Πλησιάζοντας στην έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων στην Euroleague, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να πραγματοποιήσουμε μια πρώτη ανάγνωση του ρόστερ του Ολυμπιακού. Οι αλλαγές το φετινό καλοκαίρι ήταν λιγοστές και οι αφίξεις ήταν μόλις τέσσερις. Κάτι που η ομάδα τα τελευταία χρόνια δεν μας έχει συνηθίσει. Οι εξελίξεις στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι διαρκείς, οι ομάδες, ειδικά του υψηλότερου επιπέδου, κάνουν βήματα προς τα εμπρός και η ψαλίδα ανοίγει σταθερά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός διαρκώς να αυξάνεται ανάμεσα στα top clubs, αλλά και ομάδες με ιστορία στην Ευρώπη, να επανέρχονται στο προσκήνιο με τεράστια δίψα και όρεξη για διάκριση. Έτσι ο Ολυμπιακός όφειλε να κλείσει γρήγορα τα μέτωπα του και να φτιάξει μια ομάδα ανταγωνιστική και με ξεκάθαρο στόχο την οκτάδα. Το αν θα τα καταφέρει είναι άλλο ζήτημα που θα αναλύουμε μες στην σεζόν.

(H φωτογραφία του κειμένου είναι από το Eurohoops.net)

Μετά από μια δύσκολη χρονιά, με πολλά προβλήματα αγωνιστικά και μη να έρχονται στο προσκήνιο, ο οργανισμός της ΑΕΚ αποφάσισε να προβεί σε ολικό λίφτινγκ. Σχεδόν όλο το ρόστερ αποτελείται από καινούριους παίχτες, με εξαίρεση τον Μαυροειδή, με το μπάτζετ να έχει συρρικνωθεί περισσότερο, με σκοπό να μην παρουσιαστούν ξανά τα προβλήματα της περασμένης σεζόν. Τα BAN από την FIBA και η καθυστέρηση πληρωμών αποτέλεσε έναν βραχνά, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ομάδας και οι ιθύνοντες έπρεπε να βελτιώσουν την κατάσταση, καθώς το brand name είχε πληγεί ανεπανόρθωτα στην αγορά.

(φωτό από gazzetta.gr)

Το περασμένο διήμερο έλαβε χώρα στο ΣΕΦ το πρώτο φιλικό τουρνουά της νέας χρονιάς για τον Ολυμπιακό, με τον ίδιο να αντιμετωπίζει διαδοχικά την περυσινή ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, το Λαύριο και στον τελικό της Κυριακής την κάτοχο του Eurocup της περασμένης χρονιάς, την Μονακό, που θα την συναντήσει και στην Euroleague. Βασικότερος στόχος φυσικά δεν ήταν η κατάκτηση του τουρνουά, αλλά να δει ο κόουτς Μπαρτζώκας και το επιτελείο του μερικούς βασικούς άξονες που δουλεύονται στις προπονήσεις και το αν η ομάδα βαδίζει στην σωστή κατεύθυνση.

Το πιο περίεργο Final four στην ιστορία της Euroleague είναι προ των πυλών, με την απουσία του κόσμου από τις κερκίδες να ατονεί κάπως το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Στον δεύτερο χρονικά ημιτελικό της Κολωνίας θα αναμετρηθούν δύο ομάδες που διψάνε για διάκριση και το τρόπαιο απουσιάζει αρκετά χρόνια από το παλμαρέ τους. Η μεν Μπαρτσελόνα εμφανίζεται στην τετράδα ύστερα από επτά ολόκληρα χρόνια και - τι σύμπτωση - από το F4 του Μιλάνο.

Στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι των πλέι οφ της Ευρωλίγκα, Μπαρτσελόνα και Ζενίτ συνθέτουν ένα ζευγάρι με μπόλικη τακτική από τους πάγκους, αλλά ταυτόχρονα και με ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί, που δεν είναι άλλο από τους Καταλανούς. Αν μην τι άλλο, έχουμε ξεκάθαρα δύο σύνολα που οι προπονητές τους έχουν αφήσει το στίγμα τους. Ο Σάρας για πρώτη χρονιά στους πάγκους μια μεγάλης ομάδας και με την ταμπέλα του φαβορί και το βάρος του πρέπει, απέναντι στον Πασκουάλ, που στην επάνοδο του στην Ευρωλίγκα οδήγησε τη Ζενίτ στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το κατά πόσο ανταγωνιστικοί θα φανούν οι Ρώσοι απέναντι στο μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, καθώς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η σειρά φαίνεται να έχει ήδη τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Πάμε όμως να δούμε περισσότερα.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια της διοργάνωσης έγινε στο Τελ Αβίβ χτες. Ο Ολυμπιακός ερχόταν από δύο σερί νίκες και έψαχνε την τρίτη συνεχόμενη για να ανέβει στη βαθμολογική κατάταξη και η Μακάμπι  ήθελε οπωσδήποτε θετικό αποτέλεσμα, για να μην μείνει πίσω στην κούρσα της οκτάδας. Αν και σε πολλά σημεία του παιχνιδιού έδειχνε να χάνει τη συγκέντρωση της, εντούτοις η ομάδα κατάφερε να παραμείνει ψύχραιμη την κατάλληλη στιγμή, να γυρίσει με το διπλό στις αποσκευές της και να περιμένει τη Βιλερμπάν στο ΣΕΦ με στόχο να ολοκληρώσει το απόλυτο στη διαβολοβδομάδα. Η τελική επικράτηση ερυθρολεύκων αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστούμε πως πλέον βρίσκονται στο 2-0 με τη Μακάμπι και υπερτερούν στις ισοβαθμίες. Το σύνολο του coach Bullet βυθίζεται και αν δεν θέλει να χάσει το τρένο των play off, οφείλει να παρουσιάσει καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια.

Πρώτο μέρος της τελευταίας διπλής αγωνιστικής για το «καταραμένο» 2020, αγωνιστική κατά την οποία Βαλένθια και Ρεάλ κέρδισαν η μία εύκολα και η άλλη δύσκολα σε Πειραιά και Αθήνα, με τους πορτοκαλί να πιστοποιούν πως συνεχίζουν από πέρυσι την καλή δουλειά που γίνεται σε όλα τα επίπεδα. Από κει και πέρα, η Ζενίτ αρχίζει και σταθεροποιείται σε τροχιά οχτάδας, η Μακάμπι και η Φενέρ προβληματίζουν, ενώ Τζέιμς λαμπρός οδηγεί την ΤΣΣΚΑ στην πρώτη θέση. Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρώτη πεντάδα.

Μετά από δύο κακές εμφανίσεις με Μπασκόνια και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πιθανώς απόρροια των απουσιών εξαιτίας των κρουσμάτων του κορονοϊού, το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα φάνταζε ως ένα από τα πιο εύκολα της σεζόν. Ναι εύκολα. Η ομάδα ήταν πλήρης και δεν υπήρχε το πρέπει της νίκης και έτσι η -ανεξαρτήτως αποτελέσματος- πήραμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα του μπάσκετ που θέλει ο προπονητής να βγάλουν στο παρκέ οι παίκτες του.

Η δέκατη αγωνιστική της φετινής Euroleague έλαβε τέλος με μόλις μία αναβολή. Ελπίζουμε τα πράγματα να βελτιώνονται από δω και στο εξής, χωρίς κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Τα αποτελέσματα ήταν ψιλό αναμενόμενα, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, με εξαίρεση το ματς στο Μιλάνο και την άτυχη - για ακόμη μια φορά - ήττα της Μακάμπι στη Βαλένθια. Η Μπαρτσελόνα χωρίς να ανεβάσει στροφές επικράτησε εύκολα του Ερυθρού Αστέρα και παγίωσε τη θέση της στην κορυφή της κατάταξης με δύο νίκες διαφορά, η Εφές συνήλθε μετά το στραπάτσο της Τρίτης και έκανε εκκωφαντική εμφάνιση στη Χίμκι, ο Παναθηναϊκός συνέχισε τις κακές επιδόσεις - θα μιλήσουμε παρακάτω για αυτόν.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ ολοένα και λιγοστεύουν τα ταλέντα με προοπτικές για το υψηλό επίπεδο και η εμφάνιση του Λευτέρη Μαντζούκα προχτές στους Κανάριους Νήσους μας υπενθύμισε ότι έχουμε έναν λόγο να χαμογελάμε. Με τις συνθήκες για τους Πατρινούς και τον ίδιο να μην είναι οι ιδανικές (μια αποστολή με έξι άνδρες και τέσσερις έφηβους δεν την λες και νορμάλ για εκτός έδρας παιχνίδι), ο Μαντζούκας πήρε πολύ χρόνο συμμετοχής και δικαίωσε το Μάκη Γιατρά για την εμπιστοσύνη του, παρότι είχε ξεμείνει από επιλογές στον πάγκο.