrell μπήκε στο παρκέ ως βασικός με τους Blazers και έδειξε ότι ανήκει στο ΝΒΑ. 32 πόντοι με 9/11 τρίποντα και 5 ασιστ, σε μια εμφάνιση βγαλμένη από παραμύθι και μια νίκη όχι μόνο ψυχολογίας, αλλά και ουσίας, καθώς οι Mavs μπήκαν για τα καλά στο κυνήγι της όγδοης θέσης και των playoffs.

Δυο ημέρες αργότερα, ο Ferrell υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με τους Mavericks και ηγήθηκε της ομάδας του σε πόντους και ασίστ σε άλλα 3 από τα 5 επόμενα παιχνίδια.

Okaro White (Miami Heat)

Σε αντίθεση με τον Ferrell, ο Okaro White δεν ήταν ποτέ πριμαντόνα στις ομάδες που αγωνίστηκε. Στο λύκειο ήταν καλός, κάτι που του έδωσε την υποτροφία στο Florida State, αλλά εκεί είχε μπροστά του στις θέσεις των forward, είτε τον Chris Singleton (ναι, του Παναθηναϊκού!), είτε τον Bernard James (έπαιξε πέρσι στην Γαλατά, ή τουλάχιστον έτσι λέει η Wikipedia). Μόλις στην τελευταία του χρονιά, ο White κατάφερε να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά η απογοητευτική σεζόν δεν άφηνε ελπίδες για πολλά.

Η συμμετοχή του στο draft ήταν φυσιολογικά άκαρπη, ενώ στο Summer League των Grizzlies έγραψε καλά νούμερα, αλλά δεν χωρούσε σε μια πληρέστατη στους ψηλούς ομάδα που ερχόταν από διαδοχικές μεγάλες πορείες στα playoffs. Ο White έτσι αναγκάστηκε να επιλέξει τον δρόμο της Ευρώπης, υπογράφοντας για την σεζόν '14 - '15 στην ιστορική Βίρτους Μπολόνια. Η χρονιά που έκανε ήταν αρκετά καλή, η Μπολόνια μπήκε στα playoffs της Lega Basket και ο White ήταν εξαιρετικός στη σειρά με την Αρμάνι Μιλάνο, αλλά η σκούπα ήταν αναπόφευκτη.

Μετά το τέλος της σεζόν ο White ξαναδοκίμασε στο Summer League, αλλά δέχτηκε 2 απορρίψεις από Grizzlies και Mavericks αντίστοιχα. Η Ευρώπη ήταν και πάλι μονόδρομος, αλλά αυτή τη φορά ήταν αρκετά πιο τυχερός στις επιλογές του. Ο Άρης βρισκόταν σε φάση ανοικοδόμησης με τον νέο του πρόεδρο, ενώ ταίριαξε εξαιρετικά με τους άλλους ξένους της ομάδας του και τον προπονητή του, τελειώνοντας τη σεζόν με μέσους όρους 14 πόντων, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ, ενώ εκλέχθηκε μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος και πιο θεαματικός παίκτης του. Ο Άρης έβγαλε την ψυχή του Παναθηναϊκού, αλλά αποκλείστηκε στα ημιτελικά κι έχασε την τρίτη θέση από την ΑΕΚ.

Οι σκάουτερ όμως του ΝΒΑ δεν είχαν μείνει άπραγοι. Βλέποντας την εξαιρετική του σεζόν στην Ελλάδα, ο White κλήθηκε στο Summer League των Heat κι ενώ στα μέρη μας ιστοσελίδες και τύπος έβραζαν, μιλώντας για ενδιαφέρον και των δύο μεγάλων ελληνικών ομάδων, αλλά και αρκετών του εξωτερικού.

Τα συμβόλαια που θα έβγαζε ο 24χρονος forward στην Ευρώπη θα ήταν σίγουρα αρκετά πιο πλουσιοπάροχα, από αυτά σε κάποια ομάδα του ΝΒΑ, αλλά αυτό δεν έδειξε ότι πτοούσε τον White, ο οποίος εντυπωσίασε στο Summer League και κλήθηκε στην προετοιμασία της ομάδας του Miami. Λίγες ημέρες μετά υπέγραψε συμβόλαιο με την θυγατρική ομάδα των Heat, στο Sioux Falls, και περίμενε ότι κάποια στιγμή θα του δοθεί η ευκαιρία.

Πράγματι, μετά από δυο μήνες και με τους Heat να είναι στον πάτο της Ανατολικής περιφέρειας, ο White υπέγραψε δεκαήμερο συμβόλαιο με τους πρώην πρωταθλητές. Στα πρώτα δύο ματς, με Ντάλας και Μιλγουόκι, o White δεν σκόραρε πόντο, αλλά οι Heat κατάφεραν να πάρουν τις νίκες. Στο τρίτο ματς, οι Heat κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πιο καυτή ομάδα στο ΝΒΑ, τους Warriors. Στο τέταρτο δεκάλεπτο, ο Spoelstra αναγκάστηκε λόγω φάουλ να φέρει από τον πάγκο τον White, ώστε να παίξει άμυνα στον Durant. Ο White ήταν εκπληκτικός, περιόρισε τον KD, οι Heat έμειναν ζωντανοί και με το απίθανο σουτ του Dion Waiters οι Heat πήραν ίσως τη νίκη της σεζόν.

Δυο βράδια αργότερα ο White σημείωσε δηψίφιο αριθμό πόντων και ρεκόρ καριέρας απέναντι στους Nets, ενώ λίγες ημέρες αργότερα επισφράγισε τη νέα καλή εμφάνιση, απέναντι στην ίδια ομάδα με ένα εγγυημένο συμβόλαιο μέχρι το τέλος της χρονιάς και οψιόν των Heat και για την επόμενη. Ενδιάμεσα οι Heat είχαν πετύχει άλλες 8 νίκες(!) χωρίς να γνωρίσουν την ήττα, ανεβαίνοντας από την τελευταία θέση στην 11η και μόλις 2 νίκες μακριά από τα playoffs, σώζοντας μια χρονιά που φαινόταν και παραλίγο να ήταν χαμένη.

Με μια πρώτη ματιά οι Yogi Ferrell και Okaro White δεν έχουν ίσως κανένα κοινό. Ο ένας είναι γκαρντ κι ο άλλος φόργουορντ. Ο ένας ήταν έφηβος-σταρ που έφτασε κοντά στον τίτλο του κολεγιακού πρωταθλήματος κι ο άλλος ήταν ένας άσημος παίκτης με συμπαθητική κολεγιακή καριέρα. Με τις επιτυχίες τους στην φετινή σεζόν, έδωσαν αυτό που στο μπάσκετ αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες της επιτυχίας του αθλήματος. Δύο υπέροχες ιστορίες.