O τρομερός Ντουέιν Μπέικον πρωτοστάτησε στη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μιλάνο, παίρνοντας επί της ουσίας όλο το παιχνίδι επάνω του στην crunch time. Ήταν καταπληκτικός και θύμισε σκόρερ από παλιότερες εποχές του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τότε που ο προπονητές μοίραζαν κυρίως τους ρόλους και από εκεί και πέρα με βάση αυτούς, οι αθλητές έκαναν στο γήπεδο ό,τι θεωρούσαν καλύτερο. Δεν το λέω υποτιμητικά, ήταν ένα διαφορετικού τύπου μπάσκετ, το μπάσκετ της τότε συγκυρίας. Όταν άρχισα να παρακολουθώ εγώ π.χ., κάπου στα τέλη του '80 και στις αρχές του '90, μέσα σε μία δωδεκάδα (δεκάδα) οι καλύτεροι σκόρερς συχνά ήταν και οι πιο γυμνασμένοι παίκτες αθλητικά. Άντεχαν, έπαιρναν συνεπώς επάνω τους τα πάντα.