Adam Waczynski – Ο νέος είναι ωραίος

Μπορεί να είναι ένα φρέσκο πρόσωπο στην διοργάνωση, χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία από την λίγκα, όμως δεν φάνηκε καθόλου ψαρωμένος, κάνοντας μια χαρά την δουλειά του, από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια της χρονιάς. Επιπλέον, βελτίωσε συνολικά το παιχνίδι του σε σχέση με πέρσι, διατηρώντας φυσικά την σταθερά του, που λέγεται τρίποντο, σε κορυφαία επίπεδα. Το 44.7% που έγραψε πέρσι στο EuroCup όχι απλά συνεχίστηκε, αλλά μάλιστα ανέβηκε στο 49.5% σε ένα σαφώς πιο δύσκολο κι απαιτητικό πρωτάθλημα από το προηγούμενο που συμμετείχε. Ο Πολωνός swingman ήταν και παραμένει κομβικός για την επιθετική λειτουργία της Malaga. Δε θα τον δείτε ποτέ να κάνει streak πολλών χαμένων σουτ, ακόμη και στην μέτρια του μέρα. Συνήθως είναι πολύ αποτελεσματικός κι επικίνδυνος. Είχε κάποιες σπουδαίες βραδιές (7/9 στην Βιτόρια, 4/6 στη νίκη της Unicaja επί της Real, 3/3 με CSKA) στο ενεργητικό του και σίγουρα τέτοιου επιπέδου και ποιότητας εκτελεστές είναι απαραίτητο να βρίσκονται στην EuroLeague.

Arturas Milaknis – “Sniper Elite”

Ο 32χρονος Λιθουανός διεθνής είναι πια ένας από τους παραδοσιακούς και πιο διαχρονικούς σουτέρ της διοργάνωσης, με πέντε γεμάτες σεζόν στις πλάτες του και ποσοστό καριέρας στα τρίποντα που ξεπερνά το 43%. Βασικότατο στέλεχος στη Zalgiris, αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της στην πορεία προς τα playoffs. Δύο φορές μέσα στη σεζόν πέτυχε 6/9 τρίποντα και μάλιστα κόντρα στον ίδιο αντίπαλο (Bamberg), ενώ στην ήττα της ομάδας του στο Τελ Αβίβ είχε 5/10. Γενικώς, πολλές καλές εμφανίσεις τους τελευταίους μήνες, για έναν αρκετά συνεπή παίκτη, ιδίως όσον αφορά τα επιθετικά του καθήκοντα και την επαφή του με το αντίπαλο καλάθι. Δεν είναι λίγες οι φορές που μοιάζει μέσα στο παρκέ αρκετά μονοδιάστατος και... ξεπερασμένος από το σύγχρονο μπάσκετ, ωστόσο η κλάση του ως σουτέρ είναι τεράστια κι έχει πιστοποιηθεί κατά καιρούς ακόμη και σε clutch καταστάσεις. Καλές κινήσεις και τοποθετήσεις στον χώρο, κίνδυνος – θάνατος εάν διαφύγει της προσοχής του αντιπάλου.

Petteri Koponen – Φινλανδική εγγύηση σε ένα μέτριο σύνολο

Η αλλαγή στη τεχνική ηγεσία της Barcelona μέσα στον Φλεβάρη, με την ελεύση του Svetislav Pesic αντί του Sito Alonso, ανανέωσε, μεταξύ άλλων, και τον Φινλανδό σταρ, ο οποίος έκλεισε θεαματικά τη σεζόν (13π, 2.5ρ, 1.8α, 14PIR) υπό την καθοδήγηση του Σέρβου τεχνικού. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο, ο 30χρονος πλειμέικερ ήταν αρκετά ασταθής, παρασυρόμενος προφανώς κι από την ομολογουμένως κακή σεζόν της ομάδας του, και δε θύμιζε το περσινό σημαντικό γρανάζι. Είχε απλώς κάποιες σκόρπιες εκλάμψεις, χωρίς διάρκεια κι ουσία. Παρά λοιπόν το γεγονός πως ο Koponen είχε μια σεζόν με πολλά ups and downs συνολικά, ήταν και φέτος ένας από τους καλύτερους σουτέρ της διοργάνωσης, μετατρέποντας σε πόντους το 51% των προσπαθειών που πήρε. Γρήγορος εκτελεστής, με συνήθως σωστές επιλογές στα σουτ που θα πάρει, παρέμεινε ο πιο αξιόπιστος σουτέρ της Barcelona, με αποκορύφωμα τις τέσσερις βραδιές που ήταν άχαστος (5/5 με Baskonia, 4/4 με Maccabi και Fenerbahce, 3/3 με Malaga).

Erick Green – Βελτιωμένος κι απελευθερωμένος

Ο 26χρονος σούτινγκ γκαρντ πραγματοποίησε σε γενικές γραμμές μια αξιοπρόσεκτη σεζόν σε ατομικό επίπεδο, παρά το γεγονός πως δεν κατάφερε να βάλει την Valencia στα playoffs. Αυτή ήταν η τρίτη χρονιά του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού στην EuroLeague, κατά την οποία ήταν κι αποδοτικότερος από ποτέ στα σουτ τριών πόντων. Το περσινό του 39.8% της κανονικής περιόδου βελτιώθηκε, φτάνοντας στο 41.7%, με τον "Gunner" να μετρά τουλάχιστον ένα εύστοχο τρίποντο σε 19 από τα 28 παιχνίδια που εμφανίστηκε. Κορυφαία του επίδοση ήταν τα 5/7, την οποία πέτυχε δις μέσα στο 2018, αρχικά στο Κάουνας στα τέλη Γενάρη και λίγες μέρες αργότερα στην Κωνσταντινούπολη με την Efes. Ο Green επιβεβαίωσε πως το πολύ δυνατό σημείο του επιθετικού του παιχνιδιού παραμένει το μακρινό σουτ, στο οποίο είναι ικανότατος, και πως αν βρεθεί σε καλή μέρα από νωρίς, μπορεί να εκτελεί συστηματικά την αντίπαλη άμυνα κάνοντας μεγάλη ζημιά. Η Valencia του προσέφερε εξ’ αρχής ηγετικό ρόλο, τον απελευθέρωσε αγωνιστικά και πήρε τελικά από αυτόν αρκετά πράγματα από το, έλλειπες, λόγω της μακροχρόνιας απουσίας του Diot, backcourt της. Θετικότατος.

Nando De Colo – Πιο αποτελεσματικός από ποτέ

Χωρίς περιττές συστάσεις, δεν έχουμε πολλά να πούμε για τον ηγέτη της CSKA Μόσχας. Όλοι άλλωστε γνωρίζουμε την ποιότητα του Γάλλου άσσου, ο οποίος στην πέμπτη του σεζόν στην διοργάνωση, ήταν πιο αποτελεσματικός από ποτέ πίσω από τα 6.75 μέτρα, με το ποσοστό του να προσπερνά για πρώτη φορά στην καριέρα του το 50%. Το βαρόμετρο της ρωσικής ομάδας, στα 31 του χρόνια, παραμένει ένας από τους πιο ταλαντούχους και ευφυείς επιθετικούς της EuroLeague, ασχέτως αν παίζει μόνιμα με τις αντίπαλες άμυνες προσαρμοσμένες, σε μεγάλο βαθμό, πάνω του. Ο De Colo καλείται πλέον να «μεταφέρει» το εκπληκτικό του ποσοστό πίσω από το τόξο στα κρίσιμα παιχνίδια της ομάδας του, με το βλέμμα του να «καρφώνει» ακόμη ένα Final Four.

Tζέι Σι Κάρολ - Σαν το παλιό καλό κρασί (σ.σ. editor . Παιδιά, δεν παλαιώνουν όλα όμως, έτσι; Δηλαδή αν παλαιώσεις κάποιο που δεν ενδείκνυται, μπορεί να βγει μαλακία)

Δε νοείται συζήτηση για τους καλύτερους σουτέρ της EuroLeague χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε μέσα σε αυτούς τον 35χρονο σούτινγκ γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο βετεράνος, παρότι ο χρόνος συμμετοχής του έχει μειωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, έβγαλε σε πολλές περιπτώσεις τα κάστανα από την φωτιά για την ομάδα του, με το τρίποντο του να παραμένει… θανατηφόρο. Τα χρόνια μπορεί να περνάνε, όμως ο Carroll εξακολουθεί να είναι ένας δεινός εκτελεστής παγκόσμιας κλάσης, απόλυτα χρήσιμος για τον κόουτς Laso, είτε τον επιλέξει για 10 λεπτά, είτε για 25'. Μπορεί ανά πάσα στιγμή και σε ανύποπτο χρόνο να προκαλέσει ζημιά στον αντίπαλο, αφού η ταχύτητα, η άνεση κι ο τρόπος που βγαίνει από τα screens στην «πλάτη» της άμυνας, είναι μοναδικός. Μπορεί να γίνει καθοριστικός όταν χρειαστεί, όπως στο πρόσφατο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ.

Bobby Dixon – Ο νέος ρόλος έφερε ποσοστό καριέρας

Η περίπτωση του 35χρονου πλειμέικερ είναι μια κατηγορία μόνη της. Μπορεί να είναι ο παίκτης της λίστας με τις λιγότερες εμφανίσεις και λεπτά συμμετοχής μέσα στη σεζόν, όμως αναλογικά με τον μικρό χρόνο του - 11' ανά αγώνα - κατάφερε να πετύχει αρκετά τρίποντα, καταγράφοντας ένα εντυπωσιακό ποσοστό (το καλύτερο του). Ο “Muhammed Ali” του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν είναι τόσο σημαντικός όσο πέρσι και πρόπερσι στο ροτέισον του Zeljko Obradovic, όμως δεν παύει να είναι μια λύση με εμπειρία (4^η σεζόν του στην EuroLeague) και ποιότητα που έχει «δοκιμαστεί» σε δύο Final Four. Υπήρξαν βραδιές όπου «έκαιγε» (6/11 τρίποντα στο ΣΕΦ κόντρα στον Ολυμπιακό, 7/10 στο Βελιγράδι με τον Ερ. Αστέρα) και γενικώς επιβεβαίωσε πως πρόκειται για έναν παίκτη ρυθμού, ο οποίος αν περάσει σεβαστό χρόνο στο παρκέ (μεγαλύτερο των 15' συνήθως), «ζεσταίνεται» και γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος. Άλλωστε, πλέον έχει αναλωθεί αποκλειστικά στα μακρινά σουτ, με τα εύστοχα τρίποντα του να είναι φέτος υπερτριπλάσια από τα αντίστοιχα δίποντα που πέτυχε! Ο αντίπαλος ποτέ δεν πρέπει να τον υποτιμήσει.

 James Nunnally – Ο καλύτερος σουτέρ της διοργάνωσης

Εν αντιθέσει με τον Dixon, ο Zeljko Obradovic αναβάθμισε φέτος τον ρόλο του Καλιφορνέζου wing (ήταν starter στην πλειοψηφία των παιχνιδιών, παίζει 5' περισσότερα από πέρσι, παίρνει 1.7 προσπάθειες παραπάνω) και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Ο 28χρονος γκαρντ - φόργουορντ, αν κι είχε έναν άσχημο τραυματισμό στα μέσα της χρονιάς, ο οποίος τον κράτησε εκτός για έξι αγωνιστικές, έκανε τρομερή χρονιά και παρουσίασε μεγάλη βελτίωση, βγάζοντας μάλιστα και προσωπικότητα όταν χρειάστηκε. Με ποσοστό σχεδόν 60% στα τρίποντα, θεωρείται ο – κατά τεκμήριο – πιο αποτελεσματικός σουτέρ της διοργάνωσης. Τρεις φορές πέτυχε από 4 τρίποντα (κόντρα σε Khimki, Malaga και Real) κι ακόμη τέσσερις από 3 (με Valencia, Bamberg, Barcelona και Ολυμπιακό), έχοντας σε γενικές γραμμές τρομερή διάρκεια στην απόδοση του πίσω από το τόξο. Δεν υπερβάλλει παίρνοντας μεγάλο αριθμό προσπαθειών ή «τραβηγμένα» σουτ, αντίθετα είναι οικονομικός και πολύ ώριμος στο παιχνίδι του από την περιφέρεια. Εξαιρετικός!

Kevin Pangos – Εκτόξευση μετοχών με όπλο το τρίποντο

Ο Καναδός άσσος της Zalgiris, στην δεύτερη του σεζόν στην Ευρωλίγκα, εμφανίστηκε πιο «έτοιμος» συγκριτικά με πέρσι κι επέδειξε τρομερή εξέλιξη σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του. Ένας από αυτούς ήταν και το περιφερειακό σουτ (45.7% πέρσι - 48.5% φέτος). Ο 25χρονος υπό τις οδηγίες του Jasikevicius εξελίχθηκε στον απόλυτο go-to guy της ομάδας από το Κάουνας, τραβώντας αρκετό κουπί σε σκοράρισμα, οργάνωση και δημιουργία, καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς. Επιθετικά, βασίζεται πολύ στο μακρινό σουτ, ενώ συχνά τον βλέπουμε να εκτελεί με μεγάλη αυτοπεποίθηση, χωρίς να φοβάται, παρά το «μικρό» σκαρί του, κι ίσως αυτά να αποτελούν στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Ο Pangos είναι ήδη ένας πολύ αξιόλογος πλειμέικερ, αλλά και σουτέρ, συνδυασμός αρκετά αρμονικός, κι όχι εύκολο στο να επιτευχθεί ομοιόμορφα, που τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων point guard αυτή τη στιγμή στην γηραιά ήπειρο.

Honorable mentions
Ίσως αδικούμε κάπως τους εξαιρετικούς Sergio Rodriguez (45%), Charles Jenkins (46%), Pau Ribas (48%), Vladimir Micov (44%), Gigi Datome (43%) και Dorell Wright (42%), αλλά όπως καταλαβαίνετε κάποιοι έπρεπε αναγκαστικά, να μείνουν απ' έξω. Η επιλογή δεν ήταν καθόλου εύκολη, πλην ορισμένων ξεκάθαρων φαβορί. Είναι χαρακτηριστικό πως στην φετινή EuroLeague υπήρχαν 54 παίκτες με ποσοστό μεγαλύτερο του 40% κι άλλοι 27 οι οποίοι κυμάνθηκαν μεταξύ 35-39%. Επίσης, με μικρότερο αριθμό προσπαθειών, ο Johannes Voigtmann (58.5% - 24/41) της Baskonia και ο Alberto Abalde (51.9% - 28/54) της Valencia σίγουρα δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη ως κατ' εξοχήν σουτέρ υπό το πρίσμα που μελετήσαμε τους παραπάνω, ωστόσο κατάφεραν να φιγουράρουν στις τρεις πρώτες θέσεις των πιο εύστοχων παικτών της κανονικής περιόδου!

Ποιοι ξεχώρισαν στις ελληνικές ομάδες

Στον Παναθηναϊκό παρατηρούμε πως υπήρξαν αρκετές περιφερειακές «απειλές», με τέσσερις παίκτες να γράφουν ποσοστό μεγαλύτερο του 40%, τη στιγμή που ο πλέον «κλασσικός» σουτέρ της ομάδας, K.C. Rivers, έμεινε αρκετά μακριά σε σχέση με το περσινό του 42%. Άξια αναφοράς είναι η άνοδος του Chris Singleton (43.6% πέρσι - 45.1% φέτος), ο οποίος κατά τη τρέχουσα σεζόν μπορεί να μην ήταν τόσο αποτελεσματικός στο inside game, αλλά αντίθετα εξελίχθηκε σε μια τρομερά αξιόπιστη λύση από τις θέσεις μάλιστα των ψηλών πίσω από τα 6.75μ. Τέλος, μεταξύ των κορυφαίων σουτέρ της φετινής ομάδας του κόουτς Pascual δεν κατατάσσεται ο Kenny Gabriel - του 46.9% στην ελληνική λίγκα - με το ποσοστό του στην Ευρώπη να έχει υποχωρήσει αισθητά (29.3%) σε σύγκριση με πέρσι (40.8%).

Ο Ολυμπιακός από την άλλη πλευρά είχε συνολικά ως ομάδα χαμηλότερο ποσοστό στα μακρινά σουτ συγκριτικά με τον αιώνιο αντίπαλο του (33.4% έναντι 35.2%), με τον Brian Roberts - έναν παίκτη με πολλά σκαμπανεβάσματα φέτος στην απόδοση του - να είναι αυτός που διακρίνεται περισσότερο στη σούμα της regular season. Ο Αμερικανός έδειξε πως είναι ένας καλός σουτέρ θέσης, τις φορές που χρησιμοποιήθηκε στην θέση «2», τη στιγμή που ο Kyle Wiltjer (ο οποίος αμφισβητήθηκε έντονα κατά τις πρώτες μέρες της θητείας του) αποτέλεσε μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν όσον αφορά την αξιοπιστία και τις γρήγορες εκτελέσεις του. Πάντως, ο παίκτης που αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι από τους ερυθρολεύκους ως ο «κλασσικός σουτέρ» του ρόστερ, Hollis Thompson, ήταν ασταθής, κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά (27.1%) σχετικά με τις συστάσεις που τον συνόδευαν και μοιραία δεν μπορεί να δει το όνομα του στους διακριθέντες.