Το φαί, τα κουτσομπολιά και η μουσική δεν είναι τα μοναδικά ενδιαφέροντά μου. Υπάρχει και το μπάσκετ, και ευτυχώς υπάρχουν πολλά site και πολλοί δημοσιογράφοι για να ενημερωθώ, να μάθω, και να με βοηθήσουν να στηρίξω με επιχειρήματα την άποψή μου ότι ο Παναθηναϊκός είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στον κόσμο. Δεν κάνω τίποτα διαφορετικό δηλαδή στην καθημερινότητά μου απ’ ότι κάνει ο πιο πολύς κόσμος, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του ο καθένας φυσικά.

Το παρακάτω κείμενο δεν πρόκειται να δώσει καμία χρήσιμη πληροφορία. Είναι απλώς η ματιά ενός ζαλισμένου και ημιμαθούς αναγνώστη. Τον περασμένο χειμώνα όπως χάζευα το timeline του facebook και έχοντας κάνει like σε πολλές μπασκετικές σελίδες άρχισε να εμφανίζεται συχνά η λέξη Fiba και Champions League. Διάβασα «διαγώνια» μερικά άρθρα που ανέφεραν για μια καινούρια διοργάνωση της ΦΙΜΠΑ που υπόσχεται πολύ χρήμα στις ομάδες. Βαρέθηκα να εμβαθύνω καθώς το θέμα δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Παράλληλα εκείνη την εποχή (νομίζω) ανακοινωνόταν και από την Euroleague το νέο σύστημα διεξαγωγής για την περίοδο 2016-17 καθώς επίσης και οι ομάδες που τους είχε προταθεί να έχουν συμβόλαιο για τη νέα σεζόν. Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αρχικά μέσα σε αυτές και συμφώνησε 10 μέρες μετά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ομάδες που είχαν συμφωνήσει ήταν οι τοπ ομάδες της Ευρώπης. Ο φόβος μέχρι να έρθει η συμφωνία, ήταν μην τυχόν η διοίκηση του Παναθηναϊκού διαλέξει τη διοργάνωση της ΦΙΜΠΑ και θα είχε για αντιπάλους Τσέχους, Πολωνούς και Βέλγους. Άρα αυτό που καταλαβαίνω είναι πως τότε ετίθετο θέμα συμμετοχής στη νέα διοργάνωση, των τοπ ομάδων. Τους επόμενους μήνες δεν έχω ιδέα τι μεσολάβησε. Εγώ πίστεψα ότι το πρότζεκτ ναυάγησε και αφού δεν εξασφαλίστηκαν τελικά ομάδες της προκοπής, πάει για φούντο. Το πρότζεκτ όμως ζει και υπάρχει κανονικά και αφού δεν εξασφαλίστηκαν ομάδες της Euroleague, η ΦΙΜΠΑ απευθύνθηκε στις ομάδες του Eurocup. Στην Ελλάδα π.χ. ο Άρης και ο ΠΑΟΚ συμφώνησαν να συμμετέχουν στο Champions League. Η ΑΕΚ από την άλλη έδειξε να προτιμάει το Eurocup.

Οι απορίες μου είναι ήδη πολλές και ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω κάποια πράγματα. Και έρχομαι από εδώ από αυτό το βήμα να ζητήσω τη βοήθειά σου αγαπητέ αναγνώστη.

Μετά και την επιλογή της ΑΕΚ εμφανίστηκε στα ελληνικά μέσα (στον Σπορ εφ εμ μίλησε) ο εκτελεστικός διευθυντής FIBA Europe Καμίλ Νόβακ (φαντάζομαι όλοι όσοι ασχολείστε με το μπάσκετ τον γνωρίζατε ήδη) και κατέστησε σαφές πως όσες ομοσπονδίες δεν κάνουν μέχρι την Τετάρτη 20/4 σαφή τη θέση τους, ή δεν πάρουν μέτρα απέναντι σε όσους δεν συμπορευτούν με τις επιταγές της, θα εχουν συνέπειες στις εθνικές τους ομάδες, με την απειλή να επεκτείνεται (πιθανότατα) και εν όψει Προολυμπιακού Τουρνουά ή/και Ολυμπιακών Αγώνων. Επιπλέον, συμπλήρωσε ο κύριος αυτός, ότι σε οκτώ χώρες έχουν ήδη σταλεί επιστολές για τον αποκλεισμό τους από τις διεθνείς διοργανώσεις της FIBA Europe. Πρόκειται για αυτές που έχουν συμφωνήσει οι λίγκες ή οι ομοσπονδίες τους με την Ευρωλίγκα σαν σύνολο. Μάλιστα.

Εφόσον είναι υπό τη σκέπη της ΦΙΜΠΑ οι διοργανώσεις αυτές, υποθέτεις ότι έχει το δικαίωμα να εκβιάζει και τις ομοσπονδίες των χωρών. Η πρώτη απορία μου είναι γιατί όλη αυτή η ιστορία και όλος αυτός ο εκβιασμός δεν έγινε τον Δεκέμβριο του 2015 όταν είχαν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης. Έγινε και το αγνοώ εγώ; Μπορεί, δεν γνωρίζω ειλικρινά. Αλλά αν έγινε τότε, προφανώς απέτυχε.

Το ένα μπλοκ λοιπόν στην επερχόμενη σύγκρουση είναι η Euroleague και το άλλο η ΦΙΜΠΑ. Στην Ελλάδα οι «συνεργάτες» της ΦΙΜΠΑ είναι η ΕΟΚ και ο ΕΣΑΚΕ. Είναι όμως αποκούμπια της όντως;; Φαντάζομαι πως ναι, καθώς πρόκειται για τις επίσημες αρχές του αθλήματος. Η ΕΟΚ είναι η ομοσπονδία με πρόεδρο τον Βασιλακόπουλο, ο οποίος φυσικά πάντα ήταν κώλος με βρακί με τη ΦΙΜΠΑ. Στο Δ.Σ. της ΕΟΚ αντιπρόεδρος είναι ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ. Από την μια πλευρά είναι ο Μπερτομέου και από την άλλη ο Ντεμιρέλ (έτσι λέγεται ο πρόεδρος της FIBA Europe ,το έψαξα, που να το ξέρω;;). Στην Ελλάδα πρόεδρος Βασιλακόπουλος στη μία αρχη, ο Γιώργος Χαλβατζάκης στην άλλη. Χαρτογιακάδες δηλαδή. CEOs, executives, marketing strategic planners και basketball my ass. Κάθονται όλοι και τσακώνονται με γνώμονα το χρήμα για το ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει καλύτερα μια μηχανή.

Μια μηχανή της οποίας το κυριότερο συστατικό είναι απών από την όλη ιστορία. Οι αθλητές. Οι μπασκετμπολίστες παρακολουθούν εξ αποστάσεως μάνατζερς να κονταροχτυπιούνται. Και πολύ καλά κάνουν και παρακολουθούν εξ αποστάσεως αφού τώρα έχουν υποχρεώσεις. Δεν είναι η ώρα να μιλήσουν ακόμα. Αρκεί όμως να μιλήσουν. Δεν θέλω να το πολιτικοποιήσω αλλά ένα ρομαντικό αγωνιστικό σύνθημα είναι το «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Και αν στο πλαίσιο του αδηφάγου καπιταλισμού αυτό είναι αρκετά δύσκολο, αφού αν πεις μόνος σου δεν δουλεύω ο διευθυντής σου θα σε αντικαταστήσει το επόμενο λεπτό, στο μπάσκετ που υπάρχουν και κάποια ψήγματα ρομαντισμού ακόμα τα πράγματα είναι πιο απλά (έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω).

Στη μηχανή αυτή λοιπόν του μπάσκετ χωρίς τους παίχτες γρανάζι δεν γυρνά αν αποφασίσουν να κινηθούν συλλογικά και αντιδράσουν με κάποιο τρόπο και στην τελική κάνουν αυτό που θέλουν αυτοί. Γιατί αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Ας μην πάνε στο Ευρωμπάσκετ αν δεν θέλουν. Ας μαζευτούν την ίδια περίοδο από μόνοι τους και ας παίξουν παιχνίδια ανοιχτά για τον κόσμο. Ακόμα και με εθνικό χαρακτήρα. Δηλαδή αν εσύ γουστάρεις το μπάσκετ τι θα προτιμούσες να δεις; Ελλάδα-Ισπανία «ανεπίσημο» ή Βοσνία-Τσεχία στο Ευρωμπάσκετ; Οκ, τραβηγμένα όλα αυτά, αλλά... το πιάνετε.

Γνώμη μου είναι πως τη μεγαλύτερη δύναμη δεν γίνεται και δεν πρέπει να την έχουν οι χαρτογιακάδες λιμοκοντόροι που σαν βδέλλες προσπαθούν, όσα χρόνια θυμάμαι, να κλέβουν δόξα και αξία από τους πραγματικούς σταρ, που ναι γαμώ την πουτάνα μου, οι μπασκετμπολίστες είναι. Γι αυτούς βλέπουμε το άθλημα όχι για τους Μπερ(ν)τομέου. Στο επιχείρημα, "αλλά αυτοί τους πληρώνουν" να με συγχωρείτε, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μετά τους αθλητές, το αμέσως επόμενο στοιχείο της μηχανής αυτής είναι ο κόσμος. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις ως υπάλληλος σε μια εταιρεία είναι σκεφτείς ότι σε πληρώνει το αφεντικό σου. Ο πελάτης σε πληρώνει. Και επειδή και εσύ μετά με τη σειρά σου είσαι πελάτης κάπου άλλου μην αφαιρείς αξία από αυτή τη δύναμη.

Σε καμία περίπτωση δεν το πολιτικοποιώ. Απλά τον τελευταίο καιρό, παρατηρώ στο χώρο του μπάσκετ να διαδραματίζεται ένα ηλίθιο σκηνικό, με τα δύο κυριότερα συστατικά του χώρου να μένουν αμέτοχα. Τους παίχτες και τον κόσμο. Και εντάξει τον κόσμο δεν θα τον ρωτήσει κανείς (εδώ άλλες φορές που τον ρωτάνε το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ), οι παίχτες όμως καλό και χρήσιμο θα ήταν να πάρουν θέση μπροστά σε όλο αυτό που συμβαίνει.