Ώρα να το κλείνουμε με το Φάιναλ Φορ και να επιστρέψουμε στην συνήθη θεματολογία του "Xλααατς!".

Ο Gus φιλοξενεί τον Γιώργο και κάνουν τον απολογισμό του φινάλε της Ευρωλίγκα. Οι πρωταγωνιστές του Παναθηναϊκού, οι διορθώσεις που θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός, η αστυνομοκρατούμενη Uber Arena και ματιά προς το μέλλον, πριν την στροφή στο ΝΒΑ και τους τρομερούς Mavs, που χορεύουν τους Wolves σε σλοβένικους ρυθμούς.

Διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες.

Φίλες και φίλοι, ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Μία χρονιά που οι πράσινοι διαρκώς ξεπερνούσαν τους στόχους τους, σκαρφάλωσαν μέσα σε λίγους μήνες στην επιστροφή στα σημαντικά διπλά, μετά στην επάνοδο στα πλέι-οφ και τελικώς στο Φάιναλ 4 μετά από 12 άγονα χρόνια, για να ολοκληρώσουν μια ονειρική σεζόν, κατακτώντας για έβδομη φορά την Ευρωλίγκα

Προτού πιάσουμε στα αμιγώς αγωνιστικά. Ντάξει, τι άλλο να πούμε για το αστείο που λέγεται Ευρωλίγκα. Πρώτα συνωστίζεις στα γκισέ “αντιπάλους” φιλάθλους, οπαδούς όπως θέλετε πείτε το. Αφού προηγήθηκαν τα προχθεσινά με τον Αταμάν στο ξενοδοχείο. Προς έκπληξη κανενός πέφτουν φάπες, κι εκεί αποφασίζεις να πας στο εντελώς αντίθετο άκρο και να τιμωρήσεις τη λαοθάλασσα που περιμένει να μπει στο γήπεδο. Που έχει πληρώσει διόλου ευκαταφρόνητα ποσά για να παρευρεθεί στο κορυφαίο προϊόν σου, το οποίο υποβαθμίζεις στο μέγιστο βαθμό. Γελοία οργάνωση και διοργάνωση, αλλά θεωρώ αυτά θα τα διαβάσετε καλύτερα στο τράβελ μπλογκ του Γιώργου. Τέλος πάντων πάμε στη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού.

Δεν ξέρω από πού να πιάσω τα τρίτα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα, ειλικρινά. Θα προσπαθήσω να τα δω με ψυχραιμία και δεν θα τα καταφέρω, διότι η διοργάνωση, για μία ακόμη φορά στη φάση των πλέι οφ, δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Πέρυσι ήταν η Παρτίζαν το θύμα, σε μία συγκυρία στην οποία είχαμε αναφερθεί εκτενώς. Φέτος, οι δύο ελληνικές ομάδες, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, χάρη κυρίως στις δομικές ανορθογραφίες ενός πρωταθλήματος, που προφανώς δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά, εκτός αν αυτό έχει να κάνει με εισροή χρημάτων από τις αραβικές χώρες.

Μετά από την πενταετή απουσία του από τα πλέι-οφς της Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει με κρότο θα λέγαμε στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και στα μεγάλα ματς του Απρίλη. Η ως τώρα πορεία του ήταν μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του συλλόγου σε επίπεδο κανονικής περιόδου, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση πριν δώδεκα μήνες. Βρίσκεται τρία βήματα μακριά από την πολυπόθητη συμμετοχή σε Φάιναλ Φορ κι η ομάδα που του κλείνει με σθένος το δρόμο είναι όπως ξέρετε η Μακάμπι Τελ Αβίβ. Οι δύο ομάδες έχουν αρκετά κοινά στον τρόπο παιχνιδιού, αλλά και διαφορές που εν τέλει θα κρίνουν τη σειρά. Πάμε να πιάσουμε το ζευγάρι από την αρχή.

Δεν σας κρύβω ότι η κατάταξη της Ευρωλίγκα αμέσως πίσω από την πρώτη Ρεάλ με έχει ιντριγκάρει πολύ. Εξι ομάδες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διεκδίκηση τριών θέσεων και οι πιθανότητες τους μοιάζουν (σχετικά) μοιρασμένες. Τα προγράμματά τους ποικίλουν σε δυσκολία, όπως και η φόρμα τους. Θα τις δούμε σήμερα μία προς μία, μήπως και ξεδιαλύνουμε κάπως τον γρίφο (spoiler: δεν θα τα πολυκαταφέρουμε). Ως βοήθεια, θα καταφύγουμε στα στατιστικά του Hack-a-Stat, που έχουν φίλτρα για τα τελευταία πέντε παιχνίδια, έτσι ώστε να εξετάσουμε και τις τάσεις. Πάμε.

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κερδίζει με τη νέα, ανανεωμένη του σύνθεση, η οποία βρήκε επιστέγασμα με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Πρόκειται για τίτλο τόσο σημαντικό, όσο τον αξιολογούν συνήθως εκείνοι που τον κερδίζουν, παρόλα αυτά οι ερυθρόλευκοι παρείχαν ακόμη μία πειστική ένδειξη βελτίωσης, την οποία αν τη βάλουμε στη σειρά με τις προηγούμενες, σιγά σιγά διαμορφώνουμε παζλ.

Κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν, σε μία από τις ομαδικές του Basketball Guru, συζητούσαμε για τις προσδοκίες μας από τον φετινό Παναθηναϊκό, που ως εκείνο το σημείο είχε δεν είχε μία πεντάδα παίκτες να παρατάξει. Είχε υπογράψει μεν τον Λούκα Βιλντόσα και έναν από τους τρεις κορυφαίους σέντερ πέρυσι, τον Ματίας Λεσόρ, αλλά ήταν γυμνός σε όλο το υπόλοιπο ρόστερ. Σήμερα, οι πράσινοι έχουν ολοκληρώσει προς στιγμήν εννιά μεταγραφές (θυμηθήκαμε εποχές Χενκ Τεν Κάτε) και οι αρκετοί φίλαθλοι του κοιτούν αεροπορικά προς Βερολίνο για το τελευταίο τριήμερο του Μαγιού του 2024. Όνειρα θερινής νυκτός θα πω εγώ.

Λατρεύω την ίντριγκα. Είναι το αλατοπίπερο στην αντιπαλότητα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, η οποία ανά τα χρόνια μας έχει δώσει άπειρες γραφικές στιγμές. Επίσης μας έχει δώσει και άλλες τόσες καθόλου γραφικές, αντιθέτως επικίνδυνες, αλλά εν πάση περιπτώσει ας μείνουμε σήμερα σε παραλιακή διάθεση και ας δούμε τη φωτεινή πλευρά.

Η αλήθεια είναι πως μετά την βαριά ήττα του ΠΑΟΚ στην Πάτρα από τον Προμηθέα και το ντεμπούτο του Φώτη Τακιανού, ετοιμαζόμουν να γράψω ένα κείμενο με τίτλο «Πόσο να αλλάξει μια ομάδα... χωρίς αλλαγές;». «Άστο για την ώρα», σκέφτομαι, «ας περιμένουμε και το ματς με τον Παναθηναϊκό». Κι έτσι, περίμενα...