Σε αυτήν την απόπειρα εξερεύνησης του τι υπάρχει σήμερα και τι ενδέχεται να υπάρξει αύριο στο αργεντίνικο μπάσκετ, θα είναι μαζί μας ο αθλητικός συντάκτης Diego Brunetti (@diebrunetti) από το Buenos Aires, ο οποίος πάντα έχει πολλά κι ενδιαφέροντα να μας πει όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το μπάσκετ της Λατινικής Αμερικής. Με τα σχόλια του θα μας βοηθήσει να ρίξουμε φως στη νέα ημέρα που χαράζει για το μπάσκετ της χώρας σε εθνικό επίπεδο.
Η φιλοσοφία του προπονητή και το μεταβατικό στάδιο
O Sergio Hernández υπήρξε ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Αργεντινής από το 2005 έως το 2010, διάστημα κατά το οποίο πανηγύρισε αρκετά μετάλλια - 6 τον αριθμό - σε διεθνές επίπεδο, με κορυφαία διάκριση το χρυσό στο πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 2008, αλλά και το χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο, το ίδιο έτος. Έπειτα από ένα πενταετές break, όπου εργαζόταν αποκλειστικά και μόνο σε συλλόγους, επέστρεψε στον πάγκο της Εθνικής το 2015, κατακτώντας παράλληλα την δέυτερη θέση στο AmeriCup - το αντίστοιχο EuroBasket δηλαδή - του Μεξικό. Ο 54χρονος κόουτς καλείται να κουμαντάρει ξανά την Εθνική ομάδα, με την διαφορά πως αυτή βρίσκεται πια σε μια μεταβατική εποχή, χωρίς τους σταρ του παρελθόντος, με τον Diego να σημειώνει πως "έχει μεγάλη εμπειρία και είναι ένας προπονητής που δεν φοβάται να δοκιμάσει οτιδήποτε θεωρεί πως θα βοηθήσει την ομάδα. Του αρέσει να ρισκάρει και να πειραματίζεται, ενώ ακόμη μπορεί και να αναπροσαρμόζει το πλάνο του κατά την διάρκεια ένος παιχνιδιού".
Ο Hernández, ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές στην Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, με 14 τίτλους στο βιογραφικό του σε επίπεδο συλλόγων συν τοις άλλοις, επιδιώκει να μη μένει στάσιμος και "προσπαθεί με αυτή τη νέα γενιά να παίξει ένα πιο δυναμικό μπάσκετ, με περισσότερη ταχύτητα. Θέλει να εκμεταλλευτεί τα σουτ τριών πόντων και η ομάδα του να είναι ιδιαίτερα aggressive στο αμυντικό κομμάτι. Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους θέλει να παίζει έτσι: αφενός γιατί ο τρόπος που παίζεται το μπάσκετ έχει διαφοροποιηθεί στις μέρες μας, αφετέρου επειδή διαθέτει αρκετά νέα παιδιά που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το στυλ παιχνιδιού. Επίσης, ένας ακόμη λόγος έχει να κάνει με την έλλειψη ψηλών". Το εγχείρημα που έχει αναλάβει, μόνο εύκολο δεν είναι, αρκεί να αναλογιστούμε πως το αργεντίνικο μπάσκετ δεν έχει πια στις τάξεις του παίκτες όπως oι Manu Ginobili, Andres Nocioni, Carlos Delfino, Pablo Prigioni, Fabricio Oberto, Walter Herrmann. Συγχωρέστε μας αν ξεχνάμε κάποιους. Η ουσία είναι πως η δεξαμενή των γηγενών παικτών έχει κατά κοινή παραδοχή στερέψει, με αποτέλεσμα η παραγωγή μεγάλων παικτών να έχει μειωθεί.
Ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης κι ο διάδοχος του
Τον περασμένο Ιούλιο, ο Luis Scola, μια από τις εμβληματικότερες φιγούρες της ιστορίας του Αργεντίνικου μπάσκετ, υπέγραψε στην Κίνα με τους Shanxi Brave Dragons, έπειτα από μια γεμάτη δεκαετία στο NBA, με περισσότερα από 740 παιχνίδια στο ενεργητικό του. Μπορεί η καριέρα του 37χρονου φόργουορντ να πήρε φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια, όμως "είναι ακόμη ο μεγάλος αρχηγός, εντός κι εκτός παρκέ. Παραμένει ένα σπουδαίο επιθετικό όπλο". Ο άλλοτε παίκτης της Baskonia λογίζεται ως ένα υπερπολύτιμο γρανάζι για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, όντας επί της ουσίας ο άνθρωπος που με την τεράστια εμπειρία του μπορεί να καθοδηγήσει τη νέα "φουρνιά" παικτών. Είναι ο "τελευταίος των Μοϊκανών" από την Εθνική Αργεντινής που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε, αφού όλες οι... σειρές του, έχουν αποσυρθεί. Ως διεθνής από το 1999, μετρά ένα σωρό συμμετοχές, από φιλικά προετοιμασίας μέχρι τα κορυφαία τουρνουά κι έχει βιώσει από κοντά όλες τις, καλές και κακές, στιγμές και καταστάσεις της "El Alma Argentina". Παρ' όλα αυτά, όση διάθεση κι αν έχει να συνεχίσει, κι ο ίδιος γνωρίζει πως βρίσκεται στην δύση μιας σπουδαίας διαδρομής.
Ωστόσο, ο Diego, κοιτώντας λίγο... βαθύτερα, επισημαίνει πως "απ' την άλλη πλευρά, ο Campazzo ήταν αυτός που βγήκε μπροστά, όταν στο προηγούμενο AmeriCup απουσίαζε ο Scola. Έχει την προσωπικότητα ώστε να είναι η νούμερο ένα επιλογή". Ο βραχύσωμος playmaker της Real, παρά το γεγονός πως είναι μόλις 26 ετών, συμπληρώνει φέτος επτά χρόνια ως μέλος της Εθνικής ανδρών, έχει διανύσει τα χιλιόμετρα του και θεωρείται ο... επόμενος go-to guy. Ο Facundo Campazzo, ο οποίος "αναβαθμίστηκε" με απότομο τρόπο στο rotation του Pablo Laso μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Sergio Llull, κάνει φέτος καλή σεζόν στη EuroLeague (7.9π, 3.6α, 2.6ρ) και είναι "ο ηγέτης αυτής της νέας γενιάς. Πολύ σκληρός παίκτης, με νοοτροπία νικητή. Παίζει με μεγάλη αυτοπεποίθηση, έχει σπουδαία προσωπικότητα και "γουστάρει" να παίζει για την Εθνική ομάδα. Έχει συνηθίσει πλέον άλλωστε να παίζει σε υψηλού επιπέδου διοργανώσεις". Ο Facu δεν είναι πλέον ο άγουρος παίκτης που βλέπαμε όταν πρωτοήλθε στην Ευρώπη το 2014. Έχει ωριμάσει πνευματικά, με τον διετή δανεισμό του στην Murcia (2015-2017) να τον βελτιώνει αισθητά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού.
Η τροφοδοσία της ACB και τα ταλέντα του αύριο
Γενικώς, η ACB είναι ένα πρωτάθλημα που παραδοσιακά βοηθά παίκτες από την Αργεντινή στην ανάδειξη τους. Τις προάλλες, είχαμε ακόμη μια "εισαγωγή" στην Ιβηρική χερσόνησο, με τον 24χρονο, πρώην NBAer, Nicolás Brussino να επιχειρεί ένα νέο ξεκίνημα στις Κανάριες Νήσους. "Ήταν πολύ καλός στην προηγούμενη τελική φάση του AmeriCup. Έχει μεγάλη έφεση στο επιθετικό παιχνίδι, είναι πολύ αθλητικός και έχει καλό ύψος και μέγεθος γενικότερα για την θέση του (σ.σ. αγωνίζεται στα φτερά). Κάποιες φορές, μοιάζει τόσo... ήσυχος στο παρκέ, ώστε δε γνωρίζεις αν όντως διαθέτει το ένστικτο ενός παίκτη που μπορεί να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο και συνεπή σκόρερ, ωστόσο έχει αποδείξει πως μπορεί να τα καταφέρει. Πρέπει να αρχίσει να παίζει περισσότερο. Βρισκόταν για ενάμιση χρόνο στο NBA, στους Dallas Mavericks και τους Atlanta Hawks, όμως πήρε λίγα λεπτά κι αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος συμμετοχής. Πρόσφατα, συμφώνησε με την Gran Canaria στην ισπανική λίγκα και θα έλεγα πως θα είναι ένα πολύ καλό τεστ για τον ίδιο". Ο νεαρός swingman, μετά από ορισμένα πήγαινε-έλα στην G League στις ΗΠΑ, θα έχει πλέον την ευκαιρία να επιβεβαιώσει στην γηραιά ήπειρο, στην οποία θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του, τις καλές συστάσεις που τον ακολουθούν.
Στο ίδιο μήκος κύματος, μεταφερόμενοι στη χώρα των Βάσκων και πιο συγκεκριμένα στην Baskonia, βρίσκουμε τον - για ένα φεγγάρι παίκτη των Orlando Magic - Patricio Garino, απόφοιτο του πανεπιστημίου του George Washington, ο οποίος "είναι ένας από τους παίκτες - κλειδιά αυτής της ομάδας. Δεν είναι σταρ, αλλά σου δίνει την εντύπωση πως πάντα θα πάρει τη σωστή απόφαση. Είναι δυνατός, πολύ καλός αμυντικός κι αξιόπιστος σουτέρ". Συνεισφέρει στην Εθνική από το 2015 κι αν φέτος δεν έχει τύχει να τον πετύχετε σε κάποιον αγώνα της EuroLeague, είναι διότι αντιμετώπιζει συχνά-πυκνά διάφορα μικροπροβλήματα τραυματισμών, τα οποία μοιραία τον έχουν κρατήσει πίσω. Ο 24χρονος φόργουορντ βρέθηκε προ μερικών μηνών στο ραντάρ της ΑΕΚ, αλλά ήταν μια δύσκολη υπόθεση για την ελληνική ομάδα. Μεγάλο δείγμα από το skillset του αποκάλυψε πέρσι στην αναπτυξιακή λίγκα με τους Austin Spurs (11.2π, 3.4ρ, 2.1α, 43% στα τρίποντα), παίζοντας σε 49 παιχνίδια. Το συμβόλαιο που υπέγραψε τον περασμένο Σεπτέμβριο την Baskonia εκπνέει το 2020, ενδεικτικό του ότι Jose Querejeta τον θεωρεί εξελίξιμο, άρα αναμένεται εν καιρώ να στηριχθεί περαιτέρω.
Παραμένοντας για λίγο ακόμη στην Ισπανία, συναντάμε ακόμη έναν κομβικό παίκτη. Ο λόγος για τον - όχι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό - Marcos Delía, τον βασικό center της ομάδας, ο οποίος "είναι ο σημαντικότερος από τους νέους ψηλούς. Παίζει στην Murcia. Δεν είναι παίκτης - σταρ, ούτε σκοράρει πολύ, αλλά πρόκειται για έναν καλό αμυντικό, με μεγάλα άκρα. Έχει σωστή αντίληψη στο παιχνίδι, ενώ είναι και καλός πασέρ". Ο 25χρονος, με ιταλικό διαβατήριο στην κατοχή του, μετρά 6.9 πόντους, 4.6 ριμπάουντ και σχεδόν 1 τελική πάσα ανά 23 λεπτά σε 15 παιχνίδια στη φετινή ACB, την ώρα που στο Champions League γράφει 8.5 πόντους, 5 ριμπάουντ και 1.4 ασίστ σε 8 εμφανίσεις.
Κατά τα λοιπά, η σημασία της ύπαρξης του Nicolás Laprovíttola στο ρόστερ είναι μεγάλη. Αυτό συμβαίνει διότι μπορεί να λειτουργήσει είτε ως back up του Campazzo, αλλά κι ως το... alter ego του. Ο νυν άσσος της Zenit "είναι αρκετά ταλαντούχος. Καταλαβαίνει σωστά το παιχνίδι, σουτάρει καλά, είναι καλός πασέρ, όμως έχει αρκετά πάνω - κάτω στην απόδοση του. Νομίζω πως πρέπει να παίζει περισσότερο, σε κάποια ομάδα όπου θα μπορεί να είναι ηγέτης. Η καλύτερη του περίοδος ήταν τα χρόνια του στην Flamengo, στην Βραζιλία, επειδή αυτή ήταν η... ομάδα του. Όμως μετά από αυτό το διάστημα, έπαιξε σε τέσσερις ομάδες (Lietuvos Rytas, Estudiantes, San Antonio Spurs και Baskonia) μέσα σε δύο σεζόν, χωρίς να έχει ιδιαίτερα ενεργό ρόλο, εξαιρώντας την Estudiantes στην Ισπανία. Τώρα βρίσκεται στην Ρωσία, με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής και πάλι. Αυτό που χρειάζεται είναι απλά να παίζει. Σε κάθε περίπτωση, όλοι στην Εθνική ομάδα τον εμπιστεύονται απόλυτα". Η αγωνιστική του αστάθεια και το γεγονός πως αλλάζει εύκολα περιβάλλον, από τη στιγμή που άφησε την Λατινική Αμερική πριν από σχεδόν μια τριετία, δε τον βοηθούν να αποδείξει την ποιότητα του και σε συλλογικό επίπεδο, όμως ο 28χρονος παραμένει ένας παίκτης - εγγύηση στα χέρια του κόουτς Hernandez.
Για το τέλος, αφήσαμε τον λιγότερο γνωστό του συνόλου, τον Gabriel Deck της San Lorenzo που "είναι ο νέος μεγάλος παίκτης της γενιάς του, της τάξης του 1995. Κυριαρχεί στο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Τον παρακολουθούν ομάδες από την EuroLeague και το NBA. Δεν έχει τρομερό μέγεθος, αλλά είναι εξαιρετικός αθλητής και μπορεί να σκοράρει με πολλούς τρόπους. Είναι ήδη σημαντικός για την Εθνική". Κλείνοντας την αναφορά μας, ο Diego προσθέτει πως "υπάρχουν όμως και μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες περιπτώσεις νέων παικτών: ο Luca Vildoza, ο οποίος παίζει τώρα στην Baskonia, είναι ένας αρκετά ταλαντούχος γκαρντ. Ο Fransisco Caffaro, γεννημένος το 2000, είναι ένα από τα μεγαλύτερα project του μπάσκετ της χώρας. Είναι πολύ ψηλός (2.13μ) και παρουσιάζει σπουδαία προοπτική". Όσο για το αν μπορεί κάποιος να φέρει τον τίτλο του "next big thing" του αργεντίνικου μπάσκετ; Η απάντηση στην παρούσα φάση είναι μάλλον όχι: "υπάρχουν κάποιοι καλοί παίκτες στις ηλικίες των 16-17 ετών, όπως ο Caffaro που είπαμε νωρίτερα, αλλά είναι αρκετά μικροί ακόμη ώστε να μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε έτσι". Επομένως, είναι νωρίς για νέους... Scola.
