(Φωτό εξωφύλλου by @lostgps).

Στη φάρμα πάνω από το Ορόθκο, σήμερα το πρωί μας ξύπνησαν τα βόδια. Δεν είχαν αυτό τον σκοπό, απλώς τα καμπανάκια στο λαιμό τους κάνουν άθελα τους πολύ θόρυβο, καθώς τα όμορφα ζώα περπατάνε στο ανώμαλο έδαφος του καταπράσινου λόφου. Οι κότες ήδη φώναζαν εγκλωβισμένες στο κοτέτσι, κάτι που μάλλον συνέβαινε για πολλή ώρα πριν ανοίξω τα μάτια μου και σίγουρα κάμποσο πριν τα καμπανάκια πλησιάσουν το κυρίως κτίριο σε απόσταση αναπνοής. Κατέβηκα κάτω και άνοιξα την πόρτα, οι επτά συντρόφισσες και ο ένας σύντροφος πετάχτηκαν έξω μονομιάς και η μέρα πήρε το δρόμο της.

Το βασικότερο ζήτημα της δεύτερης ημέρας που περάσαμε στη βάσκικη επαρχία, κάπου ανάμεσα μεταξύ της Βιτόρια και του Μπιλμπάο, ήταν το τι θα γίνει με τις κότες. Ο Αλμπέρτο, ιδιοκτήτης της φάρμας που διαμένουμε πάνω από το χωριό Ορόσκο, είχε προτείνει να ανοίγουμε το πρωί (αν θελουμε) το κοτέτσι, ώστε τα πτηνά να κινουνται μέσα στη μέρα ελεύθερα. Σίγουρα ένα δίκαιο αίτημα, καθώς όπως φάνηκε τοσο εκείνες, όσο και λευκός κόκκορας το είχαν ανάγκη. Ο εγκλωβισμός δεν ταιριάζει σε καμία ψυχη.