Να ευχαριστήσουμε προκαταβολικά τον έμπειρο σούτινγκ γκαρντ για την διάθεση του και το χρόνο που αφιέρωσε για τη συνέντευξη.

Φέτος δεν σε βλέπουμε στα γήπεδα της Basket League μετά από αρκετά χρόνια. Που σε πετυχαίνουμε αυτήν την περίοδο; Πως περνάς το χρόνο σου;

Μετά από 15 χρόνια επαγγελματικής μπασκετικής πορείας, η φετινή χρονιά με βρίσκει μακριά από τα γήπεδα της Βasket League. Αυτή την περίοδο μετά την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού, έχω αφιερωθεί στην ιατρική μου ιδιότητα. Το καθημερινό μου πρόγραμμα είναι πολύ απαιτητικό, αν και στον ελεύθερο μου χρόνο καταφέρνω να προπονούμαι καθημερινά.

Τώρα που είσαι ελεύθερος, σου λείπει η καθημερινή δράση, οι προπονήσεις και τα παιχνίδια;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου λείπει η αδρεναλίνη των παιχνιδιών. Με την νέα πραγματικότητα που ζούμε, ευτυχώς έστησα ένα προσωπικό γυμναστήριο στο σπίτι μου και προπονούμαι τα απογεύματα. Το πιστεύετε ή όχι, με βοηθάει να ξεφεύγω και να χαλαρώνω. Τα τόσα χρόνια μπασκετικής καθημερινότητας δεν ξεχνιούνται.

Πως ήταν η εμπειρία σου στον Παναθηναϊκό; Τι κρατάς από αυτήν;

Ο Παναθηναϊκός ήταν για μένα, όπως και για κάθε μπασκετμπολίστα στην Ελλάδα, ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Ο Παναθηναϊκός αποτελεί παραδοσιακή δύναμη στο μπάσκετ και μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Το να αποτελώ κομμάτι του ήταν προσωπική δικαίωση των τόσων χρόνων προπόνησης και ανταμοιβή της προσπάθειας μου. Αυτό που κρατάω είναι ότι είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με σπουδαίους συμπαίκτες και προπονητές, αλλά και να δουλέψω στο υψηλότερο επίπεδο.

Τι γεύση σου άφησε η συνεργασία σου με σπουδαίους προπονητές όπως ο Ρικ Πιτίνο κι ο Τσάβι Πασκουάλ;

Αναμφίβολα και οι δύο αποτελούν δύο μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες με ξεχωριστή φιλοσοφία και ταπεραμέντο και είμαι ευγνώμων για τη συνεργασία μου μαζί τους. Ο μεν Ρικ Πιτίνο είναι ένας θρύλος για το παγκόσμιο μπάσκετ. Η έντονη προσωπικότητα του έδωσε το διάστημα της έλευσης του στην ομάδα τον χαρακτήρα του νικητή που έλειπε εκείνο το διάστημα. Από την άλλη πλευρά, ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν ίσως ο καλύτερος προπονητής από άποψη τακτικής που είχα στην πορεία μου. Κάθε κίνηση ήταν οργανωμένη και μελετημένη.

Έχοντας πάρει νταμπλ με τον Παναθηναϊκό, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να έχεις πετύχει στην καριέρα σου και δεν το έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα;

Κάθε επαγγελματίας αθλητής οφείλει στον εαυτό του να μην επαναπαύεται και να μην ικανοποιείται με όσα έχει πετύχει. Πάντα πρέπει να θέτεις υψηλότερους στόχους και να προσπαθείς να βρίσκεις κίνητρο για να γίνεσαι ακόμα καλύτερος. Άλλωστε, όπως λέω χαρακτηριστικά, δεν έχω παίξει ακόμα το καλύτερο μου παιχνίδι.

Παίζεις επαγγελματικά από το 2007 κι έχεις περάσει από 12 ομάδες. Με ποια «δέθηκες» περισσότερο και γιατί;

Όλες οι ομάδες που έπαιξα με διαμόρφωσαν σαν παίκτη και σαν προσωπικότητα. Ευχαριστώ όλους τους προπονητές και τους συμπαίκτες που είχα γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχα χαράξει τη διαδρομή μου στον μπασκετικό χώρο. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω του χαρακτήρα μου, δένομαι με όλες τις ομάδες που παίζω, με τον κόσμο και τους φιλάθλους, κάτι που νομίζω ότι φαίνεται και στο παρκέ. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια ομάδα, αυτή είναι ο Πανιώνιος γιατί η σωτηρία της ομάδας στο τέλος της σεζόν, σε ένα πολύ απαιτητικό πρωτάθλημα γεμάτο αντιξοότητες ήταν μια προσωπική δικαίωση!

Ως ένας παίκτης με περισσότερες από 100 συμμετοχές στην Α1, πως κρίνεις γενικά την δυναμική της ελληνικής λίγκας; Πόσο την επηρεάζει η απουσία του Ολυμπιακού;

Το ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια δυστυχώς κάνει βήματα πίσω, κάτι που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Αναμφίβολα, ο Ολυμπιακός λείπει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα για να είναι ελκυστικό, πρέπει να χαρακτηρίζεται από οικονομική ευμάρεια, παραδοσιακές μπασκετικές δυνάμεις με ηχηρά ονόματα, ανταγωνιστικά παιχνίδια και νέα ταλέντα. Αυτό που μας λείπει είναι το ελληνικό στοιχείο. Θεωρώ ότι η παρουσία έξι ξένων παικτών, αμφίβολης ποιότητας πολλές φορές, κλέβει ποιοτικό χρόνο από τους έλληνες παίκτες που θα έπρεπε να πρωταγωνιστούν.

Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι πως στα 19 σου είχες αγωνιστεί στην Ιταλία με την Αβελίνο. Μίλησε μας λίγο για εκείνη την εμπειρία και επίσης για το πως είναι για έναν τόσο νέο παίκτη να πηγαίνει στο εξωτερικό;

Η παρουσία μου στην Αβελίνο στα 19 μου χρόνια ήταν μια πρόκληση για μένα, αλλά ταυτόχρονα μια εμπειρία που μου έμαθε να λειτουργώ επαγγελματικά και ανταγωνιστικά από πολύ μικρός. Γνώρισα νέες κουλτούρες και ήρθα σε επαφή με έναν αθλητικό πολιτισμό έξω από τα ελληνικά δεδομένα. Η καθημερινότητα ήταν δύσκολη, γιατί μην ξεχνάμε ότι στα 19 σου χρόνια είσαι ακόμα ένα παιδί, μόνο, σε μια ξένη χώρα. Έμαθα όμως να δουλεύω και ότι η ανταμοιβή έρχεται με την σκληρή προσπάθεια. Τίποτα δεν χαρίζεται, αντιθέτως κερδίζεται.

Στην ίδια ηλικία, είχες πανηγυρίσει με την Εθνική U20 το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ, με μια πολύ καλή φουρνιά Ελλήνων παικτών. Πόσο σημαντική ήταν για την καριέρα σου αυτή η επιτυχία;

Θεωρώ το μετάλλιο του 2009 στο Ευρωπαικό της Ρόδου, την μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου, γιατί ήταν με τα χρώματα της χώρας μου. Η χαρά της επιτυχίας αυτής ήταν διπλή, αφού πανηγυρίσαμε έχοντας δίπλα μας όχι μόνο τους κατοίκους της Ρόδου, αλλά όλη την Ελλάδα, σε ένα κατάμεστο γήπεδο!

Το 2019 αποφοίτησες από την Ιατρική Σχολή Αθηνών. Πόσο σε βοηθά ως αθλητή το γεγονός πως έχεις ιατρικές γνώσεις;

Κάθε μέρα που περνάει, αντιλαμβάνομαι και περισσότερο το πόσο πολύ με βοήθησαν οι ιατρικές μου γνώσεις στο μπάσκετ σε συνδυασμό με τις γνώσεις προπονητικής και φυσικής άσκησης που είχα αποκτήσει από το πρώτο μου πτυχίο της Γυμναστικής Ακαδημίας. Η πρόληψη τραυματισμών σε ένα επαγγελματία αθλητή, καθώς και η επίτευξη της μέγιστης απόδοσης απαιτεί ολιστική προσέγγιση και συνεργατικές γνώσεις ιατρικής, προπονητικής, εμβιομηχανικής και φυσιολογίας.

Κάτι που προβληματίζει τους νέους, είναι πως δεν μπορούν να συνδυάσουν αρμονικά ένα άθλημα με σπουδές. Εσύ πως τα κατάφερες και τα δύο;

Αν θέλεις κάτι πολύ, λένε, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις. Ε, λοιπόν εγώ αυτό δεν το πιστεύω! Χρειάζεται πολύ επιμονή, υπομονή, σκληρή προσπάθεια και διαρκή προσήλωση στον στόχο. Αυτός είναι ο συνδυασμός για μένα. Τα πρώτα μου χρόνια στην Ιατρική Σχολή, έπαιζα στην Α1, στο Λαύριο. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεκινάει μάθημα ανατομίας στις 08.00 και στις 11.00 να βρίσκομαι στο Λαύριο για πρωινή προπόνηση.

Στις 14.00 είχα επιστρέψει πίσω στη σχολή για θεωρητικές διαλέξεις και το απόγευμα ήμουν πάλι για προπόνηση. Αντίστοιχα, τη χρονιά που πήρα το πτυχίο μου, έπρεπε να συνδυάσω την κλινική άσκηση και τις εφημερίες με την παρουσία μου στον Παναθηναϊκό. Αν θέλεις κάτι πολύ, θα βρεις τον τρόπο να το πετύχεις... Όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.

Η πανδημία έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας, όπως φυσικά και τον αθλητισμό. Ως άνθρωπος του ιατρικού κύκλου, πιστεύεις ότι αργεί η επιστροφή στην «κανονικότητα»;

Η επιστροφή στην κανονικότητα έχει ένα απρόβλεπτο χρονοδιάγραμμα, παρά τις εντατικές προσπάθειες που γίνονται από την παγκόσμια υγειονομική κοινότητα. Οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι απλά αριθμοί και όταν μιλάμε για αυτές, όλα τα υπόλοιπα φυσικά και έρχονται δεύτερα.

Για το κλείσιμο, θα σε δούμε να επιστρέφεις στα παρκέ κατά την διάρκεια της σεζόν;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που ούτε εγώ ο ίδιος δεν έχω απαντήσει για τον εαυτό μου ακόμα. Συνειδητά στην αρχή της φετινής σεζόν αρνήθηκα προτάσεις γιατί θεωρώ ότι στο τέλμα που βρίσκεται το μπάσκετ και λόγω κορονοϊού, βλέπω με περισσότερη αισιοδοξία τη νέα μου προοπτική ως γιατρός. Ποτέ μην λες ποτέ όμως...